အပ်ံသင္ငွက္ ( သို႕) သိခဲ့ ဘူးတဲ့ `သင့္ ဘ၀´

ေက်ာင္း လည္း ျပီး ျပီ ဆို ေတာ့ .. ဘာလုပ္ ရမလဲ။ ဘြဲ႕လြန္ ဆက္တက္ မလား။ အျပင္ ကုမၸဏီ တခုခု မွာ လုပ္ မလား။ နယ္ ျပန္ ျပီး ..ေက်ာင္းဆရာ မ လုပ္ မလား။ တခုခု ေတာ့ လုပ္ ရ ေတာ့မည္။ ေလာ ေလာ ဆယ္ဆယ္ ေတာ့.. အိမ့္ တာ၀န္ ေတြ နဲ႕ ကင္းလြတ္ ရာ.. ရံဖန္ ရံခါ နားပူ စရာ ေတြ ကို..ပုန္း ေရွာင္ ရာ.. အင္းလ်ား ေဆာင္ ၾကီး ေပၚ က..ခ်စ္လွစြာ ေသာ..အခန္း က်ဥ္း ေလး ကို .. ေက်ာ ခိုင္း လိုက္ ရ ျပီ။

`၄၆´ ဆိုတဲ့ နံပတ္ ျပား ေလး ကို လွည့္ ၾကည့္..လွည့္ၾကည့္ လုပ္ ရင္း..`အခန္း ၄၆..ေနာက္ ေပါက္ မွာ..ဧည့္သည္..´ ဆိုတဲ့ ရင္ခုန္ ခဲ႔ရ တဲ့ ေအာ္သံ ေတြ.. ။ ညဖက္ အင္းလ်ား လမ္းမေပၚ က.. ရည္စူး ျခင္း .. ေနာက္ေျပာင္ ျခင္း.. ရင္ခုန္ျခင္း..ေပ်ာ္ရႊင္ လြတ္လပ္ျခင္း ေတြ..နဲ႕..အမ်ိဳးစံု လွတဲ့ သီခ်င္းသံ ေတြ။ စားခ်င္ မွ စား..။ အိပ္ခ်င္ မွ အိပ္..။ ထ ခ်င္ မွ ထ ခဲ့တဲ့.. ဂရုမစိုက္ ျခင္း ေတြ။ အားလံုးကို ထား ခဲ့ ရ ေပျပီ။

ညီအကို ေမာင္ႏွမ ေတြ အတြက္.. ရန္ကုန္ မွာ..ေက်ာင္းတက္..အလုပ္ရွာ ရန္.. အိမ္က..ငွါး ထား ေပး ေသာ အိမ္ ကေလး ကို.. ကေယာင္ ေခ်က္ ခ်ား ေရာက္ လာခဲ့သည္။ ေခတ္လူငယ္ ေျခ က်..မျဖစ္ ေအာင္ ေတာ့..လုပ္ ရ မည္။ ကိုယ္က..ဘာလုပ္ခ်င္ တာလဲ..ဘာ၀ါသနာ ပါ တာလည္း..။ မေမးပါနဲ႕..ေက်းဇူး ျပဳ ၍ ..မေမး ပါနဲ႕။ အာရံု ထဲ မွာ ေတာ့.. အေမရိကန္ သံ ရံုး က ထုတ္ တဲ့..လင္း ေရာင္ ျခည္ စာအုပ္ ေတြ ထဲက.. နိုင္ငံျခား ပညာ သင္ ေဆာင္းပါး ေတြနဲ႕..ေန ေရာင္ ေႏြး ေႏြး..မ်က္ ခင္း စိမ္း စိမ္း မွာ..ထိုင္ ျပီး..စာဖတ္ ေန ၾကတဲ့.. ဘြဲ႕လြန္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတြ ရဲ႕ ဓါတ္ပံု ေလး ေတြ ကို ..ျမင္ ေယာင္ ေန မိသည္။

အင္းလ်ား ဒင္နာ ေတြ မွာ..မိုးမိုး (အင္းလ်ား) အမွတ္တရ.. ဆု ေတြ အျဖစ္..စာေပေလာက..မိသားစု က ..ေပးတဲ႕..စာအုပ္ ပံု ၾကီး ကို ၾကည့္ ရင္း.. စာေရးဆရာ လုပ္ ရင္..ေကာင္း မလား လို႕ လည္း.. ေယာင္ေတာင္ ေပါင္ ေတာင္ ေတြး မိ ျပန္ တယ္။

ကံအားေလ်ာ္စြာပဲ.. အဲဒီ အခ်ိန္ က..ပံုစံ အသစ္ နဲ႕ ေျပာင္းလဲ ထုတ္ေ၀ ရင္း..နံမယ္ ၾကီး ေနတဲ့..သင့္ဘ၀ မဂၢ ဇင္း ထဲ မွာ.. `လူငယ္ လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာ တေယာက္ အလို ရွိ သည္ ´ တဲ့။ ကဲ..ေရ ငတ္ တုန္း ေရ တြင္း ထဲ ျပဳတ္ က်..ကုန္းထ ျပီး.. အေျပး ေလး..သြား ဗ်ဴး ေတာ့ တာ ေပါ့။

အမွတ္ မမွား ဘူး ဆို ရင္..အဲ တုန္း က..ဂ်ာနယ္ တိုက္ က.. ၀ါးတန္း လမ္း မွာ ထင္ တယ္.. ။ (ရန္ကုန္ ျမိဳ႕လယ္ ေခါင္ ကို..ယခု တိုင္..သိပ္ မကၽြမ္း က်င္ ေသးပါ)။ ေဘး မွာ..အမ လုပ္သူ ကလည္း..အေဖာ္ လိုက္ လာတယ္။ သိ တဲ့ အတိုင္း.. ေတာသား မက..ျမိဳ႕သား မက် ဆို တဲ့ ပံုစံ ေလး ေတြ နဲ႕။ ၀တ္ စား သြား တာ ကလည္း.. အယ္ဒီ တာ အလုပ္ပါ ဆိုမွ.. လြယ္အိတ္ အစုတ္ ကေလး ..လြယ္ျပီး..ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္း ပံုစံ ဖမ္း ရမဲ့ အစား...ဗမာ ဆန္ဆန္..ခါးတို အက်ီ ၤ နဲ႕..ရိုးရာ လံု ခ်ည္ နဲ႕။ မွတ္ ထား တဲ့ လိပ္ စာ စာရြက္ ကေလး ကို ..လက္က..ဆုပ္ ရင္း.. `သင့္ဘ၀ ´ လို႕ .. ဆိုင္း ဘုတ္ ခပ္ေသးေသး တပ္ ထားတဲ့..တိုက္ခန္း တခန္း ထဲ..၀င္ သြားေတာ့.. `အမ္´..မွား ျပီ ထင္တယ္.. ။ ၾကည့္ ေတာ့.. စီးပြားေရး လုပ္ငန္း တခု လိုလို..။ ေနာက္ ေတာ့မွ..ဒါ.. သင့္ဘ၀ ပိုင္ ရွင္..ဆရာ တင္ ေမာင္သန္း ရဲ႕ မိသားစု ပိုင္ ..စီးပြား ေရး လုပ္ ငန္း တခု မွန္းသိ ရ ျပီး.. အေပၚ ထပ္ ကေလး ကို..ေလွခါး ေလး နဲ႕ တက္သြား လိုက္ ရ သည္။ အဲဒီ မွာ..သင့္ ဘ၀ ရဲ႕ ဖခင္ ၾကီး..ဦးေလး ၾကီး..ဦးတင္ ေမာင္ ( ဆရာ တင္ ေမာင္သန္း ဖခင္) ပံု ၾကီး ကို.. ခ်ိတ္ဆြဲ ထား သည္။ ဟို တုန္း ကတည္း က..ယု၀တီ..ေငြတာရီ ေတြ ၾကားထဲ မွာ ဦးေလး ၾကီး ဦး တင္ေမာင္ ရဲ႕..သင့္ဘ၀ ဗားရွင္း အေဟာင္း ေလး က.. သူ႕ပိရိသတ္ နဲ႕သူ ရွိ ျပီးသား။ ကိုယ္႕ေမေမ ရဲ႕ အၾကိဳက္.. ။ သူ ႕ဆီမွာ..ကဗ်ာ ေတြ..ေရးေရး ပို႕ ထား တဲ့..သင့္ဘ၀ စာအုပ္ ေတြ..အမ်ားၾကီး ေတြ႕ဘူး သည္။

အေပၚ ထပ္ ေရာက္ မွ.. စာအုပ္ ေတြ ထဲမွာ ေတြ႕ဘူး ေနေသာ ..ဆရာ တင္ ေမာင္ သန္း ဆို တာ ကို.. တန္း ခနဲ.. ခ်က္ခ်င္း သိ လိုက္ သည္။ အခန္း ထဲ မွာ..တျခား လူ ၂ ေယာက္ လည္း ရွိ ေနသည္။ `ကိုညိဳ´ လို႕ ေခၚ ေန ေသာ ..ခပ္ ညိဳညိဳ..ျပည့္ျပည့္ လူ တေယာက္ ကို..စာေရး ဆရာ..ေမာင္ သစ္ ဆင္း မွန္း သိ လိုက္ ရ သည္။ ေနာက္ တေယာက္ ကို ေတာ့..အခု မွ..ဖတ္ မိ ေသာ စာ တခ်ိဳ႕ အရ.. စာေရး ဆရာ ေက်ာ္၀င္း ျဖစ္ ေကာင္း ျဖစ္ လိမ့္ မည္ ဟု ..မွန္း ၾကည့္ မိသည္။ ( မေသခ်ာ ပါ) ။ အဲဒီ တုန္း က.. အယ္ဒီ တာ အဖြဲ႕ ၀င္ တေယာက္ ျဖစ္ တဲ့..စာေရးဆရာမ မိုး ခ်ိဳသင္း ကို လည္း..လူခ်င္း မသိ ေပမဲ့ .. ကိုယ္႔ ရဲ႕ ဘူမိ ေဗဒ စီနီယာ ေက်ာင္း သူ အ ျဖစ္ .. ေက်ာင္း မွာ ျမင္ ဘူး ေန တာေၾကာင့္.. အား ေတာ့ မငယ္ မိ။ ဒါေပမဲ့..အဲဒီ ေန႕ကေတာ့..သူမ ကို မေတြ႕ ရေပ။ ကိစၥမရွိ.. သိတဲ့လူေတြ နံမယ္ေျပာ ျပီး ရႊီး ျပစ္ မည္ လို႕..ေတး ေန မိသည္။

အင္တာ ဗ်ဴး ေလး က..မေမွ်ာ္ လင့္ ပဲ..အခ်ိန္ အေတာ္ ၾကာ သြားသည္။ ေမး တာ ေတြ ကလည္း အစံု။ ဘယ္လို စာ မ်ိဳး ေတြ အဖတ္ မ်ား လဲ တို႕..ဘာ တို႕ ကေတာ့.. လာခဲ့.. ကိစၥ မရွိ ဘူး။ ေဟာ..ဒါေပမဲ့..အယ္ဒီ တာ ကို ကူ ဖို႕ ဆို ရင္.. ရန္ကုန္ မွာ ရံုး ေတြ သြား ဘူးလား တဲ႕။..ဘဏ္ ၃ တို႕..ဘဏ္ ၄ တို႕..မွာ ခ်လန္ သြင္း တာေတြ..လုပ္ ရမယ္.. စာေပ စိစစ္ေရး ေတြ..သြား ရမယ္ ဆို ေတာ့.. ရန္ ကုန္ သူ မဟုတ္တဲ့.. ျမိဳ႕ ထဲ လည္း မကၽြမ္း တဲ့..ရံုး ျပင္ ကနား လည္း..မဆက္ ဆံ ဘူး တဲ့..ကိုယ့္မွာ.. မလုပ္ဖူးဘူးေပါ့.. ၾကိဳးစား သင္ပါ႔႔ မယ္ ေပါ့။ မိသားစု အေၾကာင္း..တျခား အေၾကာင္း ေတြ ေမး ျပန္ ေတာ့..စကား ေတြ ..လက္ ဆံု က် ၾက ျပန္ တယ္။ တခ်ိန္ လံုး..ငုတ္ တုတ္ ထိုင္ ေစာင့္ ေနတဲ့.. အမ လုပ္သူ ကလည္း..အား ပါ ျပီး..၀င္ ေျပာ လို႕.. အင္တာဗ်ဴး ကေန..အင္ထရာ ဗ်ဴး လံုးလံုး ျဖစ္ ေရာ။ အဲဒါ ေတြ ျပီး ေတာ့..မွတ္ မွတ္ ရရ..ဆရာက.. ` ရည္မွန္း ခ်က္ က..ဘာျဖစ္ ခ်င္ တာလဲ..´ လို႕..ေမးလာတယ္။

အူ ေၾကာင္ ၾကား ပါ တဲ့..ကိုယ္ က.. အယ္ဒီ တာ လာ ေလွ်ာက္ တာ ကို.. ` စေကာ္ လာ ျဖစ္ ခ်င္ ပါ တယ္´ လို႕..အဆီ ေငၚ တဲ့တဲ့..ေျဖ ခဲ့ လိုက္ တယ္။ တကယ္ ေတာ့.. စေကာလား ရွစ္ ေလွ်ာက္ ျပီး ..ေက်ာင္း ဆက္ တက္ ခ်င္ တဲ့စိတ္ သက္သက္ နဲ႕ေျဖ လိုက္ တာပါ။ အဲဒီ ေ၀ါဟာ ရ ရဲ႕ အနက္ အဓိပၸါယ္ ဘယ္ေလာက္ က်ယ္ ျပန္႕ မွန္း..မသိ နား မလည္ ခဲ့ ရိုး အမွန္ ပါ။

အဲဒီ လို နဲ႕..မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေျပာ ဆို ေမးျမန္း ျပီး ေတာ့.. ` ကိုညိဳ ေရ..သူ႕ကို..ေဆာင္းပါး အတို ေလး တပုဒ္ ေလာက္ ဘာသာ ျပန္ ခိုင္း ၾကည့္ လိုက္ ပါ..´ လို႕..ေျပာ ျပီး..ဆရာ တင္ ေမာင္ သန္း.. ေအာက္ ဆင္း သြား ေတာ့တယ္။ ကိုယ္ လည္း.. အဲဒီ..အိမ္ လိုလို..ရံုးလိုလို..အေပၚ ထပ္ ကေလး မွာ..ေနာက္ထပ္ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ..တတ္ သေလာက္ မွတ္ သေလာက္ ဘာသာ ျပန္ အ ျပီး.. ညီအမ ၂ ေယာက္ သား.. ျပန္ လာခဲ့ ေတာ့ တာ.. အခု အခ်ိန္ ထိ.. အလုပ္ ခန္႕ ေၾကာင္း.. မၾကား ရ ေသး ပါဘူး..။ း)

ဒီေလာက္ နဲ႕ ေတာ့..ဇတ္ လမ္း ျပတ္ ရိုး လား..။ လူက လည္း..ေမွာ္ နဲနဲ ၀င္ ေနေတာ့.. ေနာက္ သံုးေလး လ ေလာက္ အၾကာ.. သင့္ဘ၀ က.. ဂ်ာနယ္ လစ္ သင္ တန္း ေပး မယ္..အခမဲ့...လြတ္လပ္စြာ တတ္ နိုင္ သည္ ဆို လို႕.. မေႏွး အျမန္ ေရာက္ သြား ျပန္ ပါ ေသးတယ္ ။ ဒီ တခါ ေတာ့..ျမိဳ႕ ထဲ တေန ရာ က..ဆရာ ၾကီး လူထု စိန္ ၀င္း ရဲ႕ ေနအိမ္..စာသင္ခန္း ေလး ထဲ မွာ လုပ္ တာပါ။ လားလား..လာ လိုက္ ၾကတာ.. ဓန မဂၢဇင္း က..ေဆာင္းပါး ရွင္ ေတြ ေရာ..ဘာေရာ..အေယာက္ ၂၀ ေလာက္ ရွိ မယ္။ ထူးထူး ျခား ျခား..အမ်ိဳးသမီး က..၂ ေယာက္ ထဲ။ တေယာက္ ကေတာ့..ယခု လက္ရွိ..နံမယ္ ၾကီး..စာေရးဆရာမ.. လည္း ျဖစ္.. အယ္ဒီတာလည္းျဖစ္ တဲ့..မေနာ္ဟရီ ပါ။ အခု ထိ..မွတ္ မိ ေန ေသး တယ္..။ ေဆာင္းပါး တပုဒ္ ကို.. Anecdote နဲ႕..ဘယ္လို ဖြင့္ တယ္ ဆို တာ ...ဆရာ တင္ေမာင္ သန္း ...အာေဘာင္ အာရင္းသန္သန္ နဲ႕..ရွင္း ျပ သြား ခဲ့တာ။

ေနာက္ ေတာ့ လည္း..ေခတ္လူငယ္..ေျခမက် တက် တို႕..ထံုး စံ အတိုင္း..ဟိုေယာင္ ေယာင္..ဒီ ေယာင္ေယာင္..ဟိုသင္ တန္း..ဒီ သင္တန္း..ေတြမွာ..ေရာက္ ေနျပန္ ေရာ။ ေက်ာင္း ၾကီး ကို လည္း..မခြဲ နိုင္ ေတာ့..ဘြဲ႕လြန္ ဒီပလိုမာ ဆို ျပီး..တတ္ ေန မိျပန္ ေသးတယ္။ စိတ္ ထင္..တႏွစ္ ေလာက္ ၾကာ မွ ထင္ တယ္..။ မေမွ်ာ္လင့္ ပဲ..ဆရာ တင္ ေမာင္ သန္း ဆီ က..ဖုန္း ဆက္ လာ တယ္။ အယ္ဒီ တာ ေခၚ ခန္႕တာ ေတာ့..လံုး၀ မျဖစ္ နိုင္ ေတာ့...။ သူေျပာ တဲ့ စကား ေတြက.. အဲဒီ အခ်ိန္ မွာ..ကိုယ့္ အတြက္..ေတာ္ ေတာ္ စိမ္း ေန ပါတယ္ ။ နုိင္ငံျခား တကၠသိုလ္ ေတြ မွာ..ေက်ာင္းတက္ နိုင္ မဲ့..အခြင့္ အလန္း ေတြ ..အမ်ား ၾကီး ရွိ တယ္တဲ့။ တခုပဲ..ကိုယ့္ ဖက္ က.. အဆင့္ မွီ မွီ ျဖစ္ ေန ရမယ္..( သူ ေျပာတဲ့..စကား အတိုင္း..အတိ အက် ဆို ရင္..you must be qualify တဲ့ )။ အဂၤ လိပ္ စာ အတြက္.. TOEFL ေျဖ ထား ဖို႕ လို မယ္ တဲ့။

ဖုန္း လည္း ခ် သြား ေရာ.. ဒီသတင္း စကား ကို..ဘယ္လို အသံုး ခ် ရ မွန္း ..ကြဲကြဲ ျပားျပား မသိ နိုင္ ပဲ..ေခါင္းထဲမွာ....TOEFL.... TOEFL .. TOEFL ေျဖ ရမယ္ လို႕ ..ျမည္ က်န္ ခဲ့တယ္။ ေသခ်ာ တာေတာ့.. လူငယ္ တေယာက္ ေျပာျပ ခဲ့ဘူးတဲ့.. ေ၀ေတ ၀ါးတားတား အိမ္ မက္ ကေလး တခု ကို.. တခုတ္တရ.. ေဖးမ လမ္း ျပ ေပး ခဲ့ တဲ့..ဆရာ တင္ ေမာင္ သန္း ရဲ႕ ေစတနာ ကိုေတာ့..အခု ထက္ ထိ..အံ႕ၾသ ေက်းဇူးတင္ ဆဲ ပါ။

TOEFL ဆို တာ ၾကီး ကို..အရင္ လုပ္ ရမယ္ ဆို ေတာ့.. ေျပးေပါ့.. ေတာ္၀င္ လမ္းက.. USIS ( ယခု အေခၚ AC)..။ သြားေပါ့.. ဦးလူနီ လမ္းထဲက.. ေဒၚ ယဥ္ယဥ္နု ရဲ႕..က်ဴရွင္။ အဲဒီတုန္း က..စာေမးပြဲ ေၾကး ကို..ျပည္တြင္း မွာ..သြင္း လို႕မရ။ 35 ေဒၚလာ ဆိုတဲ့ ေငြ ကို..နိုင္ငံျခား မွာ..အလုပ္လုပ္ ေနတဲ႕..သူငယ္ ခ်င္း တေယာက္ ကို..အကူအညီ ေတာင္း ျပီး..သြင္းခိုင္း ရ တာက..အစ..ကိုယ့္ အတြက္ ေတာ့.. TOEFL ဆိုတာ ၾကီး က တင္..ေတာ္ ေတာ္ ၾကီး လွ ျပီ။ ကံ ကလည္း..ဆိုးခ်င္ ေတာ့.. စာေမးပြဲ ေျဖ မဲ႕ေန႕.. USIS ေရွ႕ မွာ သြား တန္းစီ ေစာင့္ ေန ေပမဲ့.. ဟုိဖက္က.. မနက္ မွ..fax နဲ႕ ထိုးပို႕တဲ့..ေျဖမဲ႕လူ စာရင္း..roster မွာ ကိုယ့္ နံမယ္ ပါ မလာ လို႕.. ေစာင့္ေမာ ၾကီး နဲ႕.. ျပန္ လာခဲ့ လိုက္ တာ လည္း..ခုထက္ ထိ..တခါ မွ..ျပန္ မေျဖ ျဖစ္ ေတာ့ ဘူး။ ထပ္ ကံဆိုး ခ်င္ ေတာ့..အဲဒီ စာေမးပြဲ ေၾကး ပိုက္ ဆံ ေလး ျပန္ အမ္း ျပီး..စာတိုက္ က ပို႕လိုက္တာ.. အေမရိကန္ က..ထြက္ လာ နိုင္ ေပမဲ့..ရန္ကုန္ က် မွ..လမ္း မွား ျပီး..ေပ်ာက္ခ်င္း မလွ ..ေပ်ာက္ သြား ျပန္ ေသး တယ္။ သင့္ဘ၀ က..ေပးတဲ့ အိမ္မက္ ေတြ နဲ႕လည္း..အဆက္အသြယ္ ေတြ ျပတ္ သြား လိုက္ တာ.. ခုထိ ဆို ပါေတာ့...။

ဒီလို နဲ႕.. ဒီပလိုမာေလး ျပီးလို႕..အလုပ္တခု ၀င္လုပ္ ရင္း..ေခတ္ ကြင္း ၾကီး ထဲမွာ..ေျခ တက္ ..ေျခ က် ..ကန္ ေန တုန္း ပဲ.. အိမ္မက္ တခု..ျဗဳန္း ဆို..ေရွ႕တဲ့တဲ့ ကို ျပဳတ္ က် လာျပန္ ပါေရာ..။ ကိုယ့္ဖာသာ..သူငယ္ခ်င္း ေတြ နဲ႕အတူ .. ေလွ်ာက္ ထားတဲ့.. ျပည္ပ ဘြဲ႕လြန္ ေက်ာင္း၀င္ ခြင့္ က..မေမွ်ာ္ လင့္ ပဲ.. စေကာလားရွစ္ နဲ႕ အတူ က် လာတယ္ ေလ။ အလုပ္ က ျပန္ လာတဲ့..မီးေမွာင္ ေမွာင္..ညေန ခင္း တခု မွာ..စာတိုက္ က ေရာက္ လာတဲ့ .. အဲဒီ အေၾကာင္း ၾကားစာ ေလး ကို.. ရင္ခုန္ စြာ နဲ႔..ေဖာက္ဖတ္ ျဖစ္ ခဲ့တယ္။ ဖေယာင္း တိုင္ မီး ညြန္႕ ယိမ္း ရာကို..စာရြက္ ကေလး..တိုး ရင္း.. ေသခ်ာ ရဲ႕လား...ဆို ျပီး..စာတလံုး ခ်င္း ေတာင္ အသံထြက္ ဖတ္ ေန မိ ခဲ့ တယ္။

ဒုတိယ အၾကိမ္.. အေဆာင္သူ ဘ၀ ကို ျပန္ ေရာက္ ရင္း.. အိမ္ မက္ ေတြ..တကယ္ ျဖစ္ လာ ခဲ့တဲ႔ အခ်ိန္ မွာ..သင့္ဘ၀ က..ေပး ခဲ႕တဲ့ အင္အား ေတြ ကို..သတိ ရ ရင္း.. အေ၀း တေန ရာက..ကဒ္ ကေလး တေစာင္ ပို႕ ခဲ့ ေပမဲ့ လည္း.. ေရာက္ခဲ့သလား..လြဲ ခဲ့သလား..မသိ ... ရံုးခန္း လိပ္စာ ကေရာ..အရင္ အတိုင္း မွ..ဟုတ္ေတာ့ ရဲ႕လား... ။ ဘ၀ ေတြ ကို လမ္း ျပ ဖို႕ ၾကိဳးစား ခဲ့တဲ့ `သင့္ ဘ၀´ ကို..တစစီ..တရြက္ စီ..စုတ္ျဖဲ ခံ ေနခဲ့ ရ တဲ့.. ၁၉၉၈-၉၉ ေန႕ရက္ ေတြ ထဲ မွာ ပဲ.. လြင့္ ေမ်ာ ေပ်က္ကြယ္ သြား ခဲ့ သ လား။

လမ္းခု လတ္ တေနရာ မွာ..ဆရာ..အားေပး လမ္းျပ ဘူးခဲ့ တဲ့...လူငယ္ တေယာက္..ခုေတာ့..ဘေလာ့ ၾကီး တခု ေတာင္ ပိုင္ ဆိုင္ ေန ျပီ ျဖစ္ ေၾကာင္းနဲ႕.. ဆရာ႕ကို..ေက်းဇူးတင္ ေၾကာင္း..ေျပာဖို႕ ပ်က္ ကြက္ ခဲ့ ျခင္း ကို..ဒီမွာ ပဲ.. ျဖည့္ စြမ္း လိုက္ ပါရ ေစ..။

အေတာင္ ေတြ..တဖ်ပ္ဖ်ပ္ နဲ႕..အပ်ံသင္ ခဲ့တဲ့.. ငွက္ တေကာင္ဟာ..ခု လည္း..အပ်ံသင္ ဆဲ ပါ ပဲ ။ ဒါေပမဲ့...အေတာင္ ခပ္ သံ ေတြ က ေတာ့..တဘတ္ ဘတ္ ျဖစ္ ေန ျပီ ေပါ့။

◦

အပ်ံသင္ငွက္ ( သို႕) သိခဲ့ ဘူးတဲ့ `သင့္ ဘ၀´