စိန္ပန္းနဲ႕ကံ့ေကာ္ေတြ အတူပြင့္ခဲ့တယ္ (၁၀)

ေကသည္ ကိုကိုေ၀ ကို ေက်းဇူးတင္ျပီးလွ်င္.. သူ ရေသာ
သီခ်င္းမ်ား ကို စဥ္းစား၏။ ဆံုးရွံဳးရေသာ ကိုေစာညိန္း..မျမင္ဘူးလိုက္ေသာ
အနုပညာသည္ တဦး..သူဟာ ေလွတစင္း နဲက ျမစ္ေၾကာမွာ ေမွ်ာမယ္ ဆိုျပီး ဘယ္သူ မွ
တားလို႕မရ..တကယ္ ထြက္တတ္ တယ္လို႕ အဆိုရွိဖူးတယ္။ သည္ အခါမွာ.. ေကာင္းကင္မွ.. တိမ္ အပြင့္အဖူးမ်ား ေရဆင္းလို႕ ကူးၾကတာကို..ဆည္းဆာ ျပာမင္လဲ့လဲ့ မွာ သူျမင္ ခဲ့တယ္
ထင့္။

ေငြသား သင္ျဖဴးလား လို႕...
ထင္ေယာင္
ျမင္ေယာင္မွားဖြယ္..
လွမ်ိဳးစံုၾကဴးတဲ့ ပင္လယ္ေရျပင္က်ယ္..
သဲသာေသာင္ နဲ႕
ေငြေရာင္ကမ္းစြယ္
ထပ္ၾကိဳးဆင္ တဲ့ ပင္တိုင္ဖ်ား..
မုပၸလင္ နဲ႕လင္းယဥ္
အလား..
နာ၀ါ ေလွမ်ားေတြရယ္....

ေက...ဒါမွမဟုတ္.. ၾကည္ေအး ကိုယ္တိုင္ က.. ကိုေစာညိန္း ရဲ႕ ဆည္းဆာ ကို မွ ရူးသြပ္သူေပလား...။ အင္းလ်ား ကို ၀င္၀င္ျခင္း ေန႕တုန္းကလည္း.. ဆည္းဆာ ကို ျမည္တမ္း ခဲ့တယ္။ အခု.. သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီး..တီးၾက ဆိုၾကေတာ့လည္း.. ကိုကိုေ၀ ဆိုသူက.. ကာလေပၚထဲ က ..ကိုေစာညိန္း တပုဒ္ပုဒ္ ဆိုပါလား လို႕..အၾကံေပး ေတာ့.. ေကက ..ခ်က္ျခင္းပဲ..ဆည္းဆာ..ကိုသာ သတိရ ျပန္တယ္။ ကိုေစာညိန္း ရဲ႕ ဆည္းဆာ ကလဲ..တကယ့္ကို သာယာ ၾကည္နူး ယစ္မူး လြမ္းေမာ စရာ...။

တကယ္ေတာ့..ဆည္းဆာ ဆိုတာ.. လြမ္းတတ္သူ ေတြ အတြက္.. ျမည္တမ္း ညည္းငို စရာ ပခံုး တခု လို...။ ျပီးေတာ့... ေတြးခ်င္သူ ေတြ အတြက္လည္း.. ေျခခင္း လက္ခင္း အေတြးေတြ ခင္းခ်င္တိုင္းခင္း ဖို႕သာ.. ။

သူ႕အတြက္ေတာ့..ဆည္းဆာ ဆိုတာ..အေမွာင္လာ ေတာ့မယ္ လို႕ ၾကင္နာစြာ သတိေပးေနတတ္တဲ့..ညင္သာ တဲ့ လက္တစံု လို သာ မို႕..အလြမ္းနဲ႕ အေတြး ၾကား..မွ်တ နိုင္ပါေစ လို႕သာ..အျမဲ ဆႏၵျပဳေန ခဲ့ ရသည္ ။ အဲဒီ တုန္းက..အလြမ္းေတြ မ်ားတဲ့.. လူ တေယာက္ အေၾကာင္း.. ေတြးရင္း..ေတြးရင္း.ေတြးေပးရင္း...မမွ်တ နိုင္..ယိမ္းယိုင္မိ ေတာ့ မလို႕...။

...
.
.
.
.
...
...
..
..
..

 

◦

စိန္ပန္းနဲ႕ကံ့ေကာ္ေတြ အတူပြင့္ခဲ့တယ္ (၁၀)