စိန္ပန္း နဲ႕ကံ့ေကာ္ေတြ အတူပြင့္ခဲ့တယ္ (၁၆)

မႏၱေလးေဆာင္ၾကီးကလည္း..ေမွာင္ လိုက္တာ …


ညေန ေၾကာင္ေတာင္ ၾကီးေတာင္.. လက္ေတြ႕ခန္းထဲ မွာ ထြန္းထားတဲ့ မီးေခ်ာင္း ေရာင္ ေတြ က..သူ ထိုင္ ေနတဲ့..ေထာင့္ ခံု ေပၚ ထိ မေရာက္။ ဒီ cross section ဆြဲတာ ကို လည္း..သူ ေကာင္းေကာင္း နားမလည္။ ဆရာ ေျပာျပ ေနတုန္းကလည္း..နားစိုက္ မေထာင္ မိ..။ သူ ဘာေတြ ေတြးေနခဲ့ မွန္း လည္း မသိ။
-
Assignment ေပးထားတဲ့..ေျမပံု စာရြက္ ကေလး ကို A B မွ်ားေလး အတိုင္း ခ်ိဳး ျပီးေတာ့.. ေအာက္က..စာရြက္လြတ္ေပၚ မွာ.. အစက္ေလး ေတြ ေတာ့..ခ်ျပီးျပီ။ ေဘး က.. ခေလး ကလည္း..ေယာင္ေတာင္ ေပါင္ေတာင္..သူ႕လိုပဲ.. ဟိုဖက္ ၾကည့္ လိုက္..ဒီဖက္ ၾကည့္လိုက္။ ဆရာမ ေဒၚသူဇာ နဲ႕ ဆရာ လတ္ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့..သူတို႕ ေသခ်ာ လက္ခ်ာ ရိုက္ျပီး ျပီ ဆိုျပီး… ေက်ာင္းသား ေတြကို..စိတ္ခ် လက္ခ် ရွိ ပံုရသည္။ တံခါး ေဘာင္မွာ မွီျပီး စကားရပ္ေျပာ ေနၾကသည္။

တခ်ိဳ႕က..အလင္းေရာင္ ေကာင္းတဲ့..၀ရံတာ က..ခံု ေတြ မွာ ဆြဲ ေနၾကသည္…။ ေနာက္ေျပာင္သံ တခ်ိဳ႕..နဲ႕.. ရီေမာသံ တခ်ိဳ႕ ..။ ၀ရံတာ ဖက္ ဆီ မွာ စည္စည္ ကားကား ..။ မျဖဴ က .. ေအာနပ္စ္ က တသိုက္ နဲ႕..အဲဒီမွာ သြားဆြဲ ေနတာပဲ။
-
အိုး.. ေမွာင္က ေမွာင္.. စိတ္က အိုက္..။ ေဒါသ ကလည္း ဘယ္က ထြက္ေနမွန္း ကို မသိ။ မ်က္ႏွာက်က္က..ပန္ကာ အိုၾကီး ေတြ ကလည္း..တဒီးဒီး နဲ႕ သာ ျမည္ေနတာ.. ဘာေလ မွ လည္း မရ..။ တံခါးေပါက္ မွာ ရပ္ျပီး..ရယ္ေမာ စကားေျပာ ေနတဲ့..ဆရာ နဲ႕ ဆရာမ ကို ၾကည့္ ရင္း .. ဆရာ့ ကို သတိ ရ သည္။ ခု ေလာက္ဆို စင္ကာပူ မွာေပ့ါ.. အလုပ္ အသစ္ ထဲ မွာ ေပ်ာ္ေန ျပီလား..ဘ၀ အသစ္ကို ရုန္းကန္ ေန သလား ..။ ဘာရယ္ လည္း မဟုတ္.. စာေတြ နားမလည္ မိ ေတာ့ .. စိတ္ေအး လက္ေအး နဲ႕.. ဗဟုသုတ ေတြပါ ညွပ္ျပီး..စာရွင္းျပ တတ္တဲ့..ဆရာ့ကို သတိရ မိတာပါ..။ ဆရာသာ ရွိေသးရင္.. သူတို႕.. ပရက္တီကယ္ ေတြ
၀င္ ကိုင္ ေပးရမွာ..။ ဘာမွန္း လဲ မသိ ..သူ ငိုခ်င္ လာသည္။ ဒီ အခန္းထဲက..ခဏ ထြက္မွ ျဖစ္မည္..။ ေခါင္းေတြ လည္း အံုခဲ လာသလိုပဲ..။ ခဲဆံ ေဘာပင္ ကို ခံု ေပၚ ျပစ္ခ် ျပီး.. ထိုင္ခံု ကေန မတ္တပ္ ရပ္ မိသြားသည္။
-
“ ဘယ္သြား မလို႕လည္း..သူမ်ားေတြ ဆြဲ ျပီး ေတာင္ ကုန္ပီ…”
-
ကိုတိုး အသံ က..ခပ္ မာမာ ။ လူ ကို မၾကည့္ပဲ.. မွုန္ကုပ္ကုပ္ နဲ႕ ခံုေပၚက..စာရြက္ကို လွမ္း ၾကည့္ လိုက္ ရင္း…
....
.....
....
....
....
....
....
....








 


Share/Bookmark

11 Comments:

စူးနွယ်လေး said...

လြမ္းလိုက္တာ..ပင္းယေဆာင္ကမုန္႔ဟင္းခါးကို အျမဲသြားစားေနက်...။ ညေနခင္း အေဆာင္ေ႐ွ႕ေပါက္နဲ႔ ေနာက္ေပါက္က ဧည့္ခ်ိန္ေတြကိုလည္း သတိရတယ္။ တခါတေလတိုက္ေနရင္ အုပ္စုခဲြၿပီး ဧည့္ႀကိဳၾကရတယ္။ ဟီး...အဲလိုအဲလို အုပ္စုလိုက္ ဗ႐ုတ္က်ခဲ႔ၾကတာ။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ေက ေရ..ေစာေစာစီးစီး လာဖတ္သြားတယ္။ ေက်ာင္းႀကီးကိုေတာင္ လြမ္းသြားတယ္။ အဲ့ဒီ ေ႐ြးခ်ယ္မႈကေလးက အေတာ္တာသြားတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးလို႔မွရည္းစားမရရင္ပဲ အျဖစ္မ႐ိွလို႔ မစြံတာလိုလို , ခက္တယ္ေနာ္

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

္final ႏွစ္ေရာက္ရင္ သနပ္ခါးေသြးရင္ ေက်ာက္ျပင္က
ရတာယူမယ္..ရတာယူမယ္..ေအာ္သတဲ့
ဘယ္သူပုံစံခ်သလဲဆိုတာ ေက်ာက္ျပင္တာေမးၾကည့္ေပေတာ့ ငါ့ႏွမေရ့

Moe Cho Thinn said...

ဒီတခါေတာ႔ စိန္ပန္းနဲ႔ ကံေကာ္ေတြ အေၾကာင္း တ၀ၾကီး ဖတ္လိုက္ရလို႔ ေက်နပ္တယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ ေရြးခ်ယ္မွဴ လို႔ တို႔ေတာ႔ မထင္ဘူး။ အခ်စ္က ကိုယ္႔ကိုသာ ေရြးခ်ယ္သြားတာပါေလ..။

အေထြးေျပာတဲ႔ စကားေတြကို တို႔လဲ ၾကိဳက္တယ္။ ရွင္းတယ္၊ ရုိးတယ္။

tin min htet said...

ေက အစစ္ ဖြဲ႕တဲ့ ေကဖြဲ႔ဆိုသီကို အားလံုးၿပီးမွ အစအဆံုး ျပန္ကိုဖတ္ဦးမယ္။

P.Ti said...

အမေရးတာဖတ္လိုက္မိတာ... ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ကိုယ္ျဖစ္သြားတယ္... အေဆာင္ေရွ႕မုန္႔ဟင္းစားလာေနက် အေဆာင္သူေတြကို မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္လာမိတယ္...
ေၾသာ္ အေဆာင္ေနခဲ့ဖူးတာေတြလည္း သတိရမိတယ္... အဲဒီတုန္းက အေပ်ာ္ေတြလြန္တာ ခ်စ္သူရွာရမယ္ဆုိတာ မသိခဲ့ေပါင္ :D

MANORHARY said...

ပင္းယေရွ႕က မုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္ကိုလြမ္းပါတယ္။
အသုတ္လည္းေကာင္းတယ္။ ပင္းယ ပဲခူး စစ္ကိုင္း .. သူတုိ႔ရဲ႕ ေတာေခ်ာက္သံေတြကိုလည္း လြမ္းတယ္ ..
ဒါကိုပဲ ဦးစားေပးလြမ္းလုိက္တယ္
ေနာက္က ေရြးခ်ယ္မႈခ်င္းထပ္ေနတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းကို
ဝင္မေဆြးေႏြးခ်င္လို႔ ... း)

မမသီရိ said...

အခ်စ္မွာ ပုံစံခြက္မရွိေပမဲ့
တကၠသိုလ္ ပရ၀ုဏ္ ရဲ႕ လြမ္းေမာဖြယ္ရာေတြ
အထူးသျဖင့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဆိုတဲ႕ရာဇ၀င္အဆက္ဆက္ နာမည္ေက်ာ္ အမွတ္အသားေတြက
တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ ကို အခ်စ္နဲ႕ ခလုပ္တိုက္မိေစဖို႕ တြန္းအားေတြ ေပါ့.. ေက

အင္းလ်ား ရယ္
ကံ့ေကာ္ပင္ရိပ္ေတြရယ္
အဓိပတိ အပါအ၀င္ ပရ၀ုဏ္ထဲက လမ္းေတြ ရယ္
နာမည္ေက်ာ္ သစ္ပုပ္ပင္ၾကီးရယ္
ဘြဲ႕ႏွင္ိးသဘင္ ခန္းမၾကီးရယ္
သိပံ ေဆာင္ကင္တင္း ရယ္
အို.. အရာရာ တိုင္းဟာ စိတ္ႏွလုံး ႏူးညြတ္ဖြယ္ေတြပါပဲ

ကိုင္ဇာရဲ႕ ဂ်ပ္ဆင္ သာ စကားေျပာတတ္ခဲ့ရင္.. သူေလေျပာျပလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ႕ သီခ်င္း

ရာဇူး က မမ.. ေရ ဆိုတဲ့သီခ်င္း

ေမဆိြ ရဲ႕ စိန္ပန္း သီခ်င္း

ခ်ိဳျပံဳးရဲ႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက ေငြလမင္း သီခ်င္းေတြ
က အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ မမ တို႕ ေတြ ကို တကၠသိုလ္ တက္ျဖစ္ေအာင္ စာၾကိဳးစား ဖို႕ တြန္းအားေတြ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္

tg.nwai said...

ေကေရ..တ၀ႀကီး လာဖတ္သြားပါတယ္...အေစာပိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔တာေလးေတြ..ၿပီး..အေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဳးေၾကာင္႔ အဲဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြ တည္ရွိမေနေတာ႔တာေလးေတြ..အားလံုးမွာ ေမ်ာပါသြားရင္း...ေရြးခ်ယ္မႈလုိ႔ ထင္ခဲ႔တာေတြထဲက ျဖစ္သင္႔တာကို ေရြးခ်ယ္နုိင္ခဲ႔သူေတြကိုေတာ႔ ခ်ီးက်ဴးမိမွာပါပဲ..ဒါေပမယ္႔ အခ်စ္ဆိုတာကိုေတာ႔ ေရြးခ်ယ္မႈတခုလုိ႔ေတာ႔ မထင္မိဘူး ေက ေရ...။ ေက်းဇူးပါ..ဂိုးရိႈးစတုိးတုိ႔ အိမေက်ာက္ေက်ာဆိုင္ေတြကိုေတာင္ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း လြမ္းမိေသးတယ္...:)

ကိုလူေထြး said...

ေယာက္်ားေလးေတြက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သြားၾကျပီး မိန္းကေလးေတြက မုန္႕ဟင္းခါးၾကိဳက္ၾကသူေတြမို႕ ျဖစ္မွာပါ။ ေယာက္်ားေလးေဆာင္နဲ႕ မဆိုင္ေလာက္ပါဘူး... း)

ဒါနဲ႕ ဆရာ့ဇာတ္လမ္းကို အေစာၾကီး ျဖစ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘယ္လိုဇာတ္လမ္းေတြ ဆက္အံုးမလဲ သိခ်င္ေနပါတယ္...

းဝ)

တန္ခူး said...

ေက… စိန္ပန္းနဲ ့ကံ့ေကာ္ေတြထဲ တို ့ျပန္ေရာက္သြားျပီ… အခ်စ္ကိုမေတြ ့ခင္က အခ်စ္ဆိုတာ ေရြးခ်ယ္မွ ုလားဆိုတဲ့ ေက့လို ေယာင္၀ါး၀ါးခံစားခ်က္ေတြ ရွိခဲ့ဘူးတယ္… ခုခိ်န္မွာေတာ့ တခ်ိဳ ့လဲ အခ်စ္=ေရြးခ်ယ္မွ ုဆိုတာ ရွိနုိင္သလုိ အခ်စ္!=ေရြးခ်ယ္မွ ုဆိုတာလဲ ရွိနုိင္တာပဲဆုိတာ သိလာျပီေလ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီလို ေယာင္၀ါး၀ါးနဲ ့ မျပတ္မသားခံစားခ်က္ေလးေတြကလဲ အဲဒီတုန္းက အမွတ္တရေတြထဲက တခုပဲမဟုတ္လား…