စာၾကည့္ စားပြဲ မွာ ထိုုင္ရင္း...ျပတင္းေပါက္ သံဇကာ ၾကားကေန..တ၀က္တပ်က္ ျမင္ေနရတဲ့.. ျမက္ခင္းျပင္ ၾကီး ကိုု ေငးၾကည့္ ေနမိသည္။ တေန႕ ညက.. လူေတြ စည္ကား လွပ ေပ်ာ္ရႊင္ ခဲ့ၾကတဲ့.. စတိတ္ စင္ ၾကီး ကိုု.. မီးဖိုုေဆာင္က.. အလုုပ္သမား ေတြ..၀ိုုင္းဖ်က္ ေန ၾကသည္။
သီခ်င္းသံ..ႏွုုတ္ဆက္သံ..ခ်ီးမြမ္းသံ..ေနာက္ေျပာင္သံ..လက္ခုုပ္သံ..ေတြ။
ခုုေတာ့.. သစ္သား တန္းေတြ.. ျဖဳတ္ျပီး..ျပစ္- ျပစ္ ခ် ေနတဲ့.. အသံ ..တခ်က္..တခ်က္.. ၾကားက..အလုုပ္သမားေတြ ရဲ႕ စကားေျပာသံ တစြန္းတစ ေနာက္မွာ.. မယ္ဇလီပင္ၾကီး ေပၚက.. က်ီးအာသံ တခ်ိဳ႕ သာ...။ ခပ္ေ၀းေ၀း အေဆာင္ ေနာက္ဖက္ ကံ့ေကာ္အုုပ္ ဆီ ကေတာ့... ဥၾသ သံ သဲ့သဲ့ လိုု..။ ဥၾသေတြက..ေဆာင္းမွာလည္း.. လြမ္း တက္ ၾက တယ္လား...။ အခ်ိန္တန္ရင္..အိမ္ျပန္ရ မယ္ တဲ့..။ တကယ္ေတာ့..ျပန္တာရယ္..ထြက္ခြါ တာရယ္.. ဆိုုတာ..အတူတူပါေလ..ဒါေပမဲ့.. ျပန္ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ..၀မ္းသာမဲ့ လူေတြ ရွိနိုုင္ေပမဲ့..ထြက္ခြါရတယ္ ဆိုုတာကေတာ့..၀မ္းနည္းစရာ မဟုုတ္ဘူးလား..။ အေရးၾကီး တာက..
“ လားရာ” ။
ဟူးးး-- လားရာ ေရ..ခဏ ေနပါအံုုး ကြယ္..
ထိုုင္ခံုု က.. ထလိုုက္ရင္း..ဗုုိက္ဆာ သလိုု ရွိလာတာနဲ႕.. ဗီရိုုေပၚ ၾကည့္ေတာ့.. ဒင္နာ မတိုုင္ခင္ ရက္က.. ခရစ္စ္တိုုဖာ.. နယ္ျပန္ရင္း..လက္ေဆာင္ ၀ယ္လာတဲ့..ငွက္ေပ်ာေျခာက္ေတြ..ေျမပဲယိုု ေတြ...။ ခုုထိ မေဖာက္ရေသး..။ အားလံုုး စားဖိုု႕ လိုု႕ ေျပာျပီး..သူ႕လက္ထဲ ေရာက္လာတာ ဆိုုေတာ့..သူ႕ဗီရိုုေပၚမွာပဲ.. ရွိေနသည္။ အခုု..မျဖဴ လည္း မရွိ..။ ကေလး နဲ႕ မစုု ကိုု သြားေကၽြး အံုုးမွပဲ။
ထံုုးစံ အတိုုင္း..အင္းလ်ားေဆာင္ ရဲ႕ ေန႕လည္ခင္း ၾကီးက..တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ front roll ဖက္ ေကြ႕လိုုက္ေတာ့...မစုု တိုု႕ အခန္း ေရွ႕မွာ.. ၾကည္ျပာ့ ကိုု ျဖတ္ကနဲ ေတြ႕လိုုက္သည္။ အခန္းေရွ႕က.. အမွိဳက္ပံုုး ေလး ထဲကိုု တခုုခုု ကိုု ျပစ္ထဲ့ျပီး.. အခန္းထဲ ျပန္၀င္ ဖိုု႕ လုုပ္တုုန္း..
“ ဟယ္.. ၾကည္ျပာ ေရာက္ေနတယ္.. ” လိုု႕ ဆိုုေတာ့.. လက္ညိဳးကိုု ပါးစပ္ေရွ႕ တပ္ျပီး...
“ ရွဴးးးးး” ..... တဲ့။
ေၾသာ.. အိသြယ္ဆီ လာ အိပ္ တာ ထင္တယ္..။ ၾကည္ျပာက..အေဆာင္မွာ..ခဏခဏ လာခိုုးအိပ္ ေလ့ ရွိသည္။ ဒါေပမဲ့လည္း..အိသြယ္ အခန္း မွာက.. ရည္မြန္ က..အျမဲ စာက်က္ ေနတာ ဆိုုေတာ့.. အားနာ ျပီး .. ကပ္ရပ္ အခန္းက..မစုု တိုု႕ ဆီမွာပဲ.. လာျပီး တိုုးေခြ႕ တြတ္တိုုး ေန ေရာ..။ ေဘးခန္း ေတြက.. တျခား ေက်ာင္းသူ ေတြ ကေတာ့.. မိန္းမ ဆန္ဆန္ ေနတတ္တဲ့..အိသြယ္ နဲ႕....အျပင္ကေန ခဏခဏ လာခိုုးအိပ္ တဲ့.. ဆံပင္တိုုတိုု..အက်ီ ၤ ပြစိ ပြေယာင္း နဲ႕.. ၾကည္ျပာ့ကိုု.. အခ်စ္ေတာ္ လိုု႕ပဲ... ထင္ၾက သည္။ သူတိုု႕ ျခင္း ကေတာ့... အေၾကာင္း သိေတြ မိုု႕.. အဲဒီေလာက္ ၾကီးေတာ့..မဟုုတ္ဘူး ဆိုုတာ.. သိေနသည္။ ေလာေလာ လတ္လတ္. အိသြယ္မွာ..ခ်စ္သူ တေယာက္ ရ သြား သလိုု... ခ်စ္စရာ ေကာင္း တဲ့..ပြင့္လင္း တဲ့ ၾကည္ျပာ့ မွာလည္း .. ကိုုတိုုးေျပာသလိုု..ဟ၀ွါ မျဖစ္ေပမဲ့..ဟ၀ွါ ေတာ့ ျဖစ္တဲ့.. ခ်စ္သူ တေယာက္ အေစာကတည္းက ရွိတယ္ ဆိုုတာ.. သူတိုု႕ အားလံုုး သိေနတာပဲ။
ၾကည္ျပာက.. သူ႕ ႏွဳတ္ခမ္းကိုု..လက္ညိဳး နဲ႕.. ဆက္ ကပ္ထားရင္း..အခန္း လိုုက္ကာ ေလးကိုု ဖြင့္ ေပး ေတာ့..
အဲ... ကုုတင္တလံုုးေပၚမွာ..အိသြယ္က..ငိုုလိုု႔ ပါလား။ မစုု နဲ႕ ကေလးက.. တဖက္ ကုုတင္ ေပၚကေန ..မ်က္ႏွာငယ္ေလး ေတြ နဲ႕... ၾကည့္ လိုု႕...။
.......................
.......................
ဟီလာရီ ကလင္တန္ ရဲ႕ Hard Choice စာအုုပ္က ၊ အာရွပစိဖိတ္ နဲ႕ သက္ဆိုုင္တဲ့ အေရွ႕ဖက္ အခန္းေတြ ဖတ္ျပီးသြားတဲ့ အခါ ၊ ခဏ နားရင္း ၊ စာအုုပ္ထဲမွာပါ...
%2BEpaper26.jpeg)
Posts
Comments
.jpg)
.jpg)
5 Comments:
ခုမွ ဖတ္လို႕ ေကာင္းေနတုန္း...
၂၁ နဲ႕ ျပီးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တံုးတိၾကီး ျဖစ္ေနေတာ့မယ္ထင္တယ္...
မေက က်ေနာ္က ၀ထၳဳတို မွတ္ေနတာ အစက ျပန္လာဖတ္ဦးမယ္.
ဘာမွ မေရးေတာ႔ပါဘူး ေကရယ္..
ကုသိုလ္ၾကမၼာ မမီတာလား၊ ေရွးေရစက္ေတြ မဆုံၾကလို႔လား လို႔ပဲ ေတြးသြားပါတယ္။
အခ်စ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးကေတာ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ သက္သက္လို႔ပဲ ထင္တယ္။
တဘက္က အိမ္ေထာင္ေရးကို ဟိုတဘက္က သတင္းစာကေန ထည့္ထည့္ေဆာ္ေနတာ ၾကားရရင္ အူေၾကာင္ၾကားလို႔ ခံစားရသလိုပဲ။ ဟိုတဘက္က အိမ္ေထာင္ေရးကို တဘက္က ထည့္ထည့္ေျပာေနရင္လဲ အစြဲေတြလို႔ ထင္မိျပန္တယ္။
ထင္တာေျပာတာပါ။
“လားရာ” ဆုိတဲ့ စကားလုံးကို အရမ္းသေဘာက်တယ္
မေက၊ အားေပးလ်က္ပါ။
Post a Comment