ဘေလာ့ ေပၚ မွာ ေနထိုင္ျခင္း

ဘေလာ့ ေလး တခု ေမြးထားတာ ၂ ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္ကာနီးျပီ။ ဟုတ္တယ္ေလ.. ဘေလာ့ေလး တခု ပိုင္ ဆိုင္ရတာ..အိမ္ေမြးတိရိစၧန္ေလး တေကာင္ ေမြးထားတာ နဲ႕ မတူလား။ ေခြးေလး တေကာင္..ေၾကာင္ေလး တေကာင္ ထက္ေတာ့..မေလ်ာ့တဲ့..သံေယာဇဥ္ေတြ..အလုပ္ရွဳပ္ျခင္းေတြ နဲ႕..ျပည့္ေနတာပဲ မွဳတ္လား။ တကယ္ဆို..ကိုယ့္အတြက္ ေတာ့.. ပိုေတာင္ ပို ေနပါျပီေကာ။

ဘေလာ့ေရးျခင္း ကို တေယာက္တည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပန္သံုးသပ္.. လွည့္ပတ္ ေတြး.. သံေ၀ဂ လည္းပြား..သက္ျပင္းလဲ ခ်.. ရင္း၊ တေယာက္တည္း ေတာင္ မနိုင္ လို႕၊ ဟိုလူ ဒီလူ ..ေသေဖာ္ညွိ ရင္း.. ဘေလာ့မွတ္ စု ေတြေတာင္.. လိုက္ ထုတ္ခိုင္း ေန မိေသးတယ္။ ကိုယ္ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ တခု ကိုေတာ့..ဃဃနန ေကာင္း၏ ဆိုး၏ အေသ အခ်ာ သိဖို႕ လိုတယ္ေလ။ အားလံုး တညီတညႊတ္ တည္း ေျပာ ၾက သလို..ဘေလာ့ေရးတယ္ဆိုတာ..လြတ္လပ္မူ ရွိတယ္ ဆိုတာေတာ့..အမွန္ပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္ မိတ္ဖြဲ႕ျခင္း တို႕.. မွ်ေ၀ျခင္း တို႕.. ဆိုတာက..ေနာက္မွ။ ဒါေပမဲ့..ခုတေလာ..အေတြး ထဲမယ္..တမ်ိဳးျဖစ္ေနတာက...လြတ္လပ္ တယ္လို႕ ထင္ေနပီး..တကယ္မလြတ္လပ္ေနတဲ့.. စိတ္ ေတြကို.. ဘေလာ့ ေလွာင္အိမ္ေလး ထဲ..မွာ..ျပန္ျပီး ေတြ႕ေန ရ တာပဲ..။ ဟုတ္တယ္..တေန႕တေန႕..ဘေလာ့ အေၾကာင္း ..စာေရးဖို႕ အေၾကာင္း ပဲ ေတြးရင္း..စိတ္ေတြက..မလြတ္မလပ္ျဖစ္လို႕..။ လက္စသတ္ေတာ့..အဲဒီ ဘေလာ့ ေလွာင္ အိမ္ ေလး က..ကိုယ့္ စိတ္ ေတြကို.. တိတ္တိတ္ကေလး ဆြဲယူ သိမ္းက်ံဳး ရင္း.. အတိတ္ေတြ..အိမ္မက္ေတြ.. ရင္ခုန္သံေတြ.. ဘ၀ အေမာ ေတြကို.. တထပ္ျခင္း..တလႊာျခင္း.. သိမ္းယူ သိုမွီး ေနတာကိုး ။ တကယ္ ဆို..ကိုယ္တို႕ စိတ္ အင္အားေတြ ကို စုပ္ယူ ေနတဲ့.. ဖုတ္ေကာင္ ေလး ေတြမ်ား ျဖစ္ေန ျပီလား မသိ ေနာ္။

ျပီးခဲ့တဲ့ တပတ္လံုး.. ခရီး တေနရာ ေရာက္ေနရင္း..ကိုယ့္ရဲ႕ think pad အစုတ္ကေလး ကို လြမ္းေနမိတယ္။ ယူလာခဲ့ရင္ အေကာင္းသားလို႕..ေနာင္တ ေတြ ရေန မိေသးတယ္။ ကိုယ့္ကိစၥ ေတြ ျပီးတာနဲ႕.. အနီးဆံုး မွာ ရွိတဲ့..စာၾကည့္တိုက္ ထဲ ၀င္ျပီး.. အင္တာနက္ အေျပး သံုး မိတယ္။ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလး ကို ၾကည့္ေတာ့.. ေလးေထာင့္ ေတြျဖစ္ေနပါေရာလား။ ဟိုတေလာက.. တန္းပလိတ္ အသစ္ကေလး ေျပာင္းရင္.. ရန္ေအာင္လုပ္ေပးထားတဲ့..EOT ေလး ျပဳတ္သြားတာပဲ။ ဘာမွလည္း မျမင္ရေတာ့...တပတ္လံုး လြမ္းေနရေတာ့မယ္ ဆိုတာ ေတြးရင္း.. စိတ္မေကာင္းျဖစ္ ေပါ့။ အြန္လိုင္း ေပၚ မွာ ရွိ ေနတဲ့ မိတ္ေဆြ တေယာက္ ကိုေတာင္.. ဘာညာ လွမ္း ႏွဳတ္ ဆက္ရင္း.. ဘေလာ့ မျမင္ ရလို႕.. စိတ္ညစ္ ေနတယ္လို႕..ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ သြားျငီး ျပ ေနမိတယ္။ မိတ္ေဆြက..အဲဒါ ေကာင္းတာေပါ့..အဲဒါ မွ..တကယ္ အနား ရတာ တဲ့။

သူေျပာတာ ဟုတ္မွာပဲ။ ေနာက္ တရက္..ေနာက္တရက္ ေတြက် ေတာ့.. ဘယ္လို မွ သိပ္ မေန ေတာ့ဘူး။ ၅ ရက္ ေလာက္.. ဥပုပ္ ေစာင့္ သီလ ယူလိုက္ သလို.. ဘေလာ့ မၾကည့္ပဲ ေန ေတာ့ လည္း.. စိတ္မ်ား ေတာင္ ၾကည္လင္ လို႕။ ဖတ္စရာ ရွိတာေလး ေတြ ဖတ္..သြားစရာ ရွိတာေလး ေတြ သြားရင္း.. တကယ့္ေလာက ၾကီးထဲ က ..ေလ ေတြ ကို..အားရ ပါးရ ရွဳရွိဳက္ လိုက္ ေတာ့.. ေနလို႕ တမ်ိဳး ေကာင္းသား။

ဒါေပမဲ့လည္း.. ညစာ စားမိလို႕ ဥပုပ္ က်ိဳးတဲ့သူလို.. ေကာ္ဖီ ဆိုင္ေလး ထဲမွာ ထိုင္ရင္း..ေဆာင္းပါးေလး တခု ကို ဖတ္လိုက္ မိျပန္ေတာ့.. `ဟား.. စိတ္၀င္စား စရာ ေကာင္းလိုက္တဲ့.. အေၾကာင္းေလး.. ဘေလာ့ ရမယ္..´ ဆိုျပီး..ျဖစ္ ျပန္ေရာ။ မခက္ လားေလ..။ ဘာေလးပဲ ေတြ႕ေတြ႕.. ေရးခ်င္ ေနေတာ့တာပဲ။ ဘေလာ့ ပို႕စ္ အသစ္ ကေလး ျဖစ္ေန ေတာ့တာပဲ။ တကယ္သာ.. ႏွလံုးသားရဲ႕ အသံကို နားေထာင္ေၾကး ဆိုရင္ေတာ့.. ႏွလံုးသား တခု လံုး..စာေရး စရာ အေၾကာင္းေတြ..ဘေလာ့ ေပၚ တင္ဖို႕..စာလံုး ေလးေတြ..ေခါင္းစဥ္ လွလွ ေလး ေတြနဲ႕ပဲ..ျပည့္ ေန ေတာ့မွာပဲ။

မျဖစ္ပါကြယ္။ ဘေလာ့ ေလး က..စုပ္ယူ ညိွ႕ငင္ထားတဲ့..စိတ္ စြမ္းအား ေတြကို.. မရ အရ..ျပန္ ဆြဲလု ရင္း.. လက္ေတြ႕ဘ၀ မွာ..လုပ္ရ ကိုင္ရ.. ရွင္သန္ ရ ဦး မဲ့.. ေခါင္းစဥ္ ေတြ အေပၚ အတင္း..ဆြဲခ် ေနရတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ..ခု ေရးေနတဲ့..ပို႕စ္ အသစ္ကေလး ထဲမွာ ေတာ့... ပံုရိပ္ေယာင္ကမၻာ..ဘေလာ့ ရြာ ေလး နဲ႕..၅ ရက္ေလာက္ ေ၀းေန တာလည္း..ခပ္ေကာင္းေကာင္းပဲလို႕.. တျခား သူငယ္ခ်င္း ေတြကို.. ဟန္ေဆာင္ ပန္ ေဆာင္..ၾကြား လိုက္ ပါ ဦးမယ္ေလ..။

ကြန္ျပဴတာ သံုးတဲ့..ရံုးသမား ေတြကို.. အၾကံေပးတဲ့ က်န္းမာေရး အသိေပး ညႊန္ၾကား စာ ထဲကလို.. ` ကြန္ျပဴတာ သံုး တာ ၁၀ မိနစ္ ျပည့္ တိုင္း.. မ်က္စိကို အနားေပးဖို႕..အေ၀း ကို လွမ္းလွမ္း ၾကည့္ ေပးပါ´ ဆို သလိုပဲ.. ပံုရိပ္ေယာင္ ကမၻာထဲ မွာ..ေပ်ာ္ေမြ႕ျပီးတိုင္း.. ဘေလာ့ ေတြ ဖတ္ျပီးတိုင္း.. ဟိုး-------အေ၀းကို လွမ္း လွမ္း ၾကည့္ေပး ၾက ရမယ္ ..ထင္ပါရဲ႕။


Share/Bookmark

14 Comments:

ေဆာင္းယြန္းလ said...

လက္စသတ္ေတာ့..အဲဒီ ဘေလာ့ ေလွာင္ အိမ္ ေလး က..ကိုယ့္ စိတ္ ေတြကို.. တိတ္တိတ္ကေလး ဆြဲယူ သိမ္းက်ံဳး ရင္း.. အတိတ္ေတြ..အိမ္မက္ေတြ.. ရင္ခုန္သံေတြ.. ဘ၀ အေမာ ေတြကို.. တထပ္ျခင္း..တလႊာျခင္း.. သိမ္းယူ သိုမွီး ေနတာကိုး ။ တကယ္ ဆို..ကိုယ္တို႕ စိတ္ အင္အားေတြ ကို စုပ္ယူ ေနတဲ့.. ဖုတ္ေကာင္ ေလး ေတြမ်ား ျဖစ္ေန ျပီလား မသိ ေနာ္။
ဟုတ္ပါ့..မေကသြယ္ေတြးတာၿဖစ္ႏူိင္တယ္...ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ဘေလာ့ေရးတဲ့လူအေတာ္မ်ားမ်ား
ဒီလိုဘဲခံစားရလိမ့္မယ္လို႔က်ေနာ္ထင္ပါတယ္..မယံုရင္ခင္မင္တဲ့သူေတြကိုအလုပ္နဲနဲမ်ားသြားေအာင္
တဂ္ၾကည့္ပါလား.....

khin oo may said...

ဟုတ္တယ္ ဘာေရးရ မလဲ စဥ္းစားမရ။ ေခါင္းေၿခာက္လို. ေရ သြားေလာာင္း ရေသး။ တပုဒ္ ေရးၿပီး ရင္ ေမာသြားသလို တာဝန္ေက် သြားတယ္ လို.လဲ ခံစားေန ရတယ္။ ၿပင္ပ တာဝန္ ပ်က္ကြက္ တာေတြလည္း မ်ားေပါ႕ k ေရ။

စီေဘာက္ထဲ မွာ လူစံုေအာင္ မွ ၿပန္မိရဲ႕လား။ က်န္ခဲ႕ရင္ စိတ္ မ်ားကြက္ သြားမလား။ ကုိယ္႕ကို ၿပန္ မနွူတ္ဆက္ ရင္ လည္း သူ ဘာ ၿဖစ္ လို. ငါ႕ နာမည္ တက္ ၿပီး မမႏွဴတ္ ဆက္ရတာ လဲ။ မခင္ လို႕လား။ လာ နွူတ္ဆက္ တာ မၿကိုက္လို႕လား ေသာ ကေတြ ပြား။

သြားနုတ္ဆက္ရင္း စိတ္ ကူးေပါက္တာ ေလးေတြ ရိုးသားစြာ ေၿပာခဲ႕တဲ႕ အခါ မနွစ္သက္ သူ က စိတ္ တိုခ႕ဲရရင္ စိတ္ မေကာင္း ၿဖစ္ရၿပန္ ေရာ။ ေတြးရင္လဲ ဘေလာ.သူငယ္ခ်င္း ေတြ အေၿကာင္းေတြးမိ။ အၿပင္ ေလာက မွလဲ တခါ မွ မၿမင္ဘဴး အသိဘူးတဲ႕ သူေတြ ကုိ စဲြ လမ္းေနမိ. အၿပင္ မွာေတြ.ခဲ႕ရင္ ေတာင္ အထဲ ကလို မွ စဲြလမ္း မိပါ.မလား။

ကုိယ္႕ အၿဖစ္က ခ်စ္သူ ကုိ လေရာင္ ေအာက္ ရွာ မိသလို။ အိမ္မက္ထဲ ကခ်စ္သူ လို. အၿပင္ ေလာကနဲ႕ ကင္းလြတ္ လို႕ေနတယ္။ ဘေလာ႕ ကို လူ မလာရင္ နဲ႕ဝမ္းနည္း လို႕ အသစ္ ကုိ ၿကူိးစားပမ္းစားေရး။ ဒီလိုနဲ သံသရာလည္။..

Anonymous said...

အမေကေရ ဘေလာ့ဆိုတဲ့ပိုးက အ၀င္လြယ္အထြက္ခက္သဗ်။

Anonymous said...

အမ .. ဘေလာဂ့္ေပၚ မေနနဲ့ေတာ့ .. အျပင္ထြက္ေနျပီး ၊ ဘေလာဂ့္ကို ျပန္၂ျပီး လည္၂လာတဲ့အက်င့္ လုပ္ ေပါ့ း)

Anonymous said...

အင္း... အင္း... အင္း...

သေဘာတူေနတာပါ တျခားဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး - း)

ဒါမဲ့ ေခါင္းစဥ္ကို - ဘေလာ့ေပၚမွာ ရွင္သန္ျခင္း-လို႕ အမည္ ေပးရင္ ပိုျပီး သင့္ေတာ္မလား မသိ။

က်ေနာ့္အတြက္ကေတာ့
ဘေလာ့ရွိမွပဲ ရွင္သန္ေနရသလို ျဖစ္ေနလို႕ပါ။

ခ်မ္းေျမ့ပါေစဗ်ား။

ေအာင္သာငယ္

MANORHARY said...

အင္း...ဒါဆိုကၽြန္မလည္း အဲဒီေလွာင္အိမ္ထဲေရာက္ေနၿပီေပါ့ေနာ္ ...
ေအာ္..ၾကိဳးေတြကင္းခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ... း)

Moe Cho Thinn said...

ေကေရ
မွန္လိုက္တာေနာ္။
အေတာ္စြဲတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ပါပဲ။ တို႔လဲ စာေရးၿပီးမွ အိမ္စာၿပီးတဲ႔ကေလးလို စိတ္ခ်မ္းသာသြားတတ္တယ္။
လုပ္စရာေတြက တပုံႀကီး။ အိမ္မွဳကိစၥေတြ၊ အလုပ္ကိစၥေတြ၊ လူမွဳေရးေတြ အားလုံး ေခါက္ထား။
အမအငယ္ကေတာ႔ ေျပာတယ္။ နင္က ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔နဲ႔ အိပ္ယာပဲ နင္႔အိမ္မွာ သုံးတာပါ တဲ႔။ အိမ္မရွင္းလို႔ ေျပာတာေလ။
တို႔လဲ စဥ္းစားေနတယ္။ ေလွ်ာ႔ရေကာင္းမယ္လို႔။ တခါတေလ စိတ္အဆင္မေျပတဲ႔အခ်ိန္မွာ စာေရးရင္ မရႊင္တတ္လို႔။ တာ၀န္တခုလို မေရးခ်င္ဘူး။ ဘေလာ႔ဂ္ပဲ ေလွ်ာက္လည္ စာဖတ္ေနတာပဲ ေကာင္းတယ္ လို႔ အခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ ေတြးျဖစ္တယ္။
စာလဲ ရွည္ၿပီ။ sorry..

P.Ti said...

စာမေရးႏိုင္ရင္ တာ၀န္မေက်သလုိေတာ့ ခံစားရတာ အမွန္ပဲ... တခါတေလေတာ့လည္း အၾကည္စိတ္ကေလးမရေတာ့ မေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး.. အခုတေလာ စာေရးတာ နားထားပါတယ္... ဘေလာ့နာက်ေနတယ္ပဲေခၚရမလားပဲ.. အဲေတာ့ နားနားၿပီး ဘေလာ့ၾကာတာေပါ့...;)

mgphonemyint said...

အမေရ..အဲ႕ဒီေလွာင္အိမ္က အၾကီးၾကီးပဲဗ်ာ
အမ ေျပာသလုိ ၁၀ မိနစ္ တစ္ခါ အေဝးကုိၾကည္႔ဆုိလုိ႔ ေျပာျပရဦးမယ္

အရင္အလုပ္တုန္းက အင္တာနက္ခုိးသုံးရတာဗ်..
ဘေလာ႕ထဲေရာက္သြားရင္ အေဝးလဲ မျမင္ဘူး အနီးလဲ မျမင္ဘူး ..

မန္ေနဂ်ာ မိလုိ႕ ဝမ္နင္လက္တာ ထိတာ ခဏ ခဏပဲ ....ဟီး.............။

:P said...

ဒီပို့စ္ကိုဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္က က်မ၊ထမင္းနဲ့ ဟင္းကိုပန္းကန္ထဲထည့္နယ္၊လက္ေဆး၊ဇြန္းတပ္ျပီး ကြန္ျပဴတာေရွ့ လာထိုင္စားရင္း စာဖတ္ေနတာပါ( စာဖတ္တယ္ဆိုတာဘေလာ့လည္ေနတာ)..မေကရဲ့စာကို ဖတ္ ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဆံုးမျပီးသကာလ ေကာမန့္ေတြကို မဖတ္ေသးပဲ ထမင္းစားပြဲမွာ သြားျပန္ ထိုင္စားပါတယ္..ထမင္းစားျပီးမွ ျပန္လာဖတ္ ၊ေကာမန့္ေရးတာ၊ဒါေတာင္ဘေလာ့ဖတ္သူအဆင့္ပဲရွိေသးတယ္:)))))))))))

လင္း said...

စိတ္ေတြမႀကည္လို ့ (ပီတိေျပာသလိုဆိုရင္ေတာ့ ဘေလာ့နာက်ေနလို ့) စာမေရးဘဲ ရပ္ထားေပမဲ့၊ ဘေလာ့နဲ ့ေတာ့ ေ၀းေ၀းမေနႏိုင္ ၊ လည္ပတ္ျပိး သူမ်ားေရးတာေတာ့ ဖတ္ေနေသးတုန္းပါဘဲ။

Anonymous said...

ေက
အမဘေလာ့ေလးလဲ ေ၀းရာေရာက္ေနရေပါ့။ ပို႕စ္အသစ္အတြက္ ဘယ္လိုအခ်ိန္ေပးရပါ့။ ရာသီဥတု အလုပ္အကိုင္အေျပာင္းအလဲမွာ ခဏေလးေတာ့ ေ၀းေနရဦးမယ္ေပါ့ဟာ...
ဘေလာ့ေတာင္ မလည္ႏုိင္တာၾကည့္ေတာ့...
ခ်စ္တဲ့ ခင္မင္းေဇာ္

Anonymous said...

ကိုေဆာင္းယြန္းလ- ကို ျပန္တဂ္မွ ပဲ ထင္တယ္။ း)
ဒီ ခံစားခ်က္ မ်ိဳးက.. ကိုယ္ တိုင္ ခံစား ရရင္- ေရးထြက္ ျဖစ္ၾကမွာပါပဲေလ။

မခင္ဦးေမ ၾကီး- လေရာင္ေအာက္မွာ..ခ်စ္သူ ရွာ ရင္လည္း..သတိထား။ လကြယ္ည သန္းေခါင္ယံ ခ်ိန္မွာ..မဟူရာ ေက်ာက္ရိုင္းတတံုး ကို.. ေကာက္ခိုင္း သလို ျဖစ္ေနအံုးမယ္ ေနာ္။ း)

ရြာသားေလး နဲ႕ ဂ်စ္ေရ- ပိုးေတြ ေရာ- ၾကိဳးေတြ ေရာ..ေလွ်ာ့ ဖို႕ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။

ကိုေအာင္သာငယ္က..ရွင္သန္ ေပမဲ့..က်မ ကေတာ့..ေနထိုင္ တဲ့ အဆင့္ပဲ ေလ။ မတူဘူးေလ။ ဒါဆို..အေတာ္ပဲ..ကိုေဆာင္းယြန္းလ နဲ႕ ကိုေအာင္သာငယ္ကို.. ဘေလာ့ေပၚ မွာ ရွင္သန္ ျခင္း ဆိုတာ..ေရးခိုင္းမွပဲ ထင္တယ္။

မေနာ္ေရ- ၾကိဳးေတြ..ၾကိဳးေတြ.. ရစ္- ရစ္- ေျဖ-ေျဖ- ေခြ ေခြ-
မခ်ိဳသင္းေရ- မေဆာရီးပါနဲ႕..ရွည္ရွည္ေျပာလို႕ ရပါတယ္။ အၾကံေပးလိုက္မယ္..အိပ္ယာေပၚမွာ...ကြန္ျပဴတာ တင္ထားလိုက္ေလ..ပို သက္သာသြားတာေပါ့။ း)

ပီတိ နဲ႕ ေမာင္ဖုန္းလည္း..နား- နား ျပီးမွ..ဘေလာ့ဖတ္-ဘေလာ့ေရးေလ။
ညီမေလး..စင္ဒန္လာ ( ဟုတ္လား ဟဲ့..အသံထြက္က.)
ထမင္းစား ျပီး မွ ဖတ္ေနာ္..တခ်ိဳ႕ဘေလာ့ ေတြက..အစာမေၾက ျဖစ္တတ္တယ္။

အားလံု ကို ခင္မင္လ်က္-

Anonymous said...

အယ္- ေအာက္မွာ က်န္ခဲ့ျပီ။ လင္း နဲ႕ အမ ၾကီး ေရ-
ေအးေအးေဆးေဆး အနားသာယူ လိုက္ အံုးေနာ္။