အတား

သစ္သီးတလံုုးကိုု.. အလြယ္တကူ ပုုပ္ မသြားေစ ခ်င္ သလိုု မ်ိဳး....

ပန္းတပြင့္ ကိုု.. အလ်င္အျမန္ ညွိဳးႏြမ္း မသြားေစခ်င္ သလိုုမ်ိဳး...

ယာတခင္း ကိုု...အခ်ိန္ မတိုုင္ခင္.. ရိတ္သိမ္း မျပစ္ ေစခ်င္ သလိုုမ်ိဳး...

အစတည္း က မွ.. မေသခ်ာလွ တဲ့.. မိတ္ျဖစ္ ေဆြျဖစ္ ေတြ...

ထပ္ က်ေပ်ာက္လိုု႕ မျဖစ္...

ဘာလိုု႕ အဲဒီေလာက္ ေၾကက္တတ္ေန သလည္း...မသိ...

ရန္ကိုု ေၾကာက္တယ္...

စကားလံုုးေတြကိုု ေၾကာက္တယ္..

အမွားေတြကိုု ေၾကာက္တယ္...

အထင္လြဲမူ ေတြကိုု ေၾကာက္တယ္...

ပုုပ္ပ်က္ ေရြ႕ေလ်ာ တတ္တဲ့..တရားကိုုယ္ သေဘာကိုု နားလည္ မိသလိုု

ပြတ္တိုုက္ ျပဳန္းတီး နိုုင္တဲ့.. ရုုပ္သဘာ၀ အေၾကာင္း လည္း..သင္ၾကားဘူးတယ္...

ကမၻာ့ဆြဲအား နဲ႕.. တြဲ..တြဲ သြားတာက.. အေရျပား ေတြ..

အျပစ္ ေတြက..မူလဗီဇ မွာ တြယ္ကပ္က်န္ေနခဲ့သလား..

ၾကီးလာေပမဲ့..မျပင္း( ပ်င္း) ခ်င္ဘူး..

ၾကာလာေပမဲ့..မေညာင္းခ်င္ဘူး...

ေမးပါ မ်ားတိုုင္း..စကားရ ရဲ႕ လား..

သြားပါမ်ားတိုုင္း..ခရီးေရာက္ ရဲ႕လား..

ေမာင္ေပါက္က်ိဳင္း ကိုု ျပန္ေမးစရာ မလိုု..

အျပန္အလွန္ ေလးစားမူ ကိုု ယံုုၾကည္..

တူတာေတြ တြဲလုုပ္.. ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ကြဲလြဲ..

အလွမ္းေတြ ျခားေစမွ..

အေတြ႕ေတြ ေ၀းေနမွ..

အၾကည့္ေတြ လႊဲထားမွ...

ကိုုယ့္ေျခေထာက္ေပၚမွာ ကိုုယ္ေန.. သူမ်ားဖိနပ္ ၀င္မစြပ္နဲ႕..

သတိ... အတန္တန္ ထား..ဦး

“အမွားနဲ႕ မကင္းတဲ့ လူသားမ်ား”..အဲဒီစကားက.. အသံုုး၀င္တယ္..

“အတား တခ်ိဳ႕ ေတာ့ ရွိသင့္” .. အဲဒီ ယူဆခ်က္က.. အျမဲမွန္လိမ့္မယ္...။

◦

အတား