ဘေလာ့တလံုး..လက္တစံု..ဆႏၵတေပြ႕

ဘေလာ့ေတြ ေခတ္စားလာတာ အေတာ္ေလးၾကာသြားခဲ့ျပီ။ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ ေရးခဲ့ တာလည္း..၂ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီ။ ဘေလာ့ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ ကိုလည္း.. ေတာ္ေတာ္ တန္တန္ သေဘာေပါက္လာခဲ့ျပီ။
တကယ္ဆို- ဘေလာ့ မွာ စာေတြေရးၾကေပမဲ့.. တကယ့္ ပင္မ စာေပ ေရစီးနဲ႕ေတာ့..ဘယ္လိုမွ မတူနိုင္ခဲ့ေပ။ ျဖစ္ျခင္းျဖစ္နိုင္ ရင္.. ျမစ္လက္တက္ တခု လို..ေပါင္းစံု သြယ္ယွက္ နိုင္ တဲ့ သေဘာသာ ေဆာင္ေပလိမ့္မည္။ ဒါကလည္း..ဘေလာ့ေပၚက..စာေတြက..တကယ့္ ပံုႏွိပ္စာေပ ေတြေလာက္.. အဆင့္မမွီ ဘူးလို႕..ဆိုလိုရင္း မဟုတ္ျပန္။ မတူညီတာေတြက..အမ်ားသားပင္။

ဆိုပါေတာ့..။ မဂၢဇင္း ေဆာင္းပါးတပုဒ္ေရးဖို႕..ရင္းျမစ္ အေၾကာင္းအရာ ခိုင္လံုရမည္။ စာေရးသူက..အခ်ိန္ အေတာ္ ယူေကာင္း ယူမည္..။ အထပ္ထပ္ ျပင္ဆင္ အေခ်ာသပ္ ျဖစ္မည္။ အမ်ားျပည္သူ မဖတ္သင့္တာေတြ မပါရေလေအာင္..အဆင့္ဆင့္ တည္းျဖတ္ သုတ္သင္ရ နိုင္ေသးသည္။ ဘေလာ့ေရးျခင္းမွာေတာ့.. အဲဒီ အခ်က္ေတြ အင္မတန္ နည္းပါး ၍ မရွိသေလာက္ပင္ ထင္ရသည္။ ဒါကိုလည္း.. အားနည္းမူ လို႕.. လံုးလံုးလ်ားလ်ား မသတ္မွတ္ ခ်င္ပါ။
-
ဘေလာ့လို႕ေျပာလိုက္ရင္..စာေပ တခု ဆိုတာထက္.. ဆင္ဖမ္းတာေတြ..က်ားဖမ္းတာေတြ ကို ..အရင္ ေတြးမိ နိုင္ေသးသည္။ တကယ္လည္း.. အဲဒီ..ဆင္ေတြ က်ားေတြ ဖမ္းတဲ့ပြဲ ေတြ ရွိသည္။ လိပ္ေတြ..ဖားေတြလည္း ဖမ္း တတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕စာဖတ္သူေတြဆို..ဘေလာ့ေတြ ေပၚမွာ.. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အေတာ္ပံု ထားတတ္ၾကသည္။ ဘာေရခ်ိန္ ညာေရခ်ိန္ေတြ လည္း..တိုင္းတတ္ၾကသည္။ အဲဒီလိုပဲ.. ဘေလာ့ေတြ ေနာက္က..ဘေလာ့ကာ ေတြကိုလည္း.. ဟိုက..တစ..ဒီက တစ..အရုပ္ကားခ်ပ္ စပ္ၾကည့္ ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကသည္။
-
တကယ္ေတာ့..ဘေလာ့တခုစီတိုင္း ရဲ႕ ေနာက္မွာ..လက္တစံုစီ နဲ႕..စိတ္ဆႏၵတခ်ိဳ႕သာ..ရွိေနၾကတာပါ။ ဘေလာ့ေတြ ေပၚမွာ..ဆင္မဖမ္းနိုင္ပါဘူး..က်ားလည္း မဖမ္း နိုင္ပါဘူး။ စာေရးတဲ့ သူတိုင္းကလည္း..သူ႕စာေတြ ေလာက္.. ျပည့္စံု လွပ ( သို႕မဟုတ္) စိတ္ပ်က္ စရာ ေကာင္းေန မယ္ လို႕ မထင္မိပါဘူး။ သို႕ေပတည့္.. Google blogger မွာ ေရးထားတဲ့ express yourself online ဆိုတဲ့ စာသားေလးလို.. တနည္းတဖံု နဲ႕ေတာ့..ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ေဖာ္ျပ ေနၾကတဲ့..ဘေလာ့ကမၻာၾကီး ပါ။
-
ကိုယ္တိုင္လည္း..ဘာေတြ ေရးျဖစ္သလည္း..ဘာေတြ ေဖာ္ျပ ျဖစ္သလည္း..ဘာေတြ ထြက္ေပါက္ရွာခဲ့ဖူးသလည္း.. ဆိုေတာ့..အမ်ိဳးစံုေတာ့ ေရးျဖစ္ေနခဲ့သည္။ တခါတေလလည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး.. ။ တခါတေလလည္း..ထူထူထဲထဲ..။ တခါတေလလည္း ေလးေလးနက္နက္။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ေတာ့.. ဘေလာ့ေရးျခင္းကို..အေတာ္ ႏွစ္သက္မိပါသည္။ စာေရးဆရာ ဆိုတာထက္ စာေရးသူ ( Writer ) သက္သက္သာ ျဖစ္ခ်င္ တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္..စာဖတ္သူ အသင့္အတင့္ ရွိတဲ့ ဒီေနရာေလးမွာ.. စိတ္ထဲ တြန္းအားေပး လာသလို.. အေတြးထဲ ေပၚလာသလို.. တစံုတေယာက္ကို ဖြင့္ဟခ်င္လာသလို.. သိသေလာက္..ဖတ္သေလာက္..ျမင္သေလာက္.. လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ေဖာ္ျပ ေနရတာ..အင္မတန္ကို အဆင္ေျပေနသည္။ အဲဒီ အတြက္.. တခါတေလ.. ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ ရွိေကာင္း ရွိနုိင္သည္။ အေသအခ်ာကို ရွိေပလိမ့္မည္။
-
တေလာက.. ကိုယ့္စာေလးေတြကို..စာအုပ္ေလး လုပ္ျပီး..မိသားစု ကို ေပးဖတ္ေတာ့.. သူတို႕က..ေ၀ဖန္ အၾကံျပဳသည္။ ကိုယ္မကၽြမ္းတာေတြ ..( ဥပမာ..ဘာသာေရးလိုမ်ိဳးေတြ) ကို..သတိ နဲ႕ေရးဖို႕..။ အျငင္းပြားဖြယ္ ကိစၥ ( ဥပမာ- ရိုဟင္ဂ်ာလိုမ်ိဳး..ဂါဇာလိုမ်ိဳး) ေတြကို..ဘက္မလိုက္ပဲ..ေသခ်ာ ေလ့လာျပီးမွ ေရးပါလား တဲ့။ ကိုယ့္မွာကလည္း.. အေၾကာင္းျပခ်က္က..အသင့္ပါ။ အဲဒီလို..ခိုင္ခိုင္လံုလံု..ေရဆံုး ေရဖ်ား လိုက္ဖို႕ဆို.. ေခါင္းစဥ္ တခု ေအာက္မွာ..ပညာရွင္ပဲ လုပ္ေတာ့မွာ ေပါ့ လို႕။.အခု.. ကိုယ္ ဘေလာ့ေရးတယ္ ဆိုတာ.. စိတ္ထဲမွာ..ထိုးထိုးေထာင္ ေထာင္ ျဖစ္လာတာေတြ.. ဖ်ပ္ကနဲပဲ ျဖစ္ျဖစ္..ျမင္လိုက္ ၾကားလိုက္ သိလိုက္တာေတြကို.. လက္ဖက္ရည္ ၀ိုင္းမွာ.. အုပ္စုလိုက္ ျငင္းခံု စကားေျပာၾကသလို..
ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ..
သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ထိုင္ျပီး ရင္ဖြင့္ မိသလို...
အိမ္ကို ဧည့္သည္လာလို႕ ဧည့္ခံစကားေျပာသလို.. အဲဒီေလာက္ပါပဲ။ အမွားအယြင္း ပါလို႕..သေဘာမတူ နိုင္လို႕.. ျငင္းၾက ခံုၾက ရင္လည္း..ဒါဟာ.. လြတ္လပ္ျခင္း ရဲ႕ အလွတရား တခုပါပဲ။ သင္ရိုးမကုန္ေသးတဲ့ သင္ခန္းစာ တပုဒ္ပါပဲ။ ဘက္ မလိုက္ဖို႕ ဆိုတာကလည္း.. စာတပုဒ္ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ဘက္မလိုက္ေအာင္ ေရးေရး.. စာထဲမွာ..စာေရးသူကို ဖတ္လို႕ ရေန တာက..မ်က္လွည့္ တခုမွ မဟုတ္တာ။
-
ဖတ္ဖူးတဲ့ ပံုေဆာင္ခ်က္ တခု အရ ဆိုရင္ေတာ့ .. အခန္းတခန္းထဲကို ၀င္လာတဲ့ အခါ…
“ ငါ-လာျပီေဟ့” ဆိုတဲ့ လူနဲ႕ “ ဘယ္သူေတြ ရွိေနပါလိမ့္..” ဆိုတဲ့ လူ ႏွစ္မ်ိဳး ထဲမွာ.. ဒုတိယ လူမ်ိဳးသာ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္..ဘေလာ့တလံုး ရွိေနအံုးမယ္ ဆိုရင္.. လက္တစံုက လွဳပ္ရွားေနနိုင္ေသးတယ္ ဆိုရင္.. စိတ္ဆႏၵ တေပြ႕တပိုက္ကိုလည္း..မျပစ္ခ် နိုင္ေသး သေရြ႕ေတာ့.. ဒီေနရာမွာပဲ..ဘေလာ့ ဖတ္သူ..ဘေလာ့ ေရးသူေတြ နဲ႕ အေဖာ္ျပဳေနအံုးမွာပါ..။
ဆႏၵေတြ ျပ ေနအံုးမွာပါ။

( ဘေလာ့ ၂ ႏွစ္ျပည့္ ကတည္းက..ေရးဖို႕ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ စာေလးပါ..)


Share/Bookmark

33 Comments:

rose of sharon said...

ေရးထားတာေတြၾကိဳက္ပါတယ္... ဘေလာ႔အေပၚၿမင္တဲ႔အၿမင္ေတြလည္းအေတာ္ေလး တူပါတယ္....
က်မလဲ"ဘယ္သူေတြရိွေနမလဲ" ဆိုတဲ႔အထဲမွာဘဲပါခ်င္ပါတယ္... "ငါလာၿပီေဟ႔" မၿဖစ္ခ်င္ပါဘူး....

MANORHARY said...

အၿမဲတမ္းအေလးအနက္ေတြးတတ္တဲ့ ေက့ ထံုးစံ
အတိုင္း ဘေလာ့ခ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေရးသူေတြနဲ႔တြဲလို႔
ေတြးထားပံုေလးကိုသေဘာက်ပါတယ္ မႏွစ္က ေရးခဲ့
ဖူးတဲ့ ဘေလာ့ခ္မွတ္စု ကိုလည္းသတိရပါတယ္။

mgphonemyint said...

ေကာင္းတယ္ မေက ...
ဘေလာ့ကေန ဆင္ဖမ္း ၊ က်ားဖမ္းလုိ႔ မရတာ ေတာ့ အေသအခ်ာပဲေလ...း)

Unknown said...

အင္း.. အန္တီေက႔အေတြးဟာ ဘေလာ႔ဂါတခ်ိဳ႕ရဲ႕ ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကို ကိုယ္စားျပဳလိုက္ပါတယ္.. း)

Anonymous said...

ဒါဟာ လြတ္လပ္ၿခင္းရဲ ႔ အလွတရားတခု....

ေက ေရးထားတာေလး ၾကိဳက္တယ္...

ဘေလာ႔ေရးသူနဲ႔ ဘေလာ႔ဖတ္တဲ႔သူေတြ အေဖာ္ၿပဳႏိုင္တာလည္း အေသအခ်ာပါဘဲ....

mie nge

မေမ said...

“ဆႏၵေတြ ျပ ေနအံုးမွာပါ။”

ျပ သာ ျပ ေက ..... ရွင္.....ဆႏၵေတြ မျပေတာ့မွာေတာင္ စိုးရိမ္ေနတာ ..... :)

သက္ေဝ said...

ေရးထားတာ ေကာင္းလိုက္တာ ေက...
ရင္ထဲမွာ ရွိေနတာေတြနဲ႕ တထပ္တည္းပါပဲ...
ကိုယ္ကလဲ Writer သာ ျဖစ္ခ်င္တာပါ။ ၿပီးေတာ့ စိတ္အေတြးထဲေပၚလာသမွ် ေရးခ်ခ်င္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ Editor မရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကမာၻေလးဟာ တကယ္ကို ေပ်ာ္စရာေနရာေလး တခုပါပဲ...။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္...
ဘေလာ့တလံုး ရွိေနအံုးမယ္ ဆိုရင္..
လက္တစံုက လွဳပ္ရွားေနနိုင္ေသးတယ္ ဆိုရင္.. ရင္ထဲက စိတ္ဆႏၵ တေပြ႕တပိုက္ကိုလည္း ျပစ္မခ် နိုင္ေသး သေရြ႕ေတာ့ ဒီေနရာမွာပဲ အတူတူ တေယာက္က တေယာက္ကို အေဖာ္ျပဳရင္း ဆက္ေနသြားၾကတာေပါ့ေနာ္...

pandora said...

လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕အရသာကေတာ့ ဘာနဲ႕မွ မလဲႏိုင္တာ ေသခ်ာပါတယ္။

tin min htet said...

ဘေလာ့ဂ္ အေတြ႔အႀကံဳကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႏုပါတယ္။ ျမင္သေလာက္ကေတာ့ တကိုယ္ေတာ္က်ဲထားတဲ့ နံရံကပ္ စာေစာင္ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကဗ်ာေတြ စုေရးထားတဲ့ မွတ္စုစာအုပ္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေပးဖတ္တာနဲ႔တူပါတယ္။

ေကာင္းတဲ့ အခ်က္က စီစစ္ေရး မရွိေတာ့ လြတ္လပ္တယ္။ ကိုယ္ေျပာထားတာေလးေတြ ေဝမွ်လို႔လြယ္တယ္။ မေကာင္းတာက အယ္ဒီတာ မရွိေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာ တာဝန္အကုန္ယူရတယ္။ ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ၊ ေရးသင့္ မေရးသင့္တာ တခါတခါ ဆံုးျဖတ္ရ ခက္တယ္။

သက္ပိုင္သူ said...

မမေကေရ
၂ႏွစ္ေတာင္ ရွိသြားပီဆိုေတာ့ အားရစရာေကာင္းလိုက္တာ အခုမွ ကၽြန္ေတာ္က ၆လေလာက္ ၇ွိေသးတာ...
မေကလိုပဲ ဘေလာ့ေရးရင္း ေပ်ာ္တတ္လာပိ

ေမဓာ၀ီ said...

မေက ေရးထားတာေလး ေကာင္းလိုက္တာ။
တူတူပဲ မေကေရ ...
က်မလဲ ေတြးမိေနသမွ် ေရးမိေနအံုးမွာပဲ ...
တခါတေလေတာ့လဲ အေတြးခဏရပ္ အေရးခဏရပ္လို႔ ေပါ့ ...

ခင္မင္းေဇာ္ said...

တို႕ကလဲ ေရးႏုိင္သမွ်ေရးေနဦးမယ့္ ဘေလာ္ဂါ..
ဘယ္သူေတြနဲ႕ ဘယ္လိုသေဘာထားကြဲကြဲ လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲခြင့္ကို ယံုၾကည္တယ္။ ပန္းတုိင္တခုတည္းကိုေတာင္မွ လမ္းအသြယ္သြယ္ ရွိေသးတာပဲေလ။ ကုိယ္တို႕ စိတ္ကူးေတြ ရွိေနသေရြ႕ ေရးေနဦးမွာ ေကေရ..... ဘေလာ့ကေန ရလာတဲ့ ရင္ဘတ္တူ မိတ္ေဆြေတြကလဲ အဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ပါဘူး။ သူတုိ႕ စိတ္ကို အျပည့္မဖတ္ႏုိင္ဘူး ဆိုေပမယ့္လဲ သူတို႕ စာေတြကေန ၇၀ ရာႏႈန္းေတာ့ ဖတ္လို႕ ရခဲ့တယ္လို႕ အမကေတာ့ ေတြးမိတယ္။
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္ ေက.....

ဧရာ said...

ဟိုး… တစ္ခ်ိန္က ဓာတ္ပံု႐ိုက္တယ္ဆိုတာ Professionals ေတြမွ လုပ္လို႔ရတဲ့ အလုပ္။ ေနာက္ေတာ့ ဖလင္လိပ္၀ယ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္႐ိုက္ၾကတဲ့ ေခတ္။ ဒါေပမယ့္ ဓာတ္ပံုဆိုင္ကိုေတာ့ သြား ကူးရေသးတယ္။ အခုေခတ္က် လူတိုင္းနီးနီး ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ပံု ကိုယ္႐ိုက္, ခ်က္ခ်င္းၾကည့္ႏိုင္, ခ်က္ခ်င္းမွ်ေ၀ႏိုင္တဲ့ ေခတ္။ massification ထက္ customization က အေရးပါလာတယ္။ အယ္ဒီတာတို႔, စာေပစီစစ္ေရးတုိ႔ဆိုတဲ့ centralization ေတြကို ေက်ာ္ၿပီး individualization ကို ဦးစားေပးလာၾကတယ္။ ဓာတ္ပံုဆိုင္ကိုယ္ သြားစရာ မလိုေတာ့ေပမယ့္ တာ၀န္ေတြက အစစအရာရာ ကိုယ့္အေပၚ ပံုက်လာေတာ့တယ္။ ဒါလည္း လြတ္လပ္ျခင္း ရဲ႕ အလွတရား တခုပါပဲ။

မယ္႔ကိုး said...

မက တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေရးသတဲ့လား။
အေဟာင္းေတြ ျပန္ဖတ္ၾကည့္မိတိုင္း ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ အၿမဲေတြးစရာေလးေတြ ပါလို ့ ဒီဘေလာ့ေလးမွာ အၿမဲရွိေနမယ့္ ပရိသတ္ပါ။

Anonymous said...

အသစ္အသစ္ေတြၾကားမွာ အႏွစ္အႏွစ္ေတြမ်ားလာတာ တယ္ခက္ပါလား ၾကီးေဒၚေက

Moe Cho Thinn said...

စာဖတ္သူက ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တာ စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးဖတ္ႏိုင္ၿပီး၊ ေရးခ်င္တဲ႔သူကလဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးႏိုင္တဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ေလာကေလးတခု ရွိေနတာကိုက စိတ္အပန္းေျပျခင္းတခုလို႔ ထင္မိတာ။
ဟိုးတခါက ေက တို႔ဆီမွာ ကြန္မန္႔ေရးသြားသလိုပဲ ဘေလာ႔ဆိုတာလဲ ေရးရင္း ေရးရင္းနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေျပာင္းလာတတ္တယ္ ဆိုတာေလ။ ဟုတ္မွာပဲ။ ဆႏၵေတြ တေပြ႔မက သယ္မ မိေနတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္။
ဒါေပမဲ႔ တို႔တေယာက္တည္းအဖို႔မွာေတာ႔ ေရးသူတေယာက္ အေနနဲ႔ေျပာရရင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေဘာင္ခတ္လိုက္မိမွာ စိုးေနတယ္။ ဘေလာ႔ရဲ႔ လြတ္လပ္တဲ႔ အရသာကို ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ အတြင္းစိတ္က ကန္႔သတ္လိုက္မိမွာ စိုးေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေရးခ်င္လာရင္ ေရးမယ္၊ မေရးခ်င္ရင္လဲ မေရးဘူး။ အျမဲတမ္းကန္႔သတ္ခံေနရတဲ႔ ဘ၀ေတြထဲက လာသူေတြမို႔ လြတ္လပ္တဲ႔ အႏွစ္သာရ ကို အေရာင္ဆိုးလိုက္သူဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔။ တို႔အျမင္ပါ ကြဲလြဲႏိုင္ပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာေရးရတာကို ေပ်ာ္လို႔ ေရးေတာ႔ ေရးေနအုံးမွာ..။

ကုိေအာင္ said...

စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကုိယ္က်န္းမာျပီး မ်ားမ်ားဘေလာ့ႏိုင္ပါေစ။

မင္းညိဳ said...

လက္ဖက္ရည္ ၀ိုင္းမွာ အုပ္စုလိုက္ ျငင္းခံု စကားေျပာၾကသလို ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ထိုင္ျပီး ရင္ဖြင့္ မိသလို အိမ္ကို ဧည့္သည္လာလို႕ ဧည့္ခံစကားေျပာသလိုတဲ႔လား...ဖြင္႔ဆိုထားတဲ႔ ဘေလာ႔ အဓိပၸါယ္ေတြကို သေဘာက်သြားတယ္..။
ေက်ာင္းတုန္းက ၀ါသနာတူ သူငယ္ခ်င္း ၁ ေယာက္ေလာက္စီနဲ႔ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္လို႔ ေထြေထြရာရာေၿပာၾကတယ္..။ ထင္ရာၿမင္ရာေတြ သူမ်ားအၿမင္ကပ္ေလာက္တဲ႔ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေၿပာတာေတြလည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္တယ္..။ ခုအဲဒါေတြကိုဘေလာဂ္ေပၚမွာ ခ်ေရးၿဖစ္တယ္..။

ATN said...

မေက့ဘေလာ့က
ဥယာဥ္ေလးတခု
ျပဳစုထားတာနဲ႕တူတယ္...
စမ္းကေလးေတြေအး
ပန္းကေလးေတြေမႊး
ရွဥ္႕ကေလးေတြေျပး
ငွက္ကေလးေတြ ေတးဆို
ေလညွင္းေလးေတြ ခ်ိဳေနတာ
လာေရာက္ခံစားမိေနသလိုမ်ိဳး...
ပန္းေတြဆက္ပ်ိဳးေပးပါ မေက...

ေဆာင္းယြန္းလ said...

တကယ္ေတာ့..ဘေလာ့တခုစီတိုင္း ရဲ႕ ေနာက္မွာ..လက္တစံုစီ နဲ႕..စိတ္ဆႏၵတခ်ိဳ႕သာ..ရွိေနၾကတာပါ။

ရွိေနတဲ့ဆႏၵေတြကို မေကရဲ့ဘေလာ့ေပၚမွာ ဆက္လက္ခ်ၿပေနသမွ် ဖတ္ေနဦးမွာပါဗ်ာ

ခင္မင္လွ်က္

မေလး said...

"ဘယ္သူေတြရွိေနမလဲ" ဆိုတဲ့အထဲပါခ်င္သူေတြကို ေလးစားမိပါတယ္..ေက့ရဲ့ရိွသမ်ွဆႏေတြကို အရိုးသားဆံုးလက္တစံုနဲ့ အေကာင္းဆံုး ဖန္တီးအေကာင္အထည္ ေဖာ္နိုင္ပါေစကြယ္။

ကုိေပါ said...

ဘေလာ့ဂ္ေပၚက ဆင္ဖမ္းက်ားဖမ္းလုိ႔ မရေသာ္ျငား ဆင္ဖမ္းက်ားဖမ္းခ်င္ေနတဲ့ လူေတြကုိ ေထာက္ခံမယ့္ လူအင္အား စုစည္းေပးလုိ႔ ရႏုိင္ပါတယ္။ လက္နက္ေလးျမား ျပင္ဆင္ေပးလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေလထဲမွာပဲ ဆင္ဖမ္းမယ္ က်ားဖမ္းမယ္ ေအာ္ေနသူေတြကိုလည္း တကယ္ ထဖမ္းေအာင္ အထုိက္အေလ်ာက္ တြန္းအားေပးႏုိင္ပါေသးတယ္။

အနိမ့္ဆုံးအေနနဲ႔ကေတာ့ ကုိယ့္အျမင္သေဘာထားကုိ အရင္ကထက္ သိသာေအာင္ ထုတ္လႊင့္ေပးႏုိင္တာေပါ႔။

လြတ္လပ္မႈကေတာ့ အဓိကေပါ႔ေလ။ ဒါေပမယ့္ လြတ္လပ္မႈနဲ႔အတူ တာ၀န္သိမႈ၊ တာ၀န္ယူမႈေလးေတြကလည္း ကပ္ၿငိပါလာရင္ေတာ့ မလြတ္လပ္ေသးတဲ့ဘ၀မွာ ေနေနၾကရရွာဆဲ လူေတြအတြက္ ပုိေကာင္းတာေပါ႔။

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

ဆက္ေရးပါ မေကေရ။ အားေပးေနတယ္။ ကုိယ္ေျပာခ်င္တာေလးေတြကုိ ေဘာင္မရွိဘဲ ေျပာရတာ ေကာင္းပါတယ္။

ေမ့သမီး said...

ဘေလာ့ေရးတဲ့သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကိုယ္ေျပာျပခ်င္တာေလး၊ ဆႏၵေလးေတြကို ေျပာျပခ်င္တဲ့ ဆႏၵတခုကေတာ့ တူညီေနမယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္။ အားလံုး ကိုယ့္ဆႏၵနဲ႕ ကိုယ့္ဘေလာ့တထပ္တည္းက်ပါေစ။

JulyDream said...

ဆင္လည္း ဖမ္းဘူး။ က်ားလည္း မဖမ္းဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ျခင္ပဲ ရိုက္မယ္။

tune said...

ကုိယ့္ blogger half life ကေတာ့ ေက်ာ္သြားၿပီ။
ႀကံဳရတုန္း၊ ဆံုရတုန္းမွာ ဖတ္ခြင့္ရတာ ေရးခြင့္ရတာေလးေတြ ေျပာခြင့္ရတာေလးေတြ ေပ်ာ္ပါတယ္။
ဘယ္သူ႔ကိုမွ မျပလဲ ကိုယ္ ေရးခ်င္တာ ေရးေနမွ အဆင္ေျပတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ စာေရးေနတဲ့သူေတြ အားလံုးကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။
ဆင္ မဖမ္း၊ က်ားမဖမ္း ရင္ေတာင္ ဘေလာဂါ သက္ရွည္လာတဲ့ သူေတြက ေနာက္ကုိ ရုတ္တရက္ ၀င္လာ ေရာက္လာတဲ့ သူေတြအတြက္ တစ္ခုခု ေလးေတြ စုလုပ္ေပးၾကတာမ်ိဳး၊ အဲလို ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။
လုပ္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနေတြလဲ ရွိၾကတယ္လို႔ ထင္မိတာပါ။
ကုိယ္တို႔က short life by nature ျဖစ္ေနတဲ့အခါ ကိုယ့္ လုိအပ္ခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေတြးမိ၊ ေတာင္းဆိုခ်င္မိတာပါ။
ဒါကေတာ့ ကိုယ္ ေရြးခ်ယ္တာပဲလို႔ ေျပာေကာင္းေျပာလို႔ ရပါတယ္။
လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္ေပးလို႔ ရတာေတြ အမ်ားႀကီးလို႔ ျမင္မိတယ္။
မွားေကာင္းမွားေနမွာပါ။

နဒီမုိးညဳိ said...

ဘေလာ့ေလာက..ကုိ..အခုမွ.
.အစျပဳဝင္ေရာက္လာတဲ့သူအေနနဲ ့..
ဆင္လဲ.မဖမ္းတတ္..က်ားလဲမဖမ္းတတ္.
ပရြတ္ဆိတ္ေတာင္..အႏူိင္ႏူိင္..ဖမ္းေနရတယ္.
အေတြးေလး..ေတြ..ေကာင္းတယ္ေနာ္..
မွတ္သားစရာပါသြားပါတယ္..ရွင္

တန္ခူး said...

ေကေရ... ေကေရးတာေလးက ေကာင္းလိုက္တာေနာ္... ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို မွန္တခုနဲ ့ေထာင္ျပလိုက္သလိုပဲ... အမလဲအဲဒီလုိပါပဲေကေရ... သိပ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အၾကီးၾကီး မထားပါဘူး... အမရဲ့ ပို ့စ္၁၀၀ေျမာက္မွာ ေရးခဲ့ဘူးသလိုပဲ... နွလံုးသားထဲက ခံစားမွ ုေတြ ဖလွယ္ၾကတဲ့ေနရာေလးေပ့ါ...

"ဘာနဲ ့တူသလဲဆိုေတာ့…
သီခ်င္းေအးေအးေလးေတြနဲ ့ ဧည့္ခံတတ္တဲ့ လမ္းထိပ္က လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ခံုပုပုေလးေပၚ ထုိင္ရင္း နင္ရယ္.. ငါရယ္… သူရယ္… ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို အားရပါးရ အတူေ၀မွ်ၾကသလိုပဲ… တခါတခါ ခံစားခ်က္ေတြ ကာရံညီၾကတာလဲ ရိွရဲ့… တခါတခါ ခံစားခ်က္ေတြ အေရာင္ညွိမရတာလဲ ရွိရဲ့… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… ငါ့နံေဘးမွာ နင္ရွိတဲ့… နင္နံေဘးမွာ သူရွိတဲ့…သူ ့နံေဘးမွာ ငါရွိတဲ့… အထီးက်န္ျခင္းေတြကို ကန္ထုတ္ပစ္တတ္တဲ့… အဲဒီေနရာေလးကို ငါက ခ်စ္တယ္…"

စာေရးေကာင္းတဲ့ဘေလာ့ဂါေတြထဲက တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေက့ဘေလာ့ဂါေလးကို အျမဲေစာင့္ဖတ္ေနမွာပါ... ဘေလာ့ေလး သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ

ရႊန္းမီ said...

အခန္းတခန္းထဲကို ၀င္လာတဲ့ အခါ…
“ ငါ-လာျပီေဟ့” ဆိုတဲ့ လူနဲ႕ “ ဘယ္သူေတြ ရွိေနပါလိမ့္..” ဆိုတဲ့ လူ ႏွစ္မ်ိဳး .. ဆိုတဲ့ အိုင္ဒီယာေလးကို ႏွစ္သက္မိပါတယ္..
အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ရႊန္းမီက ဒုတိယတစ္ေယာက္လိုပဲ..
စာေတြကိုေတာ့ လာဖတ္လ်က္ပါ..

Anonymous said...

In my opinion,

'The blogger really need Honesty & Sincerity..

People can see clearly into your whole life style, intellectual status, etc and....

Finally they'll judge..

If your intention is good or bad, you'll be recognized in anyway..

Good luck for your life and enjoyment...

ကိုလူေထြး said...

ဘယ္သူေတြ ရွိေနပါလိမ့္
ဘယ္လိုလူေတြ ရွိေနပါလိမ့္
ဆႏၵျပျခင္းသည္ လြတ္လပ္မႈ၏ အႏွစ္သာရျဖစ္၍ အားေပးပါသည္။

ေမ်ာက္ဖမ္းတာေတြ ဆင္ဖမ္းတာေတြေတာ့ နားမလည္ဘူး...

လာရွင္းျပေပမယ္ဆိုရင္ ေက်းဇူးပါ

းဝ)

kay said...

မေနာ္ေဖာ နဲ႕ မေနာ္- ေက်းဇူး။ မွတ္စုေတြက.. တျဖည္းျဖည္း ပိုမ်ားလာတယ္ေလ။ း)
ကိုဖုန္းျမင့္ တို႕ ဆင္မဖမ္း က်ားမဖမ္း..ဘာဖမ္းလည္း ဆိုတာ သိတယ္။ း))
ၾကယ္- မီးငယ္ ေက်းဇူးပါ
ဒါဆို- ဆႏၵျပခိုင္းတာ..မေမေပါ့။
မသက္ေ၀- တူတူပဲေလ။
ပန္ပန္- ပဲေလွာ္နဲ႕ေရာ မလဲဘူးလား။ း) ဘေလာ့ေတြ လိုက္၀ယ္ေနျပီ။
ကိုတင္မင္းထက္- ဟုတ္တယ္။ က်မ အေဖေျပာဖူးတယ္။ (သမီးတို႕ဘေလာ့ေရးတာ..ေဖတို႕ငယ္က..နံရံကပ္စာေစာင္လိုေပါ့..တခုပဲကြာတာ..ဘယ္သူလာဖတ္လည္း ေစာင့္ျပီးေခ်ာင္းၾကည့္စရာမလိုဘူးေပါ့ .) တဲ့။
သက္ပိုင္သူ- ၆ လေပမဲ့ အနုပညာ စြယ္စံု ႏွံ႕စပ္တဲ့..lasalle ေက်ာင္းသားမို႕..အေလးထားလာဖတ္ပါတယ္။
မေမ- ေတြးမိေနသမွ်..ေရးသာေရးပါ။ အတူတူေပါ့။
အမ ခင္မင္းေဇာ္- ဆက္ေလွ်ာက္မယ္..လာ..ျမန္ျမန္ း)
ကိုဧရာ ေျပာသလိုပါပဲ။ နည္းပညာေတြေၾကာင့္ ဘ၀ေနပံုထိုင္ပံု သံုးစြဲပံု အားလံုး လိုက္ေျပာင္းရင္း.. စာေပ ရဲ႕ပံုစံတခု လည္း..အနည္းနဲ႕အမ်ားေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားတာပါပဲ။
မယ္ကိုးေရ- ဒီေနရာမွာပဲ ေစာင့္ေနပါ။ ေပါ့ပါးေလးေတြေရးရင္..ေတြ႕မယ္ း) ။
ရြာသား- အႏွစ္မ်ားရင္..နဲနဲ ေရေဖ်ာလိုက္
မခ်ိဳသင္းနဲ႕ သေဘာတထပ္တည္းပါပဲ။ ကိုယ့္အတြင္းစိတ္ကို သိပ္မကန္႕သတ္ပါဘူး။ အဲဒီ လြတ္လပ္မူကို အျပည့္အ၀ အသံုးခ်ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လားေလ။
ကုိေအာင္-ေပးတဲ့ဆုနဲ႕ျပည့္ပါေစ။
ကိုမင္းညိဳ-ဒါပါပဲေလ။ ဘေလာ့အရသာ။ အေၾကာင္းအရာ ကေတာ့ တပိုင္းေပါ့။

ကိုေအာင္သာငယ္- က်မ ဘေလာ့ကို ဥယ်ဥ္လို႕ တင္စားေပးတာ..ေက်းဇူးပါ။ ( က်မေတာ့ မထင္ဘူး ) း))

ကိုေဆာင္းယြန္းလ- း)
မေလး- မေလးလည္း..ဒုတိယ လူမ်ိဳးပဲဆိုတာ..က်မသိတာေပါ့။

ကိုေပါေျပာတာေတြလည္း က်မ သေဘာတူပါတယ္။ အတိုင္းအတာတခုအထိေတာ့..ဘေလာ့ဆိုတာ..ပုဂၢိဳလ္ေရးထက္ ပိုသင့္တဲ့ အရာတခု ..စာေပတခု ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဒီအေပၚမွာ..အာရံုေတြနဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေရလိုက္မလြဲဖို႕ ကိုသာ။

ပံုရိပ္ နဲ႕ေမ့သမီး..ေက်းဇူးပဲကြယ္။ း)
ကိုဇူလိုင္- ျခင္ဖမ္းေနတာ..သိတယ္ေလ။ း)

ကၽြန္း- ပံုႏွိပ္စာေပမွာ ေရးသားခဲ့ဖူးတဲ့သူဆိုေတာ့..ဘေလာ့ နဲ႕ပံုႏွိပ္စာေပ ဘယ္လိုခြဲျခားျမင္လည္း ..စိတ္၀င္စားတယ္။ ၾကံဳရင္ ေျပာျပပါလား။ မေနာ္ကိုေတာင္ တခါေမးဘူးတယ္ေလ။ ေရွ႕ကေန လုပ္ေပးဖို႕ ဆိုတာ..ဘာကိုဆိုလိုတာလည္း မသိဘူး။ က်မကေတာ့..အသစ္ေရးတဲ့လူမွန္သမွ်.. သတိျပဳမိစရာ စာမ်ိဳးဆို..အျမဲ လိုက္လံ ႏွုတ္ဆက္ အားေပးေလ့ ရွိတာပဲ။

ဒါဆို- နဒီမိုးညိဳ ကိုလည္း ၾကိဳဆို ပါတယ္။ း)
မတန္ခူးေရ- ေပးတဲ့ဆု ျပည့္ပါေစ ေပါ့ေနာ္။
ရႊန္းမီ နဲ႕ အတူတူ။ း)

Dear Anonymous- Yes.. the fact is plp need to sincere and humble on what they do. And I try to do so. Because every words of ours are judged by readers and that is the most important and value for writers. Thanks.

ကိုလူေထြး- ဖမ္းခ်င္ရာဖမ္း..ေသခ်ာတာေတာ့..ဘယ္သူမွ ကိုလူေထြးကို လာမဖမ္း။ း)

tg.nwai said...

ေကေရ..ေက႔သေဘာထားေရာ..ကြန္မန္႔ေတြေရာ သေဘာက်စြာ ဖတ္သြားပါတယ္။ ခ်ိဳသင္းေျပာတာကိုလည္း သေဘာက်..ကိုဧရာ႔အျမင္ကိုလည္း ဟုတ္ပါ႔ လုိ႔ ေတြးရင္း။ လက္တစံုနဲ႔ စိတ္ဆႏၵတခ်ိဳ႕နဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ကို ဆက္လုပ္ေနျဖစ္ဦးမွာပါ။ အနည္းဆံုး ကိုယ္႔စိတ္ထဲ ထုိးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနတာေလးေတြ ေျဖခ်ပစ္ရံု စာမ်က္နွာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔။