ဗမာ အစား အစာ

ျမန္မာျပည္က.. ေဆြမ်ိဳး ေတြက..ဟိုမွာ ဘာေတြစား ၾက လည္း လို႕ေမး တတ္ ၾကသည္။ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ကလည္း..ခ်က္တင္း ေတြ ဘာေတြ မွာ ေတြ႕ရင္..အဲဒီမွာ..ဗမာစာ ေတြ ရွိလား တဲ့။

အဲဒါ နဲ႕..အစား အေသာက္ အေၾကာင္းေလး.. ပြား ဦး မွ ပဲ လို႕။
စင္ကာပူ မွာ တုန္း ကေတာ့.. ကုလား ေစ်း.. တရုတ္ေစ်း..ဗမာ ေစ်း ေတြ မွာ..စား စရာ ေတြ စံု လြန္း လို႕၊ ဗမာ စာ လြမ္း ရ ေကာင္း မွန္း ေတာင္ မသိဘူး။ ဒီၾကား ထဲ..ရန္ကုန္ ျပန္ တဲ့ လူ ၾကံဳ ကလည္း..မျပတ္ေတာ့.. အမ်ိဳးေတြ ခ်က္ေပး လိုက္တဲ့ ဟင္း အစုိ အေျခာက္ ကစလို႕.. ငရုတ္သီး စိမ္း .. ဓညင္းသီး..ထိ..စားလုိ႕ေတာင္ မနိုင္။ ကြမ္းသမား ေတြ အတြက္ ဆို.. ဗမာေစ်း မွာ.. မနက္ကမွ..ေလယဥ္ နဲ႕စိုက္ လာတဲ့..ကြမ္းရြက္ ေတာင္ ရ တာေလ။

ဒီေရာက္ ေတာ့.. ေနတာကလည္း...ျမိဳ႕ၾကီးျပ ၾကီး မွာ မဟုတ္ေတာ့.. ဗမာစာ မေျပာ နဲ႕..ေအရွန္ စာ ေတာင္ ..တယ္ မရ ခ်င္။ ကိုယ္က အစားအေသာက္ သိပ္ မမက္ တတ္ေပမဲ့..ဟိုတေယာက္က.. ကန္စြန္းရြက္ စားခ်င္ ရတာနဲ႕..ကင္ပြန္းခ်ဥ္ရြက္ ကေလး စိုက္ စား ဦး မွ ဆိုတာ နဲ႕..။ ဒါေပမဲ့ ..သူက.. ကိုယ့္ထက္ အဆင္ေျပ တာက.. ဒီက အစား အစာ အသစ္ ေတြ ကို လည္း..ၾကိဳက္တတ္တယ္။ ေလွ်ာက္..ေလွ်ာက္ စမ္း ၀ယ္စား တတ္ တယ္။ ေအာ္စီ ေတြက ..ဘာစားလဲ ဆိုေတာ့..တခါလာလဲ.. ျခံေနာက္ေဖး မွာ ဘာဘီက်ဴး ( အသားကင္) ျပီးေတာ့..၀ိုင္ေပါ့။ အမဲသား ကို အသကုန္ စား တဲ့ ေကာင္ေတြ။ ဒီက အမဲသား ကလည္း ေတာ္ေတာ္ နူးညံတယ္။ ဦးေလး တေယာက္ ဆို.. ဗမာျပည္မွာ.. အဘြားကို ကတိေပး ထား လို႕..အမဲသား မစားေပမဲ့.. တျခား ေရာက္ရင္ ေတာ့..စား တယ္။ သူ႕အေၾကာင္း ျပခ်က္ နဲ႕သူေတာ့ ဟုတ္လို႕။ ဗမာျပည္က ႏြားေတြက ေက်းဇူးရွင္ မို႕ မစားတာတဲ့..။ ဒီဖက္မွာေတာ့.. ေက်းဇူးရွင္ မဟုတ္ တဲ့။ အင္း..ေအာ္စီ မွာ လည္း ဗမာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အမဲသား မစား ရင္ေတာ့..တကယ္မတန္ဘူး။ ကိုယ္ေတြလည္း..မၾကာ ခဏ ဆိုသလို..ေအာ္စီ ဘာဘီက်ဴးေပါ့ ..၀ိုင္ကေလး နဲ႕။

အသား ေတြက ေတာ့..သိပ္မကြာလွေပမဲ့.. လြမ္းတာက.. ေအရွန္ အသီး အရြက္ ေတြေလ။ ဒီမွာ ေတာ့..ပံုမွန္ေစ်း မွာ.. အမ်ားဆံုး ကိုက္လန္..မုန္ညင္း ..ဒီေလာက္ပါပဲ။ တခါတေလ ရံုးပတီသီး နဲ႕ ခရမ္းသီး ရတတ္ တယ္။ တခါ ကမ်ား ..ရွားရွား ပါးပါး ဘူးသီး ေတြ႕လို႕ ေပ်ာ္လိုက္တာ။ သူတို႕မွာ ဘူးသီး ကို winter melon လို႕ နံမယ္ တပ္ထားေတာ့..ခမ်ာမွာ.. ဖရဲသီး တို႕..သခြါးေမႊး တို႕ထဲ မွာ ညပ္ ေနတာ။ တခါ လည္း ခ၀ဲသီး ၾကီး ေတြ..ေခ်ာ မွ ေခ်ာ.. ။ ၀မ္းသာ အား ရ ..ကုလားမ ၾကီး တေယာက္နဲ႕ လု၀ယ္ ရတယ္။ ေကာင္တာ က်ေတာ့..အဲဒါ.. vege လား fruit လား တဲ့။ ဘယ္လို စားတာလဲတဲ့။ အဲ.. အဲဒီလို ဟင္းရြက္ ဟင္းသီး အဆန္း မ်ား ၀ယ္လို႕က ေတာ့.. စင္ေပၚမွာ ကပ္ထားတဲ့..စာ ကို တခါ တည္း ေသခ်ာ မွတ္ လာခဲ့။ ေကာင္တာ ေရာက္လို႕.. ဘိုမ ေတြ..မသိ ရင္..ၾကာပီ...။ဟုိ ေအာ္ေခၚ ေမး..ဒီလွမ္း ေမး နဲ႕..ရွဳတ္ေရာပဲ။

တ ခါ တေလ.. ပါ့သ္ ကို တတ္ျဖစ္ ရင္ေတာ့.. ဗီယက္နမ္ ဆိုင္..တရုတ္ ဆိုင္ ေတြ ေရာက္ေအာင္ သြား ရတယ္။ စင္ေတြေပၚ က စိမ္း စိုေနတဲ့.. ရွမ္းနံနံ..ပင္စိမ္း.. ပိန္းရိုး.. ကန္စြန္း.. သေဘာၤသီးစိမ္း..အကုန္ ဆြဲခ်.. နိုင္သေလာက္ ၀ယ္ တာပဲ။ ဒီ တေခါက္ ေတာ့.. အသိ တေယာက္ အိမ္ ေရာက္တုန္း ျခံ ေနာက္ေဖး မွာ စိုက္ထားတဲ့..ကင္ပြန္းခ်ဥ္ ေတြ..ဒန္႕ဒလြန္ ေတြ ..အားရပါးရ ခူးခဲ့ လိုက္တယ္။ ငါးရွဥ့္ တို႕..ဆိတ္သား တို႕လို..ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ အသား ငါး ေတြ ကလည္း..ျမိဳ႕မွာ မွ ရတာ ဆိုေတာ့..ၾကံဳ ရင္ၾကံဳ သလို ဆြဲ တာပဲ ။ တခါ က.. Made in Myanmar ဆိုျပီး..သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထုပ္ပိုးထားတဲ့..ငါးဖယ္ ေတြ ရဖူးတယ္။ ဘာပဲ ေျပာ ေျပာ ..အဲလို ေလး ေတြ႕ရတာ..စိတ္ခ်မ္းသာ တယ္။ ေနာက္မို႕ဆို.. ေအာ္စီ တနိုင္ငံ လံုးက ..စတိုးဆိုင္ ၾကီး ေတြမွာ.. Imported from Thailand ဆိုျပီး..ေရာင္းေနတဲ့.. ပုစြန္ တို႕.. ျပည္ၾကီးငါး တို႕..ေစ်းေၾကာသန္႕စင္ ျပီး ..သားသားနားနား အထုပ္ကေလး ေတြ ေတြ႕ရင္.. နယ္စပ္..မဟာခ်ဳိင္ အရပ္က..ဗမာ ေရလုပ္သား ေတြ မ်က္ ႏွာ ျမင္ေယာင္ ျပီး.. ရင္နာမိတယ္။ မိဘ ေတြနဲ႕ အတူ လုပ္ငန္းခြင္ ကို လိုက္လာ ရင္း.. ေစ်းေပါ အလုပ္သမားေလး ေတြ အျဖစ္နဲ႕..ငါးေတြပုစြန္ ေတြ ..ေဆး ေၾကာ သန္႕စင္ ေန တဲ႕ ဗမာ ကေလး ငယ္ ေတြ ရဲ႕ပံု ေလး ေတြ..ျမင္ေယာင္ မိတယ္။

ဘာထူးလဲေလ.. တကမၻာလံုး က.. ေအရွန္ အစားအစာ ေစ်းကြက္ မွာ လည္ပတ္ ေနတဲ့.. ထုိင္းက တင္ပို႕တဲ့.. စည္သြပ္ အစားအစာ ေတြ..ပုလင္းသြပ္ ဟင္းရြက္ ေတြ ဆိုလည္း..ဗမာ ျပည္က..ထြက္တာေတြ..ဗမာ အလုပ္သမားေတြ.. လက္ နဲ႕ ေရြးခ်ယ္ သန္႕စင္ ထား တာ ေတြပဲ ေနမွာပါ။ အဲဒီ လို..ပုလင္းသြပ္ထား တဲ့ ..ဓညင္းသီး တို႕.. မယ္ဇလီ ရြက္ တို႕.. မွ်စ္ တို႕ ဆိုတာ.. ဗမာ ျပည္တြင္း က.. အိမ္ တြင္း စက္မူ လုပ္ငန္း.. အစားအေသာက္ လုပ္ငန္းေတြ မွာ ေရာ..ဘာလို႕ မလုပ္ နိုင္ ရ မွာ လည္း.. မလုပ္နိုင္ ၾက တာ လည္း။ ခက္ တာ က.. ျပည္တြင္းမွာ ေတာင္..ယိုးဒယား တံဆိပ္ နဲ႕ ငံျပာရည္ မွ..ေဆာ့စ္ အခ်ဥ္ မွ.. ၾကိဳက္ ၾက တာ ဆိုေတာ့လည္း...။ ျပသာနာ က..အရည္ အေသြး လား..။ ထုပ္ပိုးမူ လား..၊ စားသံုးသူ ေတြ တလြဲ ဆံပင္ ေကာင္း ေန တာလား...။ ခုေတာ့..ၾကည့္စမ္း..တကမၻာလံုး..ယိုးဒယား ထုတ္ အစား အစာ ေတြ ခ်ည္းပဲ။ ယိုးဒယား က.. နံပတ္ (၂) အခ်မ္းသာဆံုး သူေဌးၾကီး ဆို.. အဲလို အစားအ ေသာက္ စည္သြပ္ တင္ပို႕ တဲ့ လုပ္ငန္း ရွင္ တဲ့ ။

ေအာ္စီ မွာ လည္း..ဗမာ အသိုင္း အ၀ိုင္း ထဲ..နံမယ္ ေက်ာ္ ေနတဲ့..ပဲေက်ာ္ သူေဌး တေယာက္ ရွိတယ္။ ဗမာ ပဲကပ္ ေက်ာ္ ကို..အထုပ္ လွလွ ေလး နဲ႕ ထုပ္ပီး ေရာင္း တာ။ ဒီဖက္ ေအာ္စီ အေနာက္ ျခမ္း မေတာ့.. ဆိုင္ တိုင္း မွာ..အဲဒီ ပဲေက်ာ္ ရွိတယ္။ ကုလား ေတြ နဲ႕..တျခား နိုင္ငံသား ေတြ လည္း .. snack အျဖစ္ နဲ႕ ၾကိဳက္ၾကတယ္။

ဒီလို ပါပဲ..။ ရွာ ေဖြ ေလ ေတြ႕ရွိ ေလပဲ။ ဗမာ စာ နဲ႕ ခပ္ ဆင္ ဆင္ ေလး ေတြ ေတြ႕ ရင္ လည္း.. ၀ယ္စား ၾကည့္။ ေကာင္း ရင္..ပါးစပ္ ေတြ႕ရင္.. စားစ ရာ တခု တိုး တာပဲ။ ကိုယ္ တို႕ ေနတဲ႕ ျမိဳ႕ မွာ .. Oriental Food Store ဆို တာ တဆိုင္ ရွိ တယ္။ ပိုင္ ရွင္ ကေတာ့..ဆလို ဗက္ ..ေရာင္းတာက..ဖိလစ္ ပင္းမ..။ ကိုယ္ေတြက.. ခ်စ္စ နိုး နဲ႕..ဖားမ ဆိုင္ ..လို႕ ေခၚတယ္။ ( ဖိလစ္ပင္း ေတြကို..တခ်ိဳ႕ဗမာ ေတြ က..ဖ ဦး ထုပ္..ဖား စသျဖင့္ အတို ေခၚ တာေလ )
သူ႕ ဆိုင္ ကို ေတာ့..အပတ္ တိုင္း လို လို ေရာက္တယ္။ တခါ တေလ..၀ယ္စ ရာ ေထြ ထူး မရွိ လဲ..ၾကံဳ ရင္ ၀င္ ပတ္ ၾကည့္တာပဲ။ ၀င္ တိုင္း လည္း ..တခု ခု ၀ယ္ မိ တာပဲ..။ အနဲ ဆံုး.. ယိုးဒယား က လာ တဲ့.. ငယ္ငယ္ တုန္း က..စားတဲ့..ၾကက္ဥ ေျမပဲ ထုပ္ ကေလး ပဲ ျဖစ္ျဖစ္။ သူ႕ ဆိုင္ က ..စည္ေတာ့ စည္သား။ အာဖရိကန္ ေတြ လည္း ၀ယ္တယ္..။ အျဖဴ ေတြ လည္း လာတာပဲ။ မိတ္ ေဆြ အျဖဴ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ ဆို..၀ယ္စား ဖို႕ေတာ့မဟုတ္ ဘူး.. စိတ္၀င္စား လို႕ ..၀င္၀င္ ၾကည့္ တယ္တဲ့။ တ ေန႕ကေတာ့.. ဖားမ ဆိုင္ ၀င္ ၾကည့္ ရင္း.. ေဟာဒီ ပုလင္း ေလး ေတြ႕လို႕..၀ယ္ခဲ့တယ္။

Burmese Balachaun တဲ့။ ဗာလ ေခ်ာင္ ေၾကာ္ မၾကိဳက္ ေပမဲ့.. ေပ်ာ္လို႕ ၀ယ္ လာခဲ့တယ္။ ဗမာ နဲ႕ပတ္သတ္ တဲ့ ဟာ ဆိုလို႕.. Burmese ruby ..တို႕ Burmese Cat တို႕.. Burmese python တို႕ ပဲ..ရွိတာေလ..။ ခြိ.. ခု.. Burmese Balachaun တခု တိုးသြား ပီ။ ေအာ္စီ ေရာက္ ဗမာ ေတြပဲ ထုတ္ ထာ လား ေတာ့ မသိဘူး။ သူ႕ တံဆိပ္ နဲ႕.. ပစၥည္း ေတာ္ေတာ္ မ်ား မ်ား ေတာ့ ေတြ႕တယ္။ မေလး ရွား လက္က္ဆာ တို႕.. ထိုင္း တြမ့္ယမ္ တို႕ အစံုပဲ။

ခုေနာက္ပိုင္း ေတာ့လည္း.. ဗမာ ျပည္ တြင္း စား ေသာက္ကုန္ လုပ္ငန္း ေတြ လည္း..တိုးတက္ လာ ေလာက္ ပီ လို႕ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ကုန္ ၾကမ္း ေတြ အားလံုး ရွိ ပါလ်က္ နဲ႕.. ဘာေတြ လို အပ္ ေန လို႕ပါလိမ့္ ေနာ္။

◦

ဗမာ အစား အစာ