ႏွစ္ကိုယ့္ တစိတ္ (သို႕) ႏွစ္စိတ္ တကိုယ္

အေတြး ေတြရဲ႕ အဆံုး မွာေတာ့.. ငယ္စဥ္..ဘုရားပြဲ ေတြ မွာ ျမင္ရေလ့ ရွိတဲ့.. `ႏွစ္ကိုယ့္တစိတ္´ လို႕ေခၚတဲ့ တဲ့ စကၠဴ ေခါင္းပြ အရုပ္ၾကီးေတြ ကတာကို ျမင္ေယာင္ ေနမိတယ္။ တျခမ္းက..တိုက္ပံု ပုဆိုး ကြက္ၾကီး နဲ႕ လူၾကီးတေယာက္ ျပံဳးေန တာ။ လွည့္ ကလိုက္ေတာ့..ေနာက္တျခမ္းက.. ႏွဳတ္ခမ္းနီ အျပဲသား နဲ႕ မိန္းမၾကီး။ ဘယ္လို သေဘာ နဲ႕ ထြင္ခဲ့ ကခဲ့ ၾကသလည္းေတာ့ မသိေပ။ ဟန္ေဆာင္ပိရိယယ္ မ်ားတတ္ တဲ့ လူ႕သေဘာကို သေရာ္ ခ်င္ခဲ့သလား။ ႏွစ္မ်ိဳး ႏွစ္ေထြ ျဖစ္တတ္တဲ့ လူ႕စိတ္ ေတြ ကို..သရုပ္ေဖာ္ ခ်င္ ခဲ့သလား။

ေတြးေန မိတာ ကလည္း.. တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ အေၾကာင္း ကိုယ္ပါ။ ကိုယ္က ဘယ္လို လူမ်ိဳးလည္း..ဘယ္ေနရာမွာ..အားသာ ျပီး..ဘယ္ေနရာမွာ..အားနည္းလည္း ဆိုတဲ့ ဆန္းစစ္မူ မ်ိဳးကို.. သူ႕အရြယ္စဥ္ အတိုင္း..လိုအပ္လာတိုင္း..ေစာေၾကာ ေန မိတတ္သူ။

မူလတန္းကေန.. ဆယ္တန္း အထိ..အရီ အျပံဳး မရွိသေလာက္ နဲခဲ့သူ။ စာအုပ္နဲ႕ မ်က္ႏွာ ခြါေလ့မရွိသူ ။ တေယာက္တည္း..ျမိဳ႕ထဲကို ထြက္ စက္ဘီး မစီး ၀ံ့သူ။ ေစ်းမ၀ယ္ တတ္သူ။ အလွဴ ပြဲ လမ္း မဆင္ႏႊဲတတ္ သူ။ အဲလို လူမ်ိဳးကို Introvert (ဖာသာလ၀ါ ေနတတ္သူ) လို႕ ..သတ္မွတ္ ရင္လည္း..တနည္းေတာ့..အက်ံဳး၀င္ေန မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့..အဲလို ဘာသိဘာသာ ေနတတ္တဲ့ ျမံဳစိစိလူမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္တာေတာ့..ေသခ်ာသည္။

၅ တန္း ႏွစ္က စျပီး..ေက်ာင္းမွာ..အဂၤလိပ္ကဗ်ာ ရြတ္ပြဲ ေတြကို..ဆရာၾကီးက..စနစ္တက် စလုပ္ေပး ခဲ့တယ္။ ။ အတန္းပတ္လည္ အတြက္..ဆရာမ ေတြက.. အားကိုးေပမဲ့.. မွဳန္ေတေတ မ်က္ႏွာေပး ေၾကာင့္ တေၾကာင္း..ကိုယ္တိုင္ကလည္း အေၾကာက္အကန္ ျငင္းတာက တေၾကာင္း မို႕.. မပါျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီ ႏွစ္က.. ကိုယ့္အထက္က..အမက.. Grandfather's Clock ဆိုတဲ့ ကဗ်ာ နဲ႕..၀င္ျပိဳင္ေတာ့..တိုက္ပံုအက်ီ ၤ နဲ႕ ႏွုတ္ခမ္းေမြး နဲ႕..ေနာက္မွာ..နာရီ ပံုၾကီးလည္း..လုပ္ေပးထားတာ.. အက် အန။ ပထမ ရပါေလေရာ။ သူက..အိမ္မွာလည္း..စာက်က္ဆိုရင္သာ..အိပ္ငိုက္တတ္တာ။ အျပင္သြားဖို႕..ဘာ၀ယ္ဖို႕ ညာ၀ယ္ဖို႕ ဆို..ဖင္ကေပါ့။ မ်က္ႏွာကလည္း..မျပံဳးပဲနဲ႕ကို...အလိုလိုျပံဳးေနသလို မ်ိဳး။ ျဖစ္ခ်င္တာကလည္း..ကာတြန္းဆရာမ တဲ့။

ထားပါေတာ့..။ ေနာက္ႏွစ္က် ေတာ့.. ဆရာမ ေတြက..` ကဲ..မမ ေတာင္ လုပ္နိုင္တာ..ၾကည့္စမ္း..သြား-အခုႏွစ္ ပါရမယ္´ဆိုျပီး ျဖစ္ေရာ။ စိတ္ထဲ မွာ လည္း...အင္း- သူမ်ားေတြ လည္း..လုပ္နိုင္တာပဲ.. ငါ့အမ ေတာင္လုပ္ ေသးတာ.. ငါလည္း ျဖစ္ မယ္ ထင္ပါတယ္ ..ဆိုျပီး..၀င္ျပိဳင္ ေတာ့တာေပါ့။ ငါ လုပ္နိုင္ ရမွာေပါ့ ဆိုတဲ့ စိတ္ ..တကယ့္ ႏွလံုးသား ထဲကေတာ့..မရဲ တဲ့..မလုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ .. စိတ္ ႏွစ္ခုက..တြန္းထိုး ျငင္းခံု ေန ရင္း နဲ႕ပဲ..စင္ေပၚ ေရာက္သြား ေတာ့တယ္။ ကဗ်ာေလးက.. Ms Polly တဲ့။ မွတ္ မိေသးတယ္။ မစၥေပၚလီက..သူ ႕ေဒၚလီ အရုပ္ကေလး ေနမေကာင္းလို႕..ေဆးခန္းသြား တာေပါ့။ ရုပ္ကလည္း..တကယ့္ stone face မ်က္ႏွာေသ နဲ႕.. ေနမေကာင္းတဲ့အရုပ္ကို ပိုက္ေထြးျပရမဲ့ အစား..ဘုတ္ကနဲ ေအာက္ျပစ္ခ် လိုက္ မိ ေတာ့ သြားတာေပါ့။ မရဲ ပဲ ကၽြဲျပဲ စီး လိုက္တာ..ေအာက္က လူေတြမွာ..တ၀ါး၀ါး တဟားဟား။ ဆရာမ ေတြ မွာ.. ႏွစ္သိမ့္ဆု ေလး မနဲ တပ္ေပး လိုက္ရတယ္။ အဲဒီ ႏွစ္က.. အမ ကေတာ့..ထံုးစံ အတိုင္း..မိေက်ာင္းေခါင္းစြပ္ၾကီး စြပ္လို႕.. Crocodile ကဗ်ာ နဲ႕ ပထမပဲ။

ေတာ္ျပီ။ သိသြားျပီ။ အဲဒါ မ်ိဳး..လံုး၀ လုပ္လို႕ မရ။ ေနာက္ႏွစ္ေတြ လံုး၀ မပါေတာ့။ ဒါေပမဲ့လည္း.. အရြယ္ေရာက္လာေတာ့..လွတ ပတ ၀တ္ျပီး..လပ္လ်ား လပ္လ်ား လုပ္ရတာ.. နဲနဲ ေတာ့..စိတ္၀င္စား လာ ျပန္ေသးတာပဲ။ အင္းလ်ား ေဆာင္ ညစာစားပြဲ..အဖြင့္ သီခ်င္းေတြ ဘာေတြ..တက္ဆို ဖို႕ ဆိုရင္ေတာ့..အုပ္စု နဲ႕မို႕.. မဆိုခ်င္ သလို..ဆိုခ်င္ သလို လုပ္ရင္း.. အေပၚ ေရာက္ သြားေသးတာပဲ။

တကၠသိုလ္ ေရာက္ ျပီ ဆို ေတာ့လည္း..နဲနဲ ေတာ့ တိုးတက္လာ ျပီ လို႕ ထင္ခဲ့မိတာ။ တခါ ေတာ့- လွိဳင္နယ္ေျမ ထဲမွာ လုပ္တဲ့.. ေမဂ်ာ ေပါင္းစံု ေဘာလီေဘာပြဲ မွာ- ဘူမိနဲ႕ ျမန္မာစာ ရဲ႕ ဖိုင္နယ္ ဗိုလ္လုပြဲ။ ဌါနမွဴး ဆရာ ဦးေက်ာ္ထင္ က.. ကဲ တခန္းလံုး သြား အားေပး ၾက ဆိုတာနဲ႕..ယက္ကန္ ယက္ကန္ ပါသြားပါေရာ..။ ပြဲက လည္း..ေကာင္းသလား မေမးနဲ႕။ ကိုယ္ကေတာ့..ဒီလိုပဲ..ၾကည့္ေန တာေပါ့။ လူေတြ မ်ားလြန္းလို႕.. တခ်က္တခ်က္ေတာ့..စိတ္ အိုက္သလိုလို။ ကိုယ္တို႕ အေပၚ နားက..ခံုတန္းျမင့္ေလး မွာ.. သူဇာ ေလ။ ေအာ္သလား မေမး နဲ႕။ သူက အတန္း ထဲမွာ... စာလည္း ေတာ္..လူလည္းသြက္.. ပိုက္ဆံေကာက္.. စာအုပ္ေရာင္း..အကုန္ သူဇာပဲ။ သူက သံခ်ပ္လိုလို တိုင္လိုက္.. သူ႕ေဘးက.. သူငယ္ခ်င္း တသိုက္ ၾကီးက..ေ၀း ဆို လိုက္ေအာ္လိုက္။ ကိုယ့္ေဘး ၂ ဖက္ ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း..အကုန္လံုးက.. ကြင္းထဲ ကို..လူေတာင္ ၀င္လု ခမန္း ။ ဘူ မိ ဖက္က..တလံုး သြင္းလိုက္တိုင္း...ခုန္ဆြ..ေအာ္ဟစ္ေနၾကတယ္။ ဒါဆို- ကို္ယ္ လည္း ေအာ္ ျပီး..အားေပး သင့္တာေပါ့..။ ဒါေပမဲ့..ပါးစပ္က..ဘာသံ မွ ထြက္ မလာ သလို..ကိုယ္တီး လိုက္တဲ့ လက္ခုပ္ ကို ေတာင္..ကုိယ္ျပန္ ငံု႕ၾကည့္ေန မိတယ္။ တကယ္ စိတ္ပါ လက္ပါ တီး ေနတာ..ဟုတ္ရဲ႕လား။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့..လူေတြၾကားထဲက..အသာ သွ်ိဳ ျပီး..ကစားကြင္းနဲ႕ ေ၀းရာ ကို ထြက္ လာလိုက္ေတာ့မွ- စိတ္ ထဲ မွာ ေပါ့သြားေတာ့တယ္။ သိ ရ ျပန္ျပီ တခါ။ သူဇာ့လို မ်ိဳး cheer leader လုပ္ဖို႕ မေျပာနဲ႕.. လူရွဳပ္ရွဳပ္ပြဲ ေတြ ထဲ မွာ ဆို..ေ၀ေလေလ ေတာင္.သူ မရ ပါလား။

ဒါေပမဲ့လည္း..သူ တကယ္ ေပ်ာ္ ျပီ ..ခင္ျပီ ဆိုရင္လည္း ၊ တရႊတ္ရႊတ္ တေနာက္ေနာက္..ရွိေန တတ္ ျပန္ေရာ။ ပုန္းေနတဲ့ ဗီဇ အခံ စိတ္ ေတြလား ေတာ့ မသိ။ ကြင္းဆင္းေဖာ္ အမ ေတြ ျဖစ္တဲ့..မေခ်ာ တို႕ဆို..ကိုယ္က ရီစရာ ေတြ ေျပာတတ္..လုပ္တတ္လြန္းလို႕တဲ့။ ကိုယ္ တကယ္ ေပ်ာ္ျပီး..စက္က် ခဲ့တဲ့..မိုးကုတ္ ကြင္းဆင္း တုန္းကဆို.... တအုပ္စု လံုး ရဲ႕..ေအာ္တိုုစာအုပ္ေတြ မွာ..ကယ္ရီ ေကးခ်ား ပံု ေတြဆြဲ..ေပါက္ကရ ေတြ ေရး နဲ႕.. လူေနာက္ လုိ႕ ေျပာခံရ ျပန္ ေရာ ။ အဲ ေတာ့လည္း..ကိုယ့္ကို ကိုယ္..တအံ့တၾသ နဲ႕ ေျပာင္းျပန္ၾကီး ျပန္ေတြ႕ ေနရ သလိုပဲ။

စကား ေျပာတာ လည္း.. မနူးညံ႕ဘူးတဲ့။ ရည္းစား ကို စကားေျပာ တာေတာင္..ေတာက္ဆက္ဆက္ မာေရ ေက်ာ ေရ နိုင္ လို႕ဆိုျပီး.. ေဘးက..သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က..မေနနိုင္ မထိုင္ နိုင္..ငါသာဆို..နင့္ကို ထားျပစ္ခဲ့တာ ၾကာ ျပီ လို႕.. ေဖးေဖး မမ ေျပာရွာတယ္။ ဒါေပမဲ့ လည္း..တေရာ္တံုး လို႕..နံမယ္ရ ေအာင္..ခၽြဲတတ္ ခဲ့တာ ကို..အိမ္က..အမ ေတြ အသိဆံုး။ အိမ္က..ဘိုးေတာ္ကေတာ့.. ဘယ္လို ေကာက္ခ်က္ ခ်မည္ မသိ။

တခါ တခါ လည္း.. မာ တယ္ ထင္ျပီး..ေပ်ာ့ေန တတ္ျပန္သည္။ အေပ်ာ္ အပါး မၾကိဳက္ဘူး လို႕ ခပ္တည္တည္ ေၾကျငာ ျပီး.. စတတ္ ေနာက္တတ္ ေနတတ္ျပန္သည္။ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တယ္လို႕ ေမာ္ၾကြားေနရင္းကပဲ.. စိတ္အလ်ဥ္ ေတြ ေနာက္မွာ.. အတိုင္း အဆမရွိ ေမ်ာပါ ေန မိ တတ္ ျပန္သည္။ ကိုယ္က..ဘယ္လို လူမ်ိဳးလည္း.. Introvert လား extrovert လား..။ ခုထက္ထိ မခြဲျခားတတ္ ပါ။ လက္ေတြ႕သမားလား..အိမ္မက္လမ္းေလွ်ာက္သမားလား.. ဒါလည္း..အေျဖ မကြဲပါ။ ေသခ်ာတာေတာ့.. ၀ိေရာဓိ သေဘာအေျခခံ နဲ႕ ျဖစ္တည္ေနတဲ့.. ႏွစ္ကိုယ့္ တစိတ္..(သို႕) တကိုယ့္ ႏွစ္ စိတ္ ျဖစ္ ေနတဲ့.. လူစစ္စစ္ တေယာက္ ဆိုတာ ပါပဲ ေလ။

ဂ်ဴးရဲ႕စာတပုဒ္ မွာေတာင္..ေတြ႕လိုက္ မိေသးတယ္။ လ မွာ ေတာင္..အေမွာင္ဖက္ျခမ္း ဆိုတာ..ရွိသတဲ့။ ဟုတ္တာေပါ့ေနာ္။ လျပည့္ ..လကြယ္..လဆုတ္..လဆန္း..။ လရဲ႕ အတိမ္းေစာင္း အက်ဥ္းအက်ယ္ အမ်ိဳးမိ်ဴး ေနာက္မွာ..အလင္း စြမ္းအား ေတြသာ တိုးလိုက္ ေလ်ာ့ လိုက္ ျဖစ္ေနေပမဲ့..အဲဒီ ေနာက္မွာေတာ့..အေမွာင္ျခမ္းေလး က..အျမဲ ရွိေန တာပဲ ။ ကိုယ္တို႕လူေတြ လည္း.. အစြမ္းကုန္ ေတာက္ပ ေနရင္း မဲေမွာင္ လို႕။ ၾကည္လင္ ရႊင္ျပ ေန ရင္း ပဲ..ေနာက္က်ိ ရွဳပ္ေထြးလို႕။ အျပံဳးေတြ ေ၀ ေနရင္းပဲ..အမုန္းေတြက လည္း..စပ္စပ္ ထိမခံ။ ေလာက လူ႕ေဘာင္အလိုအရ.. ဒါေတြ ဒီလို လုပ္ရ ဦးမယ္ ဆိုတာ သိေနေပမဲ့.. အထဲတေနရာက..တြန္းထိုး ျငင္းဆန္ လို႕..ဒါမွမဟုတ္..ပ်င္းရိ ဖင့္တြဲ လို႕။ အဲဒါ..ဦးေဏွာက္ နဲ႕ ႏွလံုးသား ရဲ႕ မတူညီ တဲ့ လုပ္ေဆာင္မူ ေတြလား။ သိ စိတ္ နဲ႕ မသိစိတ္ ရဲ႕.. ယွဥ္ျပိဳင္ အနိုင္ယူ မူလား။ အတြင္းလူ နဲ႕ အျပင္လူ ရဲ႕ သဟဇာတ မျဖစ္မူ လား။

-
တိုက္ ဆိုင္ ၾကံဳ ၾကိဳက္ လို႕..Hush ဆိုတဲ့ စာဖတ္သူ တေယာက္ လာေပးတဲ့.. စာခ်ိဳး ေလးတခု ကို.. ဘာသာျပန္ ၾကည့္ လိုက္တယ္။

KNOCKING FROM THE INSIDE

I HAVE BEEN LIVING ON THE LIP OF INSANITY

WANTING TO KNOW REASONS

KNOCKING ON A DOOR

IT OPENS

I HAVE BEEN KNOCKING FROM INSIDE
( Runi)

အတြင္းလူ ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမူ

အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကို သိခ်င္လြန္းလို႕..

ငါ ရူးသြပ္မတတ္ပါပဲ။

တံခါးကို ေခါက္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့

တံခါးပြင့္သြားတယ္။

အခုေတာ့- အထဲက ေတာင္းဆိုေနတာ..ငါကိုယ္တိုင္ေပါ့။

အဲဒီလိုျပန္ေပးလိုက္ ျပီး ေနာက္တေန႕.. Hush က..သူကိုယ္တိုင္ ျပန္ထားတဲ့ ဘာသာျပန္ေလးကို.. ကြန္မန္႕မွာ လာျပတယ္။

အတြင္းထဲက တံခါးေခါက္သူ

ရူးသြပ္မူ ရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းပါးေလးေပၚမွာ..

ငါေနထိုင္ခဲ့တယ္။

ဘာမဆို သိလိုေဇာနဲ႕..

ရွာေဖြျခင္းတံခါးကိုအဆက္မျပတ္ ငါေခါက္ခဲ့တယ္။

အခုေတာ့ ပြင့္ျပီ။

ေၾသာ္- ငါဟာ အတြင္းထဲက ေခါက္ေနလာခဲ့ တာပါလား။
(Translated by Hush)

မူရင္း ပိုင္ရွင္ ကေတာ့..ဘယ္လို ခံစားျပီးေရး ခဲ့သည္ မသိ။ ဘာသာ စကား ဖလွယ္မူ မွာေတာ့..အနဲငယ္..လြဲေခ်ာ္မူေတြ ေတာ့ ရွိနိုင္လိမ့္မည္။ ဒါေပမဲ့..မလြဲ နိုင္တာကေတာ့..အားလံုးမွာ..အတြင္းလူတေယာက္..ပုန္းေအာင္းလ်က္ ရွိေနသည္။ ဒါမွမဟုတ္.. အေသအခ်ာ..သိမ္းဖြက္ထား ၾက ရသည္။

◦

ႏွစ္ကိုယ့္ တစိတ္ (သို႕) ႏွစ္စိတ္ တကိုယ္