စင္ကာပူ ပညာေရး ေစ်းကြက္.. က်ဴံး တံခါးလား..ေရႊတံခါးလား.

စင္ကာပူ ပညာေရး ေစ်းကြက္--က်ဴံးတံခါးလား--ေရႊ တံခါးလား

အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ နဲ႔ ေက်ာင္းစာ
ၾသခ်က္ လမ္းမၾကီးသည္ စင္ကာပူ၏ အစည္ကား ဆံုးျမိဳ႕လယ္ ေခါင္ အရပ္တခုျဖစ္သည္။ စေနေန႔၏ လိေမၼာ္ ေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ညေနေစာင္းသည္...တိုးၾကိတ္ ညပ္သပ္ကာ ေျခခ်င္း လိမ္မွ် သြားလာ ေနၾကေသာ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ လူတို႔၏ အေရာင္ အ၀ါမ်ား ကိုေသာ္လည္းေကာင္း...တ၀က္တပ်က္ လင္းလက္စ ျပဳေနပီ ျဖစ္ေသာ ကုန္တိုက္ၾကီး မ်ား၏ နီယြန္ ဆိုင္းဘုတ္ မီးပန္းဆိုင္း မ်ားကိုေသာ္လည္းေကာင္း မထိုးေဖာက္ နုိင္ပဲ တိတ္ဆိတ္ စြာပင္ အေနာက္ ယြန္းယြန္းသို႔ ေရြ႕လ်ားေန ေတာ့သည္။ ထုထယ္ ၾကီးမား ခန္႔ညား လွေသာ အနီရင့္ ေရာင္ ဂ်ပန္ ကုန္တိုက္ၾကီးသည္ ဤလမ္းမၾကီး ေပၚတြင္ေတာ့အၾကီးမား ဆံုး ျဖစ္ေပလိမ့္ မည္။ ကုန္တိုက္ၾကီး၏ ပဠမထပ္ရိွ အမ်ဴိးသား ဖိနပ္ အေရာင္း ဌါန အတြင္း တြင္ သပ္ရပ္စြာ

၀တ္ဆင္ ထားေသာ အေရာင္း သမားေလး တေယာက္သည္ ဖိနပ္ေတြ တရံပီး တရံ ေတာင္းယူ စီးၾကည့္ေန
ေသာ ေစ်း၀ယ္ တေယာက္၏ ေဘးတြင္ စိတ္ရွည္ ဟန္ျပဳ ကာရပ္ေစာင့္ေန သည္။ သူ႔ စိတ္ထဲ တြင္ေတာ့.. တနလၤာေန႔မွာ အျပီးတင္ ရမည့္ ပေရာဂ်က္ ကို စိတ္ေရာက္ ေနသည္။ ဖိုးရွဳပ္ အတြက္... ပိုလီ ဒုတိယႏွစ္ ေရာက္ကာမွ ေက်ာင္းစာ နဲ႔ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ၾကား..ဗ်ာမ်ား ခ်င္လာသည္။


စင္ကာပူ ေရာက္ သူနာျပဳမေလး

မနက္ခင္း မိုးလင္းစ ဆိုတာကို မသိက်ဴိး က်ဥ္ျပဳ ကာ ေနေရာင္္သည္ စင္ကာပူ အေထြေထြ ေရာဂါကု ေဆးရံုၾကီး၏ အမိုးခၽြန္ခၽြန္ နာရီစင္ ၾကီးေပၚသို႔ စူးစူး ရွရွ ထိုးက် ေနသည္။

ည ဂ်ဴတီမွ ထြက္လာ ေသာသူနာ ျပဳဆရာ မေလး ေဖြးေဖြး သည္ေဆးရံုတံခါးမွ အျပင္ဖက္ ကို ေျခခ် လိုက္ရင္း...ေတာင့္တင္း ေနေသာ ေျခေထာက္ အစံုကို သတိထား လိုက္မိသည္။ ေလးလံ ေနေသာ မ်က္ခြံတို႔ ကို အသာ ပြတ္သပ္လိုက္ရင္း သူ႔ ၀ါဒ္ မွ လူမမာအဖိုးၾကီး တည လံုး မအိပ္ပဲ ဂ်ီက်ေနျခင္း ကို စိတ္တိုေနမိ သည္။ တကယ့္ တကယ္ သူ႔မွာ သူနာျပဳ တေယာက္ ရိွသင့္ ရိွထိုက္ ေသာ ေစတနာ ၀ါသနာဆို တဲ့ နာ၂နာ ေရာ လံု လံု ေလာက္ ေလာက္ရိွ ပါရဲ႕လား....စင္ကာပူမွာ လာပီး သူနာျပဳ ဒီပလိုမာ ကို တက္ျဖစ္ခဲ့ဖို႔ ဘယ္လို အေၾကာင္းကံ က မ်ား ဖန္တီး လိုက္ ပါလိမ့္...။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရွ႕ဆက္ ေလွ်ာက္ဖို႔ သာရိွသည္။ သူ႔ ဆန္စားေတာ့ ရဲရမည္ေပါ့။

ေပးစလစ္မွာ သံုးနဲ႕စတဲ့ ဂဏန္း ေလးလံုး ျမင္ရဖို႕..

မနက္ခင္း ေ၀လီ ေ၀လင္း...စင္ကာပူ စက္မူဇံု ရပ္ ကြက္ထဲသို႕ ဘတ္စ္ကား ၾကီးမ်ား တစင္းျပီး တစင္း ၀င္လာ ေနၾကသည္။

အျပာနု ေရာင္ ဖယ္ရီကား သစ္ၾကီး ႏွစ္စင္းသည္လည္း... Chartered Semiconductor ဆိုင္းဘုတ္ၾကီး ေရွ႕ တြင္ ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ထိုးရပ္လိုက္သည္။ တနာရီနီးပါးစီးလာေသာ လမ္း တေလၽွာက္ အိပ္ငိုက္ လာေသာ ေအာင္ ေအာင္သည္.. ေဘးလူ ႏွဳိး မွ ကေသာ ကေျမာ အိပ္ကိုဆြဲကာ လိုက္ဆင္းရသည္။ စက္ရံု အ၀င္ ေလွကား အေကြ႔မွာ ရိွေသာ ေစ်းေရာင္း စက္ထဲ ကိုအေၾကြ တခ်ိဳ႕ ျပစ္ထဲ့ လိုက္ရင္း ေကာ္ဖီေအး တဘူး

၀ယ္ကာ..နံနက္စာကို ျဖည့္တင္းလိုက္သည္။ ဒီေန႕လည္း အိုဗာတိုင္ ရိွသည္...ညဥ့္နက္မည္။

ေကာင္းတယ္... ေပးစလစ္ပ္ မွာ သံုးနဲ႕ စတဲ့ဂဏန္း ေလးလံုး ကိုျမင္လိုက္ရင္ ပမ္းသမွ် ေတြ အားလံုး ေျပသြားလိမ့္မည္။ ဒါမွ ပိုလီေၾကြး ေတြ ျမန္ျမန္ ဆပ္ နုိင္ပီး ယူနီကို ဆက္နိုင္မွာ... တသက္လံုး ေတာ့ ဒီပလိုမာ ေလးနွင့္ ပီးလို႕မျဖစ္ဟု အားတင္း လိုက္မိသည္။

တဘာသာ ေဒၚလာ ငါးရာ

Singapore Immigration က ေရာက္ လာ ေသာ စာရြက္ ကေလး သည္ သီတာ့ လက္ထဲမွာ တျဖတ္ျဖတ္ ခုန္ေနသည္။
Student Pass က်ပီတဲ့... ေတာ္ပါေသးရဲ့.... အလံုးတလံုးေတာ့က်သြားပီ။ ရန္ကုန္ မွာ ေအးဂ်င့္နဲ႕ လုပ္ရင္ ေတာင္၊ ဒီေလာက္ ရင္ေမာ ရမည္မထင္...။ ခုေတာ့ တဘာသာကို ေဒၚလာ ၅၀၀ နဲ႕ ACCA ပထမ အရစ္ အတြက္ သံုး ဘာသာဖိုးသြင္း ထားရပီမို႕ ေရာက္ေန တဲ့၂ လ ေလာက္ အတြင္းမွာ ဟိုဟာ ဒီဟာ ကုန္တာေတြနဲ႔ဆိုလၽွင္ ..ေတာ္ေတာ္ ေလးေတာ့ ပါးေနပီ။..အေရးၾကီး တာ အလုပ္ ရွာ ရမည္။ ခက္တာ က အျပင္ ေက်ာင္းတက္ သူေတြ အတြက္ တရား ၀င္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ မရိွ ေတာ့... ဆိုင္ေတြက လည္း ရြံ႕တြံ႕တြံ႕ ႏွင့္ လုပ္ခ နိွမ္ခ်င္ သည္တဲ့။ စာရင္းကိုင္...စာရင္းကိုင္ ဆိုလို႕ သာ ကိုင္လိုက္ ရသည္... ကိုယ္နဲ႕ မနီးစပ္တဲ့ ဘာသာ ရပ္မို႕.....စာသင္ ခန္း ထဲမွာ ေရာ အဆင္ေျပပါ့ မလား ေနာ္....။ ဘာသာ အကုန္လံုးေပါင္း ၁၃ ခုေတာင္ ရိွပီး အရမ္း ခက္တယ္တဲ့..။ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား အျပီးထိ မတက္နိုင္ က်ဘူးဆိုပဲ။ သီတာ့ ရင္ ထဲမွာ အလံုးေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ေန ပါ ေသးသည္။


စင္ကာပူ ပညာေရး ဇတ္ခံု ေပၚ က ရင္ခံုသံမ်ား

စင္ကာပူဟာ သူ႕နုိင္ငံ ရဲ့ ပညာ ေရး ဇာတ္ခံု ေပၚက... ထိုထိုေသာ ရင္ခုန္သံ မ်ားကို အျမဲ နားစြင့္ ေန တတ္ပါ သည္။

လွပ သပ္ရပ္တဲ့ အထပ္ျမင့္တုိက္ၾကီးေတြ...ေခာတ္မွီသစ္လြင္တဲ့ျမိဳ႕ပတ္ရထားေတြ.. ထယ္၀ါခန္႕ညားတဲ့ ကုန္တိုက္ၾကီး ေတြ ..အခ်ိတ္ဆက္ မိမိ ရိွေနတဲ့ .. လူဦးေရ ေလးသန္း ေက်ာ္ မွီတင္း ေနထိုင္ေနတဲ့..ကမၻာ့ အဆင့္မွီ ဆိပ္ကမ္းျမိဳ႕ နုိင္ငံေလးဟာ... ၁၈၁၉ ခုႏွစ္မ်ားဆီက...မေလးရွား ေရ လုပ္သား ၁၅၀ ေလာက္ပဲရိွတဲ့ ေတာဖုပ္ဖုပ္ကၽြန္းစပ္ ကေလး တခု သာ ျဖစ္ခဲ့ တယ္ဆိုတာ...မယုံ ရင္ ပံုျပင္ လို႕သာ မွတ္ ရေပလိမ့္မည္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဆိုရင္ေတာ႔.. ဘၾကီး ေတာ္နန္း တက္စ အခ်ိန္မို႕.. ဘယ္မွာ သိပ္ေ၀း ေသး ေသာ သမိုင္း ဟုတ္လိမ္ ့မတံုး..။ အဂၤလိပ္ က လြပ္လပ္ ေရးေပး ေတာ့.. မူလ ပိုင္ရွင္ မေလးရွား ကပင္ မက္္မက္ ေမာ ေမာ မရိွခဲ့လို႕ လြယ္လြယ္ ကူကူ ပင္ သီးျခား နိုင္ငံ အျဖစ္ စတင္ တည္ ေထာင္ခဲ့ သည္မွာ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ ကမွ ဆို ေတာ့... ၄၁ႏွစ္ သက္တမ္းသာရွိေသးေသာ နိုင္ငံေလးသည္.. ခုေတာ့ ဟန္ ေတြ ပန္ ေတြ တခြဲသားႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္မွာ.. ဘယ္လို နည္းေတြ ေၾကာင့္ပါလဲ။ ဒီထက္ပိုလို႕ အံ့ၾသစရာ ေကာင္း တာက..သူ႕မွာ ဘာတြင္း ထြက္ သယံဇာတ မွမရိွ။ စိုက္ပ်ဴိးရန္ ေျမမရိွ...။ ေသာက္ ေရ သံုးေရ ပင္မရိွ။ သူ လုပ္နိုင္ သည္မွာ လုပ္အားမ်ားမ်ား စုေဆာင္းဖို႕ရန္သာ ျဖစ္သည္။

ဤသို႕ဤႏွယ္..လူစုေဆာင္း သိမ္း သြင္း ခဲ့ေသာစင္ကာပူ၏ နည္းဗ်ဴဟာ အား..ဆင္က်ဴံး သြင္းျခင္း နွင့္ အလကၤာ ျပဳလွ်င္ ျဖင့္.. သိပ္ျပီး မ်ား ေလးလံ သြား ေလမလား...။

ကြာ ျခား တာက... စင္ကာပူ လူက်ဴံး ထဲ ကိုေတာ့ ... လူေတြ သူ႕ထက္ ငါ အလု အယက္ ၀င္ေရာက္ လာၾက ျခင္းျဖစ္ျပီး.. ႏွစ္ဦးႏွစ္ ဖက္..ေက်နပ္ က်တဲ့ အေပးအယူ တခုျဖစ္ ေနတာပါပဲ..။ ဒီေနရာမွာ.. အေသ အခ်ာ နစ္နာရသူက.. လူသား အရင္း အျမစ္ မ်ား လတ္တေလာ ဆံုးရွုံး သြားတဲ့ သက္ဆိုင္ရာ နိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ပီး.. ၂၁ရာစုရဲ့ ကုစား ရခက္တဲ့ ေ၀ဒနာတခုမို႕.. ဒီလိုပဲ လက္ ပိုက္ၾကည့္ေန ၾကရသည္။

နိုင္ငံ တကာသံုး ပညာရပ္ စကားနွင့္ ေျပာရရင္ေတာ့...Recruitment လုပ္သည္ေပါ့...။ သူ႕လိုပင္ Recruitment လုပ္ တိုင္းသူ ျပည္သား စုေဆာင္း ျခင္း ျဖင့္ နိုင္ငံ ခ်ဲ့ထြင္ တည္ေထာင္ၾကေသာ.. အေမရိကလို..ၾသစေၾတလ်လို.. နယူးဇီလန္တို႕ ကေနဒါတို႕လို အရင့္ အရင္ ဘိုးေတာ္ နိုင္ငံမ်ား အမ်ားအျပား ရိွေသာ္ လည္း..ကြဲျပားသည့္ အခ်က္က စင္ကာပူ သည္ မက်ယ္၀န္းပါ။ က်ဥ္းပင္ က်ဥ္းေျမာင္း လွသည္မို႕..အရည္အတြက္ မ်ားေစယံု သက္သက္ ေတာ့ လူမစုေဆာင္းပါ။ သူအလို ရွိရာ အသက္ေမြး၀မ္း ေက်ာင္း ပညာသည္မ်ား..ကၽြမ္းက်င္ သူမ်ား ကိုသာ..စိစိ စစ္စစ္ ေခါင္းေခါက္ ေခၚျခင္းျဖင့္ လူစုေဆာင္း ျခင္းျဖစ္သည္။ ..ဒံုးမယူပါ.... ေခါင္စ ကိုမွ ေရြးယူပါသည္။ ဒီ နည္းဗ်ဴဟာ ေၾကာင့္ ပင္ နိုင္ငံပင္ ေသးလင့္ကစား..ထုိဘိုးေတာ္နိုင္ငံၾကီး မ်ားႏွင့္ သြား ပခံုးခ်င္း ယွဥ္ လက္ခ်င္း ခ်ိတ္ စကားေျပာ နိုင္လာခဲ့သည္။

စက္မူဇုန္ နိုင္ငံ တခု ထူေထာင္ရန္ အတြက္.. နိုင္ငံတကာ ကုမၸဏီၾကီးမ်ား ကို.. သက္သာ ေသာ အခြန္ႏွဳံး ထားမ်ား.. ေစ်းေပါ ေသာ လုပ္သား အင္အား မ်ားျဖင့္ ေအာင္ျမင္စြာ စြဲေဆာင္ နိုင္ခဲ့ျခင္း သည္ပင္ စင္ကာပူကို ပြဲဦးထြက္ ေကာင္း ေစခဲ့ေတာ့ သည္။ ယခု ေခာတ္ စားေနေသာ..တရုတ္..အိႏၵိယ..ဗီယက္နမ္..ေစ်းကြက္မ်ားထက္ ေစာလ်င္ စြာပင္ Business Process Outsourcing (BPO) ကိုေအာင္ျမင္စြာ လက္ခံ ေဆာင္ရြက္ နိုင္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က ေခာတ္ျပိဳင္မ်ား ျဖစ္ ေသာ ကိုရီးယား..တိုင္၀မ္တို႕အၾကား..စင္ကာပူရဲ့ အားသာ ခ်က္ကေတာ့ အဂၤလိပ္စာ ကို ၾကားခံအျဖစ္ ေကာင္းမြန္စြာ အသံုးခ်နိုင္ ျခင္း..ေစ်းကြက္ လိုအပ္ခ်က္ အတိုင္း စနစ္တက် သင္ၾကား ေလ့က်င့္ ေပးထားေသာ ကၽြမ္းက်င္ လုပ္သားမ်ား အစဥ္မျပတ္ ရိွေနျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။

ကိုယ့္ပညာထုပ္ ကိုယ္ပိုက္ကာ..ေရာက္လာေသာ ရယ္ဒီမိတ္ လူ႕အရင္း အျမစ္မ်ား အတြက္..အထူး တလည္ သင္ၾကားေလ့က်င့္ ေပးေနစရာ မလိုေသာ္လည္း..မေလးရွားနဲ႕ စင္ကာပူ နိုင္ငံသား လူငယ္မ်ား အတြက္ေတာ့.. ပညာေရး အေျခခံ အေဆာက္အဦ ၾကီး သည္ တစတစ ပံုေပၚလာ ခဲ့ရသည္။ နိုင္ငံပိုင္ တကၠသိုလ္ၾကီးမ်ား.. စက္မူ နည္းပညာ ေကာလိပ္မ်ား.. သက္ေမြး၀မ္း ပညာသင္ ေက်ာင္းမ်ား.. တခုပီးတခု အျပိဳင္းအရိုင္း ေပၚေပါက္ လာခဲ့သည္။ တခ်ိန္တည္း တျပိုင္တည္း မွာပဲ..တိုင္းျပည္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား ႏွင့္အတူ.. နိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမုပ္ႏွံမူ အတြက္ အခင္းအက်င္း ေကာင္းမ်ား ကို လည္း ေဖာ္ေဆာင္နိုင္ခဲ့သည္။ နိုင္ငံတကာ အဆင့္မွီဘဏ္ ေငြေၾကးစနစ္.. ေခာတ္မွီဆိပ္ကမ္း..လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး စတဲ့ အေျခခံ အေဆာက္အဦ ေတြဟာ ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္ ေပၚမွာ စုတ္ခ်က္ေတြ တေရာင္ပီး တေရာင္တင္ လိုက္သလို... ေခာတ္မွီ ျမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ ကားခ်ပ္ပံု ေပၚလို႕လာခဲ့သည္။္

က်ံဴးတံခါး လား ..ေရႊတံခါး လား
နိုင္ငံက ဖြံ႕ျဖိဳး လာပီဆိုေတာ့.. အိမ္နီးနား ခ်င္း တိုင္းျပည္ ေတြက ဘြဲ႕ၾကိဳ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား အတြက္ ပိုလို႕တဖန္ မ်က္စိက် ရျပန္ပါပီ။ စင္ကာပူ အစိုးရ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေက်ာင္းမ်ားရဲ့ လိုအပ္မဲ့ စာသင္သား ဦးေရ.. ေစ်းကြက္မွာ ျဖည့္စြက္ရမဲ့ လုပ္အား အေနအထားကို ခ်င့္ခ်ိန္ တြက္ခ်က္ ပီးေတာ့..စနစ္တက် လက္ခံခဲ့တာ..ယခုထက္ထိ ၀င္လာမစဲ တသဲသဲရိွေနတံုးပါပဲ။ လာလတၱံ႕ေသာ လူငယ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာလည္း.. တရုတ္..အိႏိၵယ..ဗီယက္နမ္.. ျမန္မာ.. သိရိလကၤာ.. စတဲ့ နိုင္ငံ အသီးသီးမွာ..တန္းစီ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။

က်ဴံးတံခါးၾကီးသည္.. ေရႊတံခါးၾကီး ျဖစ္လို႕ေနသည္ေပါ့။

၀ယ္လိုအား ရိွရင္ ေရာင္းလိုအားကို ျမွင့္တင္ရေသာ စီးပြါးေရးပညာ သေဘာ သဘာ၀အတိုင္းပင္.. စီးပြါးေရး က်မ္းေက် ေသာ စင္ကာပူ နိုင္ငံအဖို႕..အမ်ဴိးသား ပညာေရးမွသည္ ေစ်းကြက္ပညာေရးသို႕ ေျပာင္းလဲ ခ်ီတက္ရန္ အေကာင္းဆံုး အေနအထား ျဖစ္လာ ခဲ့ျခင္းပင္။

ျမန္မာ ေဖာက္သည္ မ်ား

ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း..ေဒသတြင္း ေဖာက္သည္ အမ်ား အျပား အနက္မွ.. ျမန္မာ ေဖာက္သည္မ်ားကို စူးစိုက္ၾကည့္မိသည္။

ျမန္မာ ေစ်းကြက္ သည္ ၁၉၉၆ အလြန္..အစုလိုက္္ ၀င္ေရာက္လာၾကေသာ.. ပိုလီတက္ကနစ္ ေက်ာင္းသား အုပ္စုမ်ားမွ စ၍ တျဖည္းျဖည္း သက္၀င္ လွဳပ္ရွား လာျခင္းျဖစ္သည္။ ပိုလီ တက္ကနစ္ ဆိုတာက..ျမန္မာျပည္မွာ ယခင္က အသံုးျပဳ ခဲ့ေသာ အသက္ ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာသင္စနစ္ GTI (ယခုေခာတ္..GTC) စက္မူေက်ာင္း မ်ားႏွင့္ အေတာ္တူ၏။ စင္ကာပူရွိ Nanyang, Ngee Ann, Temasek ႏွင့္ Singapore ဟုေခၚေသာ ပုိလီ တက္ကနစ္ ၾကီး ေလးခုသည္..တရား၀င္ ေက်ာင္းကိုယ္စားလွယ္ မ်ားထားကာ..ေစ်းကြက္ကို အျပိဳင္အဆိုင္ ရွာေဖြ ခဲ့ၾကသည္။
(ယခုေနာက္ထပ္ Repulbic ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ အသစ္တခု ထြက္ေပၚလာသည္။)

မည္သူမဆို ျပည္ပမွာ ေက်ာင္းတက္ရန္ ၾကိဳးစားျပီ ဆိုကတည္းက.. ေစ်းႏွဳံး သင့္တင့္ ရဲ့လား.. အစိုးရ ေခ်းေငြ အေထာက္ အပံ ့ရနိုင္ မလား.. အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ေကာ.. အေရးၾကီး ဆံုးက ေက်ာင္းျပီးရင္ အလုပ္ ရနိုင္ ပါ့မလား... အဆင္ေျပ မယ္ဆိုရင္ျဖင ့္ဆက္ လက္ အေျခခ် ေနထိုင္ နိုင္မလား.. ဆိုတာေတြ ကိုစဥ္းစား ၾကတဲ့အနက္.. စင္ကာပူ ေက်ာင္းမ်ားမွ ထိုအရာအားလံုး.. အိုေက ဆိုေတာ့..သူတို႕အားလံုး ေရႊေရာင္ အိမ္မက္မ်ား မက္ကုန္ ၾကေတာ့သည္။ ဒီထက္ပိုလို႕ မက္စရာ ေကာင္းတာက.. ထိုပုိလီ တက္ကနစ္ မ်ားမွွ ပို႕ခ်ေသာ သူနာျပဳ လက္မွတ္ရ ဒီပလိုမာမ်ား ဆိုလွ်င္.. ကိုယ့္အိတ္ထဲမွ တျပားမွ စိုက္စရာ မလိုသည့္ျပင္.. လစဥ္ သံုးစရာ ေငြပင္ အလံုအေလာက္ ေထာက္ပံ့ေသး သည္။ ယခုအခ်ိန္မွာ..ျမန္မာျပည္မွ သူနာျပဳ မိန္းကေလး ငယ္မ်ား အမ်ားအျပားပင္ စင္ကာပူနိုင္ငံ.စီးပြားေရး စာမ်က္နွာ ေခာတ္မွီေဆးရံုၾကီးမ်ား၌.. ေနရာျပည့္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေန ၾကပီ။ ထုိထိုေသာ အစိုးရ ေထာက္ပံ့ ေငြေၾကးမ်ား အတြက္ ျပန္လည္ ေပးဆပ္ရန္ မူကား.. စာသင္ႏွစ္ သံုးႏွစ္အျပီးတြင္...စင္ကာပူနိုင္ငံ၌ သံးုႏွစ္ မွ ငါးႏွစ္ အထိ ဆက္လက္ အလုပ္ လုပ္ ကိုင္ရန္သာ ျဖစ္သည္မို႕ ဒါဟာ အလုပ္အကိုင ္အခြင့္ အလမ္း ေကာင္းျခင္းလား..ေရွ႕ဆက္ ရဦးမည့္ ပညာေရး လမ္းေၾကာင္း ရွည္ ၾကီး အတြက္ အခ်ိန္ကာလ အဟန္႕အတားလား ဆိုတာေတာ့.. သူတို႕တေယာက္ခ်င္း၏ ခံယူခ်က္ သာျဖစ္၏။

ေခာတ္က Knowledge ေခာတ္ျဖစ္ေနသည္။ ျမန္မာ လူမ်ဴိးမ်ား ဆိုတာ ကလည္္း ဘြဲ႕ဒီဂရီကို အင္မတန္ တန္ဖိုးထား သည္မို႕.. ဒီအတိုင္း ေရာင့္ရဲ ေက်နပ္ေနလို႕လည္း မျဖစ္ျပန္။ ပိုလီမွ ယူနီသို႕ ဆက္သြား ရဦးမည္။ အဲဒီ အတြက္လည္း စင္ကာပူ၏ အထင္ကရ အစိုးရ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံ တကၠသိုလ္ ၾကီးသံုးခုမွ အသင့္ေစာင့္ၾကိဳလ်က္ ပထမေစ်းကြက္ႏွင့္ ဒုတိယ ေစ်းကြက္ကို..ဟန္ခ်က္ညီညီ ခ်ိတ္ဆက္ ထားေပးျပန္သည္။

အဲဒီအထဲက SMU ( Singapore Management Universtiy) ကေတာ့ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ကမွ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ ေသာ္လည္း။ NTU( NangYang Technology University) ႏွင့္ NUS(National University of Singapore) ႏွစ္ခုမူကား မူလ လက္ေဟာင္း လည္းျဖစ္... ျမန္မာ ေက်ာင္းေတာ္ သူ ေက်ာင္းေတာ္သား မ်ားရဲ့ အဓိက ကြန္းခိုရာ တကၠသိုလ္ၾကီး မ်ားလည္းျဖစ္ၾက၏။၊ အမ်ားစု ကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာ အတတ္သင္မ်ားျဖစ္၍.. ပိုလီမ်ားမွ ဆက္ လာၾကသူမ်ား.. ျမန္မာျပည္မွ တိုက္ရိုက္ လာသူမ်ား.. လုပ္ငန္းခြင္မွ လူမ်ား..အစိုးရ ပညာသင္မ်ား..စသျဖင့္ ေနရာစံုသလို... ရိုးရိုးဘြဲ႕.. မဟာ ဘြဲ႕...ပါရဂူဘြဲ႕...ဟူ၍..အလႊာလည္း စုံလွသည္။ (ယခု ေလာေလာ လတ္လတ္တြင္ပင္ UniSIM ဆိုေသာ..တကၠသိုလ္ အသစ္ တခုဖြင့္လွစ္ခဲ့ သည္။)

စင္ကာပူသည္..၀ယ္လိုအားကိုၾကည့္၍..ေရာင္းလိုအားကို ျမွင့္တင္ နိုင္ခဲ့ ယံုသာမက.. ယခုေနာက္ပိုင္း လြယ္လြယ္နဲ႕ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ပင္ မရိွလွေတာ့ပဲ... ေစ်းကြက္မွာ မ်က္ႏွာေမာ္ လာကာ ေစ်းျမွင့္ ခ်င္လာသည္။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး မ်ား ၀င္ခြင့္ ခက္ခဲလာသည္။ စိစစ္မူ ေတြ မ်ားျပားလာပီ။

ေဖာက္သည္ အသစ္မ်ား အတြက္ေတာ့ ..တက္ေစ်းႏွင့္ၾကံဳ ေနရေသာ.. ယခု အေျခအေနသည္ စင္ကာပူရဲ့ တဆင့္ျခင္း လွမ္းတက္ လာေသာ အမ်ဴိးသားပညာေရး... ေစ်းကြက္ ပညာေရး.. ထိုမွ.. အရည္အေသြးျမင့္ နံမယ္ရပညာေရး (branded education) သို႕ ခ်ဴိးေကြ႕လာေသာ အလွည့္ အေျပာင္း တရပ္ ျဖစ္နိုင္သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အခြင့္အလမ္း မ်ား ပြင့္ကာ ေန႕ေကာင္းရက္သာ ေရြးလာၾကသူမ်ားက.. ပုဂၢလိက ေက်ာင္းမ်ားျဖစ္၍၊ အမ်ားစု ကေတာ့..အသင့္အတင့္ နံမယ္ရိွေသာ..အေနာက္နိုင္ငံ တကၠသိုလ္မ်ား၏ အမည္မ်ားကို အားျပဳကာ ေစ်းကြက္ ရွာၾကသည္။ ေက်ာင္းလို႕ဆိုေသာ္လည္း.. education service provider ဆိုေတာ့ ..သင္ၾကားေရး ၀န္ေဆာင္မူကို ေပးေသာ ကုမၸဏီမ်ား ဟု ဆိုကပိုမွန္မည္။

ယခုႏွစ္မ်ား အတြင္း ျမန္မာျပည္ ေစ်းကြက္္ကို အေတာ္ေလး ထိုးေဖာက္လာၾကသည္။ သူတို႕သည္.. niche market (အျဖည့္ခံေစ်းကြက္)ကို ကိုင္ထားနိုင္သည္။ ျမန္မာ ေက်ာင္းသားမ်ား (နိုင္ငံျခားေက်ာင္းသားမ်ား) အတြက္ နိုင္ငံပိုင္ ေက်ာင္းၾကီးမ်ားတြင္ လမ္း သိပ္မပြင့္ေသာ စီးပြါးေရး စီမံအုပ္ခ်ဴပ္မူ ပညာလို..စာရင္းကိုင္လို သိပၸံျပင္ပ ဘာသာရပ္မ်ားအျပင္ ဟိုတယ္ၾကီးၾကပ္မူ.. စားဖိုမွဴးမွစလို႕.. ဘဲေလးအက.. ဆိုတာမ်ဴိးထိ ႏွစ္တို သက္ေမြးမူ ပညာမ်ားကို သူ႕ေစ်းကြက္ ႏွင့္ သူ ေရာက္ရိွဖို႕ ၾကိုးစား လ်က္ရိွသည္။

၂၀၀၅ ခုႏွစ္တခုထဲမွာပင္.. ျမန္မာနိုင္ငံသည္ လက္ရွိ စုစုေပါင္း နိုင္ငံျခား ေက်ာင္းသားဦးေရ ေျခာက္ေသာင္း ေျခာက္ ေထာင္ အနက္.... တေထာင့္ရွစ္ရာ ျဖင့္ နံပတ္ ခုနစ္ ခ်ိတ္လ်က္ရိွသည္။


စင္ကာပူရဲ႕..ရည္မွန္းခ်က္
ရီစရာအျဖစ္ေျပာၾကသည္။
စင္ကာပူသည္ ကမၻာ့အေသးဆံုး နိုင္ငံတခုျဖစ္ေပမင့္ ကမၻာ့အၾကီးဆံုး အရာမ်ားကိုသာ စိတ္
၀င္စားသည္တဲ့...။ ေခာတ္စားသမွ် ကို သိမ္းက်ဴံး ဆြဲယူကာ ... hub ( ဗဟိုၾကီး) လုပ္တတ္ သည္တဲ့...။
ခါခ်ဥ္ေကာင္ မာန္ၾကီး တာ မ်ဴိးေတာ့...မဟုတ္တန္ေကာင္းပါ...။

အေရွ႕ေတာင္ အာရွရဲ့ ပညာေရး ဗဟုိခ်က္မၾကီး ျဖစ္ဖို႕ကေတာ..့ အေၾကာင္း ေၾကာင္းမ်ားက ဖန္တီးလာ ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ အဂၤလန္..အေမရိကန္ ႏွင့္ ၾသစေၾတလ် တို႕လို ...ပညာေရးပို႕ကုန္ အေနျဖင့္ ထိပ္မွာ ရိွေနေသာ နိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ကာ brand ေစ်းကြက္ ေ၀စု ၀င္လုမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ..ေတာင္ၾကီးျဖိဳ ဖို႕..ၾကံျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အဆိုပါနိုင္ငံၾကီးမ်ားသို႕.. သြားေရာက္ ပညာသင္ရန္ အဆင္မေျပေသာ အာရွသားတို႕ ..ဒုတိယထား ေရြးခ်ယ္ဖို႕.. niche market (အျဖည့္ခံေစ်းကြက္) ၾကီးကို ပိုင္ပိုင္ နိုင္နိုင္ ကိုင္ထား နိုင္ ပီမို႕...တဆင့္တက္ ..စိတ္ကူးယဥ္မည္ ဆိုက..ယဥ္ခ်င္စရာေတာ့ ေကာင္းလွသည္။

ယခုလက္ရိွ ပညာေရးပို႕ကုန္သည္ ျပည္တြင္းထုတ္ကုန္ပမာဏ ၏ (၃. ၉) ရာခိုင္ႏွဳံးရိွေနသည္။ ၁၀ ႏွစ္အတြင္း မွာ (၅ ) ရာခိုင္ႏွဳံး ေက်ာ္္ရမည္ဟုၾကံဳး၀ါး ထားသည္။ နိုင္ငံေတာ္ ကလည္း.. ပညာေရး အသံုးစရိတ္ကို.. ရက္ရက္ ေရာေရာပင္ ခ်ေပးထားသည္။ ပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ကပင္ စုစုေပါင္းရာထားေငြ၏.. (၂၀) ရာႏွဳံးမွ် ရိွေသာ ၅. ၂ ဘီလီယံ ေဒၚလာကို ခ်ေပးခဲ့ သည္။ အဲဒီေလာက္ မ်ားျပားတဲ့ အသံုး စရိတ္ေတြထဲက ရာႏွဳံး၀က္နီးပါးမွ် .. ရိွေနတဲ့ နိုင္ငံျခား ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏွစ္စဥ္ ေထာက္ပံ့ေၾကးမ်ား ေပးေနျခင္းဟာ ဘယ္ေလာက္ အက်ဴိး ရိွသလဲ ... အဲဒီ ေက်ာင္းသား ေတြထဲက ဘယ္ႏွယ္ ေယာက္ စင္ကာပူက ထြက္ခြါသြားပီလဲ ....ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ား ဟာ လည္း ပါလီမန္ထဲမွာ..ၾကားေနၾကရသည္။

ယခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ..ပညာရွင္ အုပ္စုမ်ားမွ အၾကံျပဳ ထားေသာ.. အဆင့္သံုးဆင့္ ( 3 tiers) တကၠသိုလ္ ပညာေရးလမ္းေၾကာင္း ပံုေပၚစျပု လာသည္ ကိုျမင္ေနရသည္။ ကမၻာ့ အဆင့္မွီ ျပည္ပ တကၠသိုလ္ၾကီးမ်ား...နိုင္ငံပိုင္ တကၠသိုလ္ၾကီးမ်ား...ပီးေတာ့ ...ပုဂၢလိကပိုင္ ေက်ာင္းမ်ားဟု အဆင့္သံုးဆင့္ ခြဲထားမည္။ ပထမဆံုးအဆင့္က.. ကမၻာနွင့္ခ်ီေသာ သုေတသနမ်ား.. နည္းပညာမ်ား.. ကၽႊမ္းက်င္မူမ်ားကို သယ္ေဆာင္ လာမည္မို႕.. စင္ကာပူရဲ႕ brand အိမ္မက္အတြက္.. မရိွမျဖစ္ မွီခိုထားရမည္။ ေအာက္ဆံုးအဆင့္က... နိုင္ငံရပ္ျခား ေက်ာင္းသားမ်ား အတြက္ျဖစ္ပီး.. စင္ကာပူရဲ့ အက်ဴိးစီးပါြးကို.. သိသိ သာသာျဖစ္ထြန္းေစမည္။ အဲ.... အလယ္မွာ ရိွတဲ့ နိုင္ငံပိုင္ ေက်ာင္းၾကီးမ်ားကေတာ့...စင္ကာပူရဲ့ လူသား ရင္းျမစ္ စစ္စစ္မ်ားကို စနစ္တက် ေမြးထုတ္မည္။ အေပၚနဲ႕ ေအာက္ အလုပ္ရွဳပ္ ေနခ်ိန္မွာ..အေျခခံ အုတ္ျမစ္ကို ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ရင္း ...တခ်ိန္မွာ..ပထမအဆင့္ကို အစားထိုး ၀င္ေရာက္နိုင္မည္ေပါ့။

အခုဆိုရင္ .. John Hopkins Singapore ဆိုတာရိွေနပီ၊ ျပင္သစ္နံမယ္ေက်ာ္တကၠသိုလ္ INSEAD ဖြင့္လွစ္ပီးသြားပီ...။ MIT(Massachusetts Institute of Technology) လို ျပည္တြင္းတကၠသိုလ္ ႏွင့္ မဟာမိတ္ျပဳ ဆက္သြယ္ လာေသာ ေက်ာင္းမ်ားလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားလာသည္။ ျပသာနာက အဲဒီ ေက်ာင္းၾကီးမ်ားကို အသားေပး..ဖူးဖူးမွဳတ္ ေနရသည့္ အခ်ိန္မွာ .. ကိုယ္ပိုင္ ေက်ာင္း ၾကီးမ်ားရဲ့ ပံုရိပ္ ေမွးမွိန္ မလာေအာင္ တကယ္ပဲ ဟန္ခ်က္ညီညီ ထိန္း ထားနိုင္ပါ့မလား...။ တဖက္ ကလည္း...အက်ဴိးအျမတ္ကို ၾကည့္၍..လြယ္လြယ္ ကူကူ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ပုဂၢလိက ေက်ာင္းမ်ဴိး စံုရဲ့ ႏွစ္ေထာင္ ေက်ာ္မွ်..ရိွေသာ အေရ အတြက္ ၾကားထဲမွာ.. အရည္ အေသြးကို ဘယ္လိုရွာေဖြၾကမလဲ...။ တိက်ေရရာ မူမရိွတဲ့ ေပါ ေခ်ာင္ေကာင္း ေအာင္ လတ္မွတ္မ်ားက.. စင္ကာပူရဲ့ ပညာေရး ေစ်းကြက္ ပံုရိပ္ကို မထိခိုက္နိုင္ဘူးလား...။

စင္ကာပူကေတာ့... လက္ရိွ နိုင္ငံျခား ေက်ာင္းသား ဦးေရကို ႏွစ္ဆ တိုးလို႕... လာမည့္ ၂၀၁၂ တြင္ တသိန္းငါးေသာင္း ထိပင္ လ်ာထားေမွ်ာ္မွန္း ထားပါသည္တဲ့။
ကဲ....ျမန္မာျပည္မွ ေက်ာင္းသားမ်ား ..အသင့္ျပင္ကာ ေနရာယူထားၾကေပေတာ့။

ျပီးရင္ေကာ... ဘယ္အထိေရွ႕ဆက္ေမွ်ာ္မွန္းၾကဦးမလဲ... လာခဲ႔ရာကမ္းကိုေရာ... ေရာ္ရမ္းၾကပါဦးမလား ဆိုတာေတာ့... ရင့္က်က္လာေသာ ရင္ခုန္သံမ်ားကို သာ ၾကားခ်င္လွေတာ့၏။

ဇူလိုင္ ၂၀၀၆

(ေအာက္တိုဘာ..၂၀၀၆ ..အမွတ္(၂)..အတြဲ (၂)..Weekly Eleven ဂ်ာနယ္ တြင္..ေဖာ္ျပ ျပီး..)

◦

စင္ကာပူ ပညာေရး ေစ်းကြက္.. က်ဴံး တံခါးလား..ေရႊတံခါးလား.