နႏၵာသိန္းဇံ.....ေနာင္တ ကင္းရာ သုိ႔

ေနာင္တ ကင္းရာ သို႕ သြား ခဲ့ ျပီ ျဖစ္ေသာ ဆရာ ဦးသိန္းဇံ  အမွတ္တရ..

တြင္းနက္နဲ ့၀ဲအလွည့္

(၁)

သူေျပာေနတဲ ့အေၾကာင္းအရာကို ၾကားဖူးၿပီးျဖစ္ေပမဲ ့ သူ ့ဇာတ္အခင္းအက်င္းက မူရင္းႏွင့္ အတန္ငယ္ ကြဲလဲြေနတဲ ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္က နားစိုက္ေထာင္ေနပါတယ္။ သူ ့ဇာတ္အခင္းအက်င္းက ဒီလိုပါ။

သဲကႏၱာရႀကီးကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ခရီးသြားၾကမည့္ ခရီးသည္တစ္စုဟာ ေန ့အခ်ိန္မွာ ပူျပင္းလြန္းတဲ ့အတြက္ အပူသက္သာတဲ ့ေနရာတစ္ခုမွာ နားေနၾကတယ္။ သူတို ့က ညလထြက္လာတဲ ့အခ်ိန္မွ ခရီးဆက္မယ္လို ့သေဘာတူထားၾက တယ္။

လထြက္လာတဲ ့အခ်ိန္မွာ ခရီးသည္ေတြက ခရီးထြက္ဖို ့ျပင္ဆင္ၾကတယ္။ အဲဒီ ခရီးသည္ေတြထဲက လူငယ္တစ္ဦးဟာ ခရီးမဆက္ခင္ ေျခေထာက္မွာ ဒဏ္ရာအနည္းငယ္ရေနတဲ ့ သူ ့ရဲ ့ကုလားအုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းသြားႏုိင္ မသြားႏုိင္ စမ္းသပ္တဲ ့အေနနဲ ့အနီး၀န္းက်င္ကို လွည့္ၿပီးေမာင္းၾကည့္တယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းအေရာက္မွာ တြင္းႀကီးတစ္တြင္းကို ေတြ ့တယ္။ ဒါနဲ ့ကုလားအုပ္ေပၚကဆင္းၿပီး တြင္းႀကီးထဲ ငံု ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လေရာင္ေၾကာင့္ ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္လင္းလက္ေန တဲ ့အရာေတြကို တြင္းႀကီးေအာက္ေျခမွာ ျမင္ေနရတယ္။ ဒီလူငယ္က အဲဒီ ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္ အရာေတြဟာ အင္မတန္ တန္ဖိုး ရွိတဲ ့စိန္တံုးေတြ၊ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြလို ့ထင္ေနတာ၊ ဒါေၾကာင့္ ကုလားအုပ္ေပၚျပန္တက္ၿပီး သူ ့လူေတြဆီကို အျမန္ျပန္ လာၿပီး တြင္းႀကီးထဲက အရာေတြအေၾကာင္း၊ အဲဒီ တြင္းထဲဆင္းဖို ့ ရသမွ်ႀကိဳးေတြ ယူခဲ ့ဖို ့အေၾကာင္းေျပာတယ္၊ ရသမွ်ႀကိဳး ေတြယူၿပီး တြင္းႀကီးဆီကို သြားၾကတယ္။ ေစာေစာက လူငယ္ဟာ ရသမွ်ႀကိဳးေတြကို ဆက္ၿပီး အရင္အဦးတြင္းႀကီးထဲကို ဆင္း တယ္။ တြင္းက ထင္ထားတာထက္ ပိုၿပီးနက္ေနေတာ့ ႀကိဳးက ေအာက္ကို မေရာက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ ့အေပၚကလူေတြက ႀကိဳးစားၿပီး ႀကိဳးကိုဆက္တယ္၊ ေနာက္ဆံုးမွာ မိမိတို ့၀တ္ဆင္ထားတဲ ့အ၀တ္အစားေတြကိုပါ ႀကိဳးအျဖစ္ အသံုးျပဳၾကတယ္။

မၾကာခင္ ေစာေစာက လူငယ္ဟာ တြင္းေအာက္ေျခကိုေရာက္တယ္၊ ေရာက္ေတာ့မွ သူထင္ထားတာနဲ ့တကယ့္လက္ေတြ ့ဟာ တျခားစီျဖစ္ေနတာကို ေတြ ့ရတယ္။ တကယ္က လေရာင္ေၾကာင့္ သူျမင္ခဲ ့ရတဲ ့ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္ အရာ ေတြဟာ စိန္တံုးေတြ မဟုတ္ဘဲ လေရာင္ေၾကာင့္ လင္းလက္ေနတဲ ့ေႁမြမ်က္လံုးေတြျဖစ္ေနတာတဲ ့။ ဧရာမေႁမြႀကီးေတြ တြင္းရဲ ့ ေအာက္ေျခမွာ စုၿပံဳေနၾကတာတဲ့။ အေပၚကေနၿပီး တြင္းထဲကို ငံု ့ၾကည့္ေနသူေတြကလည္း အဲဒီ ေႁမြမ်က္လံုးေတြကို တကယ့္ စိန္ေတြလို ့ထင္ၿပီး ဆင္းဖို ့တကဲကဲ လုပ္ေနၾကတယ္။ ေအာက္ေရာက္သြားတဲ ့လူငယ္က အေပၚကလူေတြကို “ေဟး မဆင္းၾက နဲ ့... စိန္ေတြမဟုတ္ဘူး၊ ေႁမြေတြ ... ေႁမြေတြ...” လို ့လွမ္းေအာ္ေျပာတယ္။ ဒီလိုေအာ္တာကို အေပၚက လူေတြက သူတို ့ကို ဆင္းမလာေစခ်င္လို ့... စိန္ေတြကို မရေစခ်င္လို ့ေအာ္တာလို ့ထင္ၿပီး တစ္ဦးေသာသူက စိန္ေလာဘတက္ၿပီး ဆင္းလုိက္သြား တယ္။ ပထမဆံုး လူငယ္ရဲ ့အသံေပ်ာက္သြားတယ္၊ ေႁမြေပါက္ခံရလို ့ေသသြားတာျဖစ္မွာေပါ့၊ ေအာ္သံမၾကားရဘဲ ဆိတ္ၿငိမ္ေန တာကိုပဲ တျခားလူေတြက သူတစ္ဦးထဲ စိန္ေတြကို ႀကိတ္ၿပီးယူေနတာလို ့ထင္ေနတယ္။ အေပၚက ၾကည့္ေတာ့ လေရာင္မွာ တကယ္ပဲ စိန္ေတြလို ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြလို ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ လက္ေနတာ ျမင္ရေတာ့ ေအာ္ေျပာသူရဲ ့စကားကို မယံုႏုိင္ဘူး ေပါ့။

ဒုတိယဆင္းသြားသူကလည္း ေအာက္ေရာက္ေတာ့ တကယ့္ေႁမြေတြျဖစ္မွန္း သိရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ပထမ ဆင္းသြားသူလိုပဲ အေပၚကို ေအာ္ေျပာတယ္။ “ ဆင္းမလာၾကနဲ ့၊ စိန္ေတြမဟုတ္ဘူး၊ ေႁမြေတြ...” လို ့ေအာ္တယ္၊ ဒါေပမဲ ့ လည္း အေပၚက လူေတြက ... ဒီေကာင္ေတြ တို ့ကို ေ၀မွ်မေပးခ်င္တာနဲ ့ႀကိတ္ၿပီးစိန္ေတြကို ယူေနၾကၿပီလို ့ထင္တယ္။ ဒီလို အထင္နဲ ့တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လိုက္ဆင္းၾကတယ္။ ဆင္းသူတုိင္းက ေအာက္ေရာက္ရင္ အေပၚက လူေတြကို “ မဆင္း နဲ ့၊ စိန္ေတြမဟုတ္ဘူး၊ ေႁမြေတြ...ေႁမြေတြ...” လို ့ေအာ္တယ္။ ေအာ္သူက ေအာ္ေျပေပမဲ ့ ဆင္းသူကလည္း ဆင္းလုိက္တာပဲ၊ ဒါနဲ ့ေနာက္ဆံုးမွာ ခရီးသည္အားလံုးဟာ အဆိပ္ျပင္းထန္လွတဲ ့ေႁမြေတြရဲ ့အစား အမ်ိဳခံရၿပီး အသက္ကုန္သြားၾကတယ္...တဲ ့။

ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား၊ ‘ ဃရာ၀ါသ ကိစၥျမားေျမာင္ လူတို ့ေဘာင္’ ဆိုတာေလ။ အင္မတန္မွ ဒုကၡေတြ မ်ားတယ္၊ အိမ္ေထာင္က်ၿပီေဟ ့ဆိုတာနဲ ့တစ္ေန ့ၿပီးတစ္ေန ့သားကိစၥ၊ သမီးကိစၥ၊ မယားကိစၥ၊ ေယာကၡမကိစၥ၊ ဟိုလူ ့ကိစၥ၊ ဒီလူ ့ကိစၥ၊ ဟိုအေရးကိစၥ၊ ဒီအေရးကိစၥေတြနဲ ့ ႐ွဳပ္လုိက္တာမွ အသက္ရွင္ခုိက္ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ အဓိပၸါယ္ရွိေအာင္ မေနရေတာ့ ဘူး။ စကားတစ္ခုရွိတယ္။ လူ ့ဘ၀ျဖစ္စဥ္မွာ အျဖစ္အပ်က္ သံုးခုရွိတယ္တဲ့၊ ေမြးဖြားျခင္း၊ အသက္ရွင္ေနထုိင္ျခင္းနဲ ့ေသျခင္း ဆိုတာပဲတဲ ့။ “ ေမြးဖြားခဲ့တာကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ ေသျခင္းတရားနဲ ့ႀကံဳလာေတာ့ တုန္လွဳပ္ေျခာက္ျခားလာတယ္။ ဘ၀မွာ အသက္ရွင္ေနခုိက္ ေနဖို ့ေတာ့ ေမ ့သြားတယ္” ဆိုတဲ ့စကားေပါ့။ အမွန္က ဘ၀အသက္ရွင္ခုိက္ ေနဖို ့ကို ေမ ့တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေနဖို ့ကို အခ်ိန္မရ ျဖစ္သြားတာ။ သားကိစၥ၊ မယားကိစၥ၊ စီးပြားေရး ႀကီးပြားေရးကိစၥ ကိစၥေပါင္းစံုနဲ ့ အဓိပၸါယ္ရွိ ေအာင္ ေနဖို ့အခ်ိန္မရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဃရာ၀ါသဆိုတဲ ့အိမ္ေထာင္သားေမြး အလုပ္ကို မလုပ္ၾကနဲ ့၊ မိန္းမမယူၾကနဲ ့ အင္မတန္ဒုကၡမ်ားတယ္လို ့ေရွးလူႀကီးေတြက ေျပာခဲ ့ၾကတာပဲ။ ဒါေပမဲ ့... ေစာေစာက တြင္းႀကီးထဲဆင္းတဲ ့ပံုျပင္ထဲက ေအာ္ေျပာသူေတြလိုေပါ့ဗ်ာ။ ဆင္းမလာၾကနဲ ့လို ့ေရွ ့က ေအာ္ေပမဲ ့ေနာက္လူကလည္း ဆင္းတာပဲ။ အဲဒီအတုိင္းပဲ၊ ေရွ ့က လူေတြက အိမ္ေထာင္မျပဳၾကနဲ ့၊ မိန္းမမယူၾကနဲ ့လို ့ေျပာေပမဲ ့... ေနာက္လူေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာပဲ၊ မိန္းမယူျဖစ္ေအာင္ ယူေတာ့တာပဲ။ ဒုကၡတြင္းႀကီးအေၾကာင္း အစဥ္အဆက္ သတိေပးေျပာသူက ေျပာေပမဲ ့ခုန္ခ်သူကလည္း ခုန္ခ်ေနတာပဲ။ တစ္ဦးၿပီးတစ္ဦး စဥ္ဆက္ ခုန္ခ်လ်က္ေပါ့ဗ်ာ...။

(၂)

သူက ဆက္ေျပာျပန္ပါတယ္။ “ က်ဳပ္တို ့ဗုဒၶစာေပမွာ ဥပမာတစ္ခုရွိတယ္ဗ်။ ဘာလဲဆိုေတာ့ သံသရာဆုိတဲ ့ ေရျပင္က်ယ္ၾကီးဟာ က်ယ္၀န္းလွတဲ ့အတြက္ ကူးေျမာက္ဖို ့ခက္ခဲရတဲ ့အထဲ ‘ ၀ဲ ’ ဆိုတာ ရွိေသးတယ္တဲ ့။ ေရျပင္က်ယ္ႀကီး မွာ ရွိေနတဲ ့၀ဲလွည့္ေနတဲ ့အထဲေရာက္သြားရင္ အဲဒီ၀ဲက လွည့္ပတ္စုတ္ယူ ဆြဲေဆာင္သြားတာ ျပင္းထန္လို ့အဲဒီ၀ဲထဲကေန ျပန္ထြက္ဖို ့ေပၚလာဖို ့သိပ္ခက္ခဲတယ္။ မာတုဂါမဆိုတဲ ့မိန္းမဟာ အဲဒီေရျပင္က်ယ္မွာ ရွိတဲ ့၀ဲနဲ ့တူတယ္တဲ ့ဗ်။ အဲဒီမိန္းမရဲ ့ အခ်စ္၊ အႀကိဳက္၊ အမူအႏြဲ ့မူယာမာယာထဲေရာက္သြားလို ့ကေတာ့ ေယာက္်ားတစ္ဦးအဖို ့ျပန္ေပၚလာဖို ့မလြယ္ေတာ့ဘူး၊ အမယ္... ဒီလိုမာတုဂါမ မိန္းမရဲ ့အဖမ္းအယူခံရၿပီး တဏွာရာဂ ၀ဲႀကီးထဲ ေရာက္ရတာကိုပဲ ေယာက္်ားဆိုတဲ ့သူက ဂုဏ္ယူေန တတ္ေသးတယ္။ ငါ ့မွာ မိန္းမေတြ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ ့႐ုပ္လကၡဏာရွိလို ့၊ ငါကေတာ္တဲ ့တတ္တဲ ့ေယာက္်ားျဖစ္လို ့၊ အစြမ္းအစရွိတဲ ့သူမို ့လို ့မိန္းမေတြက ငါ့ကို ႀကိဳက္တာ...ဆိုၿပီး မိန္းမ၀ဲထဲ ေရာက္တာကိုပဲ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသလို ့ထင္တတ္ေသး တယ္တဲ ့ဗ်၊ အင္း... ရွိေစေတာ့၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ ့ဃရာ၀ါသ ၀ဲထဲနစ္ျမဳပ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ထြက္စရာလမ္းက အခက္သားလား၊ ေျပာခဲ ့တဲ ့အတုိင္း သားေကၽြးမွဳ၊ မယားေကၽြးမွဳ၊ ဂုဏ္သိကၡာ ရရွိေရးဆိုတဲ ့အမွဳကိစၥေတြနဲ ့လုပ္လုိက္ရတဲ ့ စီးပြားေရး၊ ႀကီးပြားေရးေတြ ၿပီးႏုိင္တယ္ရယ္မရွိဘူး။ ဆံုးႏုိင္တယ္ရယ္ မရွိဘူး...။”

(၃)

အထက္ပါ သူ ့စကားေတြကို နားေထာင္ရင္းက ကၽြန္ေတာ့္ညာဘက္တြင္ထိုင္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ နားေထာင္ ေနတဲ ့ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ လူပ်ိဳႀကီးကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူက လွဳပ္ရွားလာၿပီး အသံခပ္နိမ့္နိမ့္နဲ ့“ က်ဳပ္ကေတာ့ တြင္း နက္ႀကီးထဲ အတင္းခုန္ခ်ခဲ ့တာပဲ၊ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး မက်တာလဲ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ၀ဲေတြစုပ္ခ်င္လည္း စုပ္ဆိုၿပီး ေမွ်ာလိုက္လာတာ ဘယ္၀ဲကမွလည္း က်ဳပ္ကိုယ္ကို ဆြဲယူမသြားဘူး။ အဲဒီအျဖစ္ဟာ ကံေကာင္းတာလား၊ ကံဆုိးတာလား ... ေျပာစမ္းပါအံုး...” ဟု ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာေနပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ကို ထိုေန ့က ခ်က္ခ်င္း စကားမတံု ့ျပန္ႏုိင္ခဲ ့ပါ။ ‘ ၀ဲ ’ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အလွည့္အပတ္၊ အညာ အလိွဳင္း၊ အၿဖီးအျဖန္း ေတြနဲ ့မိန္းမကို ဆက္ဆံတတ္တဲ ့‘ ေယာက္်ား ’ ကို အလကၤာျပဳရင္ေကာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလားလို ့ေတြးေနမိ တဲ ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဃရာ၀ါသ ကိစၥျမားေျမာင္ လူတို ့ေဘာင္ဆိုတဲ ့အတုိင္း မ်ားေျမာင္လွတဲ ့ျပႆနာေတြၾကားမွာ ျပဳမိ မွား၊ ေျပာမိမွားျခင္းေတြနဲ ့ရလိုက္ရတဲ ့မဆံုးႏုိင္တဲ ့‘ ေနာင္တ ’ ေတြ အေၾကာင္းကို ... အေတြးဆန္ ့ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

(Perfect ႏုိ၀င္ဘာ၊ ၂၀၀၈)

◦

နႏၵာသိန္းဇံ.....ေနာင္တ ကင္းရာ သုိ႔