သံတူေၾကာင္းကြဲ( အျပီး)

“ ဒယ္ဒီ က ၊ ခုု ပုုသိမ္မွာ ခရိုုင္ ဆရာ၀န္ၾကီးေလ၊ မာမီ နဲ႕ ေမာင္ေလး ကလည္း ပုုသိမ္မွာပဲ၊ အဲဒါ ေၾကာင့္၊ ေခ်ာ လည္း ပုုသိမ္ ေကာလိပ္ ေရာက္သြားတာ.. first year ထဲက၊ ရန္ကုုန္ မွာပဲ တက္ဖိုု႕ ကိုု၊ ဒယ္ဒီက စိတ္မခ်ဘူး၊ အေဒၚေတြ အလိုုလိုုက္ေတာ့ လြတ္မွာ စိုုးလိုု႕ တဲ့.. ဘာရမလဲ.. ေအာနပ္စ္ ၀င္ေအာင္ လုုပ္ျပစ္လိုုက္တာ.. ခုု ေတာ့ အေဆာင္ ရေတာ့ အဆင္ေျပ သြားတာ..ဒါေတာင္ အန္တီ တိုု႕က အိမ္မွာပဲ ေနရမယ္.. လုုပ္ေနတာ.. မေနနိုုင္ ေပါင္..ဘြားဘြား က တမ်ိဳး..အေဒၚေတြ ကလဲ အၾကီးက တမ်ိဳး..အငယ္က တမ်ိဳး နဲ႕.. အဲဒါ ေၾကာင့္ ..ကိုုကိုု လဲ အေမရိက ထြက္ သြားတာ.. အမေလး...ဒါေတာင္ စည္းကမ္း ေတြ နဲ႕.. အပတ္တိုုင္း အိမ္ျပန္ အိပ္ရမယ္ တဲ့.. ႏွစ္ရက္ တခါ ဖုုန္းဆက္ ရမယ္ တဲ့..”

ပန္းနုုေရာင္ လက္သည္း ခၽြန္ခၽြန္ေလး ေတြ ကိုု တံစဥ္း ေသးေသး ေလး နဲ႕ တယုုတယ တိုုက္ရင္း..ညည္းၾကြားေလး ၾကြား ေနေသာ ေျပာင္လက္ ေခ်ာမြတ္ ေန တဲ့ မ်က္ႏွာေလး ကိုု ေမဦး စိတ္၀င္ တစား ေငးၾကည့္ ေနမိသည္။

“ ကဲ.. ေမဦး အေၾကာင္း ေျပာဦး.. စပ္စုုတာ မဟုုတ္ဘူး ေနာ္..တခန္းထဲ ေနမဲ့ ပါတနာ ေတြပဲ.. နဲနဲ ေတာ့ သိထားမွ ေပါ့ ေနာ္..မဟုုတ္လား...”

“ အဟင္း..ဟုုတ္ပါတယ္...ဒါေပမဲ့..ေမဦး အေၾကာင္းက ဘာမွ စိတ္၀င္စား စရာ မရွိပါဘူး..မိဘ ေတြက..ေက်ာင္းဆရာ..ဆရာမ ေတြ.. ေမာင္ႏွမ က သံုုးေယာက္ ..ေမဦး..အၾကီးဆံုုး...”

“ ဟာ.. ေကာင္းလိုုက္တာ.. အဲဒါေၾကာင့္..ေမဦးကိုု ၾကည့္ရတာ လိမ္လိမ္ မာမာေလး ျဖစ္ေနတာ.. ဟုုတ္တယ္.. ေခ်ာေတာ့..ေမဦး ကိုု ျမင္တာနဲ႕ ခင္တယ္.. တိုုက္တိုုက္ ဆိုုင္ဆိုုင္ ေနာ္..နာမည္ေတြ ကလဲ..ခပ္ဆင္ဆင္.. တကယ္ေျပာတာ.. ေမဦးက သိပ္ခ်စ္စရာ ေကာင္း တာပဲ..ဆံပင္ အရွည္ၾကီး နဲ႕.. မ်က္ခံုုး ထူထူ နဲ႕.. ေျမွာက္ ေနတာ မဟုုတ္ဘူးေနာ္..”

“ ကဲ..ကဲ.. ေတာ္ပါေတာ့ ေခ်ာရယ္.. မနက္က် အေစာၾကီး ထရမယ္ ဆိုု.. ၁၀ နာရီ ေတာင္ ေက်ာ္ေနျပီ...”

“ အိုု..ဟုုတ္သား..မနက္က်ရင္..regular class တခုု ရွိ ေသးတယ္.. ေတာ္ၾကာ..မတက္ရင္..တီခ်ယ္ၾကီးက.. မာမီ့ ဆီ စာလွမ္း ေရး ျပီး တိုုင္ ေနဦးမယ္.. ေက်းဇူး..ေမဦးေရ.. ခုုပဲ အိပ္မယ္..ဂြတ္ဒ္ နိုုက္..”

ပန္းနုုေရာင္ ဇာျခင္ေထာင္ ေလး ထဲက..လက္ကေလး ထုုတ္ျပီး.. အျပာေရာင္ မီးအုုပ္ေဆာင္း လွလွ ေလး ရဲ႕ ခလုုတ္ကိုု ပိတ္လိုုက္ ခ်ိန္ မွာ..ေမဦး လည္း ..ေနရွင္နယ္ မီးလံုုးေလး ရဲ႕ ခလုုတ္ ကိုု ပိတ္ရင္း ျခင္ေထာင္ထဲ ၀င္လိုုက္ ေတာ့ သည္။ အိပ္လိုု႕ ကေတာ့ မေပ်ာ္.. အေတြး ေတြ ထဲမွာ အိမ္ကိုု သတိရလိုုက္.. အခန္းေဖာ္ အေၾကာင္း ေတြးလိုုက္.. ။

သူ႕ ပံုုစံ က.. အျမဲတမ္း ေပ်ာ္ရႊင္ လြတ္လပ္ ေနတဲ့ ပံုုစံ မ်ိဳး.. ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္..ေကာင္းျပစ္ လိုုက္တာပဲ.. ေပ်ာ္ျပစ္ လိုုက္ တာပဲ.. အေျပာေလး တခုု ကေတာ့ ျဖင့္.. ရန္ကုုန္သူ ပီသ ပါေပသည္။

ဒါေပမဲ့..တခါ တေလ က်.. တကယ့္ကိုု ရိုုးရိုုးသားသား ေျပာေနပံုု မ်ိဳး.. စိတ္ရင္း ကေတာ့..ေကာင္း မဲ့ ပံုုပင္.. ေအးေလ.. ငါတိုု႕က ၾကြားတယ္ လိုု႕ ထင္ေပမဲ့.. သူ႕ အတြက္ က.. အမွန္ တကယ္..သမရိုုးက် အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေန မွာေပါ့...

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္..သူ- မေမ ွ်ာ္လင့္ဆံုုး..မဆံုုျခင္ဆံုုး လူစားမ်ိဳး နဲ႕ မွ..အခန္းေဖာ္ လာ ျဖစ္ ေနတာ..ကံကိုုက..ဆိုုးလြန္း ပါသည္။ အရိပ္ အေျခ ေတာ့ ၾကည့္ ေပါင္းမွ ျဖစ္မည္။

+++++++++

ပထမ ႏွစ္ ဂုုဏ္ ထူး တန္း ႏွစ္၀က္ ေက်ာ္အထိ ေမဦး ႏွင့္ ေခ်ာ ၏ ဆက္ဆံေရး သည္ အခန္းေဖာ္ ႏွစ္ ေယာက္ ပံုုစံ ထက္ ဘာမွပိုုျပီး ထူးျခားမူ မရွိခဲ့...။ ေက်ာင္းမွာ.. ဆက္ရွင္း ျခင္း တူေပမဲ့.. ေခ်ာက..ရန္ကုုန္မွ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း မ်ား ႏွင့္ သူ႕အုုပ္စုု နဲ႕ သူ.. ။ အ၀တ္အစား..အေန အထုုိင္.. အသံ ေတြ က အစ.. တပံုုစံ ထဲ..တမ်ိဳးထဲ ရွိလွ တဲ့ အုုပ္စုု....။ ေမဦး တိုု႕ အေဆာင္သူ အုုပ္စုု မွာ..ေန႕စဥ္ လိုု.. သူတိုု႕ ကိုု ၾကည့္ ျပီး တအံ့တၾသ ေျပာစရာ ေတြ ရေန ေပမဲ့.. သူတိုု႕ ကေတာ့..ေမဦး တိုု႕ ကိုု ရွိမွန္း ေတာင္ သိခ်င္ မွ သိမည္...။

ေခ်ာ၏ ပံုုစံ ေၾကာင့္ ပဲလား ေတာ့ မသိ.. အေဆာင္မွာ လည္း ..ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သည္..ေခ်ာကိုု တရင္းတႏွီး မိတ္ဖြဲ႕ ခင္မင္ ဖိုု႕.. ၀န္ေလး ၾကသည္။ ေခ်ာ ကိုုယ္တိုုင္ ကလည္း.. အေဆာင္ သာေရး နာေရး ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံ ေရး ေတြကိုု စိတ္၀င္ တစား မရွိလွ...။ စိတ္၀င္စား ဖိုု႕ အခ်ိန္ လဲ ရွိဟန္ မတူ...။ မိုုးလင္း လ ွ်င္ အေစာၾကီး ထကာ.. ေရသြားကူးခ်င္ ကူး တတ္သည္။ ေအရိုုးဗစ္ သြား ကစားခ်င္ ကစား တတ္သည္။ ညေန ဆိုု လ ွ်င္လည္း..အေဆာင္ပိတ္ ခ်ိန္ နီးမွသာ ကပ္၍ ျပန္ေရာက္ လာ တတ္သည္။ အတန္းအားခ်ိန္ မေျပာ နွင့္.. အတန္း ခ်ိန္ မွန္ ေအာင္ပင္..ေက်ာင္းမွာ မေတြ႕ရ...။ အလကား ေလ ွ်ာက္သြား ေနျခင္း ေတာ့..ဟုုတ္ဟန္ မတူ..။ သူ႕မွာက.. သင္တန္း ေတြ ခ်ည္း..။ အဂၤလိပ္စာ ကိုုေတာင္ speaking ႏွင့္ Grammar ႏွစ္ေနရာ ခြဲ တက္ သည္တဲ့..။ ျပီးေတာ့..ကြန္ျပဴတာ ကလဲ..ဘယ္ လယ္ဗယ္ ကိုု ေရာက္ ေနျပီး ဆိုုလဲ မသိ...။ ဒါေတာင္ ဂ်ပန္စာ တက္ရ ဦး မယ္ တဲ့ ေလ...။

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. ေခ်ာသည္ သူ႕ အတြက္ အခန္းေဖာ္ ေကာင္း တေယာက္ ဆိုုတာ..ေမဦး ျငင္း လိုု႕ မရ...။ တခါ တေလက်..သူ႕ကိုု ရင္ဖြင့္ တတ္သည္။

“ ေခ်ာကိုု..အေဆာင္မွာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက..မာနၾကီး တယ္ ဆိုုျပီး အျမင္ကပ္ၾကပံုု ရတယ္ေနာ္.. ေခ်ာ..ဒီလိုုပဲ ေနတတ္တာ.. အမွန္အတိုုင္း ေျပာရရင္.. ၾကီးက်ယ္ တယ္ပဲ ေျပာေျပာ..ေခ်ာမွာ..အခ်ိန္ မရွိဘူး..မတတ္ နိင္ဘူးေလ..ဒီလိုုပဲ ေပါ့.. ေမဦးေရာ ေခ်ာကိုု ဘယ္လိုု ထင္ သလဲ..မသိဘူး.. တကယ္ေျပာတာပါ.. ေမဦး နဲ႕ ေနရတာ..ေခ်ာ ကံ ေကာင္း တာပဲ.. ေမဦးက..မစပ္စုု ဘူး.. စိတ္ထား ေကာင္း တယ္..ေခ်ာကိုု နားလည္ တယ္...”

ေမဦး တေယာက္..လိပ္ျပာ မလံုုစြာ.. အလိုုက္သင့္ ျပံဳး ေနခဲ့ ရသည္။

မ်ားေသာ အားျဖင့္ေတာ့..ရိုုးလ္ေကာလ္ ျပီး သည္ ႏွင့္...ေမဦး တိုု႕ ႏွစ္ ေယာက္ အသီးသီး..စာၾကည့္ စားပြဲ ထိုုင္ ကာ..စာက်က္ ၾက သည္။ စာေမးပြဲက..နီးျပီ မဟုုတ္လား..။ ဂုုဏ္ ထူးတန္း မိုု႕..စာေတြ က..အရမ္းခက္ လာသည္။

ကိုုယ့္ ကိုု ကိုုယ္ ..အေတာ္အသင့္ ေတာ့ စာေတာ္သည္ဟုု ထင္ခဲ့ေသာ ေမဦး သည္ ခုုတေလာ..စိတ္ပ်က္ အံ့ၾသမူ ေတြ ႏွင့္ အတူ.. တျဖည္းျဖည္း..ယံုုၾကည္မူ ေတြ ပ်က္ျပားစ ျပဳ လာသည္။ အနည္း ဆံုုး ႏွစ္မ်က္ႏွာ ထိ ရွည္ေသာ ရူပေဗဒ ပုုစၦာ မ်ား ကုုိ..ေမဦး တေယာက္ ေဇာေခၽြး ျပန္ ေအာင္ တြက္ခ်က္ က်က္မွတ္ ေနရခ်ိန္ တြင္..ေခ်ာ ကေတာ့..နားက်ပ္ ကက္ဆက္ ကေလး တလံုုး ႏွင့္ တပုုဒ္ ျပီး တပုုဒ္.. စိတ္ ေအး လက္ေအး..တြက္ ေန သည္သာ..။ ကိုုယ့္ ကိုု ကိုုယ္ ေဒါသ ေတြ ထြက္ေလ.. ပုုစၦာေတြက.. တြက္မရေလ..

ပိုုဆိုုး တာက..က်က္စာ ေတြပဲ...

အဖံုုးမ်ိဳးစံုု..အေရာင္ မ်ိဳးစံုု အဂၤလိပ္စာ စာအုုပ္ မ်ား ႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ..စာၾကည့္ စားပြဲ မွာ..တည္ျငိမ္စြာ ထိုုင္ရင္း.ခပ္ဖြဖြ..က်က္ တက္ေသာ ေခ်ာ၏ အဂၤလိပ္စာ အသံထြက္ သည္ အင္မတန္ နားေထာင္ လိုု႕ ေကာင္းလွသည္။

ေမဦး မွာ ေတာ့.. ေတာက္တဲ့ လွည္း နင္း သလိုု..အသံ ထြက္ ကိုု ဘယ္လိုုမွ မထြက္ရဲ ပဲ.. ေနာက္ ဆံုုး ေတာ့..စိတ္ထဲ ကသာ..က်က္မွတ္ ရ ေတာ့သည္။ အဲဒီ အခ်ိန္ ေတြ သည္..ေမဦး အတြက္ စိတ္အက်ဥ္းက်ပ္ ဆံုုး အခ်ိန္ေတြ ပင္...။ ဘာကိုု စိတ္တိုုရမွန္း မသိပဲ..၀ဲလာတဲ့..မ်က္ရည္ ေတြ ကိုုပဲ..ေဒါသ တၾကီး ပြတ္သုုတ္ ျပစ္ မိ သည္။ ဒါေပမဲ့.. ေခ်ာ ကိုုယ္တိုုင္က.. ေခ်ာတိုု႕.. ေနာက္ႏွစ္ က်ရင္ လည္း..တခန္းထဲ ေနၾကမယ္ ေနာ္.. ေခ်ာ မွာ..တျခား ခင္တဲ့ လူလဲ မရွိဘူး.. ေမဦး နဲ႕ ေနရတာ..အဆင္ေျပတယ္.. ဆိုုတဲ႕.. စကားကိုု ေျပာလာတဲ့ အခါ မွာ..ေမဦး ဘယ္လိုု ေခါင္းခါ ရ မလဲ..။

ရိုုးသား လွတဲ့..ေခ်ာရဲ႕ မ်က္လံုုး ေတာက္ေတာက္ ေလး ေတြကိုု မၾကည့္ရဲ၀ံ့... အလိုု အေလ်ာက္ ေခါင္းညိတ္ ခဲ့ ရ သည္ သာ....။

++++++++++

ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေတြသည္ ေမဦး အတြက္ စိတ္မရွည္ ခ်င္ စရာ..ျငီးေငြ႕စရာ အေကာင္းဆံုုး ျဖစ္ ေနသည္။

အေမ့ကိုု ထမင္း ဟင္း ကူ ခ်က္ရင္း..ေခ်ာ အေၾကာင္း ကိုုသာ..ခဏ ခဏ ေျပာ ေန မိသည္။ အေမ ကေတာ့.. ထူးျပီး စိတ္၀င္ စားပံုု မရ..

“ ေကာင္းတာေပါ့ သမီးရယ္.. ပိုုက္ဆံ ခ်မ္းသာ ေပမဲ့.. မေမာက္မာပဲ..သမီး အေပၚမွာ..ရင္းရင္း ႏွီး ႏွီး ရွိတာ..သမီး ကံေကာင္း တာေပါ့.. ” တဲ့..။

ေအးေပါ့ေလ.. ေက်ာင္းက တဖက္..အိမ္မူ ကိစၥေတြ.. မီးဖိုု ေခ်ာင္ စရိတ္ ေတြ က..တဖက္ နဲ႕..ဆံပင္ေတြ ျဖဴ စ ျပဳ ေနတဲ့..အေမ့ အတြက္..ေခ်ာ အေၾကာင္းက..ဘာ မ်ား..ထူးျခားမူ ရွိ မွာလဲ...။ အခုု တေလာဆိုု.. အေဖ လဲ.. အေတာ္ပိန္ ျပီး..အသား ေတြ မဲ ေနသည္။ အလုုပ္ အကိုုင္မွ အဆင္ေျပ ရဲ႕ လား မသိ..။

ငါ.... တကိုုယ္ ေကာင္း မ်ား ဆန္ လြန္း ေနသလား... ခုုေန ေကာ..ငါ ေက်ာင္းျပီး သြားရင္..ဘာ အလုုပ္..လုုပ္ ရ မလဲ.. အေဖ ကေတာ့..ေအးေအး ေဆးေဆး နယ္မွာပဲ.. ဆရာမ လုုပ္ေစခ်င္တာ..။ အဲဒီ လိုု ကေတာ့.. ဘာလိုု႕ ရန္ကုုန္မွာ..ေက်ာင္းလာ တက္ေန ေတာ့ မလဲ.. ဆယ္တန္းေအာင္ ကတည္းက.. လုုပ္မွာ ေပါ့...

အိုု...ရန္ကုုန္မွာ အလုုပ္ ေတြ ေပါပါတယ္.. ငါ့ဖက္ က..ၾကိဳးစား ဖိုု႕ သာ လိုုတာ...ငါလည္း.. ေခ်ာ လိုု..အဂၤလိပ္စာ ေတာ္ ေအာင္ လုုပ္မယ္.. ကြန္ျပဴတာ လဲ တက္ရမယ္.. ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္...ဒီ အထိ ေတာင္ ခရီးေပါက္ လာမွ..ငါ.. အားေလ ွ်ာ့ လိုု႕ မျဖစ္ဘူး.. ေက်ာင္း ေလး ရယ္.. အျမန္ ျပီးပါေတာ့....

ခုုတေလာ.. အားရင္.. တေနရာမွာ ထိုုင္ ကာ..အဂၤလိပ္စာ အုုပ္ ေတြကိုု ၾကိဳးစားပမ္းစား ေလ့လာ ေနေသာ ေမဦး ကိုု..ေမာင္ေလး ေတြက.. အျမင္ကပ္စ ျပဳ လာသည္..။ အခါ တိုုင္း လိုု႕..သူ တိုု႕ ႏွႈင့္...ေနာက္လိုုက္ ေျပာင္ လိုုက္ မလုုပ္ ေတာ့ ေသာ..ေမဦး သည္ အထူး အဆန္း ၾကီး ျဖစ္ေန သည္။

++++++++

ဇူလိုုင္လ ၏ မျပတ္ေစြ ေနေသာ ရန္ကုုန္ မိုုး နဲ႕ အတူ.. ေမဦး တိုု႕ ေက်ာင္းေတြ ဖြင့္ ခဲ့ ျပန္သည္။

မေျပာင္းလဲ ေသာ ေခ်ာ၏ ပံုုစံ ကေတာ့..သစ္လြင္ လွပျမဲ....ျပီးေတာ့... အရာရာ ကိုု..အေကာင္းျမင္ကာ.. ေပ်ာ္ရႊင္ ေနျမဲပင္..။ ေမဦး အေန ႏွင့္ လည္း.. မေျပာင္းလဲ ေသာ သူတိုု႕ ႏွစ္ေယာက္ ၏ ခင္မင္မူ ကိုု နားလည္ လက္ခံ လာ နိုုင္ ခဲ့ သည္။ ဒါေပမဲ့..ဒုုတိယ ႏွစ္ ၏ စာေမးပြဲ မ်ား ေျဖဆိုုရန္.. တလ ခန္႕ လိုု မွာပင္.. ေခ်ာ.. အေဆာင္မွ ထြက္ သြား ေတာ့ သည္။ သူ႕ အေဖ..ရာထူး တိုုးကာ..မိသားစုု ရန္ကုုန္ကိုု ေျပာင္းေရႊ႕ လာ သည္ တဲ့...။

ေခ်ာ..အေဆာင္မွ မထြက္ခင္..ညက.. ပစၥည္းေတြ သိမ္းရင္း...တညလံုုး.. စကားေတြ ေျပာ ျဖစ္ ခဲ့ ၾကသည္။

“ ေခ်ာေလ.. မိသားစုု နဲ႕ ေနရမယ္ ဆိုု ေတာ့..ေပ်ာ္ ေတာ့ ေပ်ာ္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့.. အေဆာင္မွာ လြတ္ လြတ္ လပ္လပ္ တေယာက္ထဲ ေနရတာ ေလး ကိုုလဲ..သေဘာ က်တယ္... ဒီ ႏွစ္ ္ေတာ့..ျပီးေအာင္ ေနပါရ ေစ ဆိုု တာ..မာမီက..ေျပာလိုု႕ မရ

ဘူး.. ေမဦး အတြက္ ေရာ..အခန္းေဖာ္ အေျပာင္း အလဲ ဆိုု ေတာ့..အဆင္ေျပ ပါ့ မလား.. ေခ်ာ ေတာ့..ေမဦး ကိုု တကယ္ သတိရ ေနမွာပဲ.. ေမဦး ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီး တာ..ေခ်ာ သိပါတယ္..ေက်ာင္းျပီးရင္..ရန္ကုုန္မွာ တက္လမ္းေတြ အမ်ားၾကီး.. ေခ်ာ လဲ တတ္နိုုင္ သေလာက္.. ကူညီမယ္.. ျပီးေတာ့..ေခ်ာ..ေမဦး ကိုု လက္ေဆာင္ တခုု ေပးမလိုု႕.. ေမဦး မျငင္း ရ ဘူးေနာ္...”

ေျပာေျပာဆိုုဆိုု.. သူ႕လက္မွာ ပတ္ထား ေသာ ေရႊေရာင္ နာရီေလး ကိုု ခၽြတ္ကာ ေမဦး လက္မွာ အတင္း ပတ္ ေပး ေတာ့သည္။ ေမဦး အသဲ အသန္ အေၾကာက္ အကန္ ျငင္းဆန္ ေပမဲ့.. ေနာက္ဆံုုးေတာ့.. ဘယ္လိုုမွ မတတ္နိုုင္ ပဲ..လက္ခံ လိုုက္ ရသည္။

“ ေမဦး ဘ၀မွာ.. တန္ဖိုုးရွိ တဲ့.. အက်ိဳးရွိတဲ့.. အခ်ိန္ ေတြ ကိုု..ဖန္ဆင္း နိုုင္ ေစ ေတာ့ လိုု႕..ဆုုေတာင္း ေပး လိုုက္ မယ္ေနာ္.. ” တဲ့ေလ...။

သူ႕ လက္ေကာက္၀တ္ ေပၚမွာ ေရာက္ရွိ လာတဲ့.. အေကာင္းစား နာရီ ၀ိုုင္း၀ိုုင္း ေလး ကိုု စိတ္မသန္႕ စြာ ၾကည့္ရင္း.. ခဏခဏ စက္ ရပ္ တတ္ေသာ သူ႕ နာရီ ေၾကာင့္ သနား ၍ ေပးျခင္းေလ.. နာရီ ေတြ အမ်ိဳးစံုု ေအာင္ ပိုုင္ဆိုုင္ ၍ တန္ဖိုုး မထားပဲ ေပးျခင္းေလာ

.. တကယ္ပင္ ခင္မင္မူ သံေယာဇဥ္ ႏွင့္ အမွတ္တရ ေပးျခင္းေလာ.. ေမဦး တေယာက္ မ ေ၀ခြဲ နိုုင္ ေအာင္ ရွိခဲ့သည္။ ေသခ်ာ တာကေတာ့.. သူ႕ အေပၚမွာ.. ေခ်ာ..အျမဲတမ္း ရိုုးသား ခဲ့ တယ္ ဆိုုတာကိုု.. လက္မခံ ခ်င္ေပမဲ့.. ခံစား နားလည္ ေန ခဲ့ ရသည္။

++++++++

အခိ်န္ေတြသည္ သူ႕ ထက္ငါ အလုု အယက္မ်ား တိုုးေ၀ွ႕ သြား ေ

နၾက သလား မသိ.. တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ နီးကပ္ လိုု႕ လာေခ်သည္။ ေမဦး ျပီးခ်င္လွ ပါတယ္ ဆိုု တဲ့ ေက်ာင္းၾကီး ျပီး ေတာ့မယ္ေလ....ဒါေပမဲ့လည္း .. စိတ္ထဲ မွာ..ဘာကိုု ေၾကာက္ရြံ႕ စိုုးရိမ္္ ေန မွန္း မသိ...

ေမဦး ၏ ေလထဲမွ ေဆာက္လက္စ တိုုက္အိမ္ ၾကီး သည္ လည္း..သဘ၀ မက်စြာပင္.. ကေသာင္း ကနင္း ျဖစ္ လိုု႕ ေနသည္။ ေနာက္ဆံုုး ႏွစ္ မိုု႕.. အဆင့္ေကာင္းေကာင္း ႏွင့္ ေအာင္- ေအာင္ စာေတြ ကိုု အသဲအသန္ ၾကိဳးစား ေန ရ ေပမဲ့.. စိတ္ ထဲ မွာ..အမွား

ၾကီး တရပ္ကိုု..က်ဴးလြန္ ေန မိသ လိုု.. ထူးထူး ဆန္းဆန္း ၾကီး ခံစား ေနရ သည္။

အခုု ႏွစ္ ထဲမွာ..အေဖ လဲ ပင္စင္ ယူျပီး ကာမွ.. က်န္းမာေရး အရမ္း ညံ႕ ေနတာကိုု..သတိရ မိသည္။ တခုုခုု သာဆိုု..အေမ ကလဲ..အိုုးတိုုး အတ နဲ႕..။ ေမာင္ေလး တိုု႕ ေတာ့ ရွိသား... ခုုႏွစ္ ဆယ္တန္း ေအာင္ ေသာ အၾကီးေကာင္ ကေတာ့.. အေ၀းသင္ပဲ တက္မယ္ တဲ့... အလုုပ္ ထြက္လုုပ္ မယ္ တဲ့... ငါသာပဲ..

အိုု... ငါ...ဘာျဖစ္ လိုု႕ လဲ.. တကၠသိုုလ္ တက္တာ..ဘာ မွား လိုု႕ လဲ... ခုု..ေက်ာင္းျပီး တာနဲ႕..ရန္ကုုန္မွာ..အလုုပ္ မရ-ရ ေအာင္ ရွာမယ္.. အေဖ ကေတာ့..ေျပာသား....

“ ေနရာ က် လိုုက္တာ.. ခုု..ျမိဳ႕ နယ္ ပညာေရးမွဴး က..အေဖ နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ ခင္တယ္ကြ.. မူလတန္းျပ ရာထူး ေတြက..သူ႕ လက္ထဲမွာ.. ဟိုုး တေန႕က ေျပာတယ္... ခင္ဗ်ား သမီး က..ဘြဲ႕ရ ဆိုု ရင္ ေတာ့.. ျမိဳ႕ နဲ႕ နီးနီး ေတာ့..ရ ရမွာ ေပါ့ လိုု႕..ေျပာတာပဲ... ”

တဲ့ ေလ...။

ခက္တာက.. ငါ..အဲဒီ အလုုပ္ ကိုု မလုုပ္ခ်င္ဘူး... ကုုန္- ကုုန္ ေျပာရ ရင္.. နယ္ မွာကိုု မေန ခ်င္တာ.. ဒါေပမဲ့.. အေျခအေနေတြ.. ျပီးေ

တာ့.. အခ်ိန္ေတြ.. အင္အား ေတြ..ေငြေတြ..ငါ့မွာ..ဘာတခုု မွ မရွိ ပါလား...

သက္ျပင္း ေမာ နွင့္ အတူ.. မ၀့ံ မရဲ ေမ ွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ

်ား သည္ ၊ တင္းထား ေသာ.. စိတ္ ထဲမွ..လြင့္စင္ ထြက္ေျပး သြား ၾက သည္။ သူ႕ အာရံုု ထဲ တြင္...အေဖ နဲ႕ အေမရဲ႕ ႏြမ္းလ် ေနတဲ့..အသြင္ အျပင္ေတြ.. မေရရာ တဲ့ အနာဂါတ္ အတြက္.. အရာရာ ကိုု လက္ခံ နိုုင္ ေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ့..အၾကီး ေကာင္..၊ အရြယ္ နဲ႕ မလိုုက္ ေအာင္ နားလည္ လိမၼာတဲ့.. အငယ္ေကာင္ တိုု႕ ရဲ႕ အျပစ္ ကင္း ေသာ မ်က္ႏွာ ေတြ သည္ ေ၀့၀ါး ထပ္ဟပ္ လာသည္။

ဦးေဏွာက္ ထဲ မွာ ေတာ့.. မဟာ သိပၺံ ဘြဲ႕ အတြက္

ကုုန္က် နိုုင္မဲ့.. ေငြပမာဏမ်ား..ရန္ကုုန္ျမိဳ႕ ၾကီးမွာ..လူ တေယာက္ ရုုန္းကန္ ရပ္တည္ ရမဲ့.. ေနစရိတ္..စားစရိတ္မ်ား... တက္ခ်င္ လွ ပါ သည္ ဆိုု ေသာ ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းမ်ား အတြက္..က်သင့္ သည့္ သင္တန္းေၾကးမ်ား သည္..ထြက္ေပါက္ မ ရ ေအာင္ ျပည့္က်ပ္ ေန သည္။

ကံ- ကံ၏ အက်ိဳးေပး ဆိုု ေသာ စကား ကိုု တစိမ့္စိမ့္ ေတြးရင္း.. နာက်င္စြာ နားလည္ ေန မိသည္။ ျပီး ေတာ့..ေခ်ာအိ ႏြယ္ ဆိုု ေသာ..ေကာင္မေလး ၏ ကံ အက်ိဳးေပး အေၾကာင္း..

ေနာက္ဆံုုး ႏွစ္ မွာ ဆက္ရွင္း ျခင္း မတူ ၾက ေတာ့ သည့္ အတြက္..ေခ်ာ ႏွင့္ သူ ပိုု၍ အေန ေ၀း သြား ၾကသည္။ တကယ့္ တကယ္..ေမဦး က ေ၀းခဲ့ တာပါေလ..။ သူ႕ကိုု ေတြ႕ တိုုင္း..၀မ္းသာ အယ္လဲ ႏွုုတ္ဆက္ တတ္ေသာ.. ေခ်ာကိုု.. ပံုုစံ တူ အေ

ပါင္းအသင္း မ်ား ႏွင့္ မၾကာခဏ ေတြ႕ တိုုင္း.. ေမဦး တေယာက္ ဘာ ေၾကာင့္ မွန္း မသိ..မျမင္ေယာင္ ေဆာင္ ကာ..ေရွာင္ ေန ခဲ့ သည္ မဟုုတ္လား...။

ေခ်ာလည္း တတ္နိုုင္ သေလာက္ ကူညီ မယ္ ဆိုုတဲ့ ေခ်ာကိုု.. သူ..ဘယ္လိုု အကူအညီ မ်ိဳး ေတြ..ေတာင္းရ မလဲ....

++++++++

ရန္ကုုန္ ဘူတာၾကီး တခုုလံုုး.. လူေတြ ႏွင့္ ျပည့္ က်ပ္ ရွဳပ္ေထြးကာ ဆူညံ ေနသည္။

အထုုတ္ ေတြ မနိုုင္ မနင္း ႏွင့္...အမွတ္ (၁) စၾကၤန္ ကိုု ရွာေနေသာ..ေမဦး တေယာက္.. သူ႕ နာမည္ ေခၚ လိုုက္သံ ေၾကာင့္...ရုုတ္တရက္.. ရပ္တန္႕ကာ ေနာက္လွည့္ ၾကည့္ မိသည္။

“ ဟယ္..ေခ်ာရယ္.. ၾကည့္စမ္း..”

ရုုတ္ခ်ည္း ဆိုုသလိုု ၀မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ သြားျပီး မွ..ဘယ္က ဘယ္လိုု ၀မ္းနည္း အားငယ္မူ ေတြက..အဓိပၺါယ္မဲ့စြာ ၀င္ေရာက္ လာ သည္ မသိ..။

“ေမဦး...အိမ္ျပန္ တာလား.. ေျဖနိုုင္ တယ္ မဟုုတ္လား.. စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုုး ရက္က.. ေမဦးကိုု..တိုု႕ လွမ္းေခၚ ေသးတယ္.. မၾကားဘူး..

ခုု ၾကည့္စမ္း.. ကံေကာင္းလိုု႕ ဆံုုတာ..ရံုုးက..မိတ္ေဆြ ေတြ မႏၱေလး ဆင္းလိုု႕ လိုုက္ပိုု႕ တာေလ...”

ျပန္ေျပာစရာ စကား ရွာ ေနရင္း.. ေမဦး ပါးစပ္က.. ဘာေတြ ထြက္သြား မွန္း ေတာင္ မသိ...

“ ေခ်ာ..ဆက္ တက္မယ္..မဟုုတ္လား...”

“ ေခ်ာ ေတာ့.. ေတာ္ျပီကြာ.. မတတ္နိုုင္ ေတာ့ ဘူး.. ထံုုးစံ အတိုုင္း အခ်ိန္ ေတြ တအား နည္း ေနတယ္.. ခုုေတာင္..အလုုပ္၀င္ လုုပ္ျဖစ္တာ.. MD က ဦးေလး မိုု႕ လိုု႕.. အလကားေန..အလား ..အတင္း ပဲ လုုပ္ ဆိုုလိုု႕..ယာယီပါပဲ.. ခုု..ေခ်ာ..အေမရိက

ကိုု လိုုက္ဖိုု႕.. လုုပ္ေနတာ..

--

ဒါနဲ႕..ေမဦးေကာ ဆက္တက္မယ္ မဟုုတ္လား..”

“ ဟိုု.. အင္း... ခုု..ေမဦး တိုု႕ အေဖက..က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္း ဘူးေလ.. အဲဒါ ျပန္တာ..”

ေ၀့ေတ့ ၀ါးတား နိုုင္ လွ ေသာ ေမဦး အေျဖသည္ အရွိတရား ကိုု ဘာလိုု႕ မ်ား မေဖာ္ျပ နိုုင္ ရ တာလဲ...

“ အိုု... စိတ္မေကာင္း စရာ ပဲ ကြာ.. ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္..

ေမဦး ဆက္ တက္ျဖစ္ ေအာင္ တ က္ကြာ. အကူအညီ လိုုရင္.. အခ်ိန္ မေရြးပဲ..ေရာ့..ဒါ..ေခ်ာရဲ႕.. visiting card ..ရံုုးဖံုုးေရာ..အိမ္ဖံုုးေရာ..အကုုန္ ပါတယ္.. တကယ္ ဆက္တက္ျဖစ္ ေအာင္ တက္ေနာ္.. စကား ေျပာရတာေတာင္ မ၀ဘူး..ေစာင့္ေနၾကမွာ စိုုးလိုု႕.. သြားမယ္ေနာ္...”

လွပ သြက္လက္စြာ ထြက္ခြါ သြား ေသာ ေခ်ာ

၏ ေက်ာျပင္ ကိုု ၾကည့္ရင္း.. တခါတုုန္းက အခန္းေဖာ္ အျဖစ္ စေတြ႕ ခဲ့ရေသာ...ေခ်ာအိႏြယ္ ဆိုုေသာ ေကာင္မေလး ရ႕ဲ ငွက္ငယ္မေလး လိုု ျမဴးတူး ဖ်က္လတ္ ေနတဲ့ အသြင္ ကိုု ျမင္ေယာင္ လာသည္...။

ေၾသာ္..ေခ်ာရယ္..စိတ္မေကာင္း စရာပဲ တဲ့လား... အခ်ိဳ ေတြ ကိုုပဲ..စားသံုုး ေနတဲ့ လူ ဟာ.. ခါးတယ္ ဆိုုတာ.. မခ်ိဳတာပဲ ဆိုုတာထက္..ဘယ္ေလာက္မ်ား ပိုုသိ နိုုင္ မလဲ ေနာ္...

ဘူတာရံုု မွ.. ၁၂ နာရီ ထိုုးေၾကာင္း အခ်က္ေပး သံ ႏွင့္ အတူ...ေမဦး တေယာက္ အမွတ္ (၇) အစုုန္ အျမန္ရထား ၾကီး ကိုု စီးးရန္..လူေတြ ထဲ မွာ တိုုး၀င္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြား ေတာ့သည္။

+++++++++

ရထားျပတင္း မွ တဆင့္... ျမိဳ႕ျပ ရဲ႕ အသြင္ သဏၭန္ တိုု႕သည္ လ်င္ျမန္စြာ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾကသည္။ အားလံုုး က်န္ရစ္ ခဲ့ ၾကျပီ..။

ဆံုုးစ မထင္ေသာ လယ္ကြင္း မ်ားေပၚဍ္ ဆည္းဆာေရာင္ ပါးပါး ပင္ က်စ ျပဳလာ ေနျပီ.. ။ လက္က ေရႊေရာင္ နာရီ ၀ိုုင္း၀ိုုင္း ေလး ကို ၾကည့္ေတာ့.. (၆) နာရီ ေတာင္ ထိုုး ေတာ့မယ္...။

ေခ်ာရယ္... ေလာကၾကီးမွာ..တန္ဖိုုးရွိ တဲ့ အခ်ိန္ ေ

တြကိုု ေမဦး ဖန္ဆင္း ရ ေတာ့မယ္ေလ... ဒါေပမဲ့.. ဘယ္ ေလာက္ အတိုုင္း အတာ အထိ ေမဦး အတြက္ အက်ိဳး ရွိ မလဲ ဆိုု တာ ကိုုေတာ့.. မစဥ္းစား ေတာ့ပါဘူး..

ခုုေလာက္ဆိုု.. အေဖ တိုု႕ ေတြ ေတာ့..ဘူတာရံုုမွာ

..လာၾကိဳ ေနၾက မည္ ထင္သည္။ အေဖ ကေတာ့..ရန္ကုုန္ တကၠသိုုလ္ၾကီးက.. ေက်ာင္းျပီး လာတဲ့..သူ႕ သမီး အတြက္.. ဂုုဏ္ေတြ ယူကာ..ေပ်ာ္ရႊင္ ေန မွာပင္..

တအား ရွိဳက္ လိုုက္ေသာ.. ပင့္သက္ ၏ အဆံုုးမွာ..အျပီးတိုုင္ ထြက္ခြါ သြားေသာ သက္ျပင္းရွည္ တခုု သည္ ရထားျပတင္း မွ ၀င္ေရာက္လာေသာ ေလ ႏွင့္ အတူ.. ေရာေႏွာ ေပ်ာက္ ကြယ္ သြားေတာ့သည္။ ။

(၁၉ ၉ ၄)

◦

သံတူေၾကာင္းကြဲ( အျပီး)