လမ္းခုလပ္က..ေတာပန္း ဒႆန

၀တၱဳရွည္ၾကီး ေရးေနရင္းက..လမ္းခုလပ္မွာ....ၾကားျဖတ္ ေျပာခ်င္ တာေလး ေတြ ရယ္ပါ။

တခ်ိဳ႕က.. ေနာက္တယ္..
“ မေက.. စိန္ပန္းေတြ..ခုထိ မေၾကြေသးဘူးလား..” တဲ့..


အခ်စ္ ဇာတ္လမ္း ကို ေစာင့္စားေနသူမ်ား ကေတာ့..
“ မင္းသား နဲ႕ မင္းသမီး ဘယ္ေတာ့ ထြက္မွာလဲ ..” လို႕ ေစာင့္ ၾကတုန္းပဲ..


လူငယ္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ..
“ တကၠသိုလ္ ဇတ္လမ္းေတြက..က်ေနာ္-က်မ တို႕အတြက္ေတာ့.. သိလဲ မသိလို႕ ခံစားလို႕မရပါ..” တဲ့..။


ျပီးေတာ့..ေျပာေသးတယ္..
“ ေရွးကလည္း..အမ်ားၾကီးပဲ ေရးသြား ခဲ့ျပီ မို႕.. နဲနဲေတာ့..ထပ္ေန ျပီ ..ျငီးေနျပီ ” လို႕..ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေ၀ဖန္ ျပၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. ေစာင့္ျပီး ဖတ္တဲ့သူ ေတြ..အၾကံညဏ္ ေ၀ဖန္ျပဳတဲ့ သူေတြ အားလံုး ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
-

ကိုယ္တိုင္ လည္း ..ေျပာရ ရင္ေတာ့..အျမန္ ျပီးခ်င္ ေနပါျပီ။ ဇတ္လမ္း အၾကမ္းထည္ တခုလံုးက.. အေစာၾကီး ထဲက.. အေတြးေတြ ထဲမွာ.. တည္ေဆာက္ ျပီးသားပါ။ ဒီ့ထက္ ပိုေျပာရရင္ေတာ့.. ဒီ အေၾကာင္း အေတြ႕အၾကံဳ ေတြကို တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေရးခ်င္ ေနမိတာက ေတာ့…ဟိုး..ဘေလာ့ မလုပ္ခင္ ကတည္း ကေပါ့..။ အခုကေတာ့…ဘယ္လို အခန္းေလး ေတြ ထဲ့မယ္ ဆိုတဲ့.. ဆက္တင္ အပိုင္း ေပါင္း မ်ားစြာ ကို..သီးသန္႕ ပံုေဖာ္ျပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့..တခန္းျခင္း ပဲ.. ေတြးျပီး..တခန္းျခင္း..ဆက္စပ္ ပံုေဖာ္ ေန မိတယ္။ ဟိုအပိုင္း ေလးကို..ဒီဖက္ ထဲ့လိုက္.. ဒီအပိုင္း ေလးကို ေနာက္မွ ထဲ့မယ္ ကြာ.. စသျဖင့္ ေပါ့..။ ေရးေနရင္း မွ ထပ္ထပ္ ေပၚလာ တဲ့.. အျဖစ္ ေတြ.. လူေတြ.. ရွိလာျပန္ေတာ့..မေကာင္းေတာ့ဘူး ထင္ေနတဲ့..ကိုယ့္ မွတ္ညဏ္ ကို ေတာင္..နဲနဲ အံ့ၾသမိတယ္။


အေစာပိုင္းက..ခဏ ျဖတ္ထားျပီး.. အေရးၾကီး ရက္ နဲ႕ မၾကီးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထား တဲ့..လုပ္စရာေလးေတြဖက္ လွည့္ လိုက္အံုး မယ္ ေျပာ ေတာ့.. အျပင္ စာဖတ္ ပရိသတ္က ေတာ့.. မသိဘူး။ အိမ္က.. အမ်ိဳးအဖ်ား နဲ႕.. အမ်ိဳး အရင္း..အမ မ်ားက..မထူးေတာ့ ဘူး.. ျပီးေအာင္ ဆက္ေရး ျပီးမွ.. လုပ္စရာရွိတာ.. လုပ္ေတာ့ လို႕..


၀ိုင္း၀န္း အားေပး ၾကပါတယ္။ ကိုတင္မင္းထက္ ေျပာသလို..“ မုဒ္ ျပတ္သြားမယ္” ဆိုတဲ့..သတိေပးမူ ကိုလည္း.. လိုလို ခ်င္ခ်င္ ကို ဆင္ျခင္ မိျပန္တယ္။ အဲဒါ နဲ႕..ကဲ..ဆက္ေရးမယ္..ကြာ.. ျပီးေအာင္ ေတာ့..ဆြဲ ေတာ့မယ္ …. လို႕..။ ေအာင္ျဖိဳး ေက်းဇူး နဲ႕ သြားစ လိုက္မိ တုန္းက..ဒီေလာက္ အခ်ိန္ေပး ျဖစ္မယ္ မထင္ ခဲ့တာ..အမွန္.. ။ တလက္စတည္း.. မေၾကးမံု ေရ.. ညီမ ေရးခိုင္းတဲ့.. ဆုိညည္းမိေသာ သီခ်င္း မ်ား ဆိုတာ ကိုလည္း..ဒီ ၀တၱဳရွည္ၾကီး ထဲမွာပဲ.. ယူလိုက္ပါ ေတာ့ လို႕..။ သီခ်င္းေတြ..အမ်ားၾကီး ဆို မိအံုးမွာေလ...။


တကယ္က ေတာ့.. နာက်င္စရာ.. စက္တင္ဘာ အေငြ႕အသက္ ေတြၾကား ထဲမွာ..အနု ရသ ေတးေတြ ကိုလည္း.. ထိုင္ မဆို ခ်င္ ေနတာ..အေၾကာင္းရင္း တခု ပါ..။ ဒါေပမဲ့.. ေျပာခဲ့သလို.. ဆက္လက္ ေရးခြင့္ ျပဳပါေတာ့…။ သိပ္လည္း အမ်ားၾကီး မက်န္ ေတာ့ဘူး လို႕ ထင္ပါတယ္။ အလြန္ ဆံုး..၁၅ ေလာက္ ဆို ျပတ္မ်ား ျပတ္မလား..မသိ။ ျပီးရင္ေတာ့.. ဘေလာ့ ကိုလည္း.. အေတာ္ၾကာ..နားထားမိ ပါအံုးမယ္။

ပထမ တခန္း ၂ ခန္း တင္ျပီး တဲ့ အခါက်ေတာ့..စဥ္းစားမိ ေသးတယ္။ ကိုယ့္ဖာကိုယ္ ျပီးေအာင္ အကုန္ ေရးလိုက္မယ္..ျပီး မွ..ေသခ်ာ ေခ်ာျပီး.. တခန္း ျခင္း ျပန္တင္မယ္ ေပါ့။ ဒါေပမဲ့.. အဲဒလို လဲ မလုပ္ျဖစ္ျပန္ဘူး။ တခန္း ေရးျပီးတာနဲ႕.. တေခါက္ေလာက္ ျပန္ဖတ္ ျပီးရင္..လူက..တင္ခ်င္ ေနျပီ။ ( ခက္ထွာ..)
-

အဲဒီ အခါ က်ေတာ့.. တရက္ ေလာက္ ေနေတာ့မွ.. ဘယ္ေနရာ ေလးက..မွားသြားတာ…ဟို အပိုဒ္ကေလးကို ဒီလို ေလး ေရးလိုက္ရ..ေကာင္းသား..ဆိုတာေတြ ျဖစ္လာ ေရာ။ တခု ျခင္း..ဟိုဟာ လိုက္ျပင္ လိုက္..ဒီဟာ လိုက္ေခ်ာ လိုက္ လုပ္ေန ျပန္ေတာ့.. ခပ္ေစာေစာ ဖတ္သြား တဲ့သူေတြ အတြက္.. လိုတာ ေတြ.. ရွိ ကုန္ျပန္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္..ျပီးမွ စုဖတ္ မယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြ အတြက္လည္း.. ပိုေကာင္းပါတယ္..လို႕။

ဒါေပမဲ့.. အဲဒီလို တခန္းျခင္း..ေရးသြား..တင္သြားျပီး.. စာဖတ္သူ ေတြ..သူငယ္ခ်င္း ေတြ ရဲ႕..ေ၀ဖန္ အၾကံျပဳခ်က္ ေတြ ကို နားေထာင္ ရေတာ့လည္း.. စာက..ပို ျပီးေတာ့.. စံုလင္..အသက္၀င္.. အရွိန္ ရ လာသလို လည္း ထင္မိတယ္။ ဥပမာ.. ဒဂုန္ေဆာင္ အတြင္းေရးမွဴး ကိုေနလင္း နဲ႕ သူ ေပးတဲ့ ကြန္မန္႕ေတြ ထဲကေနျပီး..တခ်ိဳ႕ ဇာတ္ကြက္ အသစ္ကေလး ေတြ..ျပန္ေပၚလာတယ္။ ေနာက္ျပီး ဇတ္လမ္း ထဲ မွာ ပါတဲ့…သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က..ၾကိဳၾကိဳ တင္တင္.. လွမ္း သတိေပး တယ္။ “နင့္ စာကို.. ငါ့ အမ်ိဳးသမီး ကလည္း..အရမ္း စိတ္၀င္စား ျပီး..ေစာင့္ဖတ္ ေန တယ္..” ဆိုပဲ။ း)) သူ ကပဲ.. မေနနိုင္ မထိုင္နိုင္.. အင္တာနက္ သံုးေလ့ မရွိ တဲ့.. ဇတ္လမ္း ထဲက..သူငယ္ခ်င္း မေတြ ကိုလည္း..တေယာက္ျခင္း..ဖုန္းဆက္..အေၾကာင္းၾကား လိုက္ပါ ေသးသတဲ့။ ေစတနာ ဗလပြ နဲ႕ေလ..။ ျပီး ေတာ့.. ကိုယ့္ကို ျပန္ စကား ပါး လိုက္ ေသးတယ္။ မဟ၀ွါက.. သေဘာ က် ေနေပမဲ့..မဟိုဒင္း ကေတာ့.. အတိတ္ေတြကို.. ျပန္ အစ မေဖာ္ ေစခ်င္ဘူး တဲ့။ ကဲကြယ္..ခက္ပါလား.. ကိုယ္က.. ဘယ္လို ေရးဖြဲ႕မွာ လဲ ဆိုတာ.. ခမ်ာ ေတြ..ေသခ်ာ မသိ.. ဖတ္လဲ မဖတ္ ရပဲ နဲ႕.. ေတာ္ၾကာ.. ရန္ကုန္က ေန.. တရားေတြ ဘာေတြ..လွမ္း ဆြဲ ေနပါ အံုးမယ္။ း)) ေတာ္ ေတာ့.. နင္..ဘယ္သူ႕ မွ ေလွ်ာက္ ဖြ မေနနဲ႕.. ဖတ္မွာ.အသာဖတ္…။

စကား မစပ္.. ဒီစာေလး စေရး ျဖစ္ေတာ့.. ဘေလာ့ ဘန္နာ ေလး ကို လည္း ျပင္လိုက္ ေသးတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ စေရး ကတည္းက.. တခါ မွ ျပင္ဖို႕..အခ်ိန္ မေပး ျဖစ္ တဲ့ ဘန္နာ အေဟာင္းေလးက.. လွေပမဲ့.. စာသား ေတြက.. အခု ခံယူခ်က္ အေတြ႕အၾကံဳ ေတြနဲ႕..အက်ံဳးမ၀င္ခ်င္ သလို ျဖစ္ ေနတယ္ လို႕..ခံစား မိတယ္ေလ။



Sharing same interest..
Making virtual friends...

Creating own space..
Pouring out unfinished thoughts...

Because...not always fortunate enough to have that all...

လို႕.. ဆိုခဲ့ ေတာ့...

ဥပမာ..making virtual friends ဆိုတာၾကီး ကို.. သေဘာ မက် လွ ေတာ့ဘူး။ ဆိုလိုတာက.. virtual friends ေတြကို..သေဘာမက် လို႕ မဟုတ္ဘူး.. ဒါ အတြက္ နဲ႕ေတာ့..ဘေလာ့ဂ္ ေရးတာ..လို႕ အထင္ မေရာက္ ေစ ခ်င္ တာပါ။ စိတ္အာသာ ေျဖ ဖို႕..ဘေလာ့ ေရးၾက တယ္ ဆိုတာ မ်ိဳးကို လည္း..သိပ္ေတာ့..လက္ မခံ ခ်င္။ တကယ့္ကို စာေရးျခင္သူ မို႕ကို.. စာေရး ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ကို.. ဘန္နာ အသစ္ မွာ.. ဒီလို ေျပာင္း လိုက္ပါတယ္။




Writing is my inspirational..
just like walking through the mountains

and gazing to the wild flowers..





ေနာက္ခံ ပံုေလး ကိုလည္.. ခရီး ထြက္စဥ္က..ရိုက္ယူ ခဲ့တဲ့..ဆြစ္ေတာင္တန္း ၾကီး နဲ႕ ေတာပန္းေလး ေတြ ကို..ေနာက္ခံ ထား ျပစ္လိုက္တယ္။ ပံု ၂ခု ကို overlap လုပ္ဖို႕ အတြက္ ေတာ့ ..ကိုယ္တိုင္ မလုပ္တတ္လို႕..photoshop ကၽြမ္းက်င္ တဲ့..ကိုေအာင္သာငယ္ ကို..အကူအညီ ေတာင္းရ ပါတယ္။ ( ေနာက္က် ေက်းဇူးပါ း) ကိုယ္က..လမ္းေလွ်ာက္ရ တာကို လည္း..ၾကိဳက္တဲ့ အျပင္..ေတာင္ေတြ ကိုလည္း..ခ်စ္သူ ဆိုေတာ့..အဲဒီပံု ကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက် မိတယ္။ သိပ္ေတာ့..ဗမာ မဆန္ လွ ဘူးေပါ့။ ေကာင္းကင္ ၾကီးကလည္း..မွိဳင္း ေနေတာ့…နဲနဲ ေတာ့..လြမ္းစရာ ၾကီး ျဖစ္ေန ေလ သလား မသိ။

-
ထားပါေတာ့ ေလ.. ။ ေျပာခ်င္တာက.. Wild flowers ဆိုတဲ့.. ေတာပန္း ေလး ေတြ…။ ဒီရက္ ထဲ.. ေနတဲ့ ျမိဳ႕ေလးမွာလည္း.. Spring ေႏြဦး ရာသီ ဆိုေတာ့..ေတာပန္း ေလး ေတြကို..သိပ္ကို လွ ေန တယ္။ ျပီးေတာ့..ေတာပန္း ဆိုတာ.. ဗမာျပည္မွာ ရွိစဥ္က.. ပန္းစံု ေပါ လြန္း တဲ့ ျမိဳ႕ပန္း ေတြၾကား.. တခါမွ.. ေတာပန္း ေတြ ရဲ႕ အလွကို မခံစား ခဲ့ဖူးဘူး။ သူတို႕ေတြ ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က...ဘာအထူးျပဳလုပ္ခ်က္ မွ မလိုပဲ နဲ႕ကို..အခ်ိန္တန္ရင္.. မပြင့္မေနရ..ပြင့္ကို ပြင့္လာတတ္တဲ့..အရိုင္းပန္း ေလးေတြ..။ ဒါေပမဲ့..လွခ်က္ ၾကေတာ့လည္း.. ျမိဳ႕ပန္းေတြ ထက္ မေလ်ာ့ ေအာင္.. တမူထူးျခားျပီး..စြဲမက္ စရာ ေကာင္းလွတာ မ်ိဳး..။ အထူးျခား ဆံုး ကေတာ့.. ဘယ္သူ႕မွ ေအာက္မက်ိဳ႕ပဲ ..အားမကိုးပဲ နဲ႕ကိုယ္.. ပြင့္ လာ ၾကတာပဲ..။ ၾကည့္ခ်င္ ျမင္ခ်င္သူ ရွိလား..မရွိလား လည္း.. သူတို႕ မသိ..။ ရိုင္းခ်င္ တိုင္း ရိုင္း ေနတဲ့..သဘာ၀ စစ္စစ္ က ကို..သူတို႕ ရဲ႕.. ဂုဏ္ လို႕ မထင္ရ တဲ့..ဂုဏ္ စစ္စစ္ ျဖစ္ေနတာပဲ။

-
မနက္ ..မနက္..လမ္းေလွ်ာက္ တဲ့..လမ္းေဘး တေလွ်ာက္..ေတာပန္းေတြ လွ လြန္းလို႕.... ရပ္ ရပ္ ျပီး ေငး ျဖစ္တယ္..။ “ဓါတ္ပံု ရိုက္ယူ ထား ျခင္ လိုက္တာ” .. လို႕..ေတြးျပီး.. ေနာက္ တေန႕..ထြက္ ေတာ့လည္း..ေလာေလာ..ေလာေလာ နဲ႕..ကင္မရာ ပါမသြား ျပန္ဘူး..။ အဲ လို နဲ႕.. သံုး ေလးရက္ ေလာက္ေန.. ကင္မရာ ယူသြား တဲ့ ေန႕ၾကေတာ့.. ေတာပန္း ေလး ေတြက.. ညိွဳး ကုန္ ပါေရာလား..။ ေန႕ေရႊ႕ ညေရႊ႕ နဲ႕..၀ီရိယ နည္းျခင္းပဲ လို႕.. ကိုယ့္ဖာကိုယ္ အျပစ္ တင္ရင္း..ေတာပန္းေလး ေတြက..ေပးတဲ့.. မတည္ျမဲ ျခင္း ဆုိတဲ့..
ံေ၀ဂ တရား နဲ႕ အတူ…ဘ၀ ဒႆန တခု ကို လည္း..အေသအခ်ာ ရလိုက္ မိ ေတာ့တယ္။
-

“ ပြင့္ေနတုန္း..လွေနတုန္းမွာ..အမိအရ..ရိုက္ယူ ထားသင့္ တာ..”
-
ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား.. ဘယ္အရာမွ.. မတည္ျမဲ တဲ့..သဘာ၀ တရားထဲမွာ..အားလံုးက..ဖ်ဳးိကနဲ..ဖ်ပ္ကနဲ..ေပၚလာ ေပ်ာက္သြား..။ စိတ္ခံစားခ်က္ နဲ႕.. သာယာၾကည္နူးမူ.. ဆိုတာေတြ ကလည္း..အျမဲ တသမတ္ တည္း ေမြးယူ လို႕ ရတာ မ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ..။

-
အဲဒါ နဲ႕ပဲ.. တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ျပန္ေပၚ ေနတဲ့.. တကၠသိုလ္ ေန႕ရက္ ေတြ ကို.. အမိ အရကို.. ရိုက္ယူ မွတ္တမ္းတင္ ေနမိ ေတာ့တာပါပဲ။



Share/Bookmark

21 Comments:

ကုိေအာင္ said...

ေရးရင္ေတာ့ ဖတ္ၾကမွာေပါ့၊ ဒီေလာက္နဲ႕ ရပ္ျပီး စာအုပ္
ထုတ္လုိက္ေပါ့ဗ် ...း)

ကိုလူေထြး said...

အခုေရးတဲ့ ပိုစ့္ေတြကို အၾကမ္းေရးတယ္ သေဘာထားလိုက္ေပါ့... စာဖတ္သူေတြရဲ႕ အၾကံျပဳခ်က္ေတြ ျပင္ခ်င္တာေတြကို ျပင္ျပီးသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ အားလံုးကိုေပါင္းျပီး စာအုပ္တအုပ္ထုတ္လိုက္ေပါ့...

ျပီးရင္ လိုခ်င္တဲ့သူေတြကို တေယာက္တအုပ္ စာတိုက္က ပို႕ေပးလိုက္ ျပီးေရာ... း)

pdf နဲ႕ ျဖန္႕လို႕လည္း ရပါတယ္...

းဝ)

ေမဓာ၀ီ said...

မေကေရ ...
ေက်ာင္းနဲ႔ပတ္သက္သမွ် ေရးတာေတြကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဖတ္လို႔ မၿငီးႏိုင္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ပို႔စ္ေတြ မမန္႔ျဖစ္ေပမဲ့ မေကေရးတာေတြ လာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားခ်က္ရွိတုန္း ခ်ေရးလိုက္ရတာ ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္လဲ ဒါမွ ေပါ့သြားသလို ေနာက္တခါ ဒီလိုျပန္ခံစားျဖစ္ဖို႔ကလဲ မလြယ္ဘူးလို႔ ထင္တာပဲ။ က်မဆို ခ်မေရးျဖစ္လို႔ ေပ်ာက္သြားတာေတြ ရွိတယ္။ မေက ၀တၳဳရွည္ၾကီး ေရးႏိုင္တာလဲ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ က်မ သိပ္ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုကို ခ်ေရးဖို႔ ေလာေလာဆယ္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေသးတာနဲ႔ စာရြက္ထဲပဲ ေတးမွတ္ထားရတယ္။ ေရးခ်င္သေလာက္ ... ေရးႏိုင္သေလာက္သာာ ဆက္ေရးပါ မေက ... ခံစားခ်က္ဆိုတာ အကန္႔အသတ္ မထားစေကာင္းပါဘူး။

အေပၚက ကိုလူေထြးေျပာသလို အားလံုးၿပီးမွ ျပင္ၿပီး စာအုပ္ထုတ္လဲ ရတာပဲ။ ႐ုပ္ရွင္ေတြကို ဒါ႐ိုက္တာစိတ္တိုင္းက် ႐ိုက္ၿပီး ေနာက္မွ သတ္မွတ္တဲ့ အခ်ိန္ထဲ၀င္ေအာင္ ျပန္တည္းျဖတ္သလိုေပါ့။

အားေပးလ်က္ပါ။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ငါ့နွမရာ...

လွပါတယ္ဆိုမွ..ေရမခ်ိဳးရေသးဘူးေျပာမေနနဲ႔...
ေရးခ်င္သေလာက္ေရး...ဆက္ဖတ္မဲ့သူခ်ည့္ပဲ...

Moe Cho Thinn said...

တုိ႔က ဟန္မလုပ္တဲ႔ စိတ္ထဲရွိတဲ႔ စာေလးေတြကိုပဲ ဖတ္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေက႔ ဆီကို ေရာက္ေရာက္ေနတာေပါ႔။ စိတ္ခ်င္းနီးတယ္လို႔ ယုံမွတ္လို႔ ဘာေရးေရး သေဘာက်တယ္။
ေတာပန္းေလးကိုပဲ ဓာတ္ပုံရိုက္ရုိက္၊ အဂၤလန္က တံတားႀကီးကိုပဲ ရုိက္ရုိက္ အလွတခုေတာ႔ ရွိမယ္လို႔ ယုံတယ္။

Nge Naing said...

ကၽြန္မကေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့အခ်ိန္မွ အကုန္လံုးၿပီးထားတာကိုပဲ စုဖတ္ေတာ့မယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြလည္း အစအဆံုးမရွိရင္ တ၀က္တျပက္ ဘယ္ေတာ့မွ မၾကည့္တတ္ဘူး ေမွ်ာ္ရတဲ့ အလုပ္ကို မႀကိဳက္လို႔ပါ။

Anonymous said...

ညီမကေတာ့ အမေရးေနတာ ေတြ႔ကတည္းက ဖတ္ခ်င္တာ ဖတ္လိုက္ရမွာ နွေျမာေနတာနဲ႕ အားလံုးၿပီးမွ ဖတ္မယ္ လို႔ ၊မဖတ္ပဲ ေအာင့္ေနတာ သရဲေျခာက္ခံရတာ ပါတဲ့ အခန္းၾကေတာ့ စိတ္၀င္စားလုိ႔ ဖတ္ၾကည့္ရင္းနဲ႕ အခုေတာ့ ေဒြးေၾကာ္ျငာတဲ့ boss ေဘာပင္ ေၾကာ္ျငာ သလို ရပ္လို႔ မရေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ကယ္ၾကပါအုံး ဆိုသလို ျဖစ္ေနၿပီ၊ ဒီေတာ့ ျမန္ျမန္ နဲ႕ မ်ားမ်ားေလး ေရးၿပီး အမ ကယ္မွပဲ ရမယ္၊ ::D

မမသီရိ said...

ၾကားျဖတ္ေၾကာ္ျငာ ၀င္ေတာ့လဲ ဟိုတုန္းက ထက္ထက္မိုးဦးေၾကာ္ျငာေတြ လို ဆြဲေဆာင္မွဳရွိေနျပန္ေရာ.. း)

မထက္ထက္ေကသြယ္..
စိန္ပန္းေတြ ကံ့ေကာ္ေတြ အတိတ္ကအရိပ္ေတြ
ရင္းႏွီးျပီးသားေပမဲ့ မျငီးပါဘူး ..
ေသသပ္လွပတဲ့ ေရးဖြဲ႕မွဳ ေအာက္မွာ အလြမ္းေတြသိပ္သည္းစြာနဲ႕ ေစာင့္ဖတ္ေနတယ္..း)

MANORHARY said...

ေက့ ဒႆနေလးကိုလာဖတ္သြားတယ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့ တကၠသိုလ္နဲ႔ပတ္သက္လာရင္
ဘယ္ေလာက္ပဲဖတ္ရဖတ္ရ မညည္းႏိုင္တာပါပဲ
ခုလုိ ကိုယ့္ႏွစ္ပိုင္းၿခားဝန္းက်င္က အရိပ္ေတြကို
ၿပန္ေတြ႕ရတဲ့စာမ်ိုးဆိုပိုၿပီးဖတ္ခ်င္ပါတယ္။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

မေကရဲ့ လွပေသာ ဒႆနေလးကို လာေရာက္ဖတ္ရႈသြားပါတယ္ဗ်ာ....

ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ့ႏုိင္ပါေစ

littlebrook said...

တိန္ ... မင္းသားမင္းသမီးပါမွ ဇာတ္တဲ့လားဗ်
အမ .. ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ အေသႀကိဳက္တယ္ မရီတာရဲ့ ေမာင္ ကိုကိုနဲ႔ မရီတာ ခု အမရဲ့ စိန္ပန္းနဲ႔ ကံ့ေကာ္ေတြ .. ဒီႏွစ္ခုကို အေသႀကိဳက္... ေရးပါဗ်

ေမ့သမီး said...

ညီမကေတာ့ ကိုယ္မေတြ႕ႀကံဳလိုက္ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြကိုသိရတဲ့၊ ခံစားခြင့္ရတဲ့အတြက္ မေက မွ်ေ၀ေပးတာကိုႀကိဳက္တယ္။ ဆက္ေရးပါအမ။ မင္းသား၊ မင္းသမီးပါတာမပါတာကအေရးမႀကီးဘူးေလ။ ဇာတ္အိမ္ထဲမွာ အဓိကဇာတ္ေဆာင္ေတြပါေနၿပီပဲ။

Thant said...

ဟင့္အင္း..ဘယ္ေတာ့မွ မၿငီးဘူးးးးး...
ဘယ္လိုေရးေရးၾကိဳက္ၿပီးသားးးပဲ ။

Rita said...

အမွန္တိုင္းေျပာတာပါ။
သိပ္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။ မေတြ႕ဖူးမႀကံဳဖူးတာေတြကို ဒီလုိမွ မဖတ္ရရင္ ဘယ္လိုမွ သိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးေလ။

ဆက္ေရးပါ မေက။

သူမ said...

ေက်ာင္း အေၾကာင္း(အရင္က၊ ခုေတာ့ ေျပာစရာအေၾကာင္းမရွိ)၊ ေက်ာင္းသီခ်င္း ေတြဆုိ ဘယ္လုိပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ လာထား။ ဘယ္အခ်ိန္မဆုိ ဖတ္မည္၊ နားေထာင္မည္ပဲ။ မေကတုိ႔ မေမၿငိမ္းတုိ႔ (ဒီေလာက္ပဲသိတယ္၊ တျခားသူေတြရွိမွာပါ) ျပန္ၿပီးတူးေဖာ္ေပးမွသာ ဒီလုိအေၾကာင္းေတြကုိ ခံစားရ၊ သိရမွာ။ ကုိယ္က အေ၀းသင္နဲ႔ပဲၿပီးခဲ့ရတာ ဆုိေတာ့ တကၠသီလာ ဘ၀ေလးကုိေတာ့ ျမည္းစမ္းခဲ့ရပါတယ္(အူလည္လည္ေလးနဲ႔) ။ အာရ္စီတူးမွာတတ္ၿပီး ၾကည့္ျမင့္တုိင္မွာ စာေမးပဲြေျဖ၊ မိန္း မွာ ႏွစ္ႏွစ္ဆုိေတာ့ မမွီသူေတြထက္စာရင္ ေျဖသာပါေသးတယ္။
တကၠသီလာ ျမကၽြန္းသာအေၾကာင္းေတြေရးၾကၿပီး တခ်ိန္က်ရင္ စုေပါင္းစာအုပ္တစ္အုပ္ထြက္ၾကဦးေလ(တကယ္ဖတ္ခ်င္ပါတယ္)။ ၀တၳဳေရာ ကဗ်ာေရာေလ။ ေက၊ ေမၿငိမ္း၊ မုိးခ်ိဳသင္း၊ ေအာင္သာငယ္၊ တင္မင္းထက္ အားလုံးစုၿပီးေတာ့ေလ (ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူေတြရွိေသးလဲ ... ေခါင္းထဲဒီေလာက္ပဲေရာက္လာတယ္။)
ဆက္ေရးပါ အမေက။ အားေပးလ်က္ပါ။

အိျႏၵာ said...

မေက..ေရ

လာစုဖတ္သြားတယ္..ေနာ္

ေရးပါ....ဆို..

မေကရဲ႕ အေတြးစိပ္စိပ္ အေရးႏုႏုနဲ႔
ဆြဲေဆာင္မႈွရွိတဲ့ အေရးအသားမ်ိဳး..ကို
လံုးခ်င္းေလးေတြ အျဖစ္ဖတ္ရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ...

အဲလိုေတြးျပီးျပန္သြားပါတယ္...။

ATN said...

ခုတေလာ ဒႆနေတြခ်ည့္ ေတြ႕ေနရပါလား... း)

kay said...

ကိုေအာင္ က.. ေတာ္ျပီ ရပ္ေတာ့ လို႕ ေျပာတာေပါ့..ဒါဆို.. း)

ကိုလူေထြး တို႕ အတြက္.. ေအာ္တိုဂရပ္ဖ္ နဲ႕ ရွယ္တအုပ္.. း)

မေမေရ..ခုလို အားေပးတာ ေက်းဇူး တင္တယ္.. အရွည္ေရးရတာ..တကယ္ မလြယ္ဘူးေနာ္..

ကိုၾကီးေက်ာက္ခဲ-ေရေတာ့ခ်ိဳးျပီးျပီ.. အလွ မျပင္ရေသးတာ.. :D

အဲ..မခ်ိဳသင္းေျပာမွ..ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေရးထားတာေတြ.. ဘယ္နား သြားထား ရမွန္း မသိ ျဖစ္ကုန္ျပီ..

မငယ္နိုင္- ေအးေဆးမွ လာဖတ္ပါ..ရန္ကုန္ေတာ့..ေျဖးေျဖးေပါ့.. ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး ထြက္မေျပးပါဘူး..း)

ညီမ ဆိုတဲ့ တေယာက္ေရ.. ေက်းဇူးပါကြယ္..တို႕လည္း.. အဲဒီ boss ေဘာပင္မ်ား..သံုးလိုက္မိသလား မသိဘူး... ရပ္လို႕ မရဘူး ျဖစ္ေနတာ..

မမသီရိ.. ဒုတ္ခပါပဲ..ထက္ထက္ေကသြယ္တဲ့..စိတ္ညစ္လိုက္တာ..:D

အင္းေလ..မေနာ္ရယ္..ဆက္ေရးမယ္ေနာ္..

ကိုေဆာင္း..ေခ်ာင္းကေလး..ေမ့သမီး..သန္႕.. ရီတာ..အခုလို အားေပး အားေျမွာက္ ျပဳတာ.. အားအေတာ္ ရွိသြားျပီ.. ေက်းဇူးပဲ..

သူ နဲ႕ သူမ ကိုလည္း..ဒီလို ေလးေလးနက္နက္ ၾကီးကို ေျမွာက္ေပးတာ.. ေက်းဇူးပါပဲ လို႕.. း)

အိျႏၵာ..ေရးမယ္..ေရးကို ေရးအံုးမွာ.. း)
ကိုေအာင္သာငယ္.. ရဲ႕ ဒသာန ကဗ်ာေတြကို အားက်သြားလို႕..

rose of sharon said...

အားေပးေနမွာပါေက... ဒီေလာက္ဖတ္လို႔ေကာင္းတာကို...

tg.nwai said...

ေကေရ..တုိ႔လည္း ခ်ိဳသင္းတုိ႔ မေနာ္တုိ႔ ေျပာသြားသလုိပါပဲ။ :)

Sonata Cantata said...

လမ္းခုလပ္က...ေတာပန္း ဒႆနပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေတာင္ဇလပ္ပန္း ဒႆနပဲ ျဖစ္ျဖစ္...ေကေရးတာေတြ လာဖတ္ဦးမွာ။
ေတာင္ဇလပ္ပန္းက ဘယ္လိုဟာေသခ်ာမသိပါဘူး...မသီတာ အေၾကာင္းသိတယ္မို႔လား...စာက ေရးခ်င္၊ အမွတ္သညာက နည္း... ဒီၾကားထဲကပဲ ေရးတတ္တဲ့သူေတြ အားက်လို႔ ရွိသမွ် အစြမ္းေလး ထ ထ ျပဦးမွာ... (ဘာရမလဲ ဒီက ဒႆနေတြ ျပန္ေရးခဲ့ၿပီ။)