ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသူမ်ား

သတိရတယ္..ဆိုမွေတာ့..ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူး ဖူးတဲ့..အတိတ္ နဲ႕ ဆက္စပ္ ေနေတာ့မေပါ့။

သြားလာ ကူးခပ္..ခဲ့ဖူးတဲ့..ဒီေနရာ ေလးမွာ.. အေျပာင္းအလဲ တခ်ိဳ႕ရွိေနေပမဲ့.. တကယ့္ အတြင္း သ႑န္ အစစ္ ကေတာ့ ..ဟိုးတုန္းကလိုပါပဲေလ.. ဒီ အေၾကာ္ဆိုင္ ေလး ေတြ.. ဒီ ဒိန္ခ်ည္ ဆိုင္ေလးေတြ.. ဒီ စတိုးဆိုင္ေလး ေတြ နဲ႕..ဒီ လူတန္းစား အုပ္စု ေလးေတြ ပါပဲ။ ဒီ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလး ေတြေဘးမွာေတာ့.. ေကာ္ဖီဆိုင္ ယဥ္ေက်းမူ တခု သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနရာယူ လာတယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ပိုျပီး ျဖတ္လတ္ ေခတ္မွီ လာပံု ေပၚတဲ့..လူငယ္ေလး ေတြက.. သူတို႕ ေက်ာပိုးအိတ္ ေလးေတြ ထဲမွာ..ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြ..တနင့္တပိုး ထဲ့လို႕.. ရင္ခြင္ ထဲမွာ..ယံုၾကည္ခ်က္ ဖိုင္ေလးေတြ ကို.. တင္းတင္းက်ပ္ က်ပ္ ပိုက္လို႕.. သင္တန္း တခုခု ဆီကို ဦးတည္ သြားေနၾကပံု.. ဒါမွ မဟုတ္..ျပန္လာၾက တဲ့ပံု။ သင္တန္းေက်ာင္း ေတြ တန္းစီ ေနတဲ့ တိုက္တန္းလ်ား ၾကီး ကေတာ့.. မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္က.. အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္သြားတဲ့.. ေက်ာင္းေတာ္ မဟာ ၾကီး ကို အားနာ ေနတဲ့ပံု နဲ႕...။ ဒါမဲ့ သူလဲ ႏြမ္းလ်လ်ပါပဲ ေလ..။

ပကတိ မေျပာင္းလဲ တဲ့..ပလက္ေဖာင္း အေဟာင္း ေလး ေပၚ.. ဟိုဒီ ေရွာင္ရွား.. ေငး ေမာရင္း..စာအုပ္ ဆိုင္ေလး တခု ေရွ႕မွာ ရပ္မိတယ္။
ခပ္ေမွာင္ ေမွာင္ စာအုပ္ ဆိုင္ေလး ထဲကို ၀င္လိုက္ေတာ့.. ရိုးရိုးသားသား သနပ္ခါး ဘဲက်ား နဲ႕ လံုမ ငယ္ ေလး ၃ ေယာက္ေလာက္က.. မတ္တပ္ရပ္ ရင္း..ဘာစာအုပ္ ရွာလဲ ..ၾကည့္ပါ လို႕ ခရီးၾကိဳျပဳတယ္။

ဘာရယ္ လို႕ေတာ့ မဟုတ္.. စာအုပ္ အေႏွာင့္ ေလး ေတြ ကို လက္ နဲ႕ ခပ္ဖြဖြ တခု ခ်င္း ပြတ္တိုက္ ရင္း..တခုခုကို ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား ရွာေဖြ ေနမိတယ္။ “ ဘာရွာတာလဲ အမ” ဆိုေတာ့လည္း.. မေျပာတတ္။ “ ၾကည္ေအး” လို႕..ပါးစပ္ထဲ ေရာက္လာတာ ေျပာလိုက္ မိေတာ့.. “ ဒီဖက္မွာေလ.. ” လို႕ သူေလး က..ဦးေဆာင္ ေခၚသြားတယ္။ သူေလး ညႊန္ျပတဲ့ အပံုကို ၾကည့္လိုက္ ေတာ့.. ေဒါက္တာၾကည္မင္း ..ေဆးပညာ ေဆာင္းပါး မ်ား တဲ့..။ “ ေက်းဇူးပဲ ညီမေလးရယ္..ေလွ်ာက္ၾကည့္ လိုက္ အံုးမယ္ေနာ္...” ဆိုျပီး.. ကိုယ့္ဖာကိုယ္ပဲ.. ၾကံဳရာ ဆံုရာေလး ေတြ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ လိုက္ တယ္။ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ ဆိုင္.. ၾကည္ေအး ရဲ႕ “ ေကဖြဲ႕ဆိုသီ” ေလးေတာ့.. ရ လိုက္တယ္။ ဒုတိယ အၾကိမ္ပဲ ရွိေသးတာပဲ။


စာအုပ္ ထုပ္ေလး ကို ကိုင္ရင္း.. “ အမလိုခ်င္တဲ့..စာအုပ္ေတြ ေျပာ..ရွာေပးလို႕ ရပါတယ္ ” လို႕ ေျပာေလ့ ရွိတဲ့..စာအားျဖင့္ အျမဲ အကူအညီ ေပးေလ့ ရွိတဲ့.. ေတာေက်ာင္းဆရာ ကို သြားသတိရတယ္။ တဆက္တည္းလိုပဲ.. “ အမကို ေတြ႕ခ်င္တယ္” လို႕ ေျပာေလ့ရွိတဲ့.. မေၾကးမံုေလး ကိုုလည္း..ေတြ႕ခ်င္လာတယ္။ တကယ္ဆို..ဒီ- ကေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ေတာ့..ငါ ေတြ႕သင့္တာေပါ့။

++++++

ေနက..သိပ္ပူ လို႕ ညေနခင္းကို ေရြးခ်ယ္မိ ကာမွ.. အဲဒီ ေန႕က.. မိုးက..သဲသဲမဲမဲ ရြာခ်ပါေလ ေရာ။ မတတ္ နိုင္ဘူးေလ..၅ နာရီ ခြဲ ဆို..ခြဲ ေရာက္ေအာင္ ေတာ့ သြားရမွာပဲ။ ကေလး ေတြ ေရွ႕မွာ အခ်ိန္ မတိက် လို႕ မျဖစ္။ ဒီေနရာ ဒီအခ်ိန္ကို ေရြးေပးမိတာကလည္း ကိုယ္ ဆိုုေတာ့ကာ..။ ကိုယ္ကလည္း ဘယ္သူ နဲ႕ လာလာ..ဒီေနရာပဲ..။ ကန္ေစာင္းကို ေမးတင္ ထားတဲ့.. နံမယ္နဲ႕ လိုက္ေအာင္ စိမ္းလန္း စိုေျပ ေနတဲ့ အဲဒီ ဥယ်ဥ္ ေလးကို အေတာ္ သေဘာက် တာေလ။

အခုေတာ့.. ေရွ႕ကိုေတာင္ မျမင္ရေအာင္ ရြာေနတဲ့..မိုးၾကီးသည္းသည္း ထဲမွာ..။ ဆိုင္ အမိုးေအာက္ကို အျမန္၀င္ လိုက္ရင္း..ထီးကို ေလွခါးထစ္က..ထီးထဲ့တဲ့ ေနရာေလးမွာ ေထာင္ထဲ့လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့..ဆံပင္္ေရစို ေတြ ကို လက္နဲ႕ခါ လိုက္ရင္း..လူသိပ္ မရွိလွ ေသး တဲ့..ဆိုင္ေလးထဲကို မ်က္စိ ေ၀ွ႕လိုက္ေတာ့..
အဲ.. အဲဒါ..မေၾကးမံုပဲေပါ့။

သူက..ထိုင္ရာက ထျပီး.. လက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္ေတာ့မွ.. အခ်ိန္ကာလ တခု စာ ေဆာက္တည္ထားတဲ့..ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမူ ေတြက..လွလွပပ စီးဆင္း သြား ေတာ့တယ္။ သူျပဖူးတဲ့ ပံုေလးေတြ ထက္ ပိုခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့.. ထက္ျမက္ဟန္ရွိ တဲ့.. ေပါ့ပါးရွင္းလင္းတဲ့ ပံုစံေလးနဲ႕.. မိန္းကေလး ကို ျမင္လိုက္တာနဲ႕.. သိလိုက္တယ္...ဒါ- ငါ့ ညီမၾကီး အစစ္ပဲ ဆိုတာကိုေပ့ါ။

မိုးရြာလို႕ နဲနဲ ေနာက္က်သြားတဲ့ အေၾကာင္း ေတာင္းပန္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ.. “ ဟိုမွာ..ေတာဆရာ လာျပီ ” တဲ့.. ။
ဒီတခါေတာ့.. ကိုယ္က ထျပီး လက္ဆြဲ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္တယ္။ ဘာမေျပာ ညာမေျပာ..ေက်ာပိုးအိတ္ တလံုးစာ စာအုပ္ထုပ္ၾကီးကို စားပြဲ ေပၚ ျပစ္တင္ လိုက္ရင္း..“ ဒါ- အမ အတြက္ လက္ေဆာင္” ဆိုတဲ့..ေတာဆရာ ကိုေတာ့..ခုမွ ျမင္ဖူးတယ္ပဲ ဆိုရမယ္။ သူ႕ အသက္ထက္ ပိုရင့္က်က္ေနတဲ့.. အေတြးအေခၚ ေ၀ဖန္စာ ေတြကို ဖတ္မိ ထားေလ ေတာ့.. ခု လူကို ျမင္ေတာ့.. ပိုအံ့ၾသသြားမိ ျပန္ေရာ။

“ က် ေနာ္..ဟိုးဖက္က..ကုန္းေပၚ မွာ ထိုင္ေနတာ ၾကာပီ..ဒါ အမ ျဖစ္ရမယ္ လို႕ေတာ့..ထင္ေနသား...” တဲ့။ ကဲ- ကိုယ္ ကပဲ..ေနာက္က်သူ ျဖစ္ရ ေလေတာ့.. စိတ္မေကာင္း။

-
မိုးစဲ သြားတဲ့ ညေန တခုက.. ထင္သေလာက္ မေတာက္ပ ေတာ့ ေပမဲ့.. ဆည္းဆာ တခု အျဖစ္နဲ႕ လွလွပပ သာယာ ေနျပန္တယ္။

-
အဲဒီ ညက..မထင္မွတ္ ေလာက္ေအာင္..သံုးေယာက္သား..စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ ျဖစ္ ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့..စကား၀ိုင္းကို ဦးေဆာင္သူက ေတာ့..ေတာဆရာ ပါပဲ။ မ်က္မွန္ ထူထူ .. ေ၀ါဟာရ ေတြ ထူထူ နဲ႕.. အေၾကာင္းအရာစံု မလြတ္ေအာင္ ေျပာနိုင္ တဲ့.. ေတာဆရာေလး ကို ၾကည့္ျပီး.. ေတြြ႕ရခဲလွ တဲ့..လူမွန္ ေနရာမွန္ တခု အတြက္.. ရင္ထဲမွာ..စိတ္ခ်မ္းသာ လိုက္မိတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့.. ညီမၾကီး လက္ေဆာင္ေပး တဲ့ ဗမာခ်ည္ထည္ တစုံစာ ရယ္.. ေတာဆရာေပးလိုက္ တဲ့ ..စာအုပ္ ေတြ ရယ္ ကို ၾကည့္ ရင္း.. ရင္ထဲမွာ ၾကည္ နူးေနမိတယ္။ ညီမၾကီးေရ- ညီမၾကီးေပးလိုက္ တဲ့ ဗမာ့လက္မူ ခ်ည္သား ေရွာ တဘက္ေလးက ေတာ့ .. အမ အၾကိဳက္ဆံုး တခု ျဖစ္သြား ျပီ။ ျပန္ကာနီး မွ..ေတြ႕ရ.. ရင္းႏွီးရ တဲ့ အတြက္..ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္ ပါရေစ ကြယ္။

+++++

ေရျပင္က်ယ္ၾကီး ေပၚပဲ ဆင္းခ် ေတာ့ မလို ျမင္ေန ရတဲ့ ည ျမင္ကြင္း ေအာက္မွာ.. ကၽြန္းကေလးက.. မီးေရာင္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ နဲ႕ ၾကိဳဆိုေနေလရဲ႕။ ေျမျပင္ အပူခ်ိန္ ၂၈ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ဆိုပဲ..။ အားလံုး လွဳပ္လွဳပ္ရြရြ ပစၥည္း ေတြ ေကဗင္ေပၚက..ခ် တဲ့ အခ်ိန္မွာ.. သူ႕မ်က္ ႏွာေဘး မွာ ကပ္ျပီး ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရတာ..

ဂ်ဴး..။

စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးပါလား။ သူကလဲ အိတ္တလံုးကို ဆြဲခ်ဖို႕ လုပ္ေနတုန္း။ ၾကည့္စမ္း..တလမ္းလံုး..ေနာက္က ကပ္ရပ္ခံုမွာ.. သူ ႏွစ္သက္တဲ့ စာေရးဆရာမ တေယာက္ ပါလာတယ္ ဆိုတာ..မသိခဲ့ဘူး။

“ ဆရာမ ဂ်ဴး ေနာ္..”
လို႕.. ႏွုတ္ဆက္လုိက္ေတာ့.. ဆရာမက.. “ ဟုတ္ပါတယ္” လို႕..သူ႕ စတိုင္ အတိုင္း ပါးစပ္ကေလးကို တင္းတင္းေစ့ျပီး ျပံးျပတယ္။ မေျပာင္းလဲ တဲ့ ဆံပင္တို ရွင္းရွင္းေလး နဲ႕ ခရမ္းေဖ်ာ့ ေရာင္ ဗမာ၀တ္စံုေလးကို ၀တ္လို႕။

“ ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာလိုက္တာ.. အခုေတာင္ အိတ္ထဲမွာ ဆရာမ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္လာတာ ” လို႕ မိတ္ဆက္လိုက္ရင္း.. ေရွ႕က..တန္းစီေနတဲ့ လူေတြ ကို ေစာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလး မွာ.. ဘယ္မွာ ေနတာလဲ..ဘယ္သြားမွာလဲ.. စသျဖင့္.. စကားနဲနဲ ေျပာျဖစ္သြားတယ္။ အမ်ိဳးသမီး ေနာက္တေယာက္ နဲ႕ အမ်ိဳးသား ၃ ေယာက္ ေလာက္ ပါတဲ့ ဆရာမ တို႕ အုပ္စု ကေတာ့..အလည္ပါပဲ လို႕ ေျပာတယ္ ။ သူ႕စာေတြ ထဲမွာ ပါေလ့ရွိတဲ့..သူ႕အခ်စ္ဆံုး မိတ္ေဆြ ေတြပဲ ထင္ပါရဲ႕။ ေလဆိပ္ထဲ ဆင္းတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္.. ဆရာမ ေဘးက..မသိမသာ ကပ္ေလွ်ာက္ရင္း.. စကား နဲနဲ ေျပာ ျဖစ္ ခဲ့ေသးတယ္။ ခရီးသြား ဟန္လႊဲသာ မဟုတ္ခဲ့ လို႕ကေတာ့.. သူ အင္မတန္ ခင္မင္ မိတ္ဖြဲ႕ခ်င္ ခဲ့ တဲ့..စာေရးဆရာမ ဂ်ဴး ကို .. ၾကိဳးနဲ႕သီဖို႕ မလို တဲ့ အခ်စ္ေတြ အေၾကာင္း .. ရုပ္ရွင္ေတြ အေၾကာင္း.. သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမူ ေတြ အေၾကာင္း.. အန္ဂ်ီအိုေတြ အေၾကာင္း.. ျဖစ္နိုင္ရင္.. သူ စိတ္အ၀င္စားဆံုးျဖစ္ တဲ့..ဆရာမ ရဲ႕ life style အေၾကာင္း.. ေမးၾကည့္ လိုက္ ခ်င္ပါရဲ႕။

+++++

ထရန္စစ္ ဆင္းတဲ့.. ဒီတရက္ေလးထဲမွာ.. လုပ္စရာ ရွိတာေတြ အျပီးလုပ္..၀ယ္စရာ ရွိတာ ၀ယ္..ေတြ႕စရာ ရွိတဲ့.. ေဆြမ်ိဳးေတြ သြားေတြ႕.. ျပီးတာနဲ႕.. စိတ္လွဳပ္ရွားစရာ အေကာင္းဆံုး ညေနခင္းက.. ေရာက္လာ ေတာ့တာပဲ။

မေၾကးမံုေပးလိုက္ တဲ့ ေရွာတဘက္ေလး နဲ႕ လိုက္ေအာင္ ဘယ္လို ၀တ္ရင္ ေကာင္းမလဲ.. ။ ဒါေလးကို သိပ္ျခံဳခ်င္ ေနတာ ဆိုေတာ့ကာ.. ဒီ ထံုးေျခာက္ေရာင္ အက်ီ ၤ ေလး ကိုပဲ ၀တ္ ေတာ့မယ္။ ေရခ်ိဳးေတာ့ ရင္ ေကာင္းမလား..သိပ္ေစာေနေသးသလား.. စိတ္က လွဳပ္ရွား ေနသည္။

-

ၾကည့္ အံုးေလ.. ေတြ႕မဲ့ လူေတြ ကလည္း.. ဟိုး တခါ သူ စိတ္ကူးယဥ္ ေရးခဲ့ ဖူးတဲ့..ေဆာ္လမြန္ငါးတို႕ အျပန္ ထဲက..သူတို႕ အုပ္စု မွ သူတို႕ အုပ္စု ကြက္တိ..။ တကယ္ကေတာ့..အျပင္မွာ..တခါ မွ မျမင္ဖူးေသးတဲ့.. ဘေလာ့ ကာ သူငယ္ခ်င္းေတြ..။ အဲလို ေတြ႕ ေအာင္ လုပ္ေပးတာက .. ဘေလာ့ကာ မဟုတ္ပဲ..ဘေလာ့ ေတြကို သံေယာဇဥ္ တြယ္ေန တဲ့.. သူ႕ ခ်စ္သူူငယ္ခ်င္း ၾကီး - မေမ။


သူ သြားတဲ့ ခရီးစဥ္ ေတြကို အကုန္သိ ထားတဲ့.. မေမ က..ဒီည ခ်န္ဂီ နဲ႕ နီး တဲ့ သူ႕အခန္း မွာ အိပ္ျပီး.. ေလဆိပ္ ဆင္းပါတဲ့။ မဆင္းခင္..သူတို႕ အားလုံး ေတြ႕ၾကမယ္ ..
ဧရာ၀တီကို လာခဲ့ တဲ့။ ကိုယ္လည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခရီးေဆာင္ အိတ္တလံုး ပဲ တြန္းရင္း..ညေန ၇ နာရီ မွာ..ထြက္ခဲ့တယ္။ ေတာ္ ေသးတယ္.. အိတ္အၾကီးက.. မေန႕ ညထဲက.. left baggage counter မွာ ထားခဲ့တာ။

ဧရာ၀တီ ဆိုတာ..ခု ေနာက္မွ ဖြင့္တဲ့ ဆိုင္ အသစ္ေတြ ဆိုေတာ့.. သိပ္မကၽြမ္းဘူး။ အေရးထဲ ၀င္ေပါက္ မွား ေနေသးတယ္။ တဆိုင္လံုးက..လူ အျပည့္။ ျဖန္းၾကည့္ လည္း.. အရိပ္အေယာင္ မေတြ႕။ တစားပြဲ ခ်င္း မသိ မသာ ၾကည့္လည္း.. တေယာက္မွ ဟုတ္ပံု မရ။ စိတ္ညစ္ ညစ္ နဲ႕ ျပန္ ထြက္ ဖို႕ လုပ္ေတာ့မွ..

အား.. ဒါ..သူ .... သူပဲ။ ယဥ္ပါးေနတဲ့..သူ႕ မ်က္ႏွာေလး..။
ပန္ဒိုရာ ေပါ့။ ပန္ဒိုရာ နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ ထိုင္ေနတဲ့.. သူကိုေတာ့.. ကိုပီတိမွန္း သိလိုက္ျပီ။ ဘာလို႕ဆို..ဒီည ေတြ႕မဲ့ အုပ္စု ထဲမွာ..သူ တေယာက္ပဲ.. ေယာက္်ားေလး ကိုး။ ေနာက္ျပီး..ကိုပီတိက..တခါ မွ ကို မျမင္ဖူးေသးေပမဲ့.. စိတ္ထဲက..ရင္းႏွီးေနတဲ့ မိတ္ေဆြ။ သူ႕ပံုစံက..စိတ္ထဲမွာ ရင္းႏွီးထားတဲ့ ပံုစံ အတိုင္းပါပဲ။ သိပ္ မကြာျခားလွ။ သေဘာေကာင္း ေဖာ္ေရြ လြန္းတဲ့.. ပုဂံသားမို႕.. က်န္စစ္သား နဲ႕ ေတာင္ အမ်ိဳးေတာ္ မလား ထင္ရ ေလာက္ေအာင္..ပံုစံ ဟန္ပန္က..ဗမာဆန္ ဆန္ ၾကည့္ေကာင္း တာပဲ။

“ ေဟး.. သူမ်ားတို႕ ေရာက္လာျပီ ..” ဆိုတဲ့ ေဖာ္ေရြ လွိဳက္လွဲ တဲ့ အသံ တခု ကို..အရင္ ၾကားလိုက္ရတယ္..။ လွည့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့.. ညီမေလး စိုး နဲ႕..ဒီည အစီအစဥ္ မွဴး ျဖစ္တဲ့ ..မေမ ။ အားလံုး.. ေပ်ာ္ရႊင္ သြား ၾကတယ္။

ဟင္းပြဲ ေတြလည္း စံုျပီ။
ညီမေလး က.. သိ ထားတာ ထက္ကို္..ပိုျပီး ရႊင္ျမဴး သြက္လက္ .. ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္ပဲ။ ပြင့္လင္းတဲ့.. သူ႕ စကားလံုး ေတြ ေၾကာင့္..တ၀ါး၀ါး ေအာ္ရီ လိုက္ၾကတိုင္း..ေဘး စားပြဲ ေတြက.. လွမ္း လွမ္း ၾကည့္ ၾကတယ္။ ပန္ပန္ က က်ေတာ့..စကား အမ်ားၾကီး မေျပာ ေပ မဲ့လို႕.....သူ႕ ကဗ်ာေလး ေတြ လို စူးရွ တဲ့.. မ်က္လံုး ေတာက္ေတာက္ ေလး ေတြ နဲ႕.. အသာ နားေထာင္ လို႕။ ကိုယ္လဲ ေပ်ာ္ျပီး စိတ္လွဳပ္ရွား ေနတာ နဲ႕ ဘာေတြ စားမိ မွန္းလဲ မသိေတာ ပါဘူး ့။ အားလံုး နဲ႕ သိေနျပီးသား ျဖစ္တဲ့.. မေမ ေၾကာင့္ပဲ ပြဲက ပိုျမိဳင္ ေန ေတာ့တယ္။ ခဏ ေနေတာ့.. စု ဆိုတဲ့..ဘေလာ့ကာ ညီမငယ္ ေလး လည္း ေရာက္ လာတယ္။ သူ လာေတာ့.. မိတ္ဆက္ရင္း..ေျပာစရာ စကား ေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ တကယ္ေတာ့..သူတို႕ ေလးေယာက္လံုးက.. အရင္ထဲက..အခါ အားေလ်ာ္စြာ ေတြ႕ တက္ၾကသူ ေတြ ဆိုေတာ့.. ငယ္ေပါင္း ၾကီးေဖာ္ ေတြ လို ျဖစ္ေန ၾက တာေပါ့။ ကိုယ္ကေတာ့..သူတို႕ကို ၾကည့္ျပီး ေပ်ာ္ေနတာ ပါ ပဲ။

အဲဒီ ညက.. ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္ ၁၀ နာရီ ဘယ္လို ထိုးသြား မွန္း မသိ ေပမဲ့.. အျပင္မွာ အေသအခ်ာ ေတြ႕လိုက္ ၾကံဳလိုက္ရတဲ့..ဘေလာ့ကာ သူငယ္ခ်င္း ေတြကို ေတာ့..ရင္ထဲ မွာ နက္နက္ရွိဳင္းရွဳိဳင္း ခင္မင္ သြားမိတာ.. အေသအခ်ာ သိလိုက္သည္။

မနက္ကေတာင္..အျပင္သြားကာနီး..မွန္ေရွ႕မွာ.. ပန္ပန္ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ တဲ့.. ႏွဳတ္ခမ္းနီ အေကာင္းစားေလးကို ဆိုးဖို႕..အဖံုးေလး ကို အသာဖြင့္ ရင္း .. ခင္မင္ ရင္းႏွီး မူ ေတြ အေၾကာင္း..အေလးအနက္ ေတြး ေန မိ ေသးတယ္။ ဘ၀ မွာ ခရီးသြား ဟန္လႊဲ ပဲျဖစ္ျဖစ္..ေရွး ေရစက္ပါလို႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ေတြ မၾကာခဏ ဆိုသလို ရ တတ္ေပမဲ့.. ေၾကာင္းက်ိဳး တိုက္ဆိုုင္ျပီး တကယ္ခင္မင္ ရင္းႏွီးဖို႕ ဆိုတာ လြယ္တာ မဟုတ္ ဘူး ေနာ္..။

အဲဒီ ညက..သူတို႕ ေတြ နဲ႕ လမ္းခြဲ ျပီး အျပန္မွာ.. တကူးတက.. ဘူတာမွာ လာထိုင္ေစာင့္ရင္း.. ည ၃ နာရီ ထိ.. မေမ အခန္းမွာ.. ၃ ေယာက္သား စကားေတြ မေမာတန္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ ၾကတဲ့.. အမ တေယာက္လို ခင္မင္ရတဲ့ မခက္ ကိုလည္း.. ေက်းဇူး တင္ ေန မိတယ္။

Make new friends but keeps these olds ဆိုတဲ့ ကဗ်ာ ပိုဒ္ ကေလးကို ခပ္ဖြဖြ ဆိုရင္း.. တိုးပြားလာတဲ့.. မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လက္ခ်ိဳးေရ ေန မိေတာ့တယ္။

++++++++++++

( မတန္ခူး ေရးခိုင္းတဲ့ “ ျမင္ေတြ႕ခ်င္သူမ်ား” ဆိုတာေလး အတြက္.. ေရးလိုက္ပါတယ္ )

◦

ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသူမ်ား