သိမ္းျမစ္ေပၚက..ပန္းေျခာက္ေတြ..

မီးေရာင္ ေတြ ျပိဳးျပက္ ေနတဲ့..လန္ဒန္ ေမွ်ာ္စင္ တံတား ၾကီး ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း..ရင္သပ္ ရွဳ ေမာ …

-
ဒီေလာက္ ၾကီးမား ခန္႕ထည္ လွတဲ့.. ဗိသုကာ အနု လက္ရာ ေတြ ကို.. ဘယ္လို ေခတ္က..ဘယ္လို လူေတြ ..ဘယ္လို သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ခင္းျပီး.. ေဆာက္ခဲ့ ၾကပါလိမ့္ …

-
သမိုင္းေတြ ဒင္းၾကမ္း ျပည့္ေနတဲ့ လန္ဒန္ျမိဳ႕ၾကီးရဲ႕ ေဟာဒီ သိမ္းျမစ္ ၾကီး တေလွ်ာက္မွာ.. ဘ၀ေတြလည္း ဥဒဟို စီးဆင္းေနခဲ့ မွာပဲေလ..

-

“နင္..လန္ဒန္ေရာက္ျပီး.. တံတားၾကီး မေတြ႕ပဲ ျပန္သြားလို႕ ဘယ္ျဖစ္မလဲ …………….
.........ဒီတံတားၾကီးက..၂ပိုင္းဆက္ထားတာ .. သေဘာၤၾကီးေတြ လာတဲ့ အခါဆို..ဒီ အလယ္ေကာင္ၾကီး ကေန ခြဲခ် လိုက္တာ .. ငါတို႕..ဒီ ေမွ်ာ္စင္ေတြေပၚ တက္သြားျပီး..အေပၚ ေလွ်ာက္လမ္းမွာ လည္း ေလွ်ာက္လို႕ရတယ္.. ေအးေဆးေပါ့ဟ.. ျပီးရင္..ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ တပတ္ ျပမယ္.. ေနာက္မွ..ေကာ္ဖီေလး ဘာေလး ေသာက္ျပီး..နင့္ဟိုတယ္ ငါ လိုက္ပို႕ပါ့မယ္…… ….. ေဟာဟိုးက.. အေဆာက္အဦက.. MI 5 ေလ.. ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းကား ရိုက္သြားတာေပါ့..”

သူ႕ျမိဳ႕ သူ႕ရြာ ကို လာလည္ တဲ့.. ဧည့္သည္ တေယာက္ရဲ႕ ေရွ႕မွာ..တံတားၾကီးအတြက္.. ဂုဏ္ယူျပီး..ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ --- ကို..ရွင္းျပေနတဲ့..သူငယ္ခ်င္း ကို.. ပိုျပီး ေက်နပ္ သြားေစခ်င္ ပါတယ္။

-
“ ေအးပါဟယ္..တကယ္ပဲ..နင့္ကို ေက်းဇူးတင္တယ္.. အခ်ိန္က မေလာက္ေတာ့..ဒါၾကီးေတာ့..မေရာက္ေတာ့ ဘူး ထင္ေနတာ..”

-
“ ေအးေလကြာ.. နင္လာတာ..ခဏေလး.. ငါတို႕ ေတြ.. မေတြ႕တာ .. ႏွစ္ေပါင္း မနဲ ေတာ့ဘူးပဲ.. ငါ ..ဒီ ေရာက္ေနတာေတာင္..၁၀ ႏွစ္ ေက်ာ္ ျပီေလ ဟာ..နင္ေကာ..ျမိဳ႕ကို ျပန္ေရာက္ေသးလား..”

“ ေအာ္..ေအး..ခုန ေျပာလက္စ စကား ျပတ္သြား လို႕.. ျပန္တိုင္း ေတာ့.. ေရာက္ပါတယ္ဟာ.. မႏွစ္က.. ငါ တေခါက္ ေရာက္ေသးတယ္ေလ.. ျမိဳ႕မွာေတာ့.. ဒီလိုပါပဲ.. လမ္းေပၚ သြားလာ ေနၾက တဲ့..အငယ္ပိုင္း ေတြ..မသိေတာ့ဘူးဟ.. ”

တကယ္ပင္..ဒီသူငယ္ခ်င္း နဲ႕ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ သြားခဲ့တာ.. အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ..အခန္းေဖာ္..စာျပိဳင္ဖက္..။ ၁၀တန္းေအာင္..ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားတုန္း..၈ ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီး အတြင္းက..လွဳပ္ရွားမူေတြ ..။ ေရႊးေကာက္ပြဲ ကာလ .. .မဲရံုေတြမွာ.. လုပ္အားေပး ခဲ့ တာ ေလာက္ပဲ .. ေျပာစရာ ရွိ ေတာ့သည္။ ဒီၾကားထဲမွာ.. သူ ဘယ္ တုန္းက..ဘယ္သူ နဲ႕ အိမ္ေထာင္ က်သြားသလည္း..အခု လန္ဒန္ ကို ေရာ ဘယ္လို ..ဘယ္ပံု ဘယ္အခ်ိန္က..ေရာက္ ေန ခဲ့ လည္း.. ေသခ်ာ မသိ။ အခု .. ဒီ ၀င္မယ္ ဆိုေတာ့..အေမရိက မွာ ေနတဲ့.. သူငယ္ခ်င္းက.. ဖုန္း နံပတ္ ေပး လိုက္ လို႕.. ကမၻာ က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ထဲ..ျပန္ေတြ႕ ျဖစ္ၾက သည္။

အဲဒီ အေမရိက- က.. တေယာက္ဆို လည္း .. ၈၉ ခုႏွစ္တည္းက.. နယ္စပ္ ကို ေရာက္သြားခဲ့တာ.. သူ႕ပံုကို..လံုး၀ ကို ျပန္မဖမ္းနိုင္ေတာ့..။ မွတ္မိေနတာ..ပုဆိုး အစိမ္း တိုတိုေလး နဲ႕ စာအုပ္ေလးတအုပ္ ခါးၾကားထိုး ျပီး ေက်ာင္းတတ္တဲ့..ေကာင္ေလး တေယာက္။ ၈ ေလးလံုး ကာလေတြက.. အလြန္တက္ၾကြ၍ အလြန္စြာေသာ.. ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေလး တေယာက္..။ သူလည္း..ေတာထဲက..ဘ၀ ေတြကို ဘယ္လို ျဖတ္သန္းျပီး.. အေမရိက ကို ဘယ္အခ်ိန္က..ေရာက္ေနခဲ့လည္း..တခါမွ ေသခ်ာ မေမးျဖစ္ခဲ့။ တကယ္ေတာ့..သူတို႕ သံုးေယာက္လံုး.. ျမိဳ႕တျမိဳ႕တည္း..ရပ္ကြက္ တခုတည္း..ေက်ာင္းတေက်ာင္းတည္း.. မွာ..ၾကီးျပင္း ခဲ့ၾကရင္း.. ဘ၀ ျခင္းေတြလည္း မနီးမေ၀း ။
-

“ ဟိုေကာင္ နဲ႕ေတာ့..မၾကာ မၾကာ စကားေျပာျဖစ္ ပါတယ္.. နင့္ဆီ ၀င္ျဖစ္ဖို႕လည္း သူပဲ တိုက္တြန္းတာ..”

“ ေအးကြာ..ငါလည္း..အလုပ္ ေတြ ေျပာင္း..ဆိုင္ဖြင့္ တာေတြ.. စီးပြားေရး ေတြ.. ကေလးေတြ ကိစၥ ေတြ နဲ႕..ေတာ္ ေတာ္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ ေနတယ္..”

တံတားၾကီး ရဲ႕ အလယ္ေခါင္.. အဆက္ ေနရာ ၾကီးေပၚမွာ.. ေျခစံု ရပ္ ရင္.. သိမ္း ျမစ္ ၾကီး ကို လွမ္းေငး ျပန္ေတာ့.. ႏွစ္ ေယာက္လံုး..စကား စေတြ ျပတ္သြားျပန္သည္။ သူငယ္ခ်င္းက.. ေဘာင္းဘီ အိတ္ထဲက..စီးကရက္ ဗူးကို ထုတ္ရင္း..စီးကရက္ တလိပ္ကို မီးညိွ သည္။

-
အနားက..အေဆာက္အဦ ျမင့္ ၾကီးေတြ ေပၚမွာ လည္း မီးေရာင္ေတြက..တထိန္ထိန္.. ဟိုးေ၀းေ၀းက.. သေဘာၤ ေဟာင္းၾကီး ေပၚ မွာလည္း.. မီးပြင့္ေတြ..ျပိဳးျပိဳး ပ်က္ပ်က္..။ တံတားေပၚမွာ..လူ တခ်ိဳ႕ က..ခပ္သုတ္ သုတ္ ေလွ်ာက္လို႕..။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့.. ကိုယ္ေတြလို..တံတား ေဘာင္ၾကီးကို မွီျပီး .. ေငးမိ ေငးရာ..ေတြးမိ ေတြးရာ။ သူငယ္ခ်င္း ဆီက.. စီးကရက္ မီး က.. မလင္းတလင္း..ညေရာင္ ေအာက္မွာ.... ရဲကနဲ.. ။
-

“ ေအးေလ.. နင္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္တာ..ငါ နားလည္ပါတယ္.. ျမိဳ႕မွာေတာ့..ငါတို႕ အရြယ္တန္းေတြ.. ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား..မရွိ ၾကေတာ့ဘူးဟ.. ဟို.. စည္းရံုးေရး ဆင္းတုန္းက..ေတာ အတူတူ ဆင္းၾကတဲ့.. ကုလားဆိုင္က..ညီ အငယ္ေကာင္ လည္း..မရွိရွာေတာ့ဘူး.. လူငယ္ ေတြ လည္း..ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္ နဲ႕..ဘယ္လို ေတြ ျဖစ္လဲ မသိဘူး.. ”

-
သူငယ္ခ်င္း ဆီက.. သက္ျပင္း လား ဘာလား မသိ.. စီးကရက္ မီးခိုး တဆုပ္.. ခပ္ျပင္းျပင္း မွဳတ္ထုပ္ လိုက္သည္ ။

-
“ ေအး..ေျပာမွပဲ.. ဧသီတာ ပံုႏွိပ္တိုက္က..လန္ဘားေလ.. တို႕ေတြ သပိတ္စခန္း လွန္ေတာ့..သူ႕အေဖၾကီး..ငိုၾကီး ခ်က္မ နဲ႕ လိုက္ေခၚတာ.. အခု..သူက.. ၂၀၁၀ မွာေတာင္..ေအးလြင္ တို႕ အုပ္စုကေန..၀င္အေရြးခံ မလုိ႕တဲ့ ဟ.. ငါေတာ့..ရီခ်င္တာပဲ..”

-
သူေျပာ ေနတဲ့..သတင္းေတြကို.. အံ့ၾသဟန္ မျပသလို.. စိတ္၀င္စားပံု လည္း မေပၚတဲ့.. သူငယ္ခ်င္းက..စီးကရက္ျပာ ေတြကို တခ်က္ ေတာက္ထုတ္လိုက္ရင္း..

-
“ ဒါနဲ႕.. ဆရာဦးေအာင္ တို႕ေကာ..ဘယ္လိုလည္း.. ဆက္ လွဳပ္ရွားတုန္းပဲလား..”

-
“ ဆရာတို႕ကေတာ့..ဒီအတိုင္းပဲေပါ့.. သူလဲ က်န္းမာပါတယ္..ငါ အျမဲ ၀င္ႏွုတ္ဆက္တာပဲေလ.. ေတြ႕တိုင္းလည္း နင့္ကို ေမးပါတယ္..”

-
ျမိဳ႕ရြာ အေၾကာင္း..တိုင္းျပည္ အေျခအေန အေၾကာင္း.. ေျပာ ျဖစ္ ၾကေတာ့.. ဆရာဦးေအာင္ အေၾကာင္းက..ပါလာ ရ ေတာ့သည္။ ဘာပဲ ေျပာ ေျပာ..သူတို႕ျမိဳ႕ေလး မွာေတာ့..နိုင္ငံေရး အေၾကာင္း နဲ႕ ဆရာ့ အေၾကာင္းက..ခြဲထားလို႕ မရ။ အေရးေတာ္ပံုၾကီးမွာ..ဆရာ ပါ၀င္ခဲ့တာ..သူ႕ေက်ာင္းသားေတြ နဲ႕ အတူရပ္တည္ ခဲ့တာ ေတြက..ေမ့ေပ်ာက္ ျပစ္လို႕ မရနိုင္။

-
“ ဟိုတေခါက္ကဆို..ဆရာ့ဆီ..ေအးေအးေဆးေဆးကို ၀င္ျပီး ႏွဳတ္ဆက္ျဖစ္..စကားေျပာ ျဖစ္တယ္.. ဆရာကေတာ့..သူ႕ယံုၾကည္ခ်က္..ခံယူခ်က္ အတိုင္း..ဆက္ ရပ္တည္ ေနတာပဲေလ…။ ျမိဳ႕ကေတာင္..တလွမ္း ခြါ တာမဟုတ္ဘူး..လူငယ္ေတြကိုလည္း..အေျခအေန အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႕ အျပင္ေရာက္ ကုန္တာ..သူ႕အေနနဲ႕ မွတ္ခ်က္ အေထြအထူး ေပးစရာ မရွိပါဘူး … တဲ့....ဒါေပမဲ့.. ကိုယ့္ေျခေထာက္ကို..သစၥာမေဖာက္မိဖို႕ လိုသလို..သူမ်ားေနာက္ေက်ာလည္း..ဓါးမေထာက္မိ ဖို႕ အေရးၾကီးတယ္ လို႕.. ေျပာတယ္..... သူေျပာလိုက္တဲ့.. အဲဒီ အသံုးအႏွံဳး ေတြကို..ငါ..အတိအက် ကို မွတ္မိေနတယ္………

……….

…………. ျဖစ္ ခ်င္ေတာ့.. ၾကက္ၾကီးေလ..နင္ မွတ္မိတယ္ မလား.. သာကူးလိုလို..သတင္းေပးလိုလို.. တက္ၾကြသူလိုလို နဲ႕.. သူက..နယ္စပ္ ဒုကၡသည္စခန္း မွာ..ကန္႕ပ္ ၀င္ျပီး.. ဆရာ့ နံမယ္ကို အသံုးခ်..အခု..တတိယ နိုင္ငံ တခု ေရာက္သြားျပီတဲ့။ အဲဒါကို..ဆရာ သိသြားပံု ရတယ္ဟ.. ဆရာကလည္း..သူ႕ နိုင္ငံေရး သိကၡာနဲ႕ သူေနတာ.. ဒါမ်ိဳးေတြ ၾကားရင္..ခါးသက္မွာပဲေလ.. ငါတို႕ အျပင္က..သိတာဆို.. သူတို႕နဲ႕ ငယ္ငယ္ထဲက..ရပ္ေဆြ ရပ္မ်ိဳးလို ေနလာၾကတဲ့.. မိသားစု တစု ဆို.. အေမရိကကို.. ၀င္ျပီး..ဟိုက်မွ.. ဆရာ့ တူ လုပ္ျပီး..နိုင္ငံေရး ခိုလွံဳခြင့္ လုပ္သြား ဖူးတယ္တဲ့.. နိုင္ငံေရး နဲ႕ဆိုတာလည္း လားလားမွ မနီးစပ္ တဲ့ အျပင္.. ဇတ္လမ္းစံုကိုလည္း..အေတာ္ၾကာမွ..ဆရာက.. ျပန္ၾကားရ တာ ဆိုေတာ့..သူလည္း..အေတာ္ စိတ္ထိခိုက္ မွာေပါ့..”

-
ျပာေတာင့္ တက္ေနတဲ့ အထိ..စီးကရက္ကို ခဲ ျပီး..ျငိမ္နားေထာင္ ေနတဲ့..သူငယ္ခ်င္းက..ဘာမွတ္ခ်က္ မွ..မဆို..။

-
“ ေအးဟယ္..ငါကလည္း..စိတ္ပ်က္စရာ..အတင္းေတြခ်ည္း..စြတ္ခ် သလို ျဖစ္ေနျပီ.. စိတ္အားတက္ စရာ ေတြလည္း ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္ဟ .. ”

ခပ္သာသာ ရယ္သြမ္းေသြး မိေတာ့..

-
“ မဟုတ္ပါဘူး.. ငါလည္း..ဆရာ့အေၾကာင္း ေတြးေနမိတတ္လို႕ပါ.. စီးပြားေရးေကာ..အဆင္ေျပ ၾကရဲ႕လား မသိ..ဆရာ့ သား နဲ႕ သမီး ေကာ..”
-

“ သား ေတာ့ မသိဘူး.. အထဲ မွာပဲ လို႕ေတာ့ ေျပာတယ္..သမီးကေတာ့..ဆရာ နဲ႕ အတူ ေနရင္း..ဆရာ့ ကို..သူပဲ..ျပဳစု ေစာင့္ေရွက္ ေနတာေပါ့..စီးပြားေရး ကေတာ့..အသင့္ အတင့္ေပါ့ဟာ.. ျမန္မာျပည္ ထဲ မလဲ.. ရိုးရိုး မွန္မွန္ က်င့္ ျပီး .. ျပည့္စံု ဖို႕ ဆိုတာ..လြယ္တာ မွ..မဟုတ္တာ.. ေနာက္.. ဆရာ တို႕ မိသားစု ဆို ပိုဆိုးေတာ့ မေပါ့..ဒါေပမဲ့..ကိုယ့္ အုပ္စု ေတြ ေတာ့.. ရွိပါေသးတယ္.. ညဖက္ဆို..ဆရာ့ အိမ္မွာပဲ..လာ..သတင္းၾကည့္ၾက.. ေျပာၾက ဆိုၾက နဲ႕ေပါ့.. ဘိုေစာ တို႕ဆို..အခုထိ..တမိသားစု လံုး..လုပ္စရာ ရွိတာ..လုပ္ေနတာပဲ.. ပါေနတာပဲ.. ကိုတာၾကီး ကေတာ့.. ၀င္လိုက္ ထြက္လိုက္ပဲ.. ခုတေခါက္လည္း..ခဏ ပါသြား ေသး တယ္ေလ.. စိတ္ဓါတ္ကေတာ့..လံုး၀ မာတုန္း ..”
-

သိမ္းျမစ္ ေပၚကျဖတ္ျပီး..ခပ္ျပင္းျပင္း တိုက္ေနတဲ့..ညေလၾကမ္း ေၾကာင့္..ခဏ နဲ႕ ကုန္သြားတဲ့.စီးကရက္ တိုကို.. သူငယ္ခ်င္းက.. ျမစ္ျပင္ တေနရာ ကို ေတာက္ထုပ္ လိုက္တယ္..။ ေႏြဦး ဆိုေပမဲ့..မိုးေငြ႕ပါပံုရတဲ့..ညေလက..ေအးလွသည္။ ဂ်ာကင္ အေႏြးထည္ကို တင္းေနေအာင္ ဆြဲ ေစ့ ရင္း..အိတ္ ၂ဖက္ ထဲ..လက္ထဲ့ လိုက္ သည္။

-
“ နင္ ေအးေနပီလား....”

“ ေအး….နဲနဲ ေအးတယ္ဟ.. စကားကလည္း..ငါခ်ည္းပဲ ေျပာေန ျဖစ္တာ.. နင့္မိသားစု လည္း စိတ္ပူေနမယ္..ျပန္ၾကတာေပါ့..”

ျငိမ္သက္ေယာင္ ေယာင္ ..ပတ္၀န္းက်င္ေလး မွာ.. သိမ္းျမစ္ေပၚက.. ေနာက္ဆံုးေလျပင္း တခ်က္ သယ္လာတဲ့.. မိုးစက္ မွဳန္ေလး ေတြ ေၾကာင့္..အရာအားလံုး ပိုျပီး လွဳပ္ရွား ျမန္ဆန္ လာ သည္ ။

“ ဒီလိုပါပဲဟာ.. နိုင္ငံေရး ကေတာ့..ငါတို႕လည္း..ဒီမွာ..ၾကံဳရင္ေတာ့..သြားသြား ေအာ္တာပါပဲ..ဒါပဲ..ငါတို႕ တတ္နိုင္ ေတာ့တာပဲေလ .. ကဲ..ကဲ.. မိုးလဲ ရြာျပီ..ျပန္ၾကတာေပါ့.. နင္ ေကာ္ဖီ ဆိုင္ ထိုင္ခ်င္ေသးလား..”

“ မထိုင္ေတာ့ပါဘူး ဟယ္..”
ေခါင္းကို ရမ္းခါ လိုက္ ေတာ့.. သိမ္းျမစ္ျပင္မွာ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနတဲ့..မီးေရာင္ အရိပ္ ေတြ ...မိုးစက္ေတြ ေအာက္မွာ.. ပိုျပီး ျပန္႕၀ါး သြားသလို..။

“ ဒါနဲ႕..နင္- ေနာက္ႏွစ္ ျပန္လို႕ ၾကံဳရင္..ဆရာ့ကို ငါက..ႏွုတ္ဆက္တယ္..သတိရတယ္ လို႕ ေျပာလိုက္ပါဟာ.... ”
---
“စိတ္ခ်ပါဟယ္.. နင္ နဲ႕ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း..နင့္မိသားစု ဒီမွာ အဆင္ေျပေနေၾကာင္း..ေျပာျပလိုက္ပါ့မယ္..”
-

အဆက္အစပ္ မရွိေတာ့တဲ့..အတိတ္က..ပံုရိပ္ေတြ..ပံုမေပၚတဲ့..အနာဂါတ္ အေမာေတြ နဲ႕... ေဟာဒီ ပစၥပၸဳန္က..ေမွ်ာ္စင္ တံတားၾကီးရဲ႕ အလွအပ..ကိုမ်ား..ဖံုးကြယ္ လိုက္မိသလို ျဖစ္သြား ေလသလား..

-
တံတားၾကီး ရဲ႕ ေမွ်ာ္စင္တိုင္ၾကီး ေအာက္တဲ့တဲ့ကေန.. ျပန္ေမာ့္ၾကည့္ေတာ့..တံတားၾကီးက..ပိုလို႕ေတာင္..ၾကီးမားေနလိုက္တာ..

-
လူေတြ ေရးခဲ့တဲ့ သမိုင္းေတြ..လူေတြ ေဆာက္တည္ခဲ့ တဲ့.. ခန္႕ညား ထယ္၀ါ မူေတြ.. လူေတြ မုန္းတီးခဲ့ တဲ့..စစ္ပြဲ ၾကီးေတြ.. လူေတြ ကူးသန္းခဲ့တဲ့..စီးပြားဖလွယ္မူေတြ.. လူေတြ ေတာ္လွန္ အနိုင္ယူခဲ့ တဲ့..ေခတ္ အေျပာင္း အလဲ ေတြ..လူေတြ ကူးေျပာင္း ခိုလွံဳၾကတဲ့.. စိမ္းျမေရာင္ စားက်က္ခင္းေတြ.. ေနအျမင့္မွာ..အရိပ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း တိုလာတဲ့..ခိုနားရာေတြ.. အပူအပင္ နဲပါးသေလာက္.. တက္ၾကြမူေတြ..အဆက္မျပတ္ ေပါက္ကြဲ ေနတဲ့..ငယ္ဘ၀ေတြ…
-

အခုေတာ့..ကမၻာေက်ာ္ တံတားၾကီး ရဲ႕ အေျခမွာ..ရပ္ရင္း..သူတို႕ျမိဳ႕အ၀င္က .. ဒုတိယ ကမၻာစစ္ လက္က်န္.. သံ တံတားၾကီး တခု ကိုသာ.. ျမင္ေယာင္ ေနမိေတာ့သည္။ ဂ်ပန္ ကို ေတာ္လွန္ခဲ့တုန္းက..ျမိဳ႕အ၀င္ကေန.. မဟာမိတ္ ေတြ ခုခံ ခဲ့ တဲ့.. တံတားၾကီး။ သူတို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ..ညေနခင္း စက္ဘီးစီးခဲ့..ေလညွင္း ခံ ခဲ့ တဲ့.. တံတားၾကီး။ အေရးေတာ္ပံု ကာလ က.. ခြပ္ေဒါင္းအလံ ေတြ လႊင့္ျပီး .. တပ္ေပါင္းစု ေတြ ကို ၾကိဳဆိုခဲ့ တဲ့ ျမိဳ႕အ၀င္ တံတားၾကီး…။ တခ်ိန္က ဆရာ ေျပာခဲ့ သလို..“ ဒီ တံတားၾကီးမွာ ရွိတဲ့..သူရဲေကာင္းေတြ ရဲ႕ ၀ိညဥ္ ေတြ က.. ေတာ္လွန္ေရး အသိ ကို အျမဲ ႏွိဳးဆြ ေပးေန ခဲ့တာေပါ့ ကြ..” တဲ့။

-
တျဖည္းျဖည္း..စိပ္ လာေနတဲ့..မိုးစက္မွံဳေလးေတြကို.. ေရွာင္ရွားျပီး...ကားဆီကို ခပ္ေသာ့ေသာ့ ေလွ်ာက္ ေနတဲ့..သူငယ္ခ်င္း ေနာက္က..အမွီလိုက္ရင္း....

-
“ နင္..ေခ်ာင္းကုန္း တံတားၾကီး ကို သတိမရဘူးလား ဟင္..” လို႕ ေမး လိုက္ခ်င္သည္။
-

ဒါေပမဲ့..သူ မေမးျဖစ္ပါ။ လူ တေယာက္ျခင္း စီမွာ.. မလိုအပ္ပဲ သိစရာ မလို .. ဖြင့္ဟ လို႕ မသင့္တဲ့.. ခံစားခ်က္ေတြ.. ေနာက္ခံ အျဖစ္ အပ်က္ ေတြ..ကိုယ္စီ ရွိ ေန နိုင္ တာပဲ ။

-
အခုေတာ့..ငါတို႕ေတြ အားလံုး .. ခိုလွံဳရာ စားက်က္ေျမ အသီးသီးမွာ ေနထုိင္ ရွင္သန္ရင္း.. ငါတို႕ျမိဳ႕ေလး နဲ႕ ေခ်ာင္းကုန္း တံတားၾကီး ကို ေမ့ ေလ်ာ့ ေနၾကပါျပီေလ.…။

-
ဆရာတို႕ မိသားစု နဲ႕.. မိတ္ေဆြေဟာင္း တခ်ိဳ႕ကေတာ့...ျမိဳ႕ေလးကို ဖက္တြယ္ ရင္း..ေခ်ာင္းကုန္း တံတားၾကီး ရဲ႕ မုခ္ဦးကေန ..ျဖတ္ေက်ာ္လာမဲ့.. တစံုတရာ ကို..ေငးေမွ်ာ္ျပီး .. တေန႕ေန႕ကို.. စိတ္အားမေလ်ာ့တမ္း..ေစာင့္ေန ၾက ဆဲပဲ ထင္ပါရဲ႕…။

( ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႕ အမွတ္တရ )

◦

သိမ္းျမစ္ေပၚက..ပန္းေျခာက္ေတြ..