အေတာင္

အား..ဒုုကၡပါပဲ...

အန္တီ့ မွာ.. ဟန္းဖံုုး မွ မရွိတာ....

ငါကလည္း.. လူတကာ ကိုု.. လူတိုုင္း လိုု ပဲ သတ္မွတ္ ေန မိလား မသိဘူး...

ဒီေခတ္ၾကီးထဲ.. လက္ပတ္နာရီ မပတ္တဲ့ သူေတာင္ ရွိတာ..လက္ကိုုင္ဖုုန္း မကိုုင္တဲ့ လူေရာ.. ရွိမွာေပါ့..

ျပီး.. မေန႕က.. အန္တီ နဲ႕ စကားေျပာ ကတည္းက.. သူ႕မွာ ဟန္းဖံုုး မရွိေတာ့တဲ့ အေၾကာင္း.. ေျပာျဖစ္ၾက ေသးတာပဲ... ငါကေတာင္ ေျပာလိုုက္ေသးတာပဲ.. အန္တီ ဒီအသက္ဒီအရြယ္ တေယာက္တည္း ဆိုုရင္ေတာ့..လံုုျခံဳေရး အတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. ဟန္းဖုုန္းေလး တခုု ေတာ့..ေဆာင္ထားသင့္ တယ္လိုု႕....။

“ သူတိုု႕ ႏွစ္ေယာက္က လည္း ေျပာပါတယ္..၀ယ္လည္း ေပးထား ဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း.. အန္တီ့ကိုု ဘယ္သူမွ လဲ မဆက္ၾကေတာ့.. ဆက္ မသံုုး ျဖစ္ေတာ့ တာ...” တဲ့...

ခက္လိုုက္တာ....။ ေျပာရရင္...ကိုုယ္ နဲ႕လည္း ဆိုုင္လွ တာ မဟုုတ္... ။ ဒါက..သူ႕ တူ ၂ ေယာက္ ကိစၥပဲ...။ သားရင္း သမီးရင္း မရွိရွာတဲ့..အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အဘြားၾကီး တေယာက္ အတြက္..ခင္ပြန္းသည္ လည္း မရွိရွာ ေတာ့..တဲ့ ႏွစ္ေတြ မွာ... ေကၽြးေမြးျပဳစုု ႏွစ္အေတာ္ၾကာ အတူေနခဲ့တဲ့..တူ  ကလည္း... အိမ္ခြဲ ဆင္းသြား ျပီ ဆိုုေတာ့.. အေတာ္ ခံစား အထီးက်န္ ေနရွာမယ္ ေလ ... လိုု႕.. ကိုုယ္ခ်င္းစာ ရင္း... တတ္နိုုင္တဲ့ အခ်ိန္ေလး ေတြ မွာ..အေဖာ္လုုပ္ေပး ေနမိ တာပါ...။ 

တကယ္က.. ေတာ္ေတာ္ေလး ေ၀း တဲ့..ရပ္ကြက္ က..သူ တေယာက္တည္း ေနတဲ့.. အိမ္ေလး ကိုု.. သြားဖိုု႕ ဆိုုတာ.. ကိုုယ့္ အတြက္ေတာ့.. မလြယ္လွပါဘူး..။ အမွန္အတိုုင္း ေျပာရရင္.. ဆံုုးသြားရွာျပီ ျဖစ္တဲ့..အန္ကယ္ စိုုက္ခဲ့တဲ့... ျခံ ေနာက္ေဖးက..  ဒန္႕ဒလြန္သီး ေတြ..ကင္ပြန္းခ်ဥ္ရြက္ေတြ.. သရက္သီးေတြ.. အဲဒီလိုု.. ရွားပါး..ဗမာစာ ေတြ လိုုခ်င္ တဲ့ အခါ သာ.. ညာတာ ပါေတး.. ကိတ္မုုန္႕ေလး တဗူး ကိုုင္ျပီး.. ေရာက္ေလ့ ရွိတာ..။ ကိုုယ့္နဲ႕ ေသြးလည္း မေတာ္.. အရြယ္ျခင္း မတူ.. အေတြးျခင္း..အေနျခင္း ကြာ..ေျပာစရာ စကား မနည္း ရွာ ရမဲ့..  မိတ္ေဆြ တေယာက္ကိုု.. အခ်ိန္ေပး ဖိုု႕.. ကိုုယ့္ အတြက္...အေတာ္ မလြယ္တဲ့ ကိစၥပါ...။

ခုုေတာ့.. အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အန္တီက..သူေနတဲ့..ျမိဳ႕ထဲကိုု..ဘက္စကား စီးျပီး လာလည္မယ္.. ေစ်း နားက..ကက္သီဒရယ္..ဘုုရားေက်ာင္း ၾကီးမွာ.. ေတြ႕ၾကမယ္ ဆိုုျပီး..ခ်ိန္းေရာ..။ တကယ္ေတာ့.. အန္တီ့ကိုု မလာေစခ်င္...။ သြားရင္း လာရင္း တခုုခုု ျဖစ္သြားရင္.. ကိုုယ္ပဲ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရမွာ...။ ခက္တာက.. လူ႕သေဘာ ကလည္း.. အရက္မူးေနျပီ.. သတိထား ဆိုုရင္... ငါက..မူးေပမဲ့..ဘယ္ေတာ့ စကားမမွားဘူး လိုု႕.. ဆတ္ဆတ္ထိ မခံ နိုုင္သလိုု.. ရထားေပၚ..ကားေပၚ.. လူၾကီးေတြ တက္လာတိုုင္း လည္း.. ကိုုယ္က..ေနရာေပး လိုု႕ ..ေက်နပ္ သေဘာက် ခ်င္မွ က်တာေလ ..။  

ကဲ..လာခ်င္လည္း လာပါေစ ဆိုုျပီး.. ေန႕လည္စာ တခ်ိဳ႕ ျပင္ဆင္ ေနမိတာ...။ ၁၂ နာရီ ေက်ာ္ စ ျပဳေတာ့.. ဖုုန္းလဲ မေခၚေသးပါလားေပါ့.. အိမ္ကိုု လွမ္းဆက္ၾကည့္ ေတာ့လည္း.. ကိုုင္မဲ့သူ မရွိေတာ့..။ ဒါနဲ႕.. အိမ္ရွင္း..ေရခ်ိဳးျပီး.. အင္တာနက္ မွာ..စာဖတ္ရင္း..ဆက္ေစာင့္..  ။ .

.. မေခၚ..မလာ..။ 

ညေန သံုုးနာရီ ထိုုးေတာ့မွ... အန္တီ့ ဆီက..ဖုုန္း၀င္လာတယ္..။ သူ ဘုုရားေက်ာင္းမွာ..တနာရီ ေက်ာင္ေအာင္ ေစာင့္ေသးတယ္..ခုုေတာ့..အိမ္ျပန္ေရာက္ ျပီ တဲ့...။

 ေသပါေတာ့.. ေသပါေတာ့.. 

I'm so sorry aunty  လိုု႕သာ.. ေျပာနိုုင္ ေတာ့တယ္..။ ငါက.. လူၾကီး တေယာက္ ကိုု လံုုေလာက္ေအာင္.. အာရံုုမစိုုက္မိ တာလား.. မဟုုတ္ဘူး..ငါ လည္း ေသခ်ာ..ျပင္ဆင္ ခ်က္ျပဳတ္   ေနတာပါပဲ..။ ေသခ်ာ တာေတာ့.. ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ နဲ႕  ေကာ္ဖီထြက္ေသာက္ဖိုု႕.. ေလာက္ .. အာရံုု မေစာေနမိ.. လံုု႕လ မရွိေနမိတာ.. သာ ျဖစ္မည္..။ ကဲ..ဘာတတ္နိုုင္မွာ လည္း ေလ..။ ဒါေတာင္..အန္တီက.. ဒီေန႕ လုုပ္ထားတဲ့ မုုန္႕ေတြ အလကား မျဖစ္ေအာင္..နက္ဖန္ လည္း.. တိုုင္ခ်ီး မနက္ သင္တန္း အျပီး.. ျမိဳ႕ထဲကိုု..ဘက္စကား နဲ႕ လာ ခဲ့ အံုုးမယ္ တဲ့...။

“ ရပါတယ္.. အန္တီရယ္.... ပင္ပန္းမွာ စိုုးလိုု႕ပါ.. ”   ေျပာရင္း..စကားက.. အဆံုုးသတ္ မပါတာ ကိုု သတိထားေနမိတယ္။

ကိုုယ့္ အသံ ကိုုယ္ ျပန္ၾကား ေန ရတာ လား..... ကိုုယ့္ ကိုု ကုုိယ္ ျပန္ျမင္ ေန ရ တာလား.. တခုုခုုပဲ...။

ဒီ နိုုင္ငံ ေတြ မွာ.. အသက္ၾကီး တဲ့ အခါ.. အထီးက်န္ ဆန္ ၾကတယ္ ဆိုုတာ.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. တေယာက္ခ်င္း အေျခအေန နဲ႕ လည္း ဆိုုင္မွာပါေလ...။ သားရင္း သမီးရင္း ရွိတဲ့ လူၾကီးေတြ ေတာင္...ဒီလိုုပဲ ဆိုုေတာ့.. ဘ၀ ဆည္းဆာ ကိုု ေတြးမိ လုုိက္ရင္... ရင္ခုုန္ စိတ္ေျခာက္ျခား စရာ ေကာင္း တာေတာ့..အမွန္..။ အခုု..  အန္တီ လိုု..တူေတြ တူမေတြ ကေရာ.. လိုုတာေလး ၀ယ္ေပး.. ေနမေကာင္း လာေမး ဆိုုတာေလာက္ အျပင္.. ဘာပိုု လုုပ္ေပး ၾက မလည္း...။ တေလာက.. ဒီမွာ ေရာက္ေနတဲ့.. ျမန္မာျပည္က..နာမယ္ၾကီး ဆရာ၀န္မၾကီး တေယာက္ ေတာင္ ..သားသမီး ၃ ေယာက္လံုုး..တနိုုင္ငံတည္း အတူ ရွိေနရက္ နဲ႕.. ပင္စင္အိမ္ေလး ထဲမွာ..တေယာက္တည္း မူးလဲ ရင္း.. ေနာက္ဆံုုး.. ဘိုုးဘြားရိပ္သာ မွာ.. ဘ၀ နိဂံုုး ခ်ဳပ္သြားတယ္ လိုု႕ ၾကား ဘူး ထားေတာ့... အင္း... ဘာေျပာရမွန္း.. ဘာ ေတြ ေမ ွ်ာ္လင့္ ရ မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ ဘူး ..ဆိုုသလိုု ျဖစ္ေန ေတာ့တယ္။ 

ဟိုုး..ဖုုန္ထူထူ ျမိဳ႕ေလးမွာ ေနတဲ့.. . အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ ေဖေဖ့ ကိုု..အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္.. ေကၽြးေမြး ျပဳစုု ေနတဲ့.. အမ ကိုုလည္း.. ခ်ီးက်ဴး ေက်းဇဴးတင္ေန မိတယ္။ မမၾကီး နဲ႕ အတူေနရင္း.. ရန္ တက်က္က်က္ ျဖစ္ေနတတ္ တဲ့..အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ ေမေမ့ အတြက္ လည္း.. အဲဒီ တက်က္က်က္ ေလး ေတြ သာ.. မရွိရင္ ေတာ့ေလ... လိုု႕.. ရွာၾကံ စိတ္သက္သာ ေန မိ ျပန္တယ္။ 

ကိုုယ့္ေျမ ကိုုယ့္ေရ က.. လူေနမူ ပံုုစံ ေလး ေတြ ထဲက..ႏွစ္လိုု စရာေလး ေတြ ဆြဲထုုတ္ ရင္း.. အသက္ေတြ.. ၇၀..၈၀..၉၀ ေက်ာ္ ေနၾကေပမဲ့.. ေခတ္၀န္ ကိုု.. အတိုုင္းအဆ အမ်ိဳးမ်ိဳး.. ထမ္းရင္း..ေခတ္လမ္းကိုု.. မေမာတန္း ေလ ွ်ာက္ေနၾကတဲ့.. ျမန္မာျပည္က... လူၾကီးသူမ တခ်ိဳ႕ ကိုု လည္း... ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ ေန မိတယ္။

ဘာပဲ ေျပာေျပာ..ေခတ္ေတြက..မတူေတာ့ တာ..အမွန္ မိုု႕..လူေနမူ ဘ၀ ပံုုစံ ေတြ လည္း.. “ ငါ့ က်ရင္..” လိုု႕..ဘာမွ ၾကိဳတင္ တြက္ခ်က္ ထား လိုု႕  ရနိုုင္မည္ မထင္...။ တကယ္ေတာ့.. အိုုခ်င္ တိုုင္း ေတာင္ အိုုလိုု႕ မရ နိုုင္ ... ကိုုယ္မပိုုင္ တဲ့.. အခ်ိန္ အပိုုင္း အျခား ေတြမိုု႕... အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ ဘဘဦး၀င္းတင္ ေျပာတဲ့...

“ အေတာင္သာလ ွ်င္၀န္ပါတဲ့..ငွက္ ရ႕ဲ စိတ္”  နဲ႕... 
ဘ၀ ကိုု ဆက္ေလ ွ်ာက္ဖိုု႕ရန္သာ...။

◦

အေတာင္