အတိတ္

အတိတ္ တခ်ိဳ႕ကိုု ... ျပန္ေတြးျဖစ္သည္။ အိပ္ခ်င္ေျပ..ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ အေတြးမ်ိဳး မဟုုတ္...။ နာနာက်င္က်င္..မ်က္ရည္ ၀ဲဖိုု႕ အေၾကာင္းလဲ မရွိ ..။ ခက္ခက္ခဲခဲ..ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ ၾကည့္ဖိုု႕ လည္း..မလိုု..။ ႏွေျမာတသ.. ျပန္ရခ်င္..ျပန္လိုုခ်င္ လိုု႕ လည္း..မျဖစ္နိုုင္...။ ဒါေပမဲ့.. ေတြးလိုုက္တိုုင္း..တကယ့္ကိုု အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုုး..အတက္ၾကြဆံုုး..၀မ္းအေျမာက္ဆံုုး အခ်ိန္ေတြ...။

++++++

“ ေမလ တို႕ ရင့္အိုေဟာင္းခ်ိန္..၀သာန္မိုးဦး မုတ္သုန္ျမဴး ျပီ..တိမ္ညိဳ မိလႅာ ရစ္၀ိုင္း ကာ ေလ...တေထာင့္ ကိုုးရာ ကိုုးဆယ္... ေမ မွာ..တိုု႕ နိုုင္ငံ သမိုုင္း အသစ္ ျပင္ေရးၾကမည္ ... ” ဆိုုတဲ့.. သီခ်င္းသံ ေတြ နဲ႕ စီညံ ေနခဲ့တဲ့.. ေႏြ ... “ ပိေတာက္ေတြ လွိဳင္တဲ့ ႏွစ္..ခေမာက္ေတြ နိုုင္ မဲ့ ႏွစ္ ” ဆိုုျပီး.. ပိေတာက္ေတြ ခဲခဲ လွဳပ္ေအာင္ ပြင့္ ခဲ့တဲ့.. ေႏြ... အဲဒီ ေႏြတေႏြ..။

မတ္လ ထဲမွာ... ရန္ကုုန္ကိုု မိသားစုု ကိစၥ နဲ႕..တအိမ္လံုုး သြားၾကေတာ့.. ထူးထူး ျခားျခား.. ပိေတာက္ေတြ.. တျမိဳ႕လံုုး ၀င္းထိန္ ေမႊးျမ ေန တာ.. အံ့ၾသဘနန္း.. ။ တကယ့္ကိုု.. ထူးထူးကဲကဲ..ပိေတာက္ေတြ က ေတာင္.. တခဲနက္.. ၀မ္းေျမာက္ အားေပး ခဲ့တဲ့.. ေႏြ ေပါ့..။

“ ~~~~ ခေမာက္ရဲ႕ ေဘး မွာ ၾကက္ေျခခတ္လိုု႕..သမိုုင္းေဟာင္း အသစ္ျပင္စိုု႕..ေျဖာင့္မတ္ တဲ့မွန္..တည္ၾကည္ ဂုုဏ္မခ်ိဳ႕..အဖြဲ႕ခ်ဳပ္သေဘာထားမိုု႕.. ~~~~ ရည္မွန္းခ်က္ လ၀န္းအိမ္..ဒီေႏြမိန္ ရႊန္းၾကည္လဲ့လိုု႕..ဘ၀ မခ်ိဳ႕.. အလွ မခ်ိဳ႕..အားမာန္မခ်ိုုဳ႕ပါ..ျပည္သူ႕ ေအာင္ေျမ သေျပနုု ခ်ိန္ မိုု႕...~~~~”

ျမိဳ႕နယ္စံုု.. ေနရာစံုုက..သီခ်င္းေခြ ေတြ..ဆိုုၾက..ထုုတ္ၾက.. လွည့္ပတ္ နားေထာင္ ၾက နဲ႕...ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္။ ရန္ကုုန္က ျပန္လာၾကေတာ့.. သီခ်င္းေခြ ေတြ.. အေတာ္မ်ားမ်ား ပါလာသည္။ မႏၱေလးတိုုင္း..က..ထုုတ္တဲ့ အေခြ တေခြ.. သိပ္ေကာင္း သတဲ့.. ညႊန္းလိုုက္ၾကသည္။ ေနာက္..ရန္ကုုန္တိုုင္း က.. အဆိုုေတာ္ တခ်ိဳ႕ ပါတဲ့.. သီခ်င္းေတြ...

သူတိုု႕ ျမိဳ႕ေလး က.. ရြာေလး တရြာက ေတာင္.. ရွိသမ ွ် ..စည္းေတြ ဒိုုးေတြ နဲ႕.. သီခ်င္းေတြ စပ္ၾက..ဆိုုၾက..အေခြေတြ ထြက္လာၾကသည္။ တကယ့္ ရင္ထဲ အသဲထဲက..သီခ်င္းေတြ.. ေနရာတိုုင္း မွာ.. လြင့္ပ်ံ႕ ေန ခဲ့သည္။

“ ~~~ ခေမာက္ေလးေဆာင္းလိုု႕ မဲရံုုသြား.. တိုု႕ တမ်ိဳးသားလံုုး ျပံဳးေပ်ာ္ၾကည္.. ~~~ တူညီညာ ဆႏၵေပး..ဒီမိုုကေရစီ ေရး အတြက္ တေသြးတသံညီ.. ~~ ”

၀ါးခေမာက္ေတြ လည္း.. အိမ္တိုုင္း မွာ..လူတိုုင္းရဲ႕ ေခါင္းေပၚမွာ.. တင့္တယ္ခ်င္တိုုင္း တင့္တယ္ ေနခဲ့သည္။

အခုု လိုု.. အခ်ိန္ေတြ ပဲေပါ့.. မတ္လရဲ႕ ပူျပင္းလွ တဲ့ ေနေရာင္ ေအာက္မွာ...လူငယ္ ေတြ.. မဲစာရင္း ကူး..လုုပ္အားေပး ၾကသည္။ အဲဒီ တုုန္းက..တျမိဳ႕လံုုးက..မဲစာရင္း လူဦးေရ ေတြကိုု..တေယာက္ခ်င္း..တအုုပ္ခ်င္း တရက္ကြက္ခ်င္း..လက္နဲ႕ ကူးယူ ရ တာမိုု႕.. လူငယ္ အေယာက္ ၂၀ ေလာက္ ကူးၾကတာေတာင္.. တပတ္ေလာက္ ၾကာ သည္။ ေနာက္ေတာ့.. ေကာင္စီရံုုးက..စာေရး ေတြ ကေတာင္.. လာျပီး..စကားေျပာၾက.. ေနာက္ၾက ေျပာင္ၾကနဲ႕... ခင္ခင္မင္မင္.. ။အားလံုုးက..တခုုခုုကိုု ေသခ်ာ စိတ္ခ် ေန ခဲ့တာ ျဖစ္မည္ ။

“ ကိုုယ္တိုုင္ ေတာင္..အသက္မျပည့္လိုု႕...မဲ မေပးရ ပဲ နဲ႕မ်ား.. .သူမ်ားကိုု ဘယ္လိုု မဲဆြယ္ မလဲ..” လိုု႕.. သူငယ္ခ်င္း ေတြ.. ေမာင္ႏွမ ေတြက..ေနာက္ၾကေပမဲ့... မနက္ လင္းတာ နဲ႕.. ပင္နီ တထည္ ၀တ္ျပီး...လူငယ္ တအုုပ္ၾကီး နဲ႕ အတူ.... ေရာေရာ ေယာင္ေယာင္.. စက္ဘီးေလး တျပင္ျပင္ ျဖစ္ေန ေတာ့သည္။ အင္မတန္ တက္ၾကြ လွတဲ့.. အမ ၂ ေယာက္ ေနာက္မွာ. ထပ္ၾကပ္မကြာ...

ခႏၶာကိုုယ္ ပိန္ပိန္ပါးပါး ေပၚမွာ..ပင္နီ ၀တ္စံုု ခ်ပ္ရပ္.. သနပ္ခါး ေတြ ပိန္းေနေအာင္ လိမ္းက်ံ ျပီး.. ေဒၚစုု ပံုုစံ လိုု မ်ိဳး ပန္းေတြ ပန္ ထားတဲ့.. အမလတ္က.. သူ႕ခေမာက္ ၾကိဳးကိုု သိုုင္း ျခည္ လိုုက္ရင္း...

“ ဒီေန႕.. ခရာေပါက္ .. ေရတာၾကီး ဖက္ က်န္ေသးတယ္.. ”

“ မေန႕က..အင္းေပါက္ကုုန္း ဖက္ မွာ.. လူေတြ ေတာ္ေတာ္ တက္ၾကြၾကတယ္...”

အုုပ္စုု ေခါင္းေဆာင္ျခင္း.. စည္းရံုုးေရး ဆင္းရမည့္..ေက်းရြာ ေတြ.. တိုုင္ပင္ ၾက သည္။

သူတိုု႕ စက္ဘီး အတန္း ၾကီးက.. ျမိဳ႕ျပင္ ကားလမ္း မ ေပၚက..ဖဲ့ဆင္းလိုု႕... လယ္ကန္သင္းရိုုး..ရြာလမ္းမ ေတြ ေပၚ..ဦးတည္ ေန ၾကျပီ..။ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုု ၾက.. စလိုုဂန္ ေတြ.. တိုုင္ၾက..။

ငုု နဲ႕ပိေတာက္ ေႏြမွာ ျပိဳင္ .. စုု နဲ႕ ခေမာက္ ေမ မွာ နိုုင္....

ရြာထိပ္ဆီက.. ေခြးေဟာင္သံ ေတြ ... ။ ေခြးေတြ ေနာက္က.. ေျပးထြက္ လာတဲ့.. ခေလး တသိုုက္...။ ေဘာင္းဘီမပါ.... ဖိနပ္ မပါ ... ကေလးၾကီး ေတြက.. ကေလးငယ္ ေတြကိုု..ခါးထစ္ခြင္ ခ်ီ လိုု႕..။ ရြာထိပ္က.. ထံုုးျဖဴ ေစတီ...မန္က်ည္းပင္ ရိပ္... ကုုကၠိဳပင္ရိပ္...ေအာက္မွာ.. လူစိမ္း ေတြကိုု ျမင္လိုု႕..အငိုုတိတ္ သြားတဲ့..ကေလး ငယ္ ေတြ နဲ႕ အျပိဳင္.. ပူေလာင္ေမာပန္းမူ ေတြ.. ေခၽြးေတြ သံ ေတြ လည္း ခ်က္ျခင္း တိတ္...။.. လူစုုစုု ေတြ႕တဲ့.. အိမ္၀ိုုင္း တခုု ထဲ.. စက္ဘီး ေတြ.. ေဒါက္ေထာက္က်..။ ေရေႏြးၾကမ္း နဲ႕ ထညက္ခဲ စားတုုန္း.. အိမ္ရွင္ ရဲ႕..ေဆာ္ၾသသံ.. ။

“ ပင္နီ ေတြ လာတယ္ေဟး...”

အနီးအပါးက.. တဖြဲဖြဲ ေရာက္လာၾကတဲ့.. မိန္းမ..ေယာက္်ား..လူၾကီး လူငယ္..။

“ က်ေနာ္ တိုု႕က.. ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ သမီး..ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ အဖြဲ႕က.. ခေမာက္ ပံုုေပါ့ေနာ္.. မဲေပး တဲ့ အခါ.. ေဟာဒီလိုု..စာရြက္ မွာ..ခေမာက္ပံုု ေလး ေဘးက..အကြက္မွာ..ၾကက္ေျခခတ္ လိုုက္ ရမယ္ ..”

ေတာသူ ေတာင္သား ေတြက.. ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကိုု သိၾကသည္။ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္သမီး ကိုု ခ်စ္ၾကသည္။ ျပီးေတာ့..အေျပာင္းအလဲ တခုုကိုု.. ေမ ွ်ာ္လင့္ ၾကသည္။ အဲဒီေလာက္ ရိုုးရွင္း တဲ့.. အေျခအေန တခုု အေပၚမွာပဲ.. ေႏြ တေႏြ လွဳပ္ရွား သက္၀င္ ေနခဲ့သည္။ အဲဒီ အေျပာင္း အလဲ က..စစ္မွန္ တဲ့..ဒီမိုုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရး ဆိုုတာ အထိ.. သိစရာ သိပ္မလိုုခဲ့..။ သူတိုု႕ လူငယ္ေတြ ေတာင္...ေသခ်ာ သိခဲ့ သလား.. မေသခ်ာ.. ပါတီ တခုု ရဲ႕ စည္းမ်ဥ္း ကလနား ေတြကိုု..လည္း..သူတိုု႕ မသိခဲ့.. အဖြဲ႕၀င္ ေတြ လည္း..မဟုုတ္ခဲ့ၾက..။ တကယ္ေတာ့..သူတိုု႕ အားလံုုးလည္း..အဲဒီ ေတာသူ ေတာင္သားေတြ လိုု မ်ိုဳး.. တိုုင္းျပည္ၾကီး နဲ႕ အ၀ွမ္း..
ေမ ွ်ာ္လင့္..၀မ္းေျမာက္ ေနခဲ့ ျခင္း သာ..။

သၾကၤန္ရက္ေတြလည္း လ်င္လ်င္ ျမန္ျမန္ ျဖတ္ေက်ာ္ သြားခဲ့သည္။ သၾကၤန္ရက္ေတြမွာ..ပဲခူးရိုုးမ ေတာင္ေၾကာေပၚက.. ေ၀းလံ လွတဲ့.. ေက်းရြာေတြ အထိ.. သြားခဲ့ ၾကတဲ့.. လူၾကီး ေတြ ရဲ႕.. စိတ္၀င္စား စရာ အေတြ႕အၾကံဳ ေတြကိုု.. နားေထာင္ ၾက ရသည္။ အဲဒီ ရြာေတြက..လူေတြက..ျမိဳ႕နဲ႕ ေ၀းလံ ေခါင္ဖ်ားလွေပမဲ့.. နိုုင္ငံေရး အသိ.. မေခါင္းပါး လွ ၾကဘူး ..ဆိုုတာမ်ိဳးေတြ..။

ဧပရယ္လ္ ျပီးေတာ့.. ေမ လ ကိုု ေရာက္လာခဲ့ျပီ..။ အရာအားလံုုးက..ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ..ျဖဴးျဖဴးေျဖာင့္ ေျဖာင့္..။ လြတ္လပ္ျပီး..တရားမ ွ်တ တဲ့.. ေရြးေကာက္ပြဲ ၾကီးမွာ.. မဲရံုုေတြ တိုုင္းမွာ..လုုပ္အားေပး လူငယ္ေတြ.. တူတူညီညီ..တက္တက္ၾကြၾကြ..။ ေအာင္ပြဲ ဆိုုတာကိုုလည္း..ျမင္ဖူး လိုုက္ၾကျပီ..မ်က္ရည္လည္ရႊဲ.. ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ..။

အခုုေတာ့...ဆယ္ စုု ႏွစ္ ..ႏွစ္ခုု အတြင္းမွာ..အရာအားလံုုးက..ေျပာင္းလဲ ေန ခဲ့ျပီ။ မေျပာင္းလဲ ေျပာင္းလဲ ေအာင္..နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီး ခံ ခဲ့ ရသည္။ သဘာ၀ အေျပာင္းအလဲ..လူလုုပ္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ.. အေျပာင္းအလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကားမွာ.. မေျပာင္းလဲ ပဲ က်န္ေနေသးတာ ကေတာ့.. လူထုု က..ယံုုၾကည္ ကိုုးစားရမဲ့.. ေခါင္းေဆာင္ တခ်ိဳ႕..။ မီးျပင္းေတြ ဘယ္လိုု တိုုက္တိုုက္.. အေတာင္မက်ိဳး.. ဦးမညႊတ္တဲ့ .. ဖီးနစ္ ငွက္ လိုု ရဲရင့္သူေတြ..။ လွိဳင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ ထန္ထန္.. လွိဳင္းမေၾကာက္ သူ ေတြ...။ ဘယ္လိုုပဲျဖစ္ျဖစ္..အတိတ္ က ေအာင္ပြဲ ကိုု.. သယ္ေဆာင္ ထမ္းပိုုး ထား ၾကေသးသည္။

အတိတ္ ကိုု လက္ဆင့္ကမ္း ဖိုု႕ အတြက္.. “ အတိတ္” လိုု႕..အတိ အက် ..သတ္ပံုု မလြဲ.. ရွိေန ဖိုု႕.. လိုုအပ္ သလား...။ မလိုုဘူး ထင္သည္။

လိုုအပ္ လာရင္ေတာ့.. အတိတ္ ကိုု ျပန္မေတြး ခ်င္ရင္ .. ရာဇ၀င္သာ..အသစ္ျပင္ ေရး ရ ေပလိမ့္မည္။

◦

အတိတ္