နာမည္ေတြ ထဲ့ထားတဲ့ ဗံုး

အိပ္ယာ က ရုတ္တရက္ နိုး သြား ပံု က.. တမ်ိဳး တပါး ၾကီး...

ဘယ္အခ်ိန္ ရွိျပီ မို႕လည္း။ မနက္ေတာ့ လင္းေန ျပီ။

ဒါေပမဲ့..ဒီအခ်ိန္ အိပ္ယာ ထ ေလ့ရွိတဲ့ အခ်ိန္ မွ မဟုတ္တာ။
ေစာင္ကို ရင္ဘတ္ ေပၚ ျပန္ ဆြဲ တင္ ေတာ့.. ရင္ဘတ္ ေပၚက..တခုခု ေလွ်ာက် သြားသလို...
လက္ မွာ  ေစးထန္းထန္း ျဖစ္သြားတယ္..

ဘာေတြ ပါလိမ့္…

ေစာင္ေပၚမွာ.... လက္ထဲ မွာ..

ကမန္းကတမ္း ေဘး နွစ္ ဖက္ကို စမ္းၾကည့္ေတာ့..လည္း 

ဘုရားေရ….

နာမယ္ ေတြ …
နာမည္ ေတြ .. အမ်ားၾကီး ရယ္..

Correction pen on paper  by icn2

အိပ္ယာ ေပၚ မွာ.. ပ်ံ႕က်ဲ ေန လိုက္ ၾကတာ
ေခါင္းအံုး ေပၚ မွာ လည္း ေလးငါး ဆယ္ ခု..
ေခါင္းအံုး နဲ႕ ဆံပင္ ၾကားမွာ ညပ္ေနတဲ့..နာမယ္ တခု  ကို.. ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲ ဖယ္ လိုက္ေတာ့.. အဲဒီ နာမည္ ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး စာလံုး ေပၚ မွာ.. ဆံပင္ နွစ္ေခ်ာင္း  ကၽြတ္ပါ သြားတယ္။

ခါးေအာက္  မွာ  ခိုးလိုးခုလု ျဖစ္ေန တဲ့ နာမည္ တခု ကို.. ဆြဲထုတ္ ၾကည့္ေတာ့..ခပ္ဆန္းဆန္း နာမည္ တခု.. တခါ မွ လည္း မၾကားဖူး ဘူး။

ၾကည့္ စမ္း..
မနက္ခင္း ရဲ႕ အလင္းေရာင္ တန္း ေတြ..ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ တိုး၀င္ လာ ေန တဲ့.. ျပတင္း ေပါက္ ယင္းလိပ္ ေတြ ၾကားထဲ မွာ လည္း..နာမည္ ေတြ တို႕လို႕ တြဲ ေလာင္း ရွိ ေန ၾကပါလား ။ တခ်ိဳ႕.. ေနေရာင္ ေအာက္ မွာ.. ေရာင္ျပန္ဟပ္ ေနပံုက ..အိပ္ခ်င္ မူးတူး မ်က္စိ ထဲ မွာ ..စူးစူး ရွရွ။

အဲဒီ အလင္းေရာင္ ေတြ ေၾကာင့္ မ်ား နိုး သြား တာ လား ။

 တရႊပ္ ရႊပ္ နဲ႕ ..ျမည္ေနတာေတြ ကေရာ..
ေၾသာ..ျပတင္း ယင္းလိပ္ ေတြ ၾကားမွာ ေလတိုး ေတာ့.. နာမည္ ေတြ အျခင္းျခင္း ခပ္တိုးတိုး ပြတ္တိုက္ ေန တဲ့ အသံ..။

ဟိုး မ်က္နွာက်က္ မွာ ကပ္ေနတဲ့..နာမည္ ၾကီးက ေတာ့ .. ေၾကက္စရာ ..အသည္းယား စရာ ၾကီး...  ျပဳတ္က် ေတာ့ မဲ့ အတိုင္း.. တျခမ္းက..ေအာက္ကို တြဲေလာင္း ၾကီး က် လို႕..။

ဒီေလာက္ မ်ား တဲ့ နာမည္ ေတြ ဘယ္က ေရာက္လာ ၾက တာ ပါလိမ့္...

ရင္ဘတ္ ေပၚ မွာ တင္ ေနတဲ့ နာမည္ သံုးေလး ခု  ကို ကိုင္ၾကည့္ ေတာ့.. ခုေလးတင္ မက္လိုက္ တဲ့  အိပ္မက္ ထဲ က.. သူငယ္ခ်င္း ေတြ ျဖစ္ေန ေပါ့ ။ တကယ္ေတာ့..အဲဒီ အိပ္မက္ေၾကာင့္ နိုးသြားတာ ပဲ ျဖစ္မည္..။

ထူးထူးဆန္းဆန္း .. အိပ္မက္ ကလည္း..မက္ေနက် ဟာမ်ိဳး တခု ပါပဲ ။ တကယ္ဆို...အိပ္မက္ တမ်ိဳးမ်ိဳး က.. လူတေယာက္ေယာက္ ဆီ မွာ.. ခဏ ခဏ လာ စြဲကပ္ တတ္တာ..ထူးဆန္းတာ  ပဲ မဟုတ္လား..။

အဲဒီ ေနရာ ပဲ။ အဲဒီ အခ်ိန္ကာလ ပဲ။ ျပီးေတာ့.. အဲဒီ လို ခံစားခ်က္ မ်ိဳး ပဲ..
တခါတေလ လူေတြ အမ်ားၾကီး..။ တခါတေလ တေယာက္စ နွစ္ေယာက္စ …
 ည က အိပ္မက္ မွာ ေတာ့... တခါမွ မျမင္ဘူး တဲ့ လူ  တေယာက္ ပါလာ တယ္ ..


စာေတြ တလံုး မွ မက်က္ရ ေသး  ပဲ.. စာေမးပြဲ ခန္း ထဲ ေရာက္သြား တာ တဲ့..

 စိတ္ညစ္ညစ္ နဲ႕  ေတာင္ငူ ကန္တင္းန္ ကို ျဖတ္.... ရာမည ေပါက္ ဖက္ က ေန..ျပည္လမ္းကို ေက်ာ္ ျပီး.. အေနာ္ရထာ အိမ္ယာ ၀င္း  ထဲက ေန အထြက္ မွာ.. အင္းစိန္ လမ္းမ ဖက္ဆီ ..ေမာင္းလာတဲ့ ဘက္စကား ၾကီး တစီး က.. ရပ္မေပး တဲ့ အျပင္.. ကားေပၚ က..လူ တေယာက္က.. သူ႕ကို လက္ညွိဳးထိုး ျပီး ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရီ သြားလိုက္တာ…

အဲဒါ… ဘယ္သူ ပါ လိမ့္…ျပန္ပံုေဖာ္ၾကည့္တယ္.... မေပၚဘူး..... ၀ါးတားတား နဲ႕…

ေနအံုး..အိပ္မက္ က.. အေရာင္နဲ႕ လား… အျဖဴ အမဲ လား…

အဲဒါလည္း ျပန္ေတြးလို႕ မရ ဘူး

အိပ္မက္ထဲ မွာ…စကားေျပာခန္း ေတြ ေရာ ပါသလား…

ဟင့္အင္း..မသိေတာ့ဘူး

သူငယ္ခ်င္း ေတြ ရဲ႕ နာမည္ ေတြ ထဲ မွာ ေရာ ေနတဲ့.. အဲဒီ လူရဲ႕ နာမည္ ကို.. ေကာက္ကိုင္ ျပီး...အသံ ထြက္ ဖတ္ ၾကည့္ တယ္။ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ ေနာ္။

နာမည္ ေတြ ကို ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္း ေတြက... အခုန စာေမးပြဲ ခန္းထဲက..လက္ေခ်ာင္း ေတြ မ်ိဳး လည္း မဟုတ္ဘူး။ ရင္ေခါင္း ထဲ မွာ က်ေတာ့..အခုန စာေမးပြဲ ခန္း ထဲက..ခံစားခ်က္ အတိုင္း ပဲ ..  ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္   ေမာေတာေတာ ၾကီး။ စာေမးပြဲ ခန္းထဲ မွာ   ရေနတဲ့  ေနာင္တ ေတြ နဲ႕.. ေဇာေခၽြး ေတြ က..ခုထိ ေစာင္ ရဲ႕ ေအာက္ မွာ..ေႏြးေနတုန္းပဲ ။

 ေနာင္တ ဆိုတာ..ေနာက္က် မွ ရ တတ္သတဲ့.....

ခိုင္ထူး သီခ်င္းက.. အေတြးထဲ အလိုလို ေရာက္လာတယ္။  ေနာက္က် နဲ႕ ေနာင္တ က..ဘာလို႕.. အသံထြက္ျခင္း သိပ္ နီးစပ္ ေနတာလည္း လို႕..ေတြး ရင္း.. ေလးလံ လြန္း ေနတဲ့ ေစာင္ ၾကီး ကို တြန္းလွန္ ျပစ္ လိုက္တယ္။ ေတာ္လွန္ တယ္ ဆိုတာ က.......

ေစာင္ေပၚက..နာမည္ တခ်ိဳ႕.. ကုတင္ ေအာက္ကို.. ဒလိမ့္ ေကာက္ေကြး က် ကုန္တယ္။ 

 ဒုတ္..ဒုတ္..ဒုတ္  ဆိုတဲ့ အသံ က တခ်က္ နွစ္ခ်က္ ရယ္..( ဖုတ္ ဖုတ္) ....(ဖုတ္  ဖုတ္) ဆိုတဲ့ အသံ က မ်ားတယ္။ ငံု႕ၾကည့္ေတာ့..ဆယ့္ေလး ငါးခု ေလာက္ ရွိမလားပဲ။

ကုတင္ ေအာက္ကို ေျခေထာက္ ခ် လိုက္ ေတာ့ မွ.. ပို ဆိုးပါေလေရာ..

ဇြိ ကနဲ.. ပဲ 

 ေပ်ာ့စိစိ နာမည္ တခု ကို တက္နင္း လိုက္ မိ  ျပီ။

ေျခေထာက္မွာ.. ေပက်ံ သြားတဲ့ အမ်ိဳးအမည္ မသိ တဲ့ အရည္ ေတြ ေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္း ထဲကို ျမန္ျမန္ ေျပး၀င္ လိုက္ ရတယ္။

ေရပန္းကေန  တလေဟာ  က် လာတဲ့  ေရပူ ေတြ  ေအာက္ မွာ.. ဟို နား ဒီနား ကပ္ ေနတဲ့..နာမည္ တ၀က္တပ်က္ ေတြ ..အရည္ ေပ်ာ္ ျပီး.. ညစ္တစ္တစ္ ေရေတြ အျဖစ္နဲ႕ .. ေရဆိုးေပါက္ထဲ   ေမ်ာသြားတာ လိုက္ၾကည့္ ေနမိ တယ္။ ဘာမွ လည္း မဟုတ္ဘူး.. ျပီးေတာ့လည္း ေပ်ာက္သြား တာ ပါ ပဲ ေနာ္... ဟင့္အင္း.. တရားရ တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလွ်ာက္ေတြး ၾကည့္ ရ တာကို ၾကိဳက္တာ။   ၾကိဳက္တယ္ ရယ္ ေတာင္ မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္.. ေတြးကို ေတြးမိ သြား တတ္တာ..  တခါတေလ.. ဘာလို႕မ်ား သိပ္ေတြး လြန္း ေနမိသလည္း လို႕  ကိုယ့္ဖာ ကိုယ္ ျပန္ေတြး မိရင္း..  သိပ္မေတြး နဲ႕ လို႕  ခဏခဏ  အေတြးထဲမွာ   သတိ ေပး ေန ရ တယ္.. ။ တကယ္ဆို  ေတြးတယ္ ဆိုတာ...

နားထဲမွာ  ေရ ၀င္ ေနသလိုပဲ..

နာမည္ တခုခု မ်ား  ၀င္သြား သလား..

နားထဲ နာမည္ ၀င္သြားရင္ေတာ့ ခ်က္ျခင္း ျပန္ထုတ္ဖို႕ မလြယ္ဘူး...

ထားလိုက္ ယံုေပါ့.. အခ်ိန္တန္ အေတြး ေတြ နဲ႕ ျပန္ထြက္ သြားလိမ့္မယ္..

ေရစို ေနတဲ့.. ဆံပင္ေတြ ကို.. တဘက္ နဲ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း  သုတ္ ျပီး ခါ ျပစ္ လိုက္ ေတာ့...ဆံပင္ ေတြ ၾကားမွာ  ညပ္က်န္ ေနတဲ့..နာမည္ တခ်ိဳ႕.. မွန္ေပၚမွာ ကပ္ သြားတယ္။   ၾကည့္ပါအံုး.. မွန္ေပၚမွာ  တင္ေနတဲ့.. နာမည္ ေတြ က.. ေျပာင္းျပန္ ၾကီး ေတြ။ ဖတ္လို႕ လည္း မရ... ရီခ်င္စရာ

 မွန္ထဲ မွာ ခန္႕မွန္းရ ခက္တဲ့ မ်က္နွာ နဲ႕...အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ ကို ခပ္၀ါး၀ါး ျမင္ ရတယ္။ သူ႕လည္တိုင္ နား မွာ..နာမည္ တခု..။ အဲဒီ နာမည္ ကို ေတာ့..ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ေနေပ မဲ့..ဖတ္လို႕ ရ ေနတယ္။

“ေတြး” တဲ့

“ေတြး”  ဆိုတာ..နာမည္ မွ မဟုတ္တာ

“ေထြး”  လား မသိ

ဘာလို႕ “ေတြး”  မျဖစ္ နိုင္ ရ မွာ လည္း  

မွန္ထဲက..အမ်ိဳးသမီးက.. ဇေ၀ ဇ၀ါ ျဖစ္ေန တဲ့ အထင္ ကို..စိတ္မရွည္ ဟန္..
ျပီးေတာ့.. ဒီေန႕.. ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၉ ေနာ္ တဲ့..။  သတိေပး သလိုလို  နဲ႕။

ရက္ထပ္ နွစ္ မွာ တရက္တိုး ေဖေဖာ္၀ါရီ နွစ္ဆယ့္ကိုး လို႕.. သံေယာင္လိုက္ ၾကည့္တယ္။  အဲဒီေတာ့ ဘာလုပ္ရမွာ မို႕လည္း.. ေလးနွစ္မွာ  တခါ ၾကံဳ ေတာ့..  ရွစ္နွစ္မွာ  နွစ္ခါ ၾကံဳမွာ ေပါ့ ...။

အခ်ိန္ကို မနာခံ ခ်င္တဲ့ သူတေယာက္ဟာ..ျပကၡဒိန္ ေတြ ကိုပါ ၾကည့္မရ တာ..ဘာမ်ား ဆန္းလို႕လည္း..

အဲဒီလို... တစံုတေယာက္က.. သတိေပး သလို.. လိုက္ေျပာ ေနတာ မ်ိဳး ...ေတာ္ေတာ္ပဲ..မနွစ္ျမိဳ႕ခ်င္ဘူး။

ဆယ္နာရီ ထိုးေတာ့မယ္..

ရထား ဆိုက္ကာနီးျပီ...

ဒင္နာ ေနာက္က် ေတာ့မယ္..

အဲလို အသံ ေတြ ကို ေတာ္ေတာ္ မုန္း တယ္။   နာမည္ ေတြ လိုပဲ... ျပဴးျပဴးျပဲ ျပဲ နဲ႕။ 

အမုန္းဆံုး တခု ရွိေသးတယ္...

အသက္ေတြ ၾကီးလာျပီ ေနာ္.. ဆိုတဲ့ ဟာ..

ဒါဆိုလည္း ေနခ်င္သလိုသာ ေနေပါ့

မွန္ထဲက အမ်ိဳးသမီးက.. ရြဲ႕သည္။  ျပီးရင္ေတာ့..ထိုက္တန္ တဲ့ အတိုင္း ျဖစ္လာမွာေပါ့ ...တဲ့

ဒါက ေရာ..သတိေပး တာ ပဲ လား

 ေနပါအံုး.. ဘယ္သူ တေယာက္က.. သူ ဘာနဲ႕ ထိုက္တန္ တယ္ လို႕ .. ဘယ္လို ေျပာနိုင္ မွာ လည္း... လူေတြ ဆိုတာ..ကိုယ္နဲ႕ ထိုက္တန္တယ္လို႕  ထင္တဲ့ဟာ တခုခုကို..ေစာင့္ရင္း..ေစာင့္ရင္း နဲ႕.. ေနာက္ဆံုး မေစာင့္နိုင္ေတာ့ တဲ့ အခ်ိန္အထိ ေတာင္..သူတို႕ ဘာနဲ႕ ထိုက္တန္တယ္ ဆိုတာ..သိသြားမွာ မွ မဟုတ္တာ...

စိတ္ေပါက္ေပါက္ နဲ႕..မွန္ထဲကို စိုက္ၾကည့္ေတာ့.. ထူးထူးဆန္းဆန္း..အမ်ိဳးသမီးက..တျဖည္းျဖည္း ျပံဳးလာ တယ္။ ဒါေပမဲ့.. ျပံဳးတဲ့ပံုက.. ေလွာင္သလိုလို..

ဒါဆို..နင္က.. ကုိယ္ ဘာနဲ႕ ထိုက္တန္မွန္း မသိ တဲ့ အျဖစ္နဲ႕ ထိုက္တန္ တာေပါ့..

ေတာ္စမ္းပါ..

အမ်ိဳးသမီးကို မ်က္နွာလႊဲ ျပီး မွန္ေရွ႕ကေန..လွည့္ထြက္ ခဲ့တယ္။

အခန္းထဲက..နာမည္ ေတြ ကို.. ပံုး ထဲ ျပန္ထဲ့ လုိက္အံုး ေနာ္.. လို႕.. အမ်ိဳးသမီးက..ေျပာျဖစ္ေအာင္ ..လွမ္းေျပာ လိုက္ ေသးတယ္။

သူေျပာသလိုဆို.. ခုန အခန္းထဲ မွာ ပ်ံ႕က်ဲ ေနတဲ့..နာမည္ ေတြက.. ပံုး တလံုး ထဲက ထြက္လာတာ ေတြေပါ့...

အခန္းေထာင့္က..ပံုး တလံုး ကို.. အိပ္ယာ မ၀င္ခင္ ကေတာ့.... ဖြင့္ ၾကည့္ လိုက္မိေသး သည္

ေသခ်ာ ျပန္ပိတ္ဖို႕..ေမ့ ခဲ့ တာျဖစ္မည္...

 ၾကည့္လိုက္ တုန္းကေတာ့..သမန္ကာ လွ်ံကာ ပဲ..

တေယာက္ေယာက္ ..အခန္းရွင္းရင္း..လႊင့္ပစ္ရမွာ သေျမာ လို႕....ခဏ  သိမ္းထားတဲ့.. ေရာင္စံု မဂၢဇင္း အေဟာင္းေတြ   စုျပံဳ  ထိုးထဲ့ ထား သလိုလို…

အခုေတာင္.. အခန္းထဲ မွာ.. ပ်ံ႕ကဲ် ရွဳပ္ပြ ေနတဲ့..နာမည္ ေတြ ကို..တခု ျခင္း လိုက္ေကာက္ ေနရင္း .. ကိုယ့္နာမည္  ကိုယ္  မနည္း ျပန္ ေတြးယူ ေနရ သည္ ။

ကိုယ့္ ဖာသာ သိပ္သေဘာ မက် လွ တဲ့..နာမည္ တခု ။

ဘယ္တတ္ နိုင္ မွာ လည္း...

ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ နာမည္ တခု ကိုယ့္ဖာသာ ေျပာင္း ျပီး တပ္ထား တဲ့.. နာမည္ ေတြကို ... စိတ္၀င္စား မိသည္။

ေဟာဒီမွာ .. တခု...ပန္းေရာင္ကေလး..

တခ်ိဳ႕နာမည္ၾကီးေတြက ေတာ့ .. အေရာင္အေသြး မပါ.. ညီးေငြ႕စရာ။

သံေခ်း ေရာင္လို ညိဳညစ္ညစ္ နာမည္ တထပ္ .. ။ မနည္း မ ယူ ရ သည္။  ထိုက္ထိုက္တန္တန္ နာမည္ ေတြ ပဲ လို႕..ခပ္ေင့ါေငါ့ ေတြးရင္း.. ပံုး ထဲ ျပစ္ ထဲ့ လိုက္ သည္။

စိတ္၀င္စား ဖို႕ ေကာင္းတာက..တခု နဲ႕ တခု အေတာ္နီးစပ္ တဲ့ နာမည္ မိ်ဳးေတြ...

 ဥပမာ.. ေရွ႕ နာမည္ တလံုးက.. ဟိုဖက္က..ေနာက္နာမည္ တလုံုး နဲ႕ သြားတူ ေနတာ မ်ိဳး..။

ၾကည့္စမ္း.. ဒီ နာမည္ နွစ္ခု ဆို တထပ္တည္း..တသံတည္း..။ နာမည္ေတြ တူေနရင္ က် ေတာ့ ေရာ..ဘာလို႕..တရားမစြဲ ၾက တာ ပါလိမ့္..

သတိထား မိ ေနတာ တခု က... နာမည္ ေတြ အားလံုး..တခု မွ..အနံ႕ မရွိ ၾက..။

ငယ္ နာမည္... မိသားစု နာမည္..

ကေလာင္နာမည္... မူရင္းနာမည္

အနုပညာ နာမည္... လူဆိုး နာမည္

ေျပာင္းထားတဲ့ နာမည္.. ေျပာင္ထားတဲ့ နာမည္..

ျမန္မာဆန္ဆန္ နာမည္.. ဘိုလို ဖက္စပ္ ထားတဲ့ နာမည္

နာမည္ၾကီး

နာမည္ေက်ာ္

နာမည္ပ်က္

နာမည္ဆိုး

ပံုးထဲ မွာ နာမည္ေတြ ျပည့္ေနျပီ..။  ျဖစ္သလို  ျပန္ထိုးသိပ္ ထဲ့ ထားတဲ့..ပံုးကို.. တိပ္နဲ႕ ခပ္ျမန္ျမန္ ပိတ္ လိုက္ သည္။  တခ်ိဳ႕ ေကာ္ေဇာ ေပၚ ကပ္ ေနတဲ့.. ကပ္သီး ကပ္သတ္ နာမည္ ေတြ.. ေပ်ာ့တိ ေပ်ာ့ဖတ္ နာမည္ ေတြ ကိုေတာ့.. ေလမွဳတ္စက္ နဲ႕ ထိုး ျပစ္လိုက္ သည္။ အခု...  အခန္း ထဲ မွာ..ဘာနာမည္ မွ မရွိ ေတာ့...။ နာမည္ေတြ အျပည့္အသိပ္ နဲ႕ ပံုမက် ပန္းမက် ပံုးတလံုး သာ ..အခ်ိန္မေရြး ထ ေပါက္ကြဲ နိုင္တဲ့.. ဗံုးတလံုး လို..အခန္းေထာင့္မွာ..။

ခဏ ေနရင္.. ဘာနာမည္ မွ မပါ တဲ့.. အျဖဴ အမဲ ..အသံတိတ္ ရုပ္ရွင္ ကား တကား ၾကည့္ မည္။

အဲဒီကား .. ေတာ္ေတာ္ နာမည္ ၾကီး ေန သည္ ။

.........

ေက
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၉ ၂၀၁၂

◦

နာမည္ေတြ ထဲ့ထားတဲ့ ဗံုး