စိန္ပန္း နဲ႕ကံ့ေကာ္ေတြ အတူပြင့္ခဲ့တယ္ (၁၆)

မႏၱေလးေဆာင္ၾကီးကလည္း..ေမွာင္ လိုက္တာ …

ညေန ေၾကာင္ေတာင္ ၾကီးေတာင္.. လက္ေတြ႕ခန္းထဲ မွာ ထြန္းထားတဲ့ မီးေခ်ာင္း ေရာင္ ေတြ က..သူ ထိုင္ ေနတဲ့..ေထာင့္ ခံု ေပၚ ထိ မေရာက္။ ဒီ cross section ဆြဲတာ ကို လည္း..သူ ေကာင္းေကာင္း နားမလည္။ ဆရာ ေျပာျပ ေနတုန္းကလည္း..နားစိုက္ မေထာင္ မိ..။ သူ ဘာေတြ ေတြးေနခဲ့ မွန္း လည္း မသိ။

-
Assignment ေပးထားတဲ့..ေျမပံု စာရြက္ ကေလး ကို A B မွ်ားေလး အတိုင္း ခ်ိဳး ျပီးေတာ့.. ေအာက္က..စာရြက္လြတ္ေပၚ မွာ.. အစက္ေလး ေတြ ေတာ့..ခ်ျပီးျပီ။ ေဘး က.. ခေလး ကလည္း..ေယာင္ေတာင္ ေပါင္ေတာင္..သူ႕လိုပဲ.. ဟိုဖက္ ၾကည့္ လိုက္..ဒီဖက္ ၾကည့္လိုက္။ ဆရာမ ေဒၚသူဇာ နဲ႕ ဆရာ လတ္ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့..သူတို႕ ေသခ်ာ လက္ခ်ာ ရိုက္ျပီး ျပီ ဆိုျပီး… ေက်ာင္းသား ေတြကို..စိတ္ခ် လက္ခ် ရွိ ပံုရသည္။ တံခါး ေဘာင္မွာ မွီျပီး စကားရပ္ေျပာ ေနၾကသည္။

တခ်ိဳ႕က..အလင္းေရာင္ ေကာင္းတဲ့..၀ရံတာ က..ခံု ေတြ မွာ ဆြဲ ေနၾကသည္…။ ေနာက္ေျပာင္သံ တခ်ိဳ႕..နဲ႕.. ရီေမာသံ တခ်ိဳ႕ ..။ ၀ရံတာ ဖက္ ဆီ မွာ စည္စည္ ကားကား ..။ မျဖဴ က .. ေအာနပ္စ္ က တသိုက္ နဲ႕..အဲဒီမွာ သြားဆြဲ ေနတာပဲ။

-
အိုး.. ေမွာင္က ေမွာင္.. စိတ္က အိုက္..။ ေဒါသ ကလည္း ဘယ္က ထြက္ေနမွန္း ကို မသိ။ မ်က္ႏွာက်က္က..ပန္ကာ အိုၾကီး ေတြ ကလည္း..တဒီးဒီး နဲ႕ သာ ျမည္ေနတာ.. ဘာေလ မွ လည္း မရ..။ တံခါးေပါက္ မွာ ရပ္ျပီး..ရယ္ေမာ စကားေျပာ ေနတဲ့..ဆရာ နဲ႕ ဆရာမ ကို ၾကည့္ ရင္း .. ဆရာ့ ကို သတိ ရ သည္။ ခု ေလာက္ဆို စင္ကာပူ မွာေပ့ါ.. အလုပ္ အသစ္ ထဲ မွာ ေပ်ာ္ေန ျပီလား..ဘ၀ အသစ္ကို ရုန္းကန္ ေန သလား ..။ ဘာရယ္ လည္း မဟုတ္.. စာေတြ နားမလည္ မိ ေတာ့ .. စိတ္ေအး လက္ေအး နဲ႕.. ဗဟုသုတ ေတြပါ ညွပ္ျပီး..စာရွင္းျပ တတ္တဲ့..ဆရာ့ကို သတိရ မိတာပါ..။ ဆရာသာ ရွိေသးရင္.. သူတို႕.. ပရက္တီကယ္ ေတြ

၀င္ ကိုင္ ေပးရမွာ..။ ဘာမွန္း လဲ မသိ ..သူ ငိုခ်င္ လာသည္။ ဒီ အခန္းထဲက..ခဏ ထြက္မွ ျဖစ္မည္..။ ေခါင္းေတြ လည္း အံုခဲ လာသလိုပဲ..။ ခဲဆံ ေဘာပင္ ကို ခံု ေပၚ ျပစ္ခ် ျပီး.. ထိုင္ခံု ကေန မတ္တပ္ ရပ္ မိသြားသည္။

-
“ ဘယ္သြား မလို႕လည္း..သူမ်ားေတြ ဆြဲ ျပီး ေတာင္ ကုန္ပီ…”

-
ကိုတိုး အသံ က..ခပ္ မာမာ ။ လူ ကို မၾကည့္ပဲ.. မွုန္ကုပ္ကုပ္ နဲ႕ ခံုေပၚက..စာရြက္ကို လွမ္း ၾကည့္ လိုက္ ရင္း…
....
.....
....
....
....
....
....
....

 

◦

စိန္ပန္း နဲ႕ကံ့ေကာ္ေတြ အတူပြင့္ခဲ့တယ္ (၁၆)