စာ < ကဗ်ာ < သီခ်င္း < ပန္းခ်ီ

စာ < ကဗ်ာ < သီခ်င္း < ပန္းခ်ီ

တေန႔က..ဖုန္းဆိုး ရဲ့ “၅၄. တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း..ရန္ကုန္ ” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာရွည္ၾကီးကိုဖတ္လိုက္မိပီး ..ေသြးေၾကာမွ်င္ေတြေတာင္..နဲနဲတုန္ခါသြားမိတယ္......
တကယ့္တကယ္က...ကဗ်ာေတြနဲ႕..ကိုယ္..ေတာ္ေတာ္ေလးေ၀းပါတယ္....ေ၀းဆို..ကဗ်ာအလွျပ
ယာဥ္ၾကီးေတြ..ခဏခဏကိုယ့္ေရွ႕က..ျဖတ္ျဖတ္သြားတတ္ေပမဲ့..တခုတ္တရ..လိုက္ၾကည့္ျဖစ္တာ
သိပ္မရိွခဲ့...
“သန္းထြန္း..စည္းရံုး၍မရ..” ဆိုတဲ့ တိုတုိျပတ္ျပတ္.. စာေတြကိုၾကိဳက္တက္သလို.. အေၾကာင္း အရာနဲ႔..အခ်က္အလက္ေတြကိုသာ..အာရံုစိုက္ရင္း..ဆရာဦးခ်မ္းေအး (ေမာင္စူးစမ္း) ရဲ့ ေဆာင္းပါး စတိုင္ေတြကို ၾကိဳက္တတ္တဲ့..ကိုယ့္ကို... ခမ္းနားလွပတဲ့.. ကဗ်ာေပါင္းမ်ားစြာက.. သေဘာထားၾကီးစြာနဲ့ပဲ.. ျပံဳးပီးႏွူတ္ဆက္ထြက္ခါြသြားၾကေလ႔ရိွတယ္..

ခုတေလာေတာ့..ဘယ္လိုျဖစ္တယ္မသိဘူး...ကဗ်ာတခ်ဴိ႕ မ်က္စိေရွ႕ကိုး..ကို..ေရာက္ေရာက္လာပီး
တခုခုလာေျပာေနသလိုပဲ..ကဗ်ာဆိုတာ..ဒါပဲဟဲ့..လို႔..မ်ားလာေျပာေနေလသလားမသိ...

ငယ္ငယ္တည္းကေတာ့..ေက်ာင္းမွာသင္ရတဲ့..ရွင္ျငိမ္းမယ္တို႔..ရွင္မဟာသီလ၀ံသတို႔..ေနာက္ပိုင္း
ေခတ္ကဆို..ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မွူိင္း..ဆရာေဇာ္ဂ်ီ..ဆရာမင္းသု၀ဏ္..ဆရာမင္းယုေ၀..
ေငြတာရီ..အိုး..အမ်ားၾကီးပါပဲ..ၾကားဖူး..ဖတ္ဖူးခဲ့တာ..(ေျပာလိုက္ရင္..က်န္သြားမွာစိုးလို႔...)
အင္း..ေနာက္ပိုင္း..အျပင္စာေတြမွာဆို..ဆရာေမာင္ခိုင္မာရဲ႕..ဓနမဂၢဇင္းက..ရွင္မေရ..ကဗ်ာရွည္ၾကီး
ေတြကိုေတာ့..နဲနဲမွတ္မွတ္ယယရိွသလိုပဲ...

နားလည္လက္ခံနိုင္တဲ့..အရြယ္နဲ႔ ..အခ်ိန္ေတြကလည္း..ေျပာင္းေျပာင္းလာတယ္ထင္ပါ့...
တေလာက..ဆရာၾကီးတင္မိုးစ်ာပနအမွတ္တရစာအုပ္မွာ...ဆရာၾကီးရဲ႕..မေသခ်င္ညေနာက္ဆံုးေရး
ခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ပီး...ေၾသာ္..ကဗ်ာညဏ္ဆိုတာ..စကတည္းက..ပါလာပီး..အဆံုးထိလည္းဖန္တီးသြားနိုင္တဲ့..programming ေလးတခုပါလားလို႔...လုပ္ယူလို႔မရ..က်င့္ယူလို႔လည္းမရ...

ေနာက္..မင္းကိုနိုင္ရဲ့..ရိုးရွင္းထိမိတဲ့..ဘ၀နဲ႔ရင္းပီးထြက္လာတဲ့..ကဗ်ာေလးေတြကို..အေလးထားဖတ္
ျဖစ္လာတယ္...

ဘေလာ့ရပ္ကြက္ထဲေရာက္လာျပန္ေတာ့..ကိုေယာဟန္ေအာင္ရဲ့..ေမာ္ဒန္ေခၚမလား..ကဗ်ာဆန္းဆန္း
ေလးေတြကို..ျမင္တတ္ၾကိဳက္တတ္လာျပန္ေရာ..တေလာက.ဧရာ၀တီမွာပါတဲ့..ေဆာင္းပါးေလး
ေၾကာင့္..“ဒီေနရာကို..ဘုရားသခင္စြန္႔သြားတာ..ၾကာခဲ့ပီေပါ့...”ဆိုတဲ့ကဗ်ာပိုဒ္ေလးေတြ..ရွာဖတ္ျဖစ္
တယ္...ဘယ္လိုေတြးပီးဘယ္လိုဖြဲ႕လိုက္ပါလိမ္႔ေနာ္..လို႔ေတာင္ေျပာမိလိုက္တယ္..

ေလာေလာလတ္လတ္ဖတ္လိုက္ရျပန္တာက..ခုနင္က..ေျပာခဲ့တဲ့..ဖုန္းဆိုးရဲ့..ေဒၚစုေမြးေန႔ကဗ်ာရွည္
ၾကီးေပါ့..ဖုန္းဆိုးရဲ့လက္ရာကို..ဒါ..ဒုတိယအၾကိမ္သတိျပဳမိတာပဲ..ပထမတခါက..လြန္ခဲ့တဲ့..
တႏွစ္ေလာက္ကထင္တယ္..မိုးမခမွာပါဘူးတဲ့..“အပါယ္ခံျမိဳ့ေတာ္ ”.ဆိုတဲ့..စာေလးတပုဒ္..။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း..ၾကိဳက္ၾကပံုရတယ္..အီးေမးလ္ေတြနဲ႔..ဟုိပို႔..ဒီပို႔..ပို႔ၾကတာ
ေတြ႕လိုက္တယ္..ပစၥကၡအေျခအေနေတြကို..ထိမိေအာင္ေရးဖြဲ႕နိုင္တဲ့အနုပညာက..
နဲနဲေနာေနာမဟုတ္..

ကိုယ္နားလည္သလို..ခံစားရတာကိုေျပာတာပါ..ကဗ်ာေတြ..ကာရံေတြလည္းနားမလည္ပါဘူး
ဒီထက္နက္ရိွုင္းတဲ့..အနုလက္ရာေတြလည္းမဖန္တီးဘူးပါဘူး..ဒါေပမဲ့..ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့..
လူသံုးမ်ားတဲ့..အနုပညာပစၥည္းေတြထဲက.. အနုပညာ..ပါ၀င္မူ..အခ်ဴိးေတြကို..အယ္လ္ဂ်ီဘရာသခ်ာၤ တပုဒ္..လုပ္ၾကည့္မိတယ္..

If အနုပညာ = x,
က်နေျပျပစ္တဲ့..စာတပုဒ္ = 1 x
ထိမိလွပတဲ့..ကဗ်ာတပုဒ္ = 2 x
တိုး၀င္..စူးရွတဲ့..သီခ်င္းတပုဒ္ = 3 x
ဘယ္လိုမွေဖာ္ျပလို႔မရနိုင္တဲ့..ပန္းခ်ီတပုဒ္ = (n) x

1x <>3x <>

so, စာ < ကဗ်ာ < သီခ်င္း < ပန္းခ်ီ

အင္း..ေတာ္ၾကာ..ဗမာမဂၢဇင္းတခ်ိဳ႕ထဲကလို..လက္၀ါးခ်င္းရိဳက္ထားတဲ့..ေ၀ဖန္ေရးေဆာင္းပါး
ေတြနဲ႕တူေနဦးမယ္...(ေျဖာင့္ခ်က္...အထက္ကပုဂၢိဳလ္မ်ား..တေယာက္မွ..မျမင္ဘူး..မခင္ဘူးပါ..)

◦

စာ < ကဗ်ာ < သီခ်င္း < ပန္းခ်ီ