ကေလးဘ၀ ေန႕မ်ား

တေန႕ က.. all about bloggers ဆိုတဲ့..ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ စာမ်က္နွာေလး မွာ.. ကိုေပါ ဆိုတဲ့..ဘေလာ့ဂါ ၾကီးက.. တေနရာက ေန ရ လာ တဲ့ စာေလး တခု ကို ေ၀မွ် လိုက္ေတာ့.. ဘေလာ့ဂါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရဲ႕.. စိတ္အေတြး ေတြ..ရုတ္တရက္ ထ ပ်ံေျပးကုန္ ၾက ေတာ့တယ္။

First, we survived with mothers who had no maids. They cooked /cleaned while taking care of us at the same time.

We would spend hours on the fields under bright sunlight flying our kites, without worrying about the UV ray which never seem to affect us.

We would leave home in the morning and play all day, till street lights came on.
No one was able to reach us all day. WE DID NOT HAVE HANDPHONE S TO BUG US. And we were O.K. AND WE WERE SAFE.

We went to the jungle to catch spiders without worries of Aedes mosquitoes.

With mere 5 pebbles (stones) would be a endless game. With a ball (tennis ball best) we boys would run like crazy for hours.

We caught guppies in drains / canals and when it rained, we swam there.

We rode bikes or walked to a friend's house and just yelled for them!

We shared one soft drink with four friends, from one bottle and NO ONE actually worried about being unhygienic.

We fell out of trees, got cut, broke bones and teeth and we still continued the stunts.

We ate salty, very sweet & oily food, candies, bread and real butter and drank very sweet soft sweet coffee/ tea, ice kacang, but we weren't overweight because.......
WE WERE OFTEN OUT PLAYING!!

We never had birthdays parties till we were 21

+++++++

ဆိုေတာ့.. ပ်ံေျပးသြားတဲ့ ဆီ က ၊ ကေလးဘ၀ က ေန႕ရက္မ်ား ဆီ ကို ေပါ့။


 တကယ္ကိုပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ဆို.. ကေလး တေယာက္ လူျဖစ္ဖို႕ .. ဒီေလာက္ၾကီး မခဲယဥ္း လွ ဘူး ထင္တာပါပဲ ။ ေက်ာင္းသြားေတာ့..ကိုယ့္ ျမိဳ႕ ၀ိုင္းေလး ထဲ။  ေဆာ့ကစား ေတာ့..ကိုယ့္ရပ္ကြက္..ကိုယ့္လမ္း.. ထဲ  ။ ေမာင္နွမ မ်ားတဲ့ ကိုယ္ တို႕ ေတြ ဆို..ကိုယ္ ျခင္း ေမာင္နွမ ေတြ နဲ႕ တင္..ကိုယ့္ျခံ ၀ိုင္း ထဲ စိတ္ၾကိဳက္ ေဆာ့ စမ္း ။

တကယ္ေတာ့.. ညီအမ ေတြ အားလံုး ေမြးတုန္းကေတာ့..အေမ့ ဖက္က အဖြားတို႕ အိမ္မွာ ေမြးခဲ့တာ။ ေဖေဖ ေရာ ေမေမ ေရာ ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမ ေတြ ဆိုေတာ့.. အေမဖက္က..အဖြား နဲ႕.. ေဒၚေလး ေတြ ရဲ႕ လက္ေပၚ မွာပဲ.. အေန မ်ား ခဲ့ သည္။ ငယ္စဥ္ၾကီးလိုက္ နွစ္နွစ္ေလာက္ ဆီပဲ ျခားတဲ့..ကေလး ဘုစုခရု ငါးေယာက္ ကို သည္းခံ စိတ္ရွည္ ခဲ့တဲ့.. ေဒၚေလးေတြ နဲ႕ ဦးေလးငယ္ တို႕ ေနရာ မွာ ခုေန ျပန္၀င္ ၾကည့္ေတာ့..သိပ္ေတာ့ မလြယ္လွ ။

ေက်ာင္းစ ထား တဲ့ အရြယ္ ေရာက္ေတာ့ . အေဖမ်ိဳး ေတြ ဖက္ ေရာက္သြား ခဲ့ သည္။ အဲဒီေတာ့.. ျပက္ျပက္ထင္ထင္ မွတ္မိ တဲ့ ကေလးဘ၀ ေတြ ကေတာ့..အဲဒီ ျခံ၀ိုင္းေလး ထဲ မွာပဲ ျဖစ္ေန ခဲ့ တယ္။

ျခံ၀ိုင္း ဆို ေပ မဲ့ လို႕.. အၾကီး မယ္ ၾကီး  မဟုတ္သလို.. က်ဥ္းက်ဥ္းက်ဳတ္က်ဳတ္ ကေလး လည္း ဟုတ္ဘူး ရယ္။ ( ကိုယ္တို႕ အရပ္မွာ.. အလြန္ၾကီးတယ္  ဆိုရင္.. အၾကီး အေမၾကီး  လို႕ ေျပာတတ္တယ္။ အသံ ထြက္ေတာ့..အၾကီးမယ္ၾကီး ျဖစ္သြားေရာ ) 

လမ္းထိပ္မွာ စ်းဆိုင္ၾကီး နဲ႕ အိမ္ခပ္ ၾကီးၾကီး ရွိ တဲ့..စီးပြားေရးသမား ၾကီးေဒၚက.. အစိုးရ ၀န္ထမ္း ေတြ ျဖစ္တဲ့ သူ႕ ေမာင္ နွစ္ ေယာက္ ကို.. လမ္းထဲ အလယ္မက် တက် ေလး မွာ.. ျခံ၀ိုင္း ေလး အသင့္အတင့္ နဲ႕..အိမ္ နွစ္လံုး ကပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ ထားသည္။

 အိမ္ နွစ္လံုးက လည္း ကပ္သလား မေမး နဲ႕.. ၾကားထဲ မွာ..ဒန္႕သလြန္ပင္ တပင္၊ ဇီးခ်ိဳပင္ တပင္ နဲ႕.. ေရ ထဲ့ တဲ့ ေက်ာက္ဆည္ ေလး ငါးလံုး  က လြဲ ရင္..တအိမ့္ တအိမ္ လွမ္း ျမင္..လွမ္း စကား ေျပာလို႕ ရ ေန တာပဲ ။ လူၾကီးေတြ ၾကားထဲ .. ညီအကိုျခင္း..မရီး မတ္ ျခင္း ေတြ..လင္ညီအမ ျခင္းေတြ ဘယ္လို ဆက္ဆံ ၾက သလဲ မသိ.. ကိုယ္တို႕ ကေလး ေတြ ကေတာ့.. အရြယ္တူ ျခင္း .. ဆိုဒ္တူျခင္းေတြ  သူ႕အဆိုင္း နဲ႕ သူ..။  ဟိုဖက္ အိမ္က ခုနွစ္ေယာက္ ၊ ဒီဖက္ က.. ကိုယ္ ေတြ က..ငါးေယာာက္  လမ္းထိပ္ က  ၾကီး ေဒၚ ရဲ႕ သံုးေယာက္  .. ေပါင္း ဆယ့္ငါးေယာက္ ေသာ တ၀မ္းကြဲ ေမာင္နွမ ေတြ ၊ ရန္ျဖစ္လိုက္..ဖုန္တလံုးလံုး ထ ေအာင္ ေဆာ့လိုက္.. တအိမ့္တအိမ္ကူး လိုက္.. သစ္ပင္ ေတြ လု လိုက္။

သစ္ပင္ လု ရ တယ္ ဆို တာ ဒီလို။

ကိုယ္ တို႕ အိမ္ ရဲ႕  လက္ယာ ဖက္ျခမ္း မွာ.. အမ်ိဳးလည္း ေကာင္း ၊ သီးအားလည္း ေကာင္း တဲ့..မာလကာပင္ အၾကီးမယ္ ၾကီး တခု ရွိတယ္။ လူ႕ ခါး ေလာက္ မေရာက္တေရာက္  ခုန္တတ္လို႕ ရ တဲ့  ပင္စည္ခြ ကေလး ကေန ျပီးေတာ့.. ပတ္ပတ္ လည္ ကို အကိုင္းၾကီး ေလးကိုင္း နဲ႕ ေထာင္တက္ သြားလိုက္တာ.. နွစ္ထပ္အိမ္ ကို ေတာင္ ေက်ာ္ခ်င္ခ်င္ ရယ္။ မာလကာပင္ က လည္း သီးအားေကာင္းသလား မေမး နဲ႕.. မိုးတြင္း တတြင္း လံုး..သီး တဲ့ အျပင္ ေႏြ မွာေတာင္ ေႏြသီး ကၽြတ္ဆတ္ဆက္  က ေလး   ေတြက.. ပို စားေကာင္း ေန ေသးတယ္။ လူၾကီး ေတြ က .. အိမ္ အေပၚထပ္ ျပတင္းေပါက္ တို႕ ဗရံတာ တို႕ ကေန ျပီး ၀ါးတံခ်ဳ နဲ႕ ခူးစား ၾက ေပ မဲ့..၊ ကိုယ္ တို႕ ခေလး တသိုက္ က ေတာ့..၊ မိုးလင္း တာ နဲ႕..မာလကာ ပင္ ေပၚ ေရာက္ ေန ျပီ ။  တကယ့္တကယ္ တလံုး နွစ္လံုးထက္ လည္း ဘယ္ ပို စားနိုင္ မွာ လည္း ။ အပင္ ေပၚ တက္ခြ ရ တာ ကို က..ေပ်ာ္စရာ ေကာင္း ေနတာ။ အလကား ေန အလကား ဟိုး အရြက္ၾကိဳ အရြက္ၾကား ထိပ္ေခါင္ ကိုင္း ေတြ ၾကားက..အသီး ၀င္း၀င္း ပြပြ ၾကီး ေတြ ေတြ႕ရင္ ကိုပဲ.. ရတနာသိုက္ ၾကီး ေတြ႕ သလိုလို ။ ေတြ႕သမွ် ခူး ျပီး အပင္ေအာက္က..ေက်ာက္စည္ ထဲ သာ၊  ျပစ္ခ် ထား လိုက္ ။ လမ္းထဲက.. အိမ္နီးနားျခင္း ေတြ ကလည္း သြားရင္း လာရင္း ၀င္ လာ ေတာင္းစား သြား တာ ပဲ။ 

အဲဒီ မာလကာ ပင္ နဲ႕ ပတ္သတ္လို႕  ေမာင္နွမ ေတြ လည္း  ေတာ္ေတာ့္ကို ေသြးကြဲ ၾက ရတယ္။ ေသြးကလည္း တ၀က္က ကြဲ ျပီး သား ျဖစ္ေနတာကိုး။ ေမာင္နွမ ေတြ အားလံုး ထဲ မွာ အဲဒီ မာလကာပင္ ကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္..ကိုင္းက်ိဳ ကိုင္းၾကား..ကိုင္းဖ်ား ကိုင္းနား အထိ တတ္နိုင္ တဲ့သူ က၊ နွစ္ေယာက္ ပဲ ရွိတယ္။ 

 ဟိုဖက္ အိမ္က.. အငယ္ဆံုး ေကာင္ မင္းမင္း ရယ္ ၊ လမ္းထိပ္ က..ၾကီးေဒၚသမီး မမငယ္ ရယ္ ။  သူတို႕က သစ္ပင္တက္ ကၽြမ္း ေတာ့ အသီးေကာင္း ေကာင္း ပြပြ ၀င္း၀င္း ေလး ေတြ ဆိုတာ..သူတို႕ လက္ထဲ မွာ ခ်ည္းပဲ။ တခါတေလ..ဒီဖက္ အိမ္က လူေတြ..အိပ္ယာ မ နိုးေသးဘူး.. မင္းမင္း က.. သစ္ပင္ေပၚ မွာ..တခၽြတ္ခၽြတ္ နဲ႕ ေရာက္ေနျပီ။ ကိုယ္ တို႕ ညီအမ ေတြ ကလည္း ရွိတဲ့ ဥစၥာကို ရွာၾကံ ေျခာက္ တာ ပဲ ။ ဒါ..ငါတို႕ မာလကာပင္ ၾကီး ေပါ့ ။ တခါ တေလ လည္း.. လမ္းထိပ္ အိမ္ ကေန..တေယာက္တည္း ပ်င္းလြန္းလို႕ လာ ေဆာ့ တဲ့.. တဦးတည္းေသာ သမီး မမငယ္ ကို လည္း.. ျခံ၀ိုင္း ထဲ ေရာက္တာ နဲ႕.. ဟိုဖက္ အိမ္ နဲ႕ ဒီဖက္အိမ္ ယာယီ မဟာမိတ္ ဖြဲ႕ ျပီး..၀ိုင္း ပညာ ျပ ၾက လို႕..ခဏခဏ ငို ျပန္ ရ တတ္ တယ္ ။

အပင္တက္ လည္း မကၽြမ္း၊ အသီး လည္း မရွာတတ္တဲ့.. ကိုယ္ ကေတာ့.. တနွစ္ နဲ႕ ေျခာက္လပဲ ကြာ တဲ့. နို႕ညွာ အမ   မိေတ နဲ႕ ေပါင္း ျပီး မာလကာ ပင္ ကို ၊ အေျခာက္တိုက္ ပဲ တက္ တာ မ်ားပါတယ္။ အေျခာက္တိုက္ ဆိုတာ က.. အလကား ေန အလကား ပ်င္းတာနဲ႕..အားတာနဲ႕..အပင္ေပၚ တက္..။ သစ္တကိုင္း စီ ယူ ျပီး အိမ္လုပ္တမ္း ကစား ။ စာက်က္စရာ ရွိရင္ လည္း စာအုပ္ကို အပင္ေပၚ ယူ ျပီး က်က္။  သစ္ကိုင္း ေတြ ဆိုတာလည္း လူဆီ ေတြ ၀ ျပီး ၊ ေပၚလစ္ သုတ္ထားသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ ေျပာင္ေခ်ာ ေနတာပဲ။ မာလကာပင္ မိန္းမ တက္ လို႕ သာ ေသရင္.. အဲဒီ အပင္ၾကီးလည္း အေစာၾကီး တည္းက  ေသ ေရာ ပဲ။ တက္လိုက္တဲ့ မိန္းမ ေတြ။

အဲ  .. ေဆာင္းတြင္း ေရာက္လာျပီ ဆိုရင္ေတာ့.. ဟိုဖက္ အိမ္က..ေမာင္နွမ ေတြ ကို မ်က္နွာခ်ိဳ ျပန္ေသြး ရ ျပန္တယ္။ ဘာလို႕ဆို သူတို႕ အိမ္ေနာက္ေဖးက..ဆီးသီးပင္ ၾကီးက.. အသီးေတြ ရဲရဲ နီ လာ ျပီ ကိုး။ မာလကာသီး ရာသီ ကလည္း ကုန္ျပီ။ ဆီးပင္ကေတာ့..အပင္တတ္လို႕ မလြယ္ သလို တက္စရာလည္း မလိုဘူး။ အကိုင္းေတြ ေအာက္မွာ ေထာက္ထားတဲ့..၀ါးတံခ်ဳ ေတြကို တခ်က္ နွစ္ခ်က္ ပင့္လိုက္ တာ နဲ႕.. ေအာက္ မွာ.. ခင္း ထား တဲ့ ဖြဲေတြ ေပၚ တျဖဳန္းျဖန္း ေၾကြေတာ့ တာပဲ။ အဲလို အခ်ိန္ဆို..ဟိုဖက္ အိမ္က.. အမ ေတြ က လည္း ..ဟဲ့ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚ.. က် ကုန္ျပီ တို႕ ဘာတို႕.. ေအာ္ ေပါ့။ ျပီးေတာ့ လည္း ေမာင္နွမ ေတြ..ဟိုဖက္အိမ္ က ငံျပာရည္ ရယ္..ဒီဖက္အိမ္က.. ငရုတ္သီးမွုန္႕ ရယ္ ကို ဇလံုထဲ ဆီးသီး နဲ႕ ေရာနယ္ ျပီး.. တရွဴးရွဴးတရွဲရွဲ စားၾက ျပန္ေရာ။

မိုးဦးက် သရက္သီး ေပၚ ခ်ိန္ က ..ဒီေလာက္ ျပသာနာ မရွိလွဘူး။ ဟိုဖက္ အိမ္က..ေရႊနီသီး ေတြ နဲ႕..ဒီဖက္အိမ္က.. ရင္ကြဲသီး - အသီး လိုက္ တာ ျခင္း က လည္း   အတူတူ ေလာက္ မို႕၊ အျပန္အလွန္ လဲ စား ၾက တာပဲ ။ တျခံေက်ာ္က   ကိုင္းက် ေန တဲ့.. မခ်စ္စု ပင္ ၾကီး ကိုေတာ့.. နွစ္အိမ္လံုးက ေမာင္နွမ ေတြ..အလစ္ေခ်ာင္း ျပီး..ခဲ နဲ႕ ျပစ္ျပစ္ စား တတ္တာ။ မိုးဦးေလဦးက် လို႕..တျဗဳန္းျဗဳန္း ေၾကြျပီ ဆို ရင္ေတာ့.. မရွက္တတ္ေသး တဲ့..အငယ္ ေတြ က တာ၀န္ယူ ျပီး ၊ ေျမာင္းထဲထိ ဆင္းေကာက္ ပဲ ။

တအုပ္လံုး နည္းနည္းေလး ရွိန္ တာက လမ္းထိပ္က ၾကီးေဒၚပဲ ရွိတယ္ ။ ရွိန္တယ္ ဆိုတာ ကလည္း.. သူက..ပိုက္ဆံအိတ္ ၾကီး ျဖစ္ေနေတာ့.. ေကၽြးအေမ လို ေပါ့ ေလ။ ၾကီးေဒၚက.. စိတ္ကူးကလည္း ယဥ္ တတ္ ေသးတာ။ သူက  ၀မ္းကြဲ ေမာင္နွမ ေတြ အကုန္လံုးကို..သိပ္ စည္းလံုး ခ်စ္ခင္ ေစခ်င္သည္ ။ ဒါေတာင္ တရုန္းရုန္း တအုန္းအုန္း နဲ႕ လက္ရွိ ေမာင္နွမ ဆယ့္ငါးေယာက္ အျပင္၊ တျခားရပ္ကြက္ တခု မွာ ေန တဲ့.. နည္းနည္း အေနေ၀း တဲ့.. ၾကီးၾကီး တေယာက္ မွာ လည္း သားသမီး သံုးေယာက္ ရွိေသး ေတာ့.. တရား၀င္ စုစုေပါင္းက..ဆယ့္ရွစ္ေယာက္။ အဲဒီ ဆယ့္ရွစ္ေယာက္ စလံုး ရဲ႕..ေမြးေန႕ ေမြးရက္ ေတြကို အလြတ္ ရ သူ အျဖစ္ သူ႕ကိုယ္သူ အင္မတန္ ဂုဏ္ယူ တတ္ သူ။ ငါက..ငါေမြးတာတင္ မက..ငါ့ေမာင္ ငါ့အမ က ေမြးတာေတြ ကိုပါ.. တာ၀န္ယူ နိုင္တယ္ေဟ့ လို႕ လည္း ၊ လက္ခေမာင္း ခတ္တတ္သူ။ သူ ကိုယ္တိုင္ ဆံုးခန္း မတိုင္ ခဲ့ တဲ့ ပညာေရး အတြက္ ၊ အတိုးခ် ခ်င္ စိတ္ က လည္း ၾကီး လွ သည္။ သားသမီး တူမ ေတြ တင္ မက.. အနီး အပါးက..ကေလး ေတြ ကို လည္း ၊ ပညာေရး အတြက္ ဆိုရင္.. လာခဲ့ ပဲ ။  ေက်ာင္း ေအာင္စာရင္း ေတြ ထြက္ျပီ ဆိုရင္… ကာယကံ ရွင္ ေတြ က  အိပ္ေကာင္းေန တုန္း .. မနက္ ၅ နာရီ တိုင္း မွန္မွန္ လမ္းထေလွ်ာက္ တဲ့ ၾကီးေဒၚ က..  အေစာဆံုး သြားၾကည့္ ျပီး သြား ျပီ။  အိမ္ေရွ႕ကေန..  တလမ္းလံုး ၾကားေအာင္ လာေအာ္ ျပီး သြား ျပီ ။  ဘယ္သူ က ဂုဏ္ထူး ဘယ္နွယ္ခု..  ဘယ္၀ါက  ဂုဏ္ထူးမပါ  ေမာင္နွမ ေတြ အတန္းကုန္ ရွိသမွ်.. သူပဲ ဒိုင္ခံ ၾကည့္ေပး တာ။

ေမာင္နွမ ေတြ ကလည္း.. အရြယ္ေတြက.. ဆိုင္း၀ိုင္း ထဲက..ပတ္လံုးေလး ေတြ လို.. အနိမ့္ အျမင့္ အဆင့္ဆင့္ အစီစီ အရီရီ။ ေျပာရရင္ အတန္းတိုင္း မွာ တေယာက္ ရွိတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ေက်ာင္းဖတ္စာအုပ္ ဆိုတာ.. ၾကီးစဥ္ ငယ္လိုက္ အဆင့္ဆင့္ လက္လႊဲ သြားလိုက္တာ ေမာင္နွမ ဆယ့္ရွစ္ေယာက္မွာ အငယ္ဆံုး လာျဖစ္ရ တဲ့.. ကိုယ့္ အတြက္ေတာ့.. ေသျပီ ဆရာပဲ ။ ေက်ာင္းစာအုပ္ တင္ မကဘူးေလ.. ေက်ာင္း၀တ္စံု ဆိုလည္း.. အမ ေတြ အဆင့္ဆင့္ ဆီ က..က် လာတာ ေတြ ဆိုေတာ့ ။

အသစ္ ၀တ္ရ ျပီ ေဟ့ ဆို ေတာ့ လည္း.. ယိမ္းထြက္သလား ေအာက္ေမ့ ရတယ္။ အတြက္ အခ်က္ ေကာင္း  အကြက္လည္း ေစ့ တဲ့ ၾကီးေဒၚက..ဘာ၀ယ္၀ယ္ အုပ္လိုက္ ၊ ေတာင္းလိုက္၊ ဒါဇင္လိုက္ ဆိုေတာ့၊ ပိတ္တအုပ္ ၀ယ္ထားျပီ ဆိုရင္..၀တ္ေပ ေတာ့.. လံုျခည္ဆင္တူ ၊ ဂါ၀န္ ဆင္တူ၊ ရွပ္အက်ီ ၤ ဆင္တူ။

အဲဒီ ေမာင္နွမ ၁၈ ေယာက္ ဓါတ္ပံုေလး ကိုလည္း ၾကီးေဒၚပဲ စီကာ စဥ္ကာ ရိုက္ခဲ့ တာ ေလ ။ ေအာက္ဆံုးတန္းက.. ဒီဇိုင္းေတြ က လည္း ၊ သူ႕ဒီဇိုင္း သူ႕လက္ရာ ပါပဲ ။ ခုေန ျပန္ေတြး ေတာ့..ေတာ္ေတာ္ပဲ လုပ္လည္း လုပ္နိုင္ တဲ့ ၾကီးေဒၚ လို႕…။

သၾကၤန္ ပိတ္ရက္..ေက်ာင္းေတြ အလုပ္ေတြ နား ျပီ ဆိုတာနဲ႕.. သူ႕ရဲ႕ တခ်က္ခုတ္ နွစ္ခ်က္ျပတ္ ဘုရားဖူး လိပ္ဥတူး အစီအစဥ္ စ ေတာ့ တာပဲ။ သစ္ တို႕ ဆန္တို႕ ပဲ တို႕..ေအာက္အရပ္ က ကုန္ ေတြ အျပည့္ တင္ထားတဲ့ သူ႕ကုန္ကားၾကီး ေပၚ မွာ ဖ်ာေတြ ခင္း ျပီး၊ ဒန္အိုး ဒန္ခြက္ အျပည့္အစံု နဲ႕.. အထက္အညာ ဘုရားဖူး နွစ္တိုင္း ထြက္ တာပဲ။  သူ အဓိက ကုန္သြယ္တာက…ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ပခုကၠဴ ဆိုေတာ့.. ပုပၸါး ပုဂံ ဆိုတာ အမုန္း ပဲ။ မုန္းဆို.. မုန္းေခ်ာင္း ေဘးက..သခင္ဘိုးလွၾကီး ရုပ္ထုၾကီး နဲ႕ ပန္းျခံ ထဲ ေရာက္ျပီ ဆိုတာနဲ႕ အညာေျမ ကို ေရာက္ျပီ ဆိုေတာ့… ခရီးတေထာက္နား ျပီး၊  ထမင္း ခ်က္ စား ၾက ရတာကိုေတာ့ မွတ္မိေနသည္။ 

ရွမ္းျပည္ ေတာင္ၾကီး ဖက္ လည္း ေရာက္တာပဲ။ အဲတုန္းက..ေဒသခံ အသိ လည္း သိပ္မရွိ ပဲ ၊ အညိုေရာင္ နယ္ေျမ ေတြ ဆို..မ်က္ကန္း တေစၦမေၾကာက္ ညၾကီး မင္းၾကီး လည္း ျဖတ္ေမာင္း ၾက တာပဲ။  မြန္ျပည္နယ္ ဖက္ ဆို..က်ိဳက္ထီးရိုး စက္စဲ က်ဳိက္ခမီ သံျဖဴဇရပ္ ပါ မက်န္..။ ေျပာသာ ေျပာတယ္ ၊ အရြယ္က ငယ္ေသး ေတာ့.. ကေလးဘာ၀ ေပ်ာ္တာေလာက္ပဲ သိတာ။ ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ ေတြ ဘာေတြ လည္း မယူတတ္ ေသးဘူး ရယ္။။

ပုဂံဘုရားဖူး

တကယ္ေတာ့ ေမာင္နွမ ေတြ အားလံုး တက္ညီ လက္ညီ ေဆာ့ ၾက ေလွာင္ၾက တဲ့ အခ်ိန္ မွာ..ကိုယ္က.. အငယ္ဆံုး ကြမ္းညွပ္ ဂ်ိဳင္းညွပ္ ထမင္းသိုးဟင္းသိုး အရြယ္ ပဲ ရွိေသး တာ ဆိုေတာ့.. အကိုအမ ေတြ ေနာက္ေဖး ဂိုေဒါင္ထဲ မွာ.. ဇာတ္ထုပ္ခင္း ရင္..ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ လုပ္ေပး.... လူၾကီးေတြ လာမလာ တံခါးေပါက္က..ေစာင့္ၾကည့္ေပး တဲ့ အဆင့္ပဲ ။ အၾကီး ပိုင္းက.. အကိုေတြ အမ ေတြ.. ဆယ္တန္းေတြ ေအာင္ ေကာလိပ္ ေတြ သြားကုန္ ေတာ့ မွ.. အုပ္စုေတြ ကြဲ သြား ၾက ေတာ့တာ။

အဲဒီေတာ့ မွ.... ဟိုဖက္အိမ္က မမျဖဴ နဲ႕ မမနီ က တတြဲ .. လမ္းထိပ္အိမ္ က မမငယ္ နဲ႕ မမယု က..တတြဲ။ မိေတ နဲ႕ မိေက ကေတာ့..  ဟိုဖက္အိမ္က..မေကးၾကီး နဲ႕ ေပါင္း ျပီး သံုးေယာက္ တဖြဲ႕ ေပါ့.. တခါတေလ လည္း .. ေမာင္ နွစ္ေယာက္ ပါ တဲ့ အခါ ပါ။ ဒါေပမဲ့..အဲဒီ အငယ္ေကာင္ နွစ္ေယာက္က လည္း..တကယ့္ ဟာ ေတြ ဆိုေတာ့.. နွမ ေတြ နဲ႕ သိပ္ေပါင္းေဆာ့ ေလ့ ေတာ့ မရွိလွဘူး။ သူတို႕က..စြန္လႊတ္ ေဘာလံုးကန္ ။ ျပီးေတာ့ အေကာင္ ဗေလာင္ ေတြ ကို ပို စိတ္၀င္စား တာ ေလ။ အိမ္ေရွ႕ ျမက္ခင္း ေပၚက..ပုစဥ္း ေရာင္စံု ေတြ ကို၊ မင္းမင္း တေယာက္ လက္ရဲ ဇက္ရဲ ဖမ္းျပ ျပီ ဆိုရင္.. ကိုယ္တို႕မွာ အားေတြ က် လို႕။  သူတို႕ ေမြးတဲ့ ေရႊငါးေတြ..ေခြးေတြ..ၾကက္ေတြ..ဘဲေတြ ကို လည္း သြားသြား ေမာ့ ရ ေသး တယ္။ တခါတေလ လည္း ရီ ရတယ္..။ တျခံ၀ိုင္းတည္း ေန ျပီး.. ဒီဖက္အိမ္က..ညီအမ ေတြက.. အပင္ေလး ေတြ စိုက္.. ဟိုဖက္ အိမ္က..အငယ္ နွစ္ေကာင္ ေမြးထားတဲ့..ဘဲေတြ က  ၀င္တြတ္..ၾကက္ေတြက ၀င္ခြပ္ နဲ႕.. ေမာင္နွမ ေတြ ရန္ျဖစ္ၾက ျပန္။

ေႏြရာသီ ေကာလိပ္ေက်ာင္း ေတြ ပိတ္ လို႕  အၾကီးေတြ ျပန္ေရာက္လာ လာျပီ ဆိုရင္ ေတာ့… တလမ္းလံုးက..လူပ်ိဳ လူရြယ္ ခေလးပါ မက်န္ စု ျပီး လမ္းလံုးျပည့္ ထုပ္ဆီးတိုး ၾက ေရာ ။ ေျပာသာ ေျပာတာ.. ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ေတြ ဆိုေပ မဲ့လို႕ လည္း အသက္ေတြက ၂၀ ေအာက္ ပဲ ရွိၾက ေသးတာ ကိုး။ ထိပ္ဆိုး ေခါင္သူၾကီး က ေန ေနာက္ဆံုး ပိတ္ စည္း အထိ.. မရွိဘူး ဆို စည္းေတြ ဆယ့္ငါးခု ေလာက္ေတာ့..တိုး ရ တာ ပဲ။ ကားေတြ ဘာေတြ လည္း မရွဳပ္တဲ့ ..မရွိလွတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ဆိုေတာ့..လမ္းသြား လမ္းလာ စက္ဘီး ဆိုက္ကား ကေတာ့.. ဒီလမ္းကို ေရွာင္ ကို သြား ၾက ေတာ့ တာ။ တလမ္းလံုး ကလည္း.. တေယာက္ထိပ္ တေယာက္ပုတ္ ရင္း အတူတူ ၾကီးလာ ခဲ့ ၾကတဲ့ သူေတြ ခ်ည္း ။ ေဆာ့လို႕ ေမာျပီ ဆို..  မုန္႕ဘိုးေပါရင္ ေတာ့   ျမိဳ႕လယ္ေခါင္က.. အေအးဆိုင္ေပါ့ ။ နည္းနည္း ၀က္ခမ္းတဲ့ အခါ မ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ့၊ ၅ က်ပ္တန္  ဖရဲသီး တလံုးေလာက္ စု ၀ယ္ျပီး.. ေရငတ္ ေျဖ လိုက္ ၾက တာပဲ ။  တခ်ိဳ႕ည ေတြ ဆို သစ္ပင္ တပင္ ေအာင္ စုျပီး သရဲ ေခၚ လား လည္း ေခၚ ရဲ႕ ။ လူၾကီး မိဘ ေတြ မ်ား စိတ္ပူတာ ထြက္ဟန္႕ တာ မ်ိဳး တခါမွ မရွိ သလိုပဲ  ။ 

ဒီ ကစားပြဲ ေတြ ၾကားထဲ ရံဖန္ ရံခါ ဆိုသလို  အထူး ဧည့္သည္ေတာ္ ေတြ ကလည္း ေပၚတတ္ေသး တယ္။.. ဟိုဖက္အိမ္က..မေကး တို႕ အေမဖက္က..၀မ္းကြဲ ေမာင္နွမ ၾကြက္နီ တို႕ေတြ .. ရန္ကုန္က လာလည္ တာ မ်ိဳး။ ကိုယ္တို႕ အေမဖက္က.. မမစိုး တို႕ ညီအမ ေတြ.. သူ႕အေဖ အလုပ္နဲ႕ နိုင္ငံျခား သြားေနျပီး ျပန္လာေတာ့..ျမန္မာစကား ေျပာ တတ္ ေအာင္ .. နယ္မွာ တလ ေလာက္  လာထားတာ မ်ိဳး ။ မမစိုး ကလည္း အကစား မက္တဲ့ သူ ဆိုေတာ့.. အိမ္ေပၚ ေရာက္တဲ့ အထိ ေဆာ့လို႕ကို မျပီး ဘူး။ အိပ္ယာထဲ မွာ   ဖက္လံုးတလံုးစီ ေပးဖက္ … ကလိထိုး ျပီး လက္လြတ္တဲ့သူ အရွံဳး တမ္း ဆို   သူတို႕ အငယ္ေတြ   သိပ္ေပ်ာ္တာ။ အိမ္ေပၚ ေရာက္ လည္း   အျငိမ္ေန ၾက တာ မဟုတ္ဘူး။ တိုးတိုးေျပာတမ္း၊ စာအုပ္လွန္တမ္း က စလို႕.. ဇယ္ခုပ္..ဇယ္ေတာက္…အရီးၾကီး ေတြ ေတာင္ ရွံဳးမယ္။

မိုးရြာရင္ မိုးေရ ခ်ိဳးမယ္ ဆိုတာ ေလာက္ ေတာ့..ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသး ။  မိုးရြာထဲ ေက်ာင္းသြား ရတာ စိတ္ညစ္ ေပ မဲ့.. ေက်ာင္းဆင္းလို႕ မိုးရြာ ရင္ေတာ့ သိပ္ေပ်ာ္တာ။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႕..တျခံလံုး ေဖြးေနတဲ့ ေရေတြ ထဲ.. တဗြမ္းဗြမ္းနဲ႕ ေနေအာင္ ေျပးေဆာ့ၾကတာ။ လက္ထိပ္ ေတြ   ပဲေရခြံ ပြ လာ ေတာ့မွ.. အိမ္ေပၚတက္ၾက ။ ျပီးရင္ အေႏြးထည္ ေလး  ၀တ္ျပီး..ထမင္းၾကမ္းေလး ကို ဆီနဲ႕ ဆားနဲ႕ နယ္ျပီး ပဲေစ့ေလးေတြ ျဖဴး   စားရတာ..အရသာ ဘယ္လို ရွိမွန္းလည္း မသိ။ တခါတေလ ေဒသထြက္ ေျပာင္းဖူး ေတြ မီးဖိုေခ်ာင္ ထဲ ပံုေန ရင္ေတာ့.. နတ္ျပည္ေမႊး ..ေက်ာက္တန္းစီ  ေမ်ာက္လက္ေမာင္း အမ်ိဳးစံုေသာ ေျပာင္းဖူး လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေတြ ကို၊ အေစ့ေလး ေတြ ထြတ္ျပီး ေၾကာ္စား..ျပဳတ္စား ဖုတ္စား.. ေမွာက္စား လွန္စား ၾကိဳက္သလို စားစမ္း မကုန္နိုင္ ဘူး။

ေနာက္ပိုင္း မေကးၾကီးက..အပ်ိဳေပါက္လာေတာ့.. ကိုယ္ တို႕ လို မိုးေရထဲ လိုက္ မဆင္း ေတာ့ဘူး ။ သူက..မမယု တို႕ အပ်ိဳေပါက္ အုပ္ထဲ ေရာက္သြား ေရာ ။ လံုျခည္ ေျခမ်က္စိ ဖုန္း၀တ္.. လွမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ဟန္ပါ ေျပာင္းသြားေတာ့.. ကိုယ္တို႕ နွစ္ေယာက္က..အားမလို အားမရ.. အျမင္ေတြ ကပ္ျပီး ကပ္တိ ကပ္ဖဲ့ ေတြ လုိုက္လုပ္ တာေပါ့.. စိတ္ပုပ္သလား မေမးနဲ႕ ။ မေကးၾကီး ကိုးတန္း ေရာက္ေတာ့..သူ႕အေမ ဖက္က.. အေဒၚေတြက..ရန္ကုန္မွာ ေခၚ ျပီး ေက်ာင္းထား ေတာ့..ညီအမေတြ ကြဲသြားၾက ျပန္ ေရာ။

အလယ္တန္း  ေရာက္လာ ျပီ ဆိုေတာ့.. ေက်ာင္းစာေတြ ကို  ဖိဖိ စီးစီး လုပ္လာ ရ ျပီေလ။ ျခံထဲ လမ္းထဲ ဆင္းေဆာ့.. သစ္ပင္ ေပၚ တက္ တာ ေတြ ထက္.. ညီအမ ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ထဲ မွာ ကုပ္ျပီး.. မဂၢဇင္း ေတြ စာအုပ္ ေတြ ရွာေဖြ ဖတ္တတ္ လာ ျပီ။ မေကးၾကီး ရွိတုန္းက.. သံုးေယာက္သား အတူတူ ေစ်းေရာင္းတမ္း ကစားခဲ့ တဲ့…အိုးပုတ္ ေတြ… ပိတ္ျဖတ္စ ေတြ နဲ႕ လုပ္တဲ့ အရုပ္မ ေတြ လည္း.. ေခ်ာင္ထဲ ေရာက္ ကုန္ ျပီ။

ညဖက္ ဆိုရင္ေတာ့.. ညီအမ ေတြ စုျပီး ေရဒီိယုိ က လာတဲ့ ဇာတ္လမ္းပမာ  ေတြ နားေထာင္ တဲ့ အခါ ေထာင္ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက..မွတ္မိ ေနတဲ့.. သဲထိတ္ရင္ဖို ဇာတ္လမ္းတခု ရဲ႕ ဇာတ္၀င္ ခန္းေလး တခု ကို ခုထိ မွတ္မိ ေနေသးတယ္။ " ခင္မ..တင္မ ကို ေတြ႕ခ်င္လို႕ ဆို.. " လို႕ တေယာက္ေယာက္က..စ လိုုက္ရင္..ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းထ တဲ့ ထိ ။  မ်ားေသာ အားျဖင့္ေတာ့.. ျမန္မာ့အသံ ဆန္တဲ့.. ေက်းလက္က..ေက်ာင္းဆရာမ ေလး ေတြ... ေတာရြာ ကို ၀င္ျပီး မီးရွိဳ႕ ဖ်က္စီး တဲ့..  အသံ၀ဲ၀ဲ နဲ႕..သူပုန္ ဇာတ္လမ္းေတြ ေပါ့ ။ နားေထာင္တာပဲ။ ၀ါဒ ျဖန္႕လား ျပန္႕လား ေတာ့ မသိ..။ သိ တဲ့ အတိုင္းပဲ ။ 

ပ်င္းလို႕ ရွိရင္ေတာ့.. နွစ္ေယာက္ သား.. တမံတလင္း ေပၚ အားလ်ား ေမွာက္ ျပီး.. ပံုဆြဲ ျပိဳင္ ၾက တယ္။ ေဖေဖ သင္ေပးထားတဲ့  ပန္းခ်ီ အေျခခံ က.... အိမ္မွာ အကုန္ ရွိျပီးသားမို႕ ၊ ရုပ္ျပကာတြန္းေတြ ထဲ ကလို   မိန္းမပံု အလွ ေတြ ကို ေကာင္းေကာင္း ဆြဲ တတ္ေနျပီ ။ တခါတေလ..မမနီ ရဲ႕ ေက်ာင္းမွတ္စု ဗလာစာအုပ္ ေတြကို လိုက္ရွာ ရတယ္။ မမနီက..အိမ္မွာ ပန္းခ်ီ အေတာ္ဆံုး ဆိုေတာ့..သူဆြဲထားတဲ့..မိန္းမရုပ္ကေလး ေတြက..ဘယ္လို လွမွန္းမသိဘူး။ သူကလည္း ေခါင္းေလးေတြပဲ အေနအထား အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆြဲတာ မ်ားတယ္။ အဲဒီ ေခါင္းေလး ေတြ မွာ ကိုယ္လံုး လိုက္တပ္ရ တာ လည္း သိပ္ၾကိဳက္တာ ။ ကိုယ္က..အဲဒီ အရုပ္ေတြ မွာ အက်ီ ၤ ဒီဇိုင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆင္ျပီး ဆြဲေပမဲ့  မိေတ ကေတာ့.. အေနအထား နဲ႕ သဘာ၀ ကို ပိုျပီး အသားေပး ဆြဲတတ္တယ္။ ကိုယ္တို႕ နွစ္ေယာက္က.. အထက္ေအာက္ အရြယ္ မကြာ လွ ေပ မဲ့.. ေနပံု ထိုင္ပံု ဗီဇ ျခင္းက..အေတာ္ ကြာတာ။ ကိုယ္က..အလွအပ ၾကိဳက္တတ္လာ..  အ၀တ္အစား ဖက္ရွင္ ေတြ လည္း ျမင္တတ္ လာေပမဲ့ … သူက.. အလွအပ စိတ္မ၀င္စား။ စာ ဆိုလည္း ေတာ္ရိ ေယာ္ရိ က်က္ျပီး ၊ ..အိပ္ေရးပဲ ၀ ခ်င္ သူ ။ ေက်ာင္းစာအုပ္ ကို ေကာက္ကိုင္ တာ နဲ႕..အိပ္ငိုက္ေလ ေတာ့.. ညဆို စာက်က္ခ်ိန္မွာ ေဖေဖက.. အနား ေခၚထားျပီး က်က္ခိုင္းရ တဲ့ အထိ။ ညကို အိပ္မငိုက္တတ္ပဲ စာမွန္မွန္ က်က္တဲ့ ကိုယ္က.. သူ အိပ္ငိုက္ေနတုန္း..သူ႕မ်က္နွာကို ပရုတ္ဆီ ေတြ သုတ္ ထားျပီး ခဏေန ေတာ့ လွဳပ္နွိဳး .. အိပ္ခ်င္မူးတူး နဲ႕ ပါးစပ္ထဲ  ရွိတဲ့စာ ေကာက္ဆို ရင္း.. အား..ပူတယ္..ပူတယ္ ဆိုရင္.. ကိုယ့္မွာ တခြိခြိ နဲ႕ အိပ္ခ်င္ကို ေျပ လို႕။ သူကလည္း ဘယ္ေနမလဲ  ။ ကိုယ့္စားပြဲ ေရွ႕ မွာ ကပ္ထားတဲ့ လူရည္ခၽြန္ပံု ပန္းခ်ီကား ရဲ႕ ရင္ဘတ္ တံဆိပ္ျပား ေနရာမွာ ၊ ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပိဳင္လို႕ မနိုင္ တဲ့ .. တိုင္းက လူရည္ခၽြန္မေလး တေယာက္ နာမယ္ လာခိုးေရး သြားတယ္ ေလ ။ စိတ္တို လိုက္တာ ဆိုတာ…။ ေမာင္နွမေတြ ထဲ မွာ..အဦးဆံုး ကိုကိုမိုးၾကီး က  လူရည္ခၽြန္ နွစ္ထပ္ကြမ္း  ျပီးေတာ့..  မမယုက လည္း ထပ္ရ ဆိုေတာ့.. အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့.. အႏၱိမ ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီး ေပါ့ ။

 မိေတ ဆယ္တန္းေအာင္ သြား ေတာ့.. ေနာက္ဆံုး.. အိမ္မွာ ကုိယ္တေယာက္ပဲ က်န္ ခဲ့ ေတာ့တယ္။ ဟိုဖက္အိမ္က.. အမေတြ ဆို ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေတြ မွာ ေတာင္   ျမိဳ႕ကို ျပန္မလာ ၾက ေတာ့ဘူး။ တျဖည္းျဖည္း အေတာင္ ေတြ ဆန္႕ထြက္ ပ်ံသန္း သြား ၾက တဲ့.. အၾကီး ေတြ ကို ေငးေမာ အားက်ရင္း…. ငါၾကီးလာရင္..ငါၾကီးလာရင္ ဆို တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ တျဖည္းျဖည္း စုပံု လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ … အပူအပင္ကင္းတဲ့ ကေလးဘ၀ ေလး လည္း.. သူ႕အလိုလို ကုန္ဆံုး သြား ခဲ့ ေလ သည္။


 ျမန္မာျပည္ နိုင္ငံေရး အေျခအေန က လည္း.. တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ျပန္လည္ လွဳပ္ရွားစ ျပဳ လာတဲ့ အခ်ိန္..။ ၈၈ မတိုင္ခင္ကေလး.. ေငြစကၠဴကိစၥ နဲ႕ တကၠသိုလ္ေတြ အၾကာၾကီး တေခါက္ အပိတ္ မွာ...ေမာင္နွမ ေတြ အကုန္ ျပန္စံု ၾက တုန္း၊ အၾကီးအက်ယ္ ၾကက္ေတာင္ ရိုက္ျဖစ္ ၾက ေသးတယ္။ ဟိုဖက္အိမ္ ေခါင္းရင္းက.. ကြက္လပ္ကို ေသခ်ာ ကြင္းလုပ္ ျပီး၊ ေမာင္ႏွမ ေတြ ေဆာ့ ၾကတာ.. ညေန ဆို လမ္းထဲမွာ ဆူညံ ေနတာ ေပါ့။   တခ်ိန္တည္းမွာပဲ  ရန္ကုန္က တကၠသိုလ္ ၾကီး ပိတ္လိုက္ လို႕ ျပန္လာတဲ့ အကိုအမ ေတြ ဆီက..စိတ္၀င္စားစရာ သတင္းစကား ေတြ ကို လည္း   ၾကား သိ ေန ခဲ့ ရ ျပီ။ အားလံုး ရဲ႕ ဆံုရပ္ .. ၾကီးေဒၚ ရဲ႕ အိမ္ေပၚထပ္ၾကီး မွာ..ေမာင္နွမ တစု စာရြက္ေတြ ျဖန္႕ဖို႕.. ဖေယာင္းစကၠဴ ေတြ နဲ႕ အလုပ္ရွဳပ္ ေန ခဲ့ၾကတာေတြ.. ျပန္ေတြးေတာ့..မေန႕ တေန႕ကလို ပဲ ။  အဲဒီမွာ အငယ္ဆံုးက..အလြဲဆံုးပဲ ေျပာရမလား..။ တရက္သား .. အကိုအမ ေတြ တာ၀န္ေပးလို႕ ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ မွာ စက္ဘီး ေပၚကေန စာရြက္ခ် ဖို႕ မစ္ရွင္ ၾကီးကို ..တျခား အမ တေယာက္နဲ႕ အတူ တာ၀န္ ေပး လိုက္တယ္။ စာရြက္က်ဲ ရမဲ့..ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ ..အာဇာနည္ ေက်ာက္တုိက္ၾကီး ေရွ႕လည္း ေရာက္ေရာ.. ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္လာ လိုက္တာ..၊ ေရွ႕ က စက္ဘီးနင္းတဲ့..အမ က.. ဟဲ့..ခ်ေလ..ခ်ေလ လို႕.. ခပ္ေက်းေက်း ေျပာေတာ့.. ကဲဟာ ဆို ျပစ္ခ် ခဲ့ လိုက္တာေပါ့..။ စာအုပ္ဆိုင္ ထဲ ၀င္ေတာ့..အျမဲ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ျဖတ္သြား ျပီး ေစာင္းငဲ့ ေစာင္းငဲ့ လုပ္ေနက် ..ရဲေထာက္လွမ္းေရး က ..ေရာက္နွင့္ေနျပီ။ ေအးေဆးေပါ့...ေရာ့ ဆိုျပီး..ေကာင္တာေပၚ တင္လိုက္တာ..ခြပ္ေဒါင္းစာရြက္ ေတြ ျဖစ္ေနပါေရာ ေလ..။  စာအုပ္အပ္မဲ့ ပိုက္ဆံ ေတြ လမ္းေပၚ က်ဲခ် ခဲ့ ျပီး၊ စာအုပ္ဆိုင္ထဲက... ေထာက္လွမ္းေရး ေရွ႕ မွာ ခြပ္ေဒါင္းစာရြက္ ေတြ ထုတ္မိ တဲ့ အျဖစ္က..အဲဒီတုန္းက..ေမာင္ႏွမ ေတြ ၾကားထဲ.. ငိုအားထက္ ရီအားသန္။

ေမာင္နွစ္မ ဆယ့္ရွစ္ေယာက္ ဓါတ္ပံုေလးကို ျပန္ၾကည့္ရင္း.. အခုေတာ့ တေယာက္ တေနရာစီ.. တဘ၀ စီ ျဖစ္ကုန္ၾက ျပီ ပဲ လို႕ ေတြးမိ ေနတဲ့ အခ်ိန္ မွာ…  ဇာတိျမိဳ႕ကေလး ကေန..အေ၀းမယ္ ၾကီး ကို ေတာင္ ေရာက္ေနခဲ့ ျပီ ေကာ။

တေန႕က..အြန္လိုင္း ေပၚ မွာ ေတြ႕ရတဲ့ မိေတ က.. ေျပာတယ္ ။ ၆ နွစ္ျပည့္ သြား တဲ့ သူ႕သားေလး က.. ေမေမ..ေမေမ့ မွာ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ရွိလား.. သားကိုလည္း ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ လုပ္ေပးပါလား .. လို႕.. ေျပာသတဲ့။ 

ေၾသာ္.. ေခတ္ေတြ ကလည္း ေျပာင္းခဲ့ ျပီ မဟုတ္လား ။ 

မိေက

(၆-၀၂- ၁၂  --- ၁၃-၀၂-၁၂)

◦

ကေလးဘ၀ ေန႕မ်ား