ဆာဒင္းေလး Speck (အဆံုး)

သူက သာမာန္ ဆာဒင္း တေကာင္ပါပဲ..။ တျခား အေကာင္ ေတြ အတိုင္း ..တကယ့္ကို အတိအက်ပဲ။ တျခား အေကာင္ေတြ ကူးခတ္ တဲ့ အတိုင္း ပဲ..သူ လည္း ကူးခတ္တယ္။ ျပီးေတာ့..တျခား အေကာင္ ေတြ ျပဳမူ သလိုပဲ..သူလည္း ျမဴးတူး ေပ်ာ္ပါး ကစား ေနတာပါပဲ..။ ဒါေပမဲ့..ေသေသ ခ်ာခ်ာ ေစာင့္ ၾကည့္လို႕..တမိနစ္ေလာက္ ျပည့္ရင္ေတာ့.. သတိ ထားမိမွာပဲ..။ သူ႕မ်က္ ႏွာ ေပၚမွာ..တခ်က္ တခ်က္..စိတ္ညစ္ လာပံု ေပါက္ ေနတယ္။

တေန႕ေပါ့..
ဒီဇတ္လမ္း စတဲ့ ေန႕မွာပဲ..သူ႕အေမ က..သူ႕ရဲ႕ စိတ္ညစ္ ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ ထား ကို သတိထား မိသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့..
` ေဟ့- ဒီကို လာပါအံုးကြဲ႕.. မင္းဟာ ..ငါ့ရဲ႕ သား ၆၀၀ ထဲက တေကာင္ပဲ.. မင္းဘာျဖစ္ ေနတာလဲ ကြဲ႕..´ လို႕ ေမးလိုက္တယ္။

` ကၽြန္ေတာ္ အထီးက်န္ ျဖစ္ေန ပါတယ္ ဗ်ာ..´ လို႕ ငါးေလးက..ေျဖတယ္။

` မင္း ကို .. ငါ - နံမယ္ ဘယ္လို ေပးထား မိပါလိမ့္...´

` စပက္ ပါ ခင္ဗ်ာ..´

` ေအး ..ဟုတ္ျပီ.. စပက္.. မင္းရဲ႕ အကို အမ ေတြ ေရာ..ဘယ္မွာလည္း..´

` ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္.. ဒီနား မွာပဲ.. လွည့္ပတ္ ေဆာ့ကစား ေနၾကမွာေပါ့..´

` ဒါဆိုရင္.. မင္း လည္း ..မင္း အကိုအမ ေတြ နဲ႕..သြားေဆာ့ ေပါ့ကြယ္..အထီးမက်န္ ေတာ့ဘူးေပါ့..´ လို႕ အေမၾကီး က ေျပာတယ္..။

` သူတို႕နဲ႕ ကစား ေနရင္လည္း..ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့..အထီးက်န္ ေနတာပါပဲဗ်ာ..´

` ေကာင္း ျပီေလ..ဒီမွာ..ငါဟာ မင္းရဲ႕အေမ..ငါ့ရဲ႕သားသမီး ၆၀၀ - ၇၀၀ ေလာက္ ရွိတဲ့ အထဲက..မင္းတေယာက္တည္း အတြက္.. တေလးတစား လုပ္ေနဖို႕..အခ်ိန္ မရဘူး..ဒါေပမဲ့..မင္းမွာ..ဒုကၡ ေရာက္ေနရင္ ..ေျပာသာ ေျပာပါ..မင္း စိတ္သက္သာရာ ရခ်င္ ရသြား နိုင္ မွာေပါ့..။ ကဲ- ေျပာ..ဘယ္လို ဒုကၡ မ်ိဳးလည္း..´

` ကၽြန္ေတာ္..ဆာဒင္း မျဖစ္ ခ်င္ဘူးဗ်ာ..´ လို႕ ..စပက္ က ေျပာလိုက္တယ္။

အဲဒီ ေတာ့-
` မင္း ရဲ႕ အေမကို..ရိုရိုေသေသ ေျပာစမ္း..´ လို႕ စပက္ရဲ႕ အေဖၾကီးက ၀င္ၾကိမ္းတာေပါ့..။

` ကၽြန္ေတာ္..မေလးမစား လုပ္တဲ့ သေဘာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..´

` မင္း ေျပာတဲ့ စကားက..မေလးမစား လုပ္ေနတာ..မဟုတ္ဘူးလား...´

` ကၽြန္ေတာ္..ဆာဒင္း မျဖစ္ခ်င္ ဘူး လို႕..ေျပာရံုေလး တင္ပါ ဗ်ာ..´

` ဒါဆို..မင္းက..ဘာျဖစ္ခ်င္ တာလည္း..´

` တျခား တခုခုေပါ့..´

အေဖၾကီး က.. အေမၾကီး ကို ဖ်တ္ကနဲ..လွမ္း ၾကည့္ လိုက္တယ္..။ အေဖၾကီး ကို ၾကည့္ရတာ..စိတ္ဆိုး ေနတဲ့ပံုပဲ..။ အေမၾကီး ကေတာ့..စိုးရိမ္ ေနတာေပါ့..။

` ဘာေတြလည္း ကြာ..ဘယ္လို ကေလးမ်ိဳးကို မ်ား ေမြးထားတာလည္း..´

အေမၾကီး ကေတာ့..ေျပာရွာပါတယ္...။ ` ကၽြန္မ ေျပာရဲပါတယ္.. ဒါ-ဘာမွ စိတ္ပ်က္ ဖို႕ မလို ပါဘူး ရွင္..´

` ဘာ- စိတ္ပ်က္ ဖို႕ မလိုဘူး..ဟုတ္လား.. ဟိုေကာင္ေလး က..သူ-ဆာဒင္း မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး..တျခားဟာ..တခုခု ျဖစ္ခ်င္ တယ္ လို႕ ေျပာတယ္..။ ဒါကို..မင္းက စိတ္ပ်က္ ဖို႕မလိုပါဘူး လို႕ေျပာတယ္..။ တခါတေလမ်ားကြာ..ငါ- တကယ္..ဘာလို႕မ်ား..မင္းကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း လက္ထပ္ ခဲ့မိ တာလည္း မသိပါဘူး.. ေက်းဇူးျပဳ လို႕..ဒီေကာင္ေလး ကို ..ဒီေနရာက..ေခၚသြားစမ္း ကြာ..။ ငါ ေျပာ ေနတာ..ၾကားလား..´

` ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္..´ အေမၾကီး ခမ်ာ..ျမန္ျမန္ ေျပာ လုိက္ရတယ္။ အေဖၾကီး ကေတာ့.. စိတ္ပ်က္ ျပီး..ဟိုဖက္ကို လွည့္သြားတယ္။ အေမၾကီးက စပက္ဆီကို လာ ျပီး..တိုးတိုးေလး ေျပာတယ္။

` အခု- မင္းလည္း ေကာင္းသြားျပီ။ ဒီလို အဓိပၸါယ္ မရွိတာ ေတြကိုလည္း..ရပ္တန္းက ရပ္လိုက္ေတာ့.. မင္းဖာသာ မင္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြား..မင္းအကိုေတြနဲ႕..သြားေဆာ့ေတာ့ေပါ့..´

သူ႕အေဖ နဲ႕အေမ..သူ႕ေၾကာင့္ ၇န္ျဖစ္ရတာကို ျမင္ရေတာ့..စပက္တေကာင္ စိတ္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့..။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အခ်ိိန္မွာ..သူ - တေယာက္ ေယာက္ကို စကားေျပာခ်င္ေနတယ္..။ ဘာလို႕မ်ား..သူတို႕ေတြဟာ..သူ႕ကို စကား မေျပာၾကတာပါလိမ့္ေနာ္..

သူ႕ညီ အကို ေတြ ကစားေနတဲ့..ေျခေထာက္နဲ႕ ကန္တဲ့ ေဘာလံုးလို မ်ိဳး..ႏွာေခါင္း နဲ႕ ေဆာ့တဲ့.. ႏွာေခါင္း ေဘာလံုးပြဲ ရွိရာ ကို..ကူးခပ္လာတယ္..။ ကစားပြဲ ထဲ ကို ၀င္ျပီး..ေဘာလံုးကို ႏွာေခါင္း နဲ႕ ၀င္တြန္းတယ္။ ( အဲဒီ ေဘာလံုး ဆိုတာ..စားလို႕ရတဲ့..ေရထဲက..အမွဳန္ တခုခုေပါ့..) အနိုင္ဂိုး တခုကို သြင္းနိုင္ ေတာ့မယ့္ အေျခအေန မွာပဲ.. ရုတ္တရက္ ဆိုသလို..မတြန္းပဲ ရပ္ေနမိတယ္။

အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ..တဖက္ အသင္းက..၀င္ျပီး ဂိုးသြင္း ေတာ့တာေပါ့..။ သူ႕အသင္းဖက္ မွာ ရွိေနတဲ့ ညီအကိုေတြ အကုန္လံုး..သူ႕ဆီကို အားကုန္ေျပးလာၾကျပီး..
` သိပ္ေကာင္းပါလား..ညဏ္ၾကီးရွင္ ေရ.. မင္း-ဘာလို႕..မကစားပဲ ရပ္လိုက္တာလည္း..ေဟ့ေကာင္- မင္း..ဘာျဖစ္ေနတာလဲကြ..´ လို႕ ၀ိုင္း အျပစ္တင္ၾကတယ္။

` ငါ---ငါ-- ဆာဒင္း မျဖစ္ခ်င္ဘူးကြာ..´

` ေဟ့-- မင္းပါးစပ္ ပိတ္ထားစမ္း..´ လို႕ သူ႕အကို ေတြက ေျပာျပီး..ထြက္သြား ၾကတယ္..။

သြားၾကေပါ့..။ စပက္ စိတ္ထဲမွာ ေတာ့..သူတို႕ထြက္သြားတာကို..ဘယ္လိုမွ မေနေတာ့ဘူး..။ သူတို႕အမ်ားၾကီး ကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ျဖစ္ျဖစ္..သူ-ျမင္ေနရေသးတာပဲ..။ သူတို႕နဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ေတာ့.. ဘယ္ေတာ့မွ..အထီး မက်န္ မိဘူး..။ အဲ- သူ အထီးက်န္ေနတာက.. တျခားတခုခု နဲ႕ေပါ့..။ ဘာမွန္း ကို မသိတဲ့ ဟာပဲ။ ခုေတာ့..ပိုလို႕ေတာင္..အထီးက်န္ လာတယ္..´

ခဏၾကာေတာ့..သူ႕အေဖ စိတ္ဆိုး ေနတုန္း ပဲ ဆိုတာ..စပက္ ေတြ႕ရတယ္။ သူ႕အေမ လည္း..သူ႕အတြက္..စိတ္လွဳပ္ ရွားေနတုန္းပဲ..။ စိတ္လည္း နဲနဲ ေတာ့ ဆိုးတံုး ေပါ့။ သူ႕ညီအကို ေတြ ကေတာ့..ႏွာေခါင္း ေဘာလံုးကို ဆက္ကစားေနၾကတာ..သူျမင္ရတယ္။ သူ႕ႏွမ ေတြကေတာ့..အိမ္တြင္းမူ သင္ခန္းစာ ေတြကို သင္ယူ ေနၾကတယ္။

အကုန္လံုး သူ႕အလုပ္နဲ႕ သူ ရွဳပ္ေနၾကတာက..သူ႕ကို ပိုျပီး..စိတ္ပ်က္ ဖို႕ ေကာင္း လာေစတယ္။ သူ ဘာလုပ္ ရမယ္ ဆိုတာ..ေသေသခ်ာခ်ာ မစဥ္စားေတာ့ဘူး..။ ရုတ္တရက္ ဆုိသလို..လွည့္ထြက္ လိုက္ျပီး.. ဒီေက်ာင္း နဲ႕ ေ၀းရာ ကို သူေျပးေတာ့ တာပဲ..။ သူ႕အေမ ရဲ႕ ေအာ္ေခၚသံ ကို ၾကားရသလို ထင္လာတဲ့ အခါေတာ့..သူဟာ..အရမ္း ျမန္ ျမန္ ကို ကူးေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့..ေသေတာ့ မေသခ်ာဘူး..။ အဲဒီေနာက္ေတာ့.. သူ႕အေမ ဟာ..သူ႕ကို ကူညီဖို႕ အတြက္ ဘာမွ မတတ္နိုင္ ေတာ့ဘူးေပါ့..။ သူက..ဆာဒင္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး..။ သူ႕အေမကေတာ့..သူ႕ကို ဆာဒင္းပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့.. ျဖစ္သင့္တာက..သူ - အေ၀းကို ထြက္သြားဖို႕ပဲေပါ့..။

၃ မိိနစ္ ေလာက္ မျပည့္ခင္ မွာပဲ.. စပက္ တေကာင္ ေရတိမ္ ပိုင္း ကို ေရာက္လာတယ္..။ (သူတို႕ရဲ႕ ေက်ာင္းက..ကမ္းေျခနား မွာပဲ ရွိတာကိုး) ခဏေတာ့..အဲဒီ ေရတိမ္မွာ..သူ-လွည့္ပတ္ ကူးေနေသးတယ္..။ ေနာက္ေတာ့..ဘာမွ ထပ္ျပီး..မစဥ္းစားေတာ့ဘူး..။ ရုတ္တရက္ ဆိုသလိုပဲ.. ေရ ထဲကေန..ခုန္ထြက္ျပီး..သဲစိုစုိ ေပၚ ကို တက္လိုက္ေတာ့တယ္။ အဲဒီ ေနရာ ဟာ..အရမး္ကို ထူးဆန္း တာပါပဲ..။ စိတ္ပ်က္စရာ အခက္အခဲ ေတြ ရွိေနတာ ေတာင္မွ..သူကေတာ့..သေဘာက် ေနမိတယ္။

သူဟာ..ေလတို႕ အလင္းေရာင္ တုိ႕..ပူေႏြးမူ တို႕နဲ႕အတူ..သဲေတြကိုပါ..အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့..ဘာအႏၱရယ္ မွ ထပ္ျပီး ရင္မဆိုင္ ရေတာ့ဘူး..။

သူ-ကမ္းေျခ ေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ လိုက္ျပီးေတာ့..ပင္လယ္ဖက္ ကို ျပန္ျပီး..လွမ္းေမွ်ာ္ ၾကည့္လိုက္တယ္..။ သူ ထြက္ခဲ့တဲ့ ဆာဒင္းေက်ာင္း ၾကီးကေတာ့..တကယ့္ကို..ဟိုး..အေ၀းၾကီး မွာ က်န္ရစ္ ခဲ့ျပီ။ သူ အက်ယ္ၾကီး ေအာ္လိုက္ မိတယ္။

`ေဟ့..ငါ- မင္းတို႕ဆီက.ထြက္လာရတာ ၀မ္းသာတယ္.. ပင္လယ္ၾကီး ကို ထားခဲ့ရတာ..၀မ္းသာတယ္...ခု- ငါ..ကုန္းေျမကို ေရာက္လာ ရတာလည္း..၀မ္းသာတယ္ေဟ့..´

ျပီးတဲ့အခါ မွာ..စပက္ဟာ..ဘာေတြ ျမင္ရမလည္း လို႕ ပတ္၀န္းက်င္ ကို လွည့္ပတ္ ၾကည့္လိုက္တယ္..။ သူ ေတြ႕ရတာက..ျမိဳ႕ၾကီး တျမိဳ႕ပဲ...။ သူ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ တယ္။ အဲဒီျမိဳ႕ထဲ မွာ..သူတို႕ ျမိဳ႕နဲ႕ တူတာ..ဘာေတြ ရွိမလည္း ဆိုတာ..ရွာ ရမယ္ေလ...။

ဒီေနရာက..ပင္လယ္ ထဲက..သူတို႕ျမိဳ႕လို..သစ္ပင္ ေတြနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ျမိဳ႕တျမိဳ႕ ေတာ့ မဟုတ္ဘူး..။ မေရြ႕လ်ားနိုင္တဲ့..ေက်ာက္တံုးၾကီး ေတြ..စတီးလ္ ေတြ..မွန္ေတြ..ျပီးေတာ့..တျခား ပစၥည္း မ်ိဳးစံု နဲ႕လုပ္ထားတဲ့..ျမိဳ႕ၾကီးတခု ျဖစ္ေနတာပါပဲ..။

အဲဒီျမိဳ႕ၾကီး ဆီကို..သူ ေလွ်ာက္သြားတယ္။ နဲနဲ ေတာ့..ေၾကာက္ရြံ႕မိတာေပါ့..။ ျမိဳ႕ထဲမွာ ရွိေနတဲ့..လူေတြကို..သူ- ဘယ္လို ဆက္ဆံ ရမလည္း ဆိုတာကိုေလ..။ ဒါေပမဲ့လည္း..ဒါဟာ..သိပ္ေတာ့ လိုလွတာ မဟုတ္ပါဘူး..။ သူတို႕ၾကားထဲ ကို..ေရာက္သြား ျပီး..မၾကာခင္မွာပဲ.. သူတို႕လုပ္တဲ့ အတိုင္း..အတိအက်..သူ-လုပ္နုိင္ လာ တာပါပဲ..။

အဲဒီ ေန႕က ျဖစ္ခဲ့တာ ေတြကေတာ့..တကယ့္ အစပါပဲ..။ က်န္တာေတြ ကေတာ့..လူတိုင္းလိုလို..သိၾကတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေပမဲ့.. ျဖစ္တဲ့ အတိုင္း ေျပာပါမယ္..။ ဒါေတြဟာ..တနည္းမဟုတ္..တနည္း ..ေန႕တိုင္း လိုလို ျဖစ္ေလ့ ရွိ တာမ်ိဳးေတြေလ..။ သူလည္း အဲဒီ အတုိင္း ပဲေပါ့..။

စပက္ အလုပ္ ရတယ္..။ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္တယ္။ ပိုေကာင္းတဲ့ အလုပ္ ရလာတယ္။ သူ သေဘာက်တဲ့ ေကာင္မေလး ကိုလည္း ေတြ႕တယ္ေပါ့..။ အဲဒီေတာ့..ပို ပို ျပီး ၾကိဳးစား လုပ္တယ္..။ ပိုျပီးေတာ့ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ ထပ္ရ ျပန္တယ္..။ ဒီတခါ ေတာ့..သူ႕ေကာင္မေလး နဲ႕ လက္ထပ္ လိုက္တယ္။ သူတို႕ အိမ္ အသစ္မွာ ေနၾကတယ္။ သားတေယာက္..ရလာတယ္။ ျပီးေတာ့..သမီးတေယာက္..။ ေနာက္ထပ္ ..သားတေယာက္.. ။ ေနာက္- သမီး တေယာက္..။ အဲ..ေနာက္ဆံုး သား တေယာက္ ထပ္ေမြး ျပန္ေရာ..။

သူတို႕ေတြဟာ..အရင္ကထက္ ပိုျပီး အသာယာဆံုး အိမ္ေထာင္စု တခု ျဖစ္လာတယ္..။ ဒါေပမဲ့..တေန႕က်ေတာ့..စပက္ တေယာက္..(၆၇) ႏွစ္ ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာေပါ့။ သတိျပဳ မိ လာတာက.. (၁၇) ႏွစ္ ရိွျပီ ျဖစ္တဲ့ သူ႕သား အငယ္ဆံုးေလးပဲ။ သူ႕ကို ၾကည့္ရတာ..တခုခု ကို စိတ္ညစ္ ေနသလိုပဲ လို႕ ထင္လာတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ စပက္က..ေခၚျပီး ေမးတယ္။

` မင္း- ဘာျဖစ္ ေနတာလည္း..လူေလး..´
` ကၽြန္ေတာ္..အထီးက်န္ ျဖစ္ေန ပါတယ္ ဗ်ာ... ´ လို႕ - ေကာင္ေလး က ေျဖတယ္။

အဲဒီေတာ့..စပက္က-
` မမိုက္ ခ်င္ စမ္းပါနဲ႕ကြာ..ဒါဟာ မင့္ အိမ္ပဲ.. ဒီမွာ..မင္းအေဖ လည္း ရွိတယ္..အေမ လည္း ရွိတယ္..မင္းရဲ႕ညီအကို ေမာင္ႏွမ ေတြလည္း အကုန္ ရွိတာပဲ...´

စပက္ ရဲ႕သားေလး ကေတာ့..အေလွ်ာ့မေပးဘူး။
` ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့..အဲဒီ အတုိင္း ကို..အထီးက်န္ ေနတာပါပဲ..´

` ဘာျဖစ္ လို႕ လဲကြ..´

` ကၽြန္ေတာ္ လည္း မသိဘူး..ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာ ကေတာ့..ကၽြန္ေတာ္..လူ မျဖစ္ခ်င္ ဘူး ဗ်ာ..ဒါပဲ ျဖစ္ရမယ္..´

` ေကာင္းျပီေလ..ဒါဟာ..သိပ္ျပီး ေကာင္းလွ တာေတာ့..မဟုတ္ဘူး..။ မင္း- ဒါကို ၾကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ.. မၾကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ..မင္းဟာ..လူတေယာက္ပဲ..။ မင္- တျခား ဘာမ်ား ျဖစ္ နိုင္ေသးလို႕ လည္း.. ဒီ့ ထက္ ပို ေကာင္းတာလည္း ဘာမွ မရွိဘူး.. ကဲ- ကဲ- ငါ အခုဒီမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ ရျပီ..ဒါကို ေတာ့..မင္း နဲနဲ ေလာက္ သေဘာ ေပါက္တဲ့ ပံု ျပသင့္တယ္..´

စပက္ ရဲ႕ သားေလးက.. သူ႕အေဖ မွန္တယ္ ဆိုတာ..သူသိတယ္..။ ဒါေပမဲ့..သူ-ဘာမွ မတတ္နိုင္ ဘူးေလ။ သူ အထီးက်န္ ေနတာပဲ။ သူ- လူတေယာက္ မျဖစ္ခ်င္ တာက..မျဖစ္ခ်င္တာပဲ..။ သူ- အဲဒီ ဘာမွန္း မသိ တဲ့..ဒီ့ထက္ ပို ေကာင္းတဲ့ တခုခု ကိုပဲ..ျဖစ္ခ်င္ ေနတယ္..။ ဒါေပမဲ့..အဲဒါ ကို ျပဳလုပ္ ဖို႕..ဘယ္ကို သြားရမလည္း ဆိုတာကိုလည္း.. သူ မသိဘူး..။

တႏွစ္ေလာက္ ေတာ့..သူ အိမ္ မွာ ေန လိုက္ ေသးတယ္။ တေန႕ မွာ ေတာ့..သူဟာ - ေကာက္ကာ ငင္ကာ ပဲ ထြက္သြားေတာ့တယ္။ သူ႕အေဖ နဲ႕ အေမ အတြက္..စာေလး တေစာင္ ေတာ့..ေရးေပးခဲ့တယ္။ စာထဲမွာ ေကာင္းေကာင္း မြန္ မြန္ ျငင္ျငင္သာသာ ေရးထားတာပါပဲ..။ သူ႕အေဖ နဲ႕အေမဟာ.. သူ႕အေပၚ မွာ..အရမ္း စိတ္ပ်က္ ေနၾကျပီလို႕..သူထင္တယ္ေပါ့..။ ဒါေပမဲ့.. လူသားထက္ ပိုေကာင္းတဲ့..အရာတခုခု မရွိဘူး ဆိုရင္ေတာင္.. သူ႕ကိုယ္သူ ရွာေဖြ ဖို႕ အတြက္..သူ႕စိတ္နဲ႕သူ႕ကိုယ္ ထြက္သြားတာ ..သက္သက္ ပါပဲ လို႕ ေရးခဲ့သတဲ့..။

အဲဒီလို နဲ႕..စပက္ ရဲ႕သားေလး ဟာ..ကမၻာၾကီးကို လွည့္ပတ္ ျပီး သြားေန တာေပါ့..။

တေန႕မွာေတာ့.. သူျပန္ေရာက္ လာ ခဲ့တယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း.. သူ႕အေဖဟာ..အိမ္ေရွ႕ မ်က္ႏွာစာ မွာ ထိုင္ေနတာ ကို သူ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

` မင္း- ဆန္ဒီ မဟုတ္လား...´ လို႕ အေဖၾကီး က ေမးတယ္။

` ဟုတ္ကဲ့ ပါ ခင္ဗ်ာ..´

` ေအး..မင္း ဘယ္ေတြ ေရာက္ခဲ့ သလည္း ကြ...´

` ကမၻာ အႏွံ႕ ပါ ပဲဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ သေဘာၤ ေတြ ေပၚမွာ အလုပ္ လုပ္ ျပီး ကမၻာကို ပတ္တာပဲ..´

` ဒါနဲ႕..မင္း ဘေတြ ျမင္ခဲ့ ရလည္း ကြ..´

` ေရ ေတြေပါ့ဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္ ပင္လယ္ ၾကီး ကို ျမင္ရတာေပါ့..´ လို႕ -စန္ဒီ က ေျပာတယ္.. ။

` ဘယ္လို ေန လည္းကြ..´

` အိမ္လို ပါပဲ ဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့..ပင္လယ္ထဲ မွာ ေနရပါေစ လို႕ ေတာင္ ဆုေတာင္းမိ မေလာက္ပဲ..´

ဒီတခါေတာ့..အေဖၾကီး စပက္ ..စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့...
` အဲဒါ..ဘာလဲကြ..ထူးဆန္း တဲ့ အေတြးပါလား..´

ခုအခါ မွာ..စပက္ဟာ..တခ်ိန္တုန္းက..သူကိုယ္တိုင္ ပင္လယ္ထဲက..လာခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ေမ့ေလ်ာ့ ေနျပီေလ..

` ေအး - ေအး..ထားပါေတာ့ကြာ..အထဲကို သြားျပီး ထိုင္ၾကရ ေအာင္..မင္းအေမ လည္း..မင္းကိုျမင္ရင္ ၀မ္းသာ မွာပဲ..ျပီးေတာ့..သူ႕ကို..အစားအေသာက္ ေကာင္းေကာင္း ေလး လုပ္ခိုင္း ရမယ္ေဟ့...´

စပက္ နဲ႕ စန္ဒီ တို႕ သားအဖ ဟာ..အိမ္ထဲကို ၀င္လာတယ္..။

မစၥက္ စပက္ကေတာ့.. သူ႕သားေလး ကို ျမင္ရေတာ့..၀မ္းသာလြန္း ျပီး..ငိုတာေပါ့..။ ျပီးေတာ့..သူတို႕အတြက္.. ေန႕လည္စာ အပ်ံစား ေတြ ျပင္ဆင္ ေတာ့တာပဲ..။

အဲဒီ ေန႕လည္စာ ကေတာ့..အိမ္မွာ ဖုတ္တဲ့ ေပါင္မုန္႕ရယ္..လက္ဖက္ ရည္ရယ္...ျပီးေတာ့..ခရမ္းခ်ဥ္သီး နဲ႕ခ်က္ထားတဲ့..ဆာဒင္း ငါးဟင္းရယ္..တဲ့..။

၀၉-၀၅-၉၅ တြင္ ဘာသာျပန္ခဲ့။
( original- "Speck, the special Sardine" by William Saroyan)

◦

ဆာဒင္းေလး Speck (အဆံုး)