စာမ်က္ႏွာ လက္က်န္ တခ်ိဳ႕

၉-၄-၉၄

မိုးလင္းျပီ ဆိုတာနဲ႕ အိပ္ယာက ျမန္ျမန္ထရတယ္။ ဒီေန႕က ပထမဆံုး ဆိုေတာ့ တမ်ိဳးပဲ..။ ေဘာင္းဘီေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ ကို႕ရို႕ကားယား ျဖစ္သလားမသိ။ ထမင္းေၾကာ္ေတြ စားၾကတယ္။ ျပီး group ခြဲတယ္။ ကဲ- စထြက္ၾကျပီ။ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ဟာေတြကို တိုးေ၀ွ႕ျပီး ၾကည့္ၾကတယ္။

--------------

--------------

၁၀-၄-၉၄

General Traverse ဒုတိယေန႕ေပါ့..။ ဒီေန႕ေတာ့..ယင္းမာပင္တဲ့ေလ..။ (၆) မိုင္ ခရီးကို ဇလီဖားတံုးေတြ ရီရင္း သြားရတယ္။ တံတားၾကီးေတြ ျဖတ္တဲ့ အခါ က်ရင္.. ေအာက္ကို မၾကည့္ရဲဘူး။ တအားမူးတာပဲ။

-------------

-------------

၁၁-၄-၉၄

လဲ့ ေျခေထာက္ေပါက္တာကို အေၾကာင္းျပျပီး.. မိန္းကေလးေတြ အကုန္ camp မွာ က်န္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ free day ေပါ့။ ဆရာေတြကေတာ့..သိပ္မၾကည္ဘူး ထင္ရဲ႕။ ေက်ာင္းကို ေစာင့္ရင္း..ေကာင္ေလးေတြ အိပ္ယာေတြ ၀င္ေမႊၾကတယ္။ ေန႕လည္ခင္းက်ေတာ့..ေခ်ာင္းထဲမွာ အၾကာၾကီး ေရစိမ္ၾကတယ္။ တအား ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ အဲဒီေန႕က..လယ္ျပင္ကို သြားတာ..ခရုက.. ခရုေလးတေကာင္ လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္တယ္။ ေန႕လည္ခင္းၾကီးမွာ..ယင္းမာပင္က လူေတြ ေရာက္လာတယ္။ ဆရာ ၀င္း နဲ႕ တေန႕ခင္းလံုး စကားေတြ ထိုင္ေျပာ လိုက္ၾကတာ..ေရခ်ိဳးျပီးမွ သူတို႕ရထားနဲ႕ ျပန္တယ္။ ငါတို႕လဲ ေရခ်ိဳးေနာက္က်လို႕ ဆူခံရတယ္။ ----------
------------

------------

၁၂-၄-၉၄

ဒီေန႕က ေရဘုတ္ဆံု တဲ့..ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး..။ ေတာင္ေတြကို ပတ္သြားရင္း..လမ္းေပ်ာက္သြားၾကတယ္။ ေတာ ေတာင္ေတြ ထဲမွာ..တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ရိုင္းပင္း ကူညီၾကရင္း..အခက္အခဲေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။
-----------------
-----------------
ညေနက အေတာ္ေစာင္းေနျပီ..။ ေရခ်ိဳးဆင္းၾကေတာ့.. ေမွာင္စျပဳျပီ..။ အေရးထဲ မိုးေတြ ညိဳ႕လာေတာ့..ေၾကာက္ျပီး..ထြက္ေျပးလိုက္ရတာ။ စိတ္ေတာ္ေတာ္ ညစ္မိတယ္။ ညက်ေတာ့..ထမင္းစားရ..စာလုပ္ရ နဲ႕ တစက္မွ မနားရဘူး။ ည ၁ ခ်က္ထိုးမွ အိပ္ျဖစ္တယ္။ ခုည ခရုေလးကို ၾကည့္မိတယ္။

၁၃-၄-၉၄

------------

------------

--------------ရထားလမ္း အတိုင္း သြားျပီး ေခ်ာင္းေျခာက္ေတြ မွာ ဖဲ့ဆင္း တယ္။ ေတာတိုးရတာပါပဲ။ ခါတိုင္းက ဆရာေတြ နဲ႕ အုပ္စုလိုက္ ၾကီး သြားရတာ။ ဘာမွ ေၾကာက္စရာ မရွိဘူး။ ဒီေန႕ေတာ့.. ထူးထူးျခားျခား တအားေၾကာက္ မိတယ္။ -----------------

--------

---------

၁၄-၄-၉၄

ဒီေန႕ သၾကၤန္ အက်ေန...
ငါတို႕နဲ႕..ဘာမွမဆိုင္.. (၇) နာရီ ထိုးတာနဲ႕ field dress အျပည့္အစံု ၀တ္ျပီး ထမင္းေၾကာ္ စားျပီး တန္းစီရတယ္။
------------------
--------------------
ခုေလာက္ဆို..ငါေပးတဲ့ မုန္႕ေတြ ကုန္ေလာက္ျပီ။ ည (၉)နာရီခြဲေလာက္..၀ရံတာက ေနျပီး..ေတာင္ေတြကို လွမ္းၾကည့္မိတယ္။ ဗီြဒီယို ရံုက..ဗဒင္ သီခ်င္း ဖြင့္သံၾကားေတာ့..မၾကီး ေျပာလိုက္တာကို သတိရ လိုက္တယ္။ အဲဒီ သီခ်င္းေလးေတြက.. third year ကာလရဲ႕ ရင္ခုန္သံ ေတြပါလား..။ မၾကာခင္မွာ ေဟာင္းေတာ့မဲ့.. ခံစားခ်က္ေတြကို ႏွေျမာလိုက္တာ..။
ခရုေလးရယ္....။

၁၅-၄-၉၄

------------

-------------

---------------- ဒီသၾကၤန္ မွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေရမပက္ဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ အရမ္းမုန္းတယ္။ အကုန္လံုးကို မုန္းတယ္။ ဘယ္သူမွ မေကာင္းဘူး..။ ဘယ္သူငယ္ခ်င္း ကိုမွ လဲ မခင္ခ်င္ဘူး..။ -----------------
------------

------------

၁၆-၄-၉၄

သၾကၤန္အတက္ေန႕
ဒီေန႕ ေစာေစာ လယ္ျပင္ camp ကို သြားၾကတယ္။ ခရု နဲ႕မ်ား ေတြ႕ရေလမလား..။ ရထားၾကီး ကို စီးသြားရတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့..ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ----------------
-----------

-----------

၁၇-၄-၉၄

ဒီေန႕ ျပင္ေညာင္က ခြါရေတာ့မဲ့..ႏွဳတ္ဆက္ပြဲ camp fire ရွိတယ္။ ေန႕ခင္းဘက္ေတာ့.. viva ရွိတယ္။ ---------------------

------------

၁၈-၄-၉၄

မနက္ (၃) နာရီထဲက..ထျပီး ျပင္ရ ဆင္ရ တာ ( ၆) နာရီေလာက္မွ..ရထားလာတယ္။ တို႕ေတြ ျမင္းဒိုက္ကို သြားရေတာ့မယ္ေလ..။ ရွမ္းရထားၾကီးက..ျမင္းဒိုက္ကို ေခၚေဆာင္သြားရင္း.. ေျပာျပလိုက္တာ..အစံုပါပဲ။ ရွဳခင္းေတြကလဲ..လွလိုက္တာ။ တအားပဲ..။ လြန္းထိုး အတက္ၾကီးေတြ ဆို အံံ့ၾသစရာပါပဲ။ ေခြးရုပ္ဘူတာ ေရာက္ေတာ့..မုန္႕ေတြ တအား ေပါတာပဲ။ ျမင္းဒိုက္ ဘူတာ ကို ဆိုက္ေတာ့.. (၁၁) နာရီေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ------------------------
------------

------------
၁၉-၄-၉၄

-------------

--------------------------
ဆရာ ေမာင္းလိုက္တာ.. ၁၂ နာရီခဲြျပီးမွပဲ..ေန႕လည္စာကို ျမင္းမထိ ေတာင္ေျခက..ရြာေလးတရြာမွာ စားရတယ္။ ရြာက..အရက္ဆိုင္ေလးက..တကယ့္ နိုင္ငံျခားကားေတြထဲက လိုပဲ။ အဲဒီရြာက..တကယ္ သားနားတယ္။ တိုက္ေတြခ်ည္းပဲ..။ dolometic limestone
ေတြနဲ႕ ဖုတ္တဲ့ အုတ္ေတြကို သံုးၾကတယ္။ အဲဒီကေနျပီးမွ ကေလာ အထိ ေလွ်ာက္လိုက္တာ..ေန႕လည္ ၂ခ်က္ခြဲေလာက္ထိ ေတာက္ ေလွ်ာက္.. လမ္းမွာ..တအား ေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းတယ္။ လမ္းကေလး ေတြကလဲ..သာယာ လိုက္တာမွ အရမ္းပဲ။ တကယ့္ကို ေပ်ာ္စရာျမိဳ႕ကေလးက.. ကေလာျမိဳ႕ေလးေပါ့။ --------------
-------------

------------

၂၀-၄-၉၄

ဒီေန႕ကေတာ့..တကယ့္ အမွတ္တရပဲ။
Geology ရဲ႕ တကယ့္ အပီအျပင္ဆံုး ခရီးကို ထြက္ၾကတယ္။ ဆင္ေတာင္တဲ့ ။ ျပီးခဲ့တဲ့ camp ကလူေတြက..ငါတို႕ကို ေျခာက္သြားတယ္။ ဆင္ေတာင္ကို ဖင္ေထာင္ တက္ရမယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့..နဲနဲ ေတာ့ လန္႕တာေပါ့။ မနက္က် ေတာ့..ထံုးစံ အတိုင္း.. field dress ၀တ္ျပီးတဲ့ အခါက်ေတာ့.. ထမင္းေၾကာ္ အစုတ္အျပတ္ကို ၂ ဇြန္းေလာက္ ေကာ္စားျပီးေတာ့..ေအာက္က ဘူတာ ကို ဆင္းခဲ့တယ္။ ( ငါတို႕ေနတာက..ဘူတာအေပၚကို ေတာင္ကုန္းေလး တက္ရတဲ့..ကုန္းျမင့္ေလးေပၚမွာ ေနတာ..)

ထြက္ခါနီး လမ္းျပငွါးတာ..တေယာက္က..မလိုက္ခ်င္ဘူးဆိုေတာ့..ေၾကာက္ေတာင္ သြားတယ္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား အေျခအေန ဆိုးလဲေပါ့။ အဲဒီလို နဲ႕ တက္လိုက္တ..အဆင့္ဆင့္ပဲ။ မနက္ (၇) နာရီေလာက္ ကစတာ..ေန႕လည္ ၂ ခ်က္ခြဲေလာက္မွ..ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္တယ္။ အဲဒီေတာင္ ေပၚ ေရာက္ေအာင္ သြားရတဲ့ ခရီးက.. အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ..။ ပထမေတာ့..လြင္ျပင္ျမင့္ေလးေတြ ျဖတ္ရတယ္။ ဆရာ ဦးခင္ေမာင္၀င္း က..ေသခ်ာ ရွင္းျပတယ္။ စိတ္ဓါတ္ တက္ၾကြေအာင္လဲ ေျပာတတ္တယ္။ တကယ့္ကို ဆရာေကာင္းပါပဲ။ အရမ္းေလးစား ဖို႕ေကာင္းတယ္။ ဆရာေျပာတာေတြကို စိတ္၀င္တစား နားေထာင္လိုက္ရင္..အေမာကို ေျပသြားတာပဲ။ ခရီးကေတာ့..တကယ့္ကို ပန္းတယ္။ ေတာင္ေတြကို အဆင့္ဆင့္ ကို တက္ရတာ။ ေတာင္တလံုး တက္ျပီးလို႕..ျပန္လွမ္းၾကည့္ေတာ့မွ.. ကိုယ္ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ခရီးကို အံ့ၾသရတယ္။ တကယ့္ကို ေတာင္တန္းၾကီးေတြ..တလံုးျပီးတလံုး ေက်ာ္ရင္း..ဆင္ေတာင္ ရဲ႕ ပံုသဏ႑န္ၾကီးကို ပီပီျပင္ျပင္ ျမင္လာရတဲ့...ေတာင္ခါးပန္းေလးတခုမွာ..နားၾကတယ္။ ထမင္းစားၾကတယ္။ တကယ္ေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းတဲ့ ေနရာေလးပဲ။ သစ္ခြေတြ..ေလွ်ာက္ခြါ ၾကတယ္။ ဇီးျဖဴသီးေတြ..ကတြတ္သီးေတြ ..ေတြ႕သမွ် အသီးေတြ ခူးစားၾကတယ္။ တကယ့္လူငယ္ေတြပါပဲ။

ဆင္ေတာင္ေပၚက..သူငယ္ခ်င္း ၄ေယာက္

ေအာ္- ေခြးေလးတေကာင္ဟာေလ.. ဘူတာကေနျပီး လိုက္လာတာ.. ေတာက္ေလွ်ာက္ပဲ။ ျပန္ေမာင္းလို႕ လဲ မရဘူး။ အဲဒါနဲ႕ ေခၚလာတာ.. ဆင္ေတာင္ထိပ္ ထိ ေရာက္ေရာပဲ..။ ဆင္ေတာင္ကို စတက္တယ္ဆိုရင္ပဲ... ေတာေတြ လွ်ိဳေတြကို ဒါးေတြနဲ႕ ရွင္းျပီး ခက္ခက္ခဲခဲ တက္ရတာ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေတာင္ ဒီေလာက္ ဆင္းရဲဒုကၡခံ ရဲတာ..အံ့ၾသမိတယ္။ အိမ္က လူေတြ ျမင္ရင္ေတာ့..အံ့ၾသမွာပဲ..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့..အေျပာက်ယ္တဲ့ ဆင္ေတာင္ေပၚကို ေရာက္လာရေတာ့တာပဲ။ လွိဳင္းၾကီး ေလွ ေအာက္..ေတာင္ၾကီးဖ၀ါးေအာက္ မဟုတ္လား။
ေပ်ာ္လိုက္တာေလ.. တအားပဲ။ ေမာသေလာက္ အေမာေျပ တာပဲ။

ဒီေဒသ တ၀ိုက္မွာ..အျမင့္ဆံုးေနရာကို..ေရာက္ရျပီေလ။ ဘယ္ကို ၾကည့္ၾကည့္..ကိုယ့္ေအာက္မွာပဲ။ မိတၱီလာ..သာစည္..ပုပၸါးထိေတာင္ ျမင္ရတယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႕ ေက်ာက္တံုးေတြမွာ..ကိုယ့္နံမယ္ကို အမ်ားၾကီး ေရးျပစ္လိုက္တယ္။ ေတာင္ရဲ႕ အျမင့္က.. ၆၆၆၇ ေပ ေတာင္ ရွိသတဲ့။

ဆရာေတြ လည္း ေပ်ာ္ၾကတယ္။ fossil အဆန္းနဲ႕ ေက်ာက္အဆန္း လို႕တဲ့ေလ။ ငါတို႕ေတြ ဓါတ္ပံု စုရိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီ ဓါတ္ပံုကေတာ့..တကယ့္ကို ဂႏၱ၀င္ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။ ေနာက္ျပီး စာရြက္ၾကီးမွာ ေရာက္ခဲ့တဲ့ group တခုလံုး ( ၃ ေယာက္ ကေတာ့ မလိုက္နိုင္) ရဲ႕ နံမယ္ေတြ ေရးတယ္။ field name ေတြေရာေပါ့။ ေခြးကေလး ရဲ႕ အမည္ေရာေရးျပီး..ကမၺည္းထိုး ပလက္စတစ္ အိတ္နဲ႕ ထဲ့ျပီး ေက်ာက္ပံုထဲမွာ ထဲ့ခဲ့တယ္။ တကယ့္ကို ၾကည္နူးစရာေလးပါ။ ၃ နာရီ ခြဲေလာက္မွ.. ဆင္းၾကတယ္။ အဆင္းတလမ္းပဲ။ တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာ လန္႕စရာ မတ္ေဆာက္ေနတဲ့ ေတာင္ေစာင္းၾကီးေတြ တေလွ်ာက္.. ဖင္ထိုင္ ေလွ်ာခ်ၾကတယ္။

အမွတ္တရကေတာ့.. မသူ ေဘာင္းဘီ ကြဲသြားတယ္။ မ်ိဳးၾကီး ေမးေစ့ ကြဲ သြားတယ္။ ဖိုးညီ ငိုတယ္။ ငါကေတာ့..အရူးထျပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ လက္မတြဲဘူး..ျဖစ္ေအာင္ ဆင္းတယ္။

အျပန္မွာ ရြာေလး တရြာမွာ..သစ္ေတာ္သီးေတြ ခူးစားၾကတယ္။ အရမ္းဆာေနလို႕လားေတာ့ မသိ။ စားလို႕ေကာင္းလိုက္တာ။ ေလွ်ာက္ရင္း..ေလွ်ာက္ရင္း..ဗိုက္က..တအားဆာလာျပီ။ လမ္းမွာ ရွမ္းေတာင္သူေတြဆီက..ေစ်းအျပန္ မုန္႕ေတာင္းစားတာ.. ဘီစကြတ္ တထုပ္ ရေတာ့.. ေပ်ာ္လိုက္တာေလ..။ တအားပဲ..။ တကယ္ သေဘာေကာင္းတဲ ေတာင္သူေတြ..။

camp ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့.. ၇ နာရီ ထိုးေတာ့မယ္။ ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးတယ္။ ခ်မ္းလိုက္တာ..တအားကိုပါပဲ။ ျပီးေတာ့..အစိမ္းေၾကာ္ ( ၀က္သား ) နဲ႕ ထမင္းစားတယ္။ စားလို႕ေကာင္းလိုက္တာ။ အရမ္းပဲ။ field ထဲမွာ မပိန္ပဲ ၀-၀ လာတယ္။ အားလံုးဟာ တကယ့္ကို ေမာင္ႏွမ ေတြလို..ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ျပီးေတာ့..လြင္ျပင္ၾကီးမွာ ထြက္ထိုင္တယ္။ တေယာက္ထဲပဲ။ ဘယ္ဖက္ကို ၾကည့္ၾကည့္..ေတာင္ေတြ ၀ိုင္းေနတယ္။ အေပၚကို ၾကည့္ေတာ့..လၾကီး က ျပည့္ကာနီး ျပီ။ ၾကယ္ေတြက..တလက္လက္နဲ႕..ဘယ္လို သာယာမွန္း ကို မသိဘူး။ ေအးလြန္းလို႕ ခဏပဲ ထိုင္ျပီး အိပ္ေဆာင္ထဲမွာ လက္ဘက္သုတ္စားၾကတယ္။ တီခ်ယ္ နဲ႕ စကားေျပာတယ္။ ခုေတာ့..အိပ္မယ္။ တကယ့္ကို အမွတ္ရ အရွိဆံုးေန႕ပါပဲ။

+++++++

ကိုင္း--- ကိုပီတိက..သူ႕ေတာင္တက္ အသင္း လာေၾကာ္ျငာ၀င္သြားေတာ့..ဘယ္ရမလဲ။ မစြံေတာင္တက္ ဆိုရင္ေတာ့..ကိုယ္တို႕ ေတြေတာ့..သိပ္ကို စြံေနေတာ့မွာပဲ။ း) ေဒသ တခု ေရာက္တိုင္း အဲဒီ ေဒသက..အျမင့္ဆံုးဆိုတဲ့ ေတာင္ေတြကို တက္ရတာကိုး။ အဲဒီ ႏွစ္က..ပူေလာက္ ေျခာက္ေသြ႕ တဲ့ သာစည္ ျပင္ေညာင္ရြာေလး နဲ႕.. ရွမ္းျပည္ ထဲ အ၀င္..ျမင္းဒိုက္ရြာေလး ၂ ရြာကို တ၀က္စီ ၁၅ ရက္စီ အဖြဲ႕ခ်င္းလဲျပီး ေနရတာေလ။ သၾကၤန္အျပီး..စိန္ပန္းျပာေတြ နဲ႕ မွိဳင္းေ၀ေနတဲ့.. ကေလာျမိဳ႕နယ္ ျမင္းဒိုက္ရြာေလးက..အဲဒီ တုန္းကေတာ့..မ်က္စိ ထဲမွာ လွခ်င္တိုင္း လွေနခဲ့တာေပါ့။

ေနာက္- အမွတ္ရ ေနတာ..အဲဒီ ကေလာသြားတဲ့ ေန႕က.. စိန္ပန္းျပာေတြ.. ျမဴေတြ..ႏွင္းမိုးေတြ ေရာယွက္ ျပာမွိဳင္း ေနတဲ့..ညေနေစာင္း..ျမိဳ႕ထဲတေနရာ မွာ.. မီးခိုးေငြ႕ေလးေတြ တလူလူ ထြက္ေနတဲ့.. ဆိုင္ေလးထဲက.. အေႏြးထည္ ထူထူ ၀တ္ထားတဲ့..ရြယ္တူ လူငယ္ ေကာင္ေလး ေကာင္မေလး ၅ ေယာက္ေလာက္.. ထြက္လာျပီး ျပံဳးျပရင္း.. ဒီ အုပ္စုထဲမွာ စာေရးဆရာမ မိုးခ်ိဳသင္း ဆိုတာ ပါလားလို႕..လာေမးရွာတယ္..မခ်ိဳသင္းေရ...။ က်မတို႕က.. မိုးခ်ိဳသင္းထက္ အမ်ားၾကီးငယ္တာေပါ့..တႏွစ္လို႕..ေနာက္လိုက္တယ္။ း)

◦

စာမ်က္ႏွာ လက္က်န္ တခ်ိဳ႕