ဘေလာ့တလံုး..လက္တစံု..ဆႏၵတေပြ႕

ဘေလာ့ေတြ ေခတ္စားလာတာ အေတာ္ေလးၾကာသြားခဲ့ျပီ။ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ ေရးခဲ့ တာလည္း..၂ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီ။ ဘေလာ့ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ ကိုလည္း.. ေတာ္ေတာ္ တန္တန္ သေဘာေပါက္လာခဲ့ျပီ။
တကယ္ဆို- ဘေလာ့ မွာ စာေတြေရးၾကေပမဲ့.. တကယ့္ ပင္မ စာေပ ေရစီးနဲ႕ေတာ့..ဘယ္လိုမွ မတူနိုင္ခဲ့ေပ။ ျဖစ္ျခင္းျဖစ္နိုင္ ရင္.. ျမစ္လက္တက္ တခု လို..ေပါင္းစံု သြယ္ယွက္ နိုင္ တဲ့ သေဘာသာ ေဆာင္ေပလိမ့္မည္။ ဒါကလည္း..ဘေလာ့ေပၚက..စာေတြက..တကယ့္ ပံုႏွိပ္စာေပ ေတြေလာက္.. အဆင့္မမွီ ဘူးလို႕..ဆိုလိုရင္း မဟုတ္ျပန္။ မတူညီတာေတြက..အမ်ားသားပင္။

ဆိုပါေတာ့..။ မဂၢဇင္း ေဆာင္းပါးတပုဒ္ေရးဖို႕..ရင္းျမစ္ အေၾကာင္းအရာ ခိုင္လံုရမည္။ စာေရးသူက..အခ်ိန္ အေတာ္ ယူေကာင္း ယူမည္..။ အထပ္ထပ္ ျပင္ဆင္ အေခ်ာသပ္ ျဖစ္မည္။ အမ်ားျပည္သူ မဖတ္သင့္တာေတြ မပါရေလေအာင္..အဆင့္ဆင့္ တည္းျဖတ္ သုတ္သင္ရ နိုင္ေသးသည္။ ဘေလာ့ေရးျခင္းမွာေတာ့.. အဲဒီ အခ်က္ေတြ အင္မတန္ နည္းပါး ၍ မရွိသေလာက္ပင္ ထင္ရသည္။ ဒါကိုလည္း.. အားနည္းမူ လို႕.. လံုးလံုးလ်ားလ်ား မသတ္မွတ္ ခ်င္ပါ။

-
ဘေလာ့လို႕ေျပာလိုက္ရင္..စာေပ တခု ဆိုတာထက္.. ဆင္ဖမ္းတာေတြ..က်ားဖမ္းတာေတြ ကို ..အရင္ ေတြးမိ နိုင္ေသးသည္။ တကယ္လည္း.. အဲဒီ..ဆင္ေတြ က်ားေတြ ဖမ္းတဲ့ပြဲ ေတြ ရွိသည္။ လိပ္ေတြ..ဖားေတြလည္း ဖမ္း တတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕စာဖတ္သူေတြဆို..ဘေလာ့ေတြ ေပၚမွာ.. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အေတာ္ပံု ထားတတ္ၾကသည္။ ဘာေရခ်ိန္ ညာေရခ်ိန္ေတြ လည္း..တိုင္းတတ္ၾကသည္။ အဲဒီလိုပဲ.. ဘေလာ့ေတြ ေနာက္က..ဘေလာ့ကာ ေတြကိုလည္း.. ဟိုက..တစ..ဒီက တစ..အရုပ္ကားခ်ပ္ စပ္ၾကည့္ ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကသည္။
-

တကယ္ေတာ့..ဘေလာ့တခုစီတိုင္း ရဲ႕ ေနာက္မွာ..လက္တစံုစီ နဲ႕..စိတ္ဆႏၵတခ်ိဳ႕သာ..ရွိေနၾကတာပါ။ ဘေလာ့ေတြ ေပၚမွာ..ဆင္မဖမ္းနိုင္ပါဘူး..က်ားလည္း မဖမ္း နိုင္ပါဘူး။ စာေရးတဲ့ သူတိုင္းကလည္း..သူ႕စာေတြ ေလာက္.. ျပည့္စံု လွပ ( သို႕မဟုတ္) စိတ္ပ်က္ စရာ ေကာင္းေန မယ္ လို႕ မထင္မိပါဘူး။ သို႕ေပတည့္.. Google blogger မွာ ေရးထားတဲ့ express yourself online ဆိုတဲ့ စာသားေလးလို.. တနည္းတဖံု နဲ႕ေတာ့..ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ေဖာ္ျပ ေနၾကတဲ့..ဘေလာ့ကမၻာၾကီး ပါ။

-
ကိုယ္တိုင္လည္း..ဘာေတြ ေရးျဖစ္သလည္း..ဘာေတြ ေဖာ္ျပ ျဖစ္သလည္း..ဘာေတြ ထြက္ေပါက္ရွာခဲ့ဖူးသလည္း.. ဆိုေတာ့..အမ်ိဳးစံုေတာ့ ေရးျဖစ္ေနခဲ့သည္။ တခါတေလလည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး.. ။ တခါတေလလည္း..ထူထူထဲထဲ..။ တခါတေလလည္း ေလးေလးနက္နက္။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ေတာ့.. ဘေလာ့ေရးျခင္းကို..အေတာ္ ႏွစ္သက္မိပါသည္။ စာေရးဆရာ ဆိုတာထက္ စာေရးသူ ( Writer ) သက္သက္သာ ျဖစ္ခ်င္ တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္..စာဖတ္သူ အသင့္အတင့္ ရွိတဲ့ ဒီေနရာေလးမွာ.. စိတ္ထဲ တြန္းအားေပး လာသလို.. အေတြးထဲ ေပၚလာသလို.. တစံုတေယာက္ကို ဖြင့္ဟခ်င္လာသလို.. သိသေလာက္..ဖတ္သေလာက္..ျမင္သေလာက္.. လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ေဖာ္ျပ ေနရတာ..အင္မတန္ကို အဆင္ေျပေနသည္။ အဲဒီ အတြက္.. တခါတေလ.. ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ ရွိေကာင္း ရွိနုိင္သည္။ အေသအခ်ာကို ရွိေပလိမ့္မည္။

-
တေလာက.. ကိုယ့္စာေလးေတြကို..စာအုပ္ေလး လုပ္ျပီး..မိသားစု ကို ေပးဖတ္ေတာ့.. သူတို႕က..ေ၀ဖန္ အၾကံျပဳသည္။ ကိုယ္မကၽြမ္းတာေတြ ..( ဥပမာ..ဘာသာေရးလိုမ်ိဳးေတြ) ကို..သတိ နဲ႕ေရးဖို႕..။ အျငင္းပြားဖြယ္ ကိစၥ ( ဥပမာ- ရိုဟင္ဂ်ာလိုမ်ိဳး..ဂါဇာလိုမ်ိဳး) ေတြကို..ဘက္မလိုက္ပဲ..ေသခ်ာ ေလ့လာျပီးမွ ေရးပါလား တဲ့။ ကိုယ့္မွာကလည္း.. အေၾကာင္းျပခ်က္က..အသင့္ပါ။ အဲဒီလို..ခိုင္ခိုင္လံုလံု..ေရဆံုး ေရဖ်ား လိုက္ဖို႕ဆို.. ေခါင္းစဥ္ တခု ေအာက္မွာ..ပညာရွင္ပဲ လုပ္ေတာ့မွာ ေပါ့ လို႕။.အခု.. ကိုယ္ ဘေလာ့ေရးတယ္ ဆိုတာ.. စိတ္ထဲမွာ..ထိုးထိုးေထာင္ ေထာင္ ျဖစ္လာတာေတြ.. ဖ်ပ္ကနဲပဲ ျဖစ္ျဖစ္..ျမင္လိုက္ ၾကားလိုက္ သိလိုက္တာေတြကို.. လက္ဖက္ရည္ ၀ိုင္းမွာ.. အုပ္စုလိုက္ ျငင္းခံု စကားေျပာၾကသလို.. ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ..

သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ထိုင္ျပီး ရင္ဖြင့္ မိသလို...

အိမ္ကို ဧည့္သည္လာလို႕ ဧည့္ခံစကားေျပာသလို.. အဲဒီေလာက္ပါပဲ။ အမွားအယြင္း ပါလို႕..သေဘာမတူ နိုင္လို႕.. ျငင္းၾက ခံုၾက ရင္လည္း..ဒါဟာ.. လြတ္လပ္ျခင္း ရဲ႕ အလွတရား တခုပါပဲ။ သင္ရိုးမကုန္ေသးတဲ့ သင္ခန္းစာ တပုဒ္ပါပဲ။ ဘက္ မလိုက္ဖို႕ ဆိုတာကလည္း.. စာတပုဒ္ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ဘက္မလိုက္ေအာင္ ေရးေရး.. စာထဲမွာ..စာေရးသူကို ဖတ္လို႕ ရေန တာက..မ်က္လွည့္ တခုမွ မဟုတ္တာ။

-
ဖတ္ဖူးတဲ့ ပံုေဆာင္ခ်က္ တခု အရ ဆိုရင္ေတာ့ .. အခန္းတခန္းထဲကို ၀င္လာတဲ့ အခါ…

“ ငါ-လာျပီေဟ့” ဆိုတဲ့ လူနဲ႕ “ ဘယ္သူေတြ ရွိေနပါလိမ့္..” ဆိုတဲ့ လူ ႏွစ္မ်ိဳး ထဲမွာ.. ဒုတိယ လူမ်ိဳးသာ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္..ဘေလာ့တလံုး ရွိေနအံုးမယ္ ဆိုရင္.. လက္တစံုက လွဳပ္ရွားေနနိုင္ေသးတယ္ ဆိုရင္.. စိတ္ဆႏၵ တေပြ႕တပိုက္ကိုလည္း..မျပစ္ခ် နိုင္ေသး သေရြ႕ေတာ့.. ဒီေနရာမွာပဲ..ဘေလာ့ ဖတ္သူ..ဘေလာ့ ေရးသူေတြ နဲ႕ အေဖာ္ျပဳေနအံုးမွာပါ..။

ဆႏၵေတြ ျပ ေနအံုးမွာပါ။

( ဘေလာ့ ၂ ႏွစ္ျပည့္ ကတည္းက..ေရးဖို႕ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ စာေလးပါ..)

◦

ဘေလာ့တလံုး..လက္တစံု..ဆႏၵတေပြ႕