ပထမ အၾကိမ္ --- စိုးရြံ႕ ပူပန္ ျခင္း ---- အီစတာ တနဂၤေႏြ

ပထမဆံုး အၾကိမ္ စင္ေပၚ တက္ျခင္း..ပထမ အၾကိမ္ နိုင္ငံျခား ခရီး စဥ္... ပထမ ရည္းစား စသည္ျဖင့္.. ဘ၀ မွာ..ပထမ ေတြ မ်ား လွ သည္။

မ်ား ေသာ အား ျဖင့္ လည္း ..ပထမ အၾကိမ္ ေတြ ဆိုတာ..အဆင္ ေခ်ာ လွ တာ မဟုတ္။ This is not the first time လို႕ပင္..ဆို စကား ရွိ သည္ မဟုတ္ လား ။ ဒါ ေတာင္..ျဖစ္စဥ္ ျခင္း ကေတာ့..တူတူ ေပမင့္.. ဒီ ေဒသ ဒီ နိုင္ငံ ထဲမွာ မွ..ပထမ အၾကိမ္ ..ခရီးထြက္ ျခင္း.. ေျပာင္းလိုက္ တဲ့ အလုပ္ ထဲ မွာ မွ..ပထမ ဆံုး ရံုးတက္တဲ့ ေန႕ ဆိုတာ ေတြ လည္း.. ရွိ ေသး သည္။

အဲဒီ ပထ မ အေခါက္ ဆို တာ ေတြ တိုင္း မွာ လည္း.. စိုးရိမ္ ပူပန္ မူ ေတြ..လူတိုင္းမွာ..။ ဘာ ေတြ ေတြ႕ၾကံဳ ရမယ္.. ဆိုတာ မွ မသိနိုင္ပဲ ေလ..။ ၾကိဳတင္ ျပင္ ဆင္ ထား သေလာက္ မ ခက္ ခဲ သလို..ထင္ သေလာက္ မလြယ္ တာ ေတြ ကလည္း..ရွိ ခဲ့ ၾက ေပ မည္။ ျပီး ေတာ့လည္း.. အရာ ရာ ဟာ..သူ႕ဟာ နဲ႕သူ..အသား တက် ရွိသြား ခဲ့ သည္သာ။ ျဖတ္သန္း ခဲ့ ရတဲ့..ပထမ အၾကိမ္ ေတြ ကို သာ.. ႏွလံုး ေႏြး စရာ ေတြ .. အသဲ ေအး စရာ ေတြ.. ရွက္ ေနာင္ တ ေတြ.. သင္ခန္း စာ ေတြ.. အျဖစ္ နဲ႕ ...သိမ္း ဆည္း ထား လိုက္ ေပေတာ့။

ပထ မ ဆံုး အၾကိမ္ ေက်ာင္း သြား တဲ့ ေန႕..

အေမ က..ေက်ာင္း ဆရာ မ မို႕ ..ေက်ာင္းတက္ ေန ရ လို႕..အေဒၚ လိုက္ပို႕ ေသာ.. ၀လံုးတန္း ( သူငယ္ တန္းမေရာက္ခင္) အခန္း ငယ္ ေလး ထဲ က.. ခံု ေလး ေတြ ရယ္.. ေခ်ာ့ေမာ့ ေလ့ ရွိ တဲ့..တရုတ္ ဆရာ မေလး ရယ္..ကိုသာ..မပီ ၀ိုး ၀ါး... မွတ္ မိ ေတာ့ သည္။

ပထ မဆံုး အၾကိမ္ တကၠသိုလ္ တက္ တဲ့ ေန႕...

အတိ အက် မမွတ္ မိ ေတာ့ေပမဲ့.. နယ္ ျမိဳ႕ ေလး က..ေရာက္လာ တဲ့.. အူေၾကာင္ၾကား ေကာင္မေလး တေယာက္ ရယ္.. ဘာ မွန္း မသိ ခဲ့ တဲ့.. ဒါပဲ သင္ခြင့္ ရိွတယ္ ဆို တဲ့.. ေက်ာင္း သင္ခန္းစာ ေတြရယ္.. သူငယ္ခ်င္း အသစ္ ေတြ ကို ဘယ္လို မိတ္ဖြဲ႕ ခင္မင္ ရမွန္း မသိ ျခင္း ေတြ ရယ္... ငိုခ်င္ စရာ ေကာင္း ေနခဲ့ တာ ေတာ့..ေသခ်ာ လိုက္ သမွ။ ေနာက္ ေတာ့လည္း..ဒီ ေက်ာင္း ၾကီး ကို မွ မခြါနိုင္ ခဲ့..ဒီသူငယ္ခ်င္း ေတြကို မွ..မခြဲ နိုင္ ခဲ့။

ပထမ ဆံုး အၾကိမ္.. ရည္စား ထား ျခင္း.

အဲဒါ လည္း..ငိုခ်င္ စရာ ေကာင္းခဲ့သည္။ ဘာ ေၾကာင့္ လည္း မသိ..ပန္ဒိုရာ ေျပာသလို ..ရည္းစား ထား ျခင္း သည္ ..အျပစ္ တခု လို႕.. ဦးေဏွာက္ ေဆး ခံ ထား ရ လို႕ လား မသိ။ ဒါ ေတာင္ တကၠသိုလ္ ေနာက္ ဆံုး ႏွစ္ မွာ မွ..ထား မိ တာပါ။ ေနာက္ တခု က.. သူငယ္ခ်င္း အုပ္စု ေတြ ႏွင့္.. အီၾကာ ေကြး ေတြ..ပလာတာ ေတြ ရိုက္ ကာ.. ေသာင္းက်န္း လို႕ အေကာင္း ဆံုး အခ်ိန္ မွာ..နံပတ္ ခ်ိတ္ လိုက္ မိတာကို.. ကိုယ့္ဖာ သာ ႏွ ေျမာ ေန တာ လည္း ျဖစ္ မည္။ ေသ ခ်ာ တာ ေတာ့.. ဒီ ရည္း စား က..ငါ ထင္ သေလာက္ ..သင့္ေတာ္ သူ ျဖစ္ပါ့ မလား ..ဆို တဲ့..စိုးရိမ္ ပူပန္ မူ ပါ။ ဆိုင္ က..ဖရဲသီး တလံုး ကို.. ဇြန္း ေလး ႏွင့္ အေပါက္ ေဖာက္ ၍ သာ..ၾကည့္ ၀ယ္ ခဲ့ ရေပမဲ့.. အိမ္ ေရာက္ မွ ပဲ..အထဲကို ခြဲ ၾကည့္ နိုင္ တာကိုး။ ( အင္း..ခြဲ ၾကည့္ လို႕ ရေတာ့ လည္း.. ျပီး ေတာ့ လည္း...ျပီးသြား တာပါပဲ )

ပထမ ဆံုး အၾကိမ္.. နိုင္ငံ ရပ္ ျခား ခရီး.

စထြက္ တုန္း က... ထံုး စံ အတုိင္းပါပဲ..မိသားစု ေဆြမ်ိဳး ေတြက..သိုက္ သိုက္ ..သိုက္ သိုက္ နဲ႕ လိုက္ပို႕က်..။ ေလ ဆိပ္ ဆင္းဖို႕..စပါယ္ရွယ္ ခ်ဳပ္လုပ္ ထားတဲ့ အ၀တ္အစား ေတြက..ခပ္ ေတာင့္ ေတာင့္..။ ဖိနပ္က ေပါက္ခ်င္ သလို။ ဗိုက္ ဆာ သလို။ ဟို ေရာက္ ရင္.. ေလယဥ္ ေပၚ က..ေန..ျပြန္ ၾကီး နဲ႕ ဆင္း လိုက္.. တခါ ထဲ..ေလဆိပ္ ထဲ ေရာက္ သြားေရာ.. သူ မ်ား ေတြ သြား သလို လိုက္ သြား လို႕..ဦး ေလး လုပ္ သူ က ေျပာ ေလ.. ဘယ္လို ပံုစံ ၾကီး မွန္း..ျမင္ေယာင္ ၾကည့္ လို႕..မရေလ.. စိုးထိတ္ မိေလ..။ အေရး ထဲ.. မိသား စု ကို ၾကည့္ ျပီး ငိုခ်င္ ေနရ တာ က..တေမွာက္။ ေနာက္ ေတာ့ လည္း..ဒီ ေလယဥ္ ၾကီး ေတြ ..ေလဆိပ္ ၾကီး ေတြ ကို.. သာမန္ အ၀တ္ အစား နဲ႕..ေပါ့ေပါ့ပါး ပါး ...အၾကိမ္ ေပါင္း မ်ား စြာ ျဖတ္လို႕။

ပထမ ဆံုး အလုပ္...

ျပည္တြင္း မွာ တႏွစ္ ေလာက္ လုပ္ခဲ့ သည္။ ေတြ႕ ရပါ့.. နားမလည္ ျခင္း ေတြ.. ရွက္စရာ ေတြ..အမွား ေတြ.. အပံုလိုက္။ အလုပ္ကို ကိုယ္ ျပင္ဆင္ တာက တျခား.. အင္တာဗ်ဴး ခန္း ထဲ ေရာက္ မွ..မ်က္ လံုးစိမ္းစိမ္း နဲ႕ ဘို မၾကီး ေတြ႕ေတာ့..လန္႕လိုက္တာ။ အိုး မနင္း..ခြက္ မနင္း ယံု ေလး ပဲ။ ေနာက္ထပ္..အလုပ္ ေတြ..။ ပထမ ဆံုး အလုပ္ဆင္း ျခင္း ေတြ။ ဆက္ဆံ ေရး အသစ္ ေတြ.. ။ အလုပ္ သြားဖို႕.. ကားလမ္း ေၾကာင္း အသစ္ ေတြ။ အခက္ အခဲ အသစ္ ေတြ။ စိုးရိမ္ မူ အသစ္ ေတြ။ ျပီး ေတာ့ လည္း..ျပီး ျပန္ တာ ပါပဲ။

အခု လည္း.. ပထမ ဆံုး တခု စီ ေျခ လွမ္း ျပင္ မိျပန္ ျပီ။ ျဖတ္သန္း ရ ဦး မည္။ စိုး ရိမ္ ပူ ပန္ ရ ျပန္ သည္။ ေတြ႕ ဆံု ျခင္း ေတြ.. ေျပာ ဆို ျခင္း ေတြ.. ေလ႕လာမူ ေတြ..ေရး ရ ခၽြတ္ ရ မည့္ အေရး ေတြ။ ျပီး ေတာ့ လည္း .. ရိုးသြား.. ယဥ္ ပါး သြား မည့္ ကာ လ တခု ကို ေရာက္ သြား မွာပါ ေလ လို႕.. ကိုယ့္ ဖာသာ အားေပး ေပါ့။

ပထ ဆံုး အၾကိမ္ ေတြ မွာ ၾကံဳ ရ တတ္ တဲ့..ရင္ဖို ျခင္း ေတြ အေၾကာင္း ေတြးရင္း.. အီစတာ တနဂၤ ေႏြ ပိတ္ရက္ ကို စိတ္ ရွိ လက္ရွိ ခံစား ေနမိသည္။ အီစတာ ဆို တာ ဘာမွန္း မသိေပမဲ့..အီစတာ တနဂၤ ေႏြ ဆိုတာ ေတာ့.. Good Friday မွာ ကားတိုင္ တင္ အသတ္ ခံ လိုက္ ရတဲ့..ခရစ္ေတာ္ ေယရွဳ ..ရွင္ ျပန္ ထ ေျမာက္ ရာ.. သံုး ရက္ ေျမာက္ ေန႕ ဆို တာ ေတာ့ သိသည္။ အဲဒီ အခ်ိန္ တုန္း ကလည္း..ခရစ္ ေတာ္ တေယာက္..ပထမ ဆံုး အၾကိမ္..ေသျခင္း တရား..နာျခင္းတရား ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ ၾကံဳ ေတြ႕ ရမည့္ အေရး.. ဥယ်ဥ္ ထဲက..သစ္ပင္ ေအာက္မွာ..ညဥ္႕ဦးယံ တေလွ်ာက္လံုး.. တေယာက္ တည္း .. ေၾကာက္လန္႕ တုန္လွဳပ္ ေနခဲ့တာ.. Passion ရုပ္ရွင္ ထဲ မွာ.. ၾကည့္ခဲ့ ရဘူးသည္။ ခု ေတာ့ လည္း.. သူ ရွင္ျပန္ ထ ေျမာက္ ခဲ့သည္။ သူ..ရင္ဆိုင္ ျဖတ္သန္း ခဲ့ သည္။ ျပီးစရာ ေတြ..ျပီး ေျမာက္ သြား ခဲ့ ေပ ျပီ။


( Ester Memorial)

◦

ပထမ အၾကိမ္ --- စိုးရြံ႕ ပူပန္ ျခင္း ---- အီစတာ တနဂၤေႏြ