ေနာ္ဘူေဘာ

 ျမန္မာျပည္ က၊  ေတာင္ထိပ္ ကေလး ေတြ မွန္သမွ် မွာ .. ထံုးျဖဴျဖဴ ေစတီ ေလး ေတြ ရွိေနတာဟာ..က်က္သေရ မဂၤလာ ရွိယံု တင္ မက ဘူး.. က်မ တို႕ ဘူမိေဗဒ ေက်ာင္းသူ ဘ၀ ကြင္းဆင္း တုန္းက ဆိုရင္ ၊ ေျမပံု ေပၚမွာ သိပ္ကို အသံုး၀င္ တဲ့..လမ္းညႊန္ အမွတ္အသား ေလး ေတြ လည္း ျဖစ္တယ္ေလ။

အခု ဒီ ေတာင္ထိပ္ မွာ ေတာ့..ထူးထူးျခားျခား ၊ လက္၀ါးကပ္တိုင္ ၾကီး တခု ၊ ထီးထီးမားမားၾကီး ရွိေန တာကို ၊ ျမင္လိုက္ရတယ္။

ပန္းခ်ီ ေကာက္ေၾကာင္း - icn2

+++++

ေနာ္ဘူေဘာ ေတာင္ က.. ဆုေတာင္း ျပည့္ ေတာင္.. လို႕ သူေျပာလာေတာ့ ၊ ဆုေတာင္းစရာ ေတြ အျမဲ ျပည့္ေနတဲ့.. က်မ အတြက္၊ သာမန္ကာ လွ်ံကာ ေတာ့ စိတ္၀င္စား သြား တယ္။

အဲဒီေတာင္ ကို အတူတက္ဖို႕ save ထားတယ္ ..လို႕ ထပ္ေျပာလာေတာ့၊ သူ႕မ်က္၀န္း ထဲကို အေသအခ်ာ စိုက္ ၾကည့္ ျပီး၊  အေလးအနက္ ကတိ တခု ေပးလိုက္မိ ေတာ့တယ္။

ေတာင္ငူ သား ျဖစ္တဲ့ သူ က၊  ေတာင္ငူ ကေန ေန႕ျခင္းျပန္ ခရီး ပဲ ရွိတဲ့၊  သံေတာင္ၾကီး ေတာ္ေပၚစခန္း ျမိဳ႕ေလး ကို ၊ ငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀ က.. သူ႕မိခင္ ဆရာမ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ရင္း တခါ ၊ လူပိ်ဳေပါက္ မွာ တခါ ၊ ႏွစ္ခါ ေလာက္ ေရာက္ခဲ့ ဖူး ေပ မဲ့၊ သံေတာင္ၾကီး ကေနမွ၊  ေပ ၄၀၀၀ ေက်ာ္ ရွည္တဲ့၊  ေတာင္ပတ္ လမ္း နဲ႕ ဆက္ တက္ရမဲ့၊  ေနာ္ဘူေဘာ ေတာင္ ေပၚ ကို ေတာ့.. တခါမွ မေရာက္ဖူး ေသး လို႕ ေရာက္ဖူး ခ်င္ ေန တာတဲ့ ေလ။

ခု ေတာ့ ၊ သူတို႕ နွစ္ေယာက္လံုး ဆုမေတာင္း ရ ေသး ခင္ မွာ ကို ၊  ဆုေတာင္းျပည့္ ေလ ျပီ။

မိုးတြင္းၾကီး ေတာင္ေပၚ တက္ ဖို႕ လာငွါး တဲ့ လူေတြ ကို၊ ကားသမား က၊ အံ့ၾသတၾကီး ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ "ရပါတယ္..က်ေနာ္ တို႕က..ဒီလမ္းေတြ ကို၊ မ်က္စိ မွိတ္ ေတာင္ ေမာင္းလို႕ ရ ေနျပီ"  တဲ့။

သူေျပာသလို ဆိုရင္ေတာ့ ဟုတ္သား ။  ခုေတာ့ ၊ မ်က္စိ ကို ျပဴးျပဲ ေန ေအာင္ ၾကည့္ေနရ ေတာ့တယ္။ မိုးက မ ရြာေသး ေပ မဲ့၊ မိုးေငြ႕ ျမဴမွဳန္ ေတြ နဲ႕ ဖံုးပိတ္ ေနတဲ့ ၊ ေတာင္တန္း ေတာင္စြယ္ ေတြ က၊ ေရွ႕က ဘြားကနဲ ထြက္လာ တဲ့ ၊ အေကြ႕ ကို ေတာင္ မျမင္ရ ခ်င္။ ေတာ္ေနေသးတာက ၊ အတက္လမ္း နဲ႕ အဆင္းလမ္း သပ္သပ္စီ ခြဲ ထား ေပလို႕သာ။

မေတာ္ လို႕မ်ား ၊  ေဘးက .ေခ်ာက္ထဲ ျပဳတ္က် ရင္ ေတာ့ ...ဆို တဲ့ ၊ စိုးရိမ္စိတ္ ပါးပါးေလး ကို ၊ ေက်နပ္ ရႊင္လန္း စိတ္ တခု က ၊ လႊမ္းမိုး အုပ္စိုး ေနလို႕ သာေပါ့ ။
တကယ္ေတာ့ ၊ အဲဒီ ခဲျပာေရာင္ အခိုးအေငြ႕ ေတြက၊ သူတို႕ နဲ႕ အတူ၊ ေတာင္ေပၚ ကို အတူ လိုက္တက္လာ တဲ့၊ မိုးတိမ္ တိုက္ ေတြ ဆိုတာ၊ ေတာင္ေပၚ ေရာက္မွ ပဲ ၊ သိလိုက္ ရ သည္ ။

ငါ့အိမ္ကို လူအမ်ိဳးမ်ိဳးဆုေတာင္းရာ အိမ္ဟူ၍ ေခၚလတၱံ႕ ( ေဟရွာယ - ၅၆း၇) --- လို႕ စာတမ္းေလး ေရး ထား တဲ့၊ အုပ္တိုက္ အေဆာက္အဦ ေလး ေရွ႕ မွာ ၊ ကားရပ္ ျပီး ၊ ဆင္းလိုက္ ၾက ေတာ့ ၊ တကိုယ္လံုး စိုစြတ္ ေန သလို ျဖစ္ေနတယ္။ ခ်မ္းလိုက္တာ လည္း အခိုက္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ လက္ျဖန္႕  ေခါင္းေမာ့ ၾကည့္ေတာ့၊   မိုးရြာေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ မိုးမ်ား ရြာေလ မလား လို႕ ေမွ်ာ္ျပီး ေမာ့ၾကည့္စရာ ကို မလို တဲ့ ၊ ေရေငြ႕ မိုးတိမ္ ေတြ ရဲ႕ အထဲ မွာ ကို၊  ေရာက္ေနတာေလ။

တိုက္ကေလး ထဲ က..ထြက္လာတဲ့ ၊ သင္းအုပ္ဆရာ လို႕ ထင္ရ တဲ့၊ ကရင္လူၾကီး တေယာက္ က၊ အတူပါလာတဲ့၊ သူ႕ ရဲ႕ မိခင္ (မားမီ)  ကို၊ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္ တေယာက္လို၊ ၀မ္းသာ အားရ ၊ ကရင္စကား နဲ႕ နွဳတ္ဆက္ ျပီးေတာ့မွ၊ ၊ တျခား ဧည့္သည္ ေတြ ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း...  ဒီေန႕ တိမ္ေတြ တအား ထူတယ္ေလ လို႕  ၊ ဗမာ လို ၊ လွမ္းေျပာတယ္။ တျခားဧည့္သည္ ဆိုတာလည္း ကိုယ္ရယ္၊ သူရယ္ ၊ မားမီ ညီမ တေယာက္ရယ္ ၊ ကားသမား ၾကီး ရယ္ပါပဲ။

ျပီးေတာ့ သင္းအုပ္ဆရာ ရဲ႕ အိမ္သူ ျဖစ္ပံုရ တဲ့ ၊ အမ်ိဳးသမီး က ၊ သူတို႕ ကို ၊ ေတာင္ထြတ္ ေပၚ လမ္းျပ ျပီး လိုက္ပို႕တယ္။ ေတာင္ထြတ္ေပၚ တက္တဲ့ အုပ္ေလွခါး ၃၁၁ ထစ္ ကို၊ ၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္း ၊ ေထာင္ထိပ္ မွာ လက္၀ါးကပ္တိုင္ စိုက္ထူ ျပီးမွ ၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း၊ စုေပါင္း အလွဴေငြ ေတြ နဲ႕ လုပ္ထားတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ေျပာျပတယ္။ မိုးေငြ႕ ေတြ နဲ႕ စိုစြတ္ ေနတဲ့ ေလွခါးထစ္ ေတြ ကို သတိထား ျပီး တက္ေန တုန္း ၊ ေလျပင္း တခ်က္ နွစ္ခ်က္ ေ၀ွ႕ လာတယ္။ လူေတာင္ ယိုင္သြား မတတ္ပဲ ။ ေဘး ကို ၾကည့္ေတာ့လည္း ၊ ဘာမွ မျမင္ရ တဲ့ ၊ လွ်ိဳေျမာင္ ေတာင္ၾကား ေခ်ာက္ ကမ္းပါး ၾကီး ေတြ ။ ေနာ္ဘူေဘာ ေတာင္က ၊ ေပ ေပါင္း ၄၈၀၀ ေက်ာ္ ျမင့္တယ္ ဆိုေတာ့ ၊ က်ိဳက္ထီးရိုး ေတာင္ နဲ႕ ေက်ာက္လံုးေပၚက ဆံေတာ္ရွင္ေစတီၾကီး ကို သြား သတိရ လိုက္ မိ တယ္။ က်ိဳက္ထီးရိုးက နန္းေရႊက်င္ နဲ႕ ေဟာဒီက ..ေနာ္ဘူေဘာ ၊ ကရင္မေလး နွစ္ေယာက္ ရဲ႕ ဘ၀ ျဖစ္ေထြ ေတြ က.. ဆင္ဆင္တူ ေပ မဲ့   ၊ ေဒါန ေတာင္တန္းေတြ ရဲ႕ ၾကားထဲက ေန၊ မိုးေပၚကို  ထိုးထြက္ေနတဲ့ ေတာင္ နွစ္လံုး ရဲ႕ အေနအထားျခင္း ကေတာ့ အဆင္ကြဲ  တယ္ လို႕ ပဲ ဆိုရမယ္ ေပါ့။

 ထံုးစံ အတိုင္း ၊ ေနာ္ဘူေဘာ ဒ႑ာရီ ေလး မွာ လည္း၊  အခ်စ္  နဲ႕ အာဏာ ပါပဲ။  လူေတြ ရဲ႕ ဘ၀ ေတြ ကို အျခယ္လွယ္နိုင္ ဆံုး အရာ ေတြေလ ။  ေဟာဒီ ဘြယ္ဟီခို လို႕ ေခၚတဲ့..ဘြဲ ( ကရင္) လူမ်ိဳးေတြ ေနထိုင္ ၾက တဲ့၊ ေတာင္တန္းၾကီး ေတြ ကို ပိုင္စား တဲ့ ေတာင္မ်ားသခင္ ရဲ႕ သား ၊ ေတာင္မင္းသား ေစာသာေဂၚခြါး နဲ႕ ဟိုးအေ၀း က..ပင္လယ္မ်ားသခင္ ရဲ႕ သမီးေတာ္၊ ပင္လယ္မင္းသမီး ေနာ္ဘူေဘာ တို႕ ခ်စ္ခင္ စံုဖက္ မိတ္ဖက္ ျပဳ ၾက တယ္ေပါ့။ ေနာ္ဘူေဘာ ဖက္က ပါတဲ့ ေရႊဘီးေလး တေခ်ာင္း ေၾကာင့္ ၊ ေတာင္မင္းသားေလး က..စစ္တိုက္တိုင္း အနိုင္ ရ တယ္ တဲ့ ။ တေန႕ေတာ့ ၊ ေရႊဘီးေလး ကို နင္းျပီး စစ္တိုက္ေနရာ က ၊ ေခါင္းေပၚ ျပန္တင္ လိုက္ တဲ့ အခ်ိန္ မွာ ၊ မေသပဲ က်န္ေနတဲ့ ရန္သူ တေယာက္ ရဲ႕ ျမွားခ်က္ နဲ႕ မင္းသားေလး ေသ ေရာ ဆိုပါေတာ့ ။ သူစိမ္း ေတြ ၾကားထဲ ၊ အားကိုးရာ မဲ့သြားတဲ့ မင္းသမီးေလး ဟာ ၊ ဟိုဟို ဒီဒီ မလို မုန္းထား စြပ္စြဲခ်က္ ေတြ နဲ႕ အတူ ၊ ေဟာဒီ ေတာင္ထိပ္ေပၚ မွာ ၊ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ခံ ၊ အျပစ္ေပး ရင္း ေသသြား ရ တယ္ တဲ့ ေလ။

လိုက္ျပ တဲ့ အမ်ိဳးသမီး က ၊ ေနာ္ဘူေဘာ ကို ခ်ဳပ္ေနွာင္ထား ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ေက်ာက္လံုး ၾကီးေတြ အုပ္မိုး ေနတဲ့.. တြင္းေပါက္ ေလး ကို ျပျပီး ၊ ေတာင္ေအာက္ ကို ျပန္ဆင္း သြား ျပီ ။ အဲဒီ အခ်ိန္ မွာ ၊ ေလ ေတြ ပို ျပီး ၾကမ္းလာတယ္။ မားမီ က.. နာဂစ္ အတိုင္းပဲ လို႕ ေျပာေတာ့ ၊ ဆုေတာင္းဖို႕ လုပ္ထားတဲ့ အုပ္တိုက္ကေလး ထဲ ကို အျမန္ ေျပး၀င္ ၾက တယ္။  အထဲ ကို ေရာက္တာနဲ႕..ေလ ေတြ ဆိုတာ တ၀ုန္း၀ုန္း နဲ႕ ဘယ္ေနရာက ဘာသံ ေတြ ျမည္ဟည္း ေန မွန္းကို မသိ ေတာ့ဘူး။ အားလံုး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ညိမ္ျပီး ဆုေတာင္း ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၊ စိတ္ထဲ ေၾကာက္သလို ၊ စိုးသလို ျဖစ္ ေန တယ္။  ေနာ္ဘူေဘာ သခင္မ ရွင္....  တကယ္ အစြမ္းရွိ ရင္ ၊ က်မ တို႕ကို ေနေရာင္ ျခည္ေလး တမွ်င္ ေလာက္ ...အရင္ ေပးသနား ပါ လို႕၊ ေလာေလာ လတ္လတ္ ၊ အေရးၾကီး ဆံုး ဆုကို ေတာင္းေန မိ တယ္။

 ေလ ေတြ ကေတာ့ ၊  တ၀ုန္း၀ုန္း တဒုန္း ဒုန္းပဲ ။ ခုန ေျပာျပ တဲ့ ဒ႑ာရီ ထဲ ကလို ၊ သူ႕သမီးေလး ေသသြားလို႕ စိတ္ဆိုးတဲ့ ၊ ပင္လယ္ဘုရင္ ၾကီးက.. လာ တိုက္လိုက္ ၊ ေတာင္တန္းဘုရင္ ၾကီးက ျပန္ တိုက္လိုက္ နဲ႕ မ်ား ျဖစ္ေန ေလ ေရာ့ သလား ။ တကယ့္ ကို ပဲ ၊ ပင္လယ္ ေတြ ဆီ က လာတဲ့ ၊ ေရခိုးေရေငြ႕ ေတြ ေလ..၊ စိတ္ဆိုး မာန္ဆိုး နဲ႕ကို ၊ ေတာင္ေတြ ဆီ ကို ၊ ေအာ္ျပီး ေျပးလာ ေန တာ ။ မားမီ ကေတာ့ ေျပာျပတယ္။ ပံုမွန္ ဆို သံုးပန္လွ လို႕ ေခၚ ၾက တဲ့ ေနရာ တဲ့။ တိမ္ေတြ ဖံုး သြား လိုက္ ။ ေနေရာင္ျခည္ေလး လင္း လိုက္ ။ ျမဴေငြ႕ ေတြ ျဖတ္ေျပးသြားလိုက္ နဲ႕ တဲ့ ေလ။ ခုေတာ့ ၊ ဘာဆို ဘာမွ ကို မျမင္ရ ေအာင္ မွဳန္မွိဳင္း ခ်မ္းစိမ့္ ေန ေလ ေတာ့ ... ေနာ္ဘူေဘာ ေရ.. ေနေရာင္ျခည္ ေလး တမွ်င္ ေလာက္သာ အရင္ ျပပါ လို႕ .. ထပ္ကာ ထပ္ကာ က်ိတ္ျပီး ဆုေတာင္း ေန မိ ေတာ့တယ္။

ေလ နည္းနည္း ညိမ္သြားတယ္ လို႕ ထင္ရ ေတာ့မွ ၊ အျပင္ထြက္ ျပီး ၊ ရိွတဲ့ အလင္းေရာင္ နဲ႕ပဲ ၊ ဓါတ္ပံု ရိုက္ ၾက တယ္။ ကင္မရာ မွန္ဘီလူး ကို သုတ္လိုက္  ရိုက္လိုက္ ပဲ ။ ကမၻာၾကီး ေရၾကီး ခဲ့ တဲ့ တခ်ိန္ မွာ ၊ ေတာင္ထိပ္မွာ တင္က်န္ ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ၊  ေနာဧ  ရဲ႕ သေဘာၤ ၾကီး ကို ၊ ပံုပမာယူ ျပီး၊ ေဆာက္ထားတဲ့ ၊ သေဘာၤဦးပိုင္း ၾကီး ေငါထြက္ေနတဲ့..ေနရာမွာ ၊ မတ္တပ္ရပ္ ျပီး ၊ ေလာက တခြင္တျပင္ လံုးကို၊ မိန္႕မူးေန မိတယ္။ ေတာင္ေတာင္ ၀န္းက်င္ ရွဳခင္း ေတြ ကို ဘာရယ္မွ သဲသဲ ကြဲကြဲ မျမင္ေနရ ေပမဲ့ လည္း၊  ေနာ္ဘူေဘာ ေတာင္ၾကီး ရဲ႕ အျမင့္ဆံုး ေနရာမွာ တက္ျပီး ရပ္ၾကည့္ လိုက္ရတယ္ ဆိုတဲ့ အရသာ က၊  ဘာနဲ႕မွ မတူ။ ေနာ္ဘူေဘာ ဆိုတဲ့ တကယ္ရွိခဲ့ ဘူးမဲ့၊ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ ကို ၊ စိတ္မွန္း နဲ႕ ျမင္ေယာင္ ၾကည့္ မိ တယ္။  အဲဒီလို တုန္း ၊ ေနေရာင္ေလး ေလွ်ာကနဲ လင္းသြားသလို ခံစား လိုက္ ရတယ္။ စိတ္ထဲ မွာ ဘာရယ္လဲ မသိ၊ လွဳပ္ရွားသြားတယ္။ ၀မ္းသာ အားရ နဲ႕..က်န္တဲ့သူေတြ ကို လွမ္းေျပာ မလို႕ လုပ္တုန္း၊ ေလေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း တိုက္လာျပန္တယ္ ။ ဘာပဲေျပာေျပာ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ေတာေတာင္ ေရေျမ  ရဲ႕ ၊ ၾကီးမား ဆန္းက်ယ္လွ တဲ့ အရွိန္ ေအာက္ မွာ ၊ အဟုန္ တခု ရွိ ေနတာ ကို ေတာ့ ခံစား လို႕ ေနရသည္။ ဒါကပဲ လူသားေတြ နဲ႕ သဘာ၀ ၾကီး အၾကား ၊ အသံတိတ္ ဆက္သြယ္မူ တခု ေလ လား ။

သူတို႕ေတြ ၊ ေလွခါးထစ္ ေတြ ေအာက္ ၊ ဆင္းလာ ေတာ့ ၊ အခုန တိုက္တဲ့ ေလၾကမ္းေတြ ထဲ မွာ၊ မိုးတိမ္ တခ်ိဳ႕ ေမ်ာပါ လြင့္တက္ သြားလို႕ ထင္ရဲ႕.. မိုးစက္ အမွံဳ အမႊားေလး ေတြ ၊ ကိုယ္ေပၚ က် စျပဳလာ သည္။ သူတို႕ကိုယ္ သူတို႕ ..ဒရ၀မ္ လင္မယား ေလ လို႕.. ရီရီ ေမာေမာ ေျပာရင္း ေစာင့္ၾကိဳ ေန တဲ့၊ သင္းအုပ္ဆရာ လင္မယား က ၊ သူတို႕ ေနတာ က..ဟိုးဖက္ ေတာင္ေျခ မွာ ျဖစ္ျပီး၊ ေန႕တိုင္း ဒီမွာ ေ၀ယ်ာ၀စၥ လာလုပ္ တာ လို႕ ေျပာျပတယ္။ အုပ္တိုက္ ဇရပ္ ကေလး ထဲ မွာ ၊ ဧည့္ခန္း ၊ အိမ္သာ ၊ ေတြ ကို ၊ အေသအခ်ာ အက်အန လုပ္ထားတာ ေတြ႕ရသည္။ ရာသီဥတု သာယာ တဲ့ မတ္လ တို႕ ဧျပီလ တို႕ ဆိုရင္ေတာ့၊  ေဒသ တ၀ိုက္က ၊ လူမ်ိဳးစံု ၊ ဘာသာစံု ၊ လာျပီး ေတာင္တက္ရင္း ၊ဆုေတာင္း ၾက တာ၊ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္ လို႕ ဆို တယ္။ အလွဴေငြ ေပးရင္း၊ ေနာ္ဘူေဘာ သမိုင္း စာအုပ္ကေလး တအုပ္ ကို ေကာက္ကိုင္ လိုက္သည္။ စာအုပ္ေပၚ မွာ ေရးထားတဲ့ ဆရာ့ နာမည္ က၊ ‘ Rev. ေနဘလု’ တဲ့ ။ ဘာအဓိပၸါယ္လည္း ေတာ့ မသိ။ “ဒါဘလု” လို႕ ေျပာျပီး နွတ္ဆက္ ခဲ့တယ္။ ဒါဘလု ဆိုတာက..ေက်းဇူး..ဆိုတာေတာ့ သိသည္ေလ။


-

မိုးေတြ သည္းစ ျပဳ လာတဲ့ အဆင္းလမ္း မွာ၊ မားမီ က ၊ သူ ဆရာမ လုပ္ခဲ့ဘူး တဲ့ ၊ စာသင္ေက်ာင္း ေလး ကို၊ လက္ညိဳးထိုး ျပ ရင္း၊ သူတို႕ ငယ္ဘ၀ ေတြ နဲ႕သံေတာင္ၾကီး ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း ေတြ ကို ေရာေႏွာျပီး ၊ အားရ ပါးရ ကို ၊ စားျမံဳ႕ေတြ ျပန္ လို႕။

သံေတာင္ၾကီး ကို၊  အဂၤလိပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ ၀င္ေတာ့ ၊ ပထမ ဆံုး ၊ ေတာင္ေပၚ အပမ္းေျဖ စခန္း ျမိဳ႕ လုပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားတာ လို႕ ဆိုသည္။ မွတ္ လို အေကာင္မ်ိဳး ေတြ ၊ ေပါမ်ားလြန္းတာ ေၾကာင့္၊ ေရာက္လာတဲ့ အဂၤလိပ္ အရာရွိ ကေတာ္ ေတြ မွာ၊ ယားယံ အနာတရ ေတြ ျဖစ္ျပီး ၊ မေနနိုင္ပဲ ေျပးၾက ရ သတဲ့ ။ ေနာက္မို႕ဆို ၊ ေမျမိဳ႕ လို ျဖစ္ေန ျပီ လို႕ မားမီ က၊ လြမ္းလိုက္ေသး တယ္။  ခုလည္း ေမျမိဳ႕ လိုပါပဲ ေလ လို႕ ၊ ကားသမား ၾကီးက ၊ စကား ၀င္ေထာက္ရင္း၊ ဒီကေန ဆက္တက္ရင္ ၊ စစ္သင္တန္းေက်ာင္း အသစ္ၾကီး တခု ရွိ ေၾကာင္း လက္ညိဳး ညႊန္ျပ တယ္။ စေန တနဂၤေႏြ ေတြ ဆို၊ ျမိဳ႕ေပၚ ကို အားခ်င္း ဆင္းလည္ တဲ့ ၊ စစ္ဗိုလ္ ေတြ ေၾကာင့္ ၊ သူတို႕ ကားသမား ေတြ ၊ အေတာ္ အလုပ္ျဖစ္တယ္ ဆိုပဲ။  ေျပာေနတုန္းပဲ ၊ မိုးေရ ေတြ စိုစိ ထဲ မွာ ၊ ေျခလွ်င္ ကင္းလွည့္ ေနတဲ့ ၊ စစ္သားေလး တခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕လိုက္ ရ သည္။ ငယ္ငယ္တုန္း ကေတာ့ ၊ဒီေဒသ ေတြ ဟာ ၊ အညိဳေရာင္ နယ္ေျမ ေတြ လို႕ ၊  ၾကားဖူး ခဲ့ သည္ပဲ။ ခုေတာ့ ဘာအေရာင္ ကို ေျပာင္းသြား ျပီ လည္း မသိ ။ ပတ္၀န္းက်င္ တခု လံုး စိမ္းစို ေနတာ ကို သာ ၊ သေဘာက် ေန မိ သည္။

ေတာင္အဆင္းလမ္း က ၊ တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ေရာက္ လာတာ နဲ႕ အမွ် ၊ မိုးျမဴ ေတြ ရွင္းလာတာ ေၾကာင့္ ၊ ေတာင္ေစာင္း ေတြမွာ စိုက္ထားတဲ့ ၊  လက္ဖက္ခင္း ေတြ ကို၊ ျမင္လာရသည္။ လမ္းေဘး ၀ဲယာ တခ်ိဳ႕ေနရာ ေတြ မွာ ၊ ရြာသား တခ်ိဳ႕ကို ခပ္က်ဲက်ဲ ေတြ႕ ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေျခလွ်င္ ဖိနပ္ပင္ မပါ ၊ မိုးေရ ထဲ မွာ ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့၊ တရုတ္ ဆိုင္ကယ္ေလး ေတြ နဲ႕ မိုးကာ ဂ်ာကင္ နဲ႕ ။ ့လမ္းေဘး ျခံဳစပ္ ေတြ မွာ ၊ ေတာထ ျပီး အေလ့က် လို ေပါက္ေနတဲ့ ၊ အရြက္ရွည္ရွည္ နဲ႕ အပင္ေလးေတြ ကို၊ လက္ညိဳးထိုးရင္း ၊ အဲဒါ..ဖာလာ ပင္ ေတြ လို႕၊ ေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေတာင္ငူသား က၊ အားတတ္သေရာ ျပ ရွာတယ္။ သူ အျမဲတမ္း ေျပာေျပာေန ေလ့ ရွိတာ ေလ။ ဒီေဒသ မွာ၊ မိရိုးဖလာ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေန တဲ့ ၊ ဖာလာ ေတာင္သူ ေတြ ၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ နယ္ေျမ ေတြ ေပ်ာက္လာ ကုန္တာ တို႕ ။ IDP ေတြ ျဖစ္ကုန္တာ တို႕ ။  ေတာင္သူ ဆိုေတာ့ လည္း ယာသမား ေတြ ေလာက္ေတာ့ ၊ တပင္တပန္း လုပ္စရာ လိုပံု မေပၚ။ တနွစ္တခါ ဖာလာခူးခ်ိန္ မွ ၊ ခူးျပီး ျမိဳ႕တက္ ေရာင္းယံု ။ ရိုးရိုးရွင္းရွင္း ေရာင့္ေရာင့္ရဲရဲ နဲ႕၊ ဘ၀ ကို ရွင္သန္ ေနထိုင္ ၾက တဲ့ လူေတြ အတြက္ ၊ ကမၻာၾကီးမွာ ၊ ေနရာေတြ က်ဥ္းလာ ေနျပီ လား လို႕ သာ၊ ေတြး ေနမိ တယ္။ တေနရာ မွာ ၊ သက္ရင့္ေက်ာက္ေတာင္ ေတြ အၾကား ၊ မီးသင့္ေက်ာက္ ေက်ာ ၾကီး တခု ၊ လွလွပပ ၾကီး တိုး၀င္ ေန တဲ့ ၊ Query အေဟာင္းတခု ကို ေတြ႕ ေတာ့ ၊ နွစ္ေယာက္သား ၊ မေနနုိင္ဘူး ။ ေက်ာက္လွလွ ဆန္းဆန္း ဆိုရင္၊ ဆမ္ပဲလ္ ေကာက္တာ အက်င့္ပါ ခဲ့ သူ နွစ္ေယာက္ မို႕ ၊ ကားရပ္ခိုင္း ျပီး ၊ အေျပး ဆင္းၾကည့္ ၾက ေသးတယ္။

ေတာင္ဆင္းလမ္း ေတြ ေျပ လာျပီး ၊ ေျမျပန္႕ ေရာက္စ ျပဳ ျပီ။ ကၽြန္းစိုက္ခင္း ၾကီးေတြ ေတြ႕လာရသည္။ သူတို႕ အလုပ္လုပ္ေနတုန္းက စိုက္ခါစ ေတြ ဆိုေတာ့.. အခု အနွစ္ ေလးဆယ္ သားေတြ ေလာက္ေတာ့ ရွိျပီ လို႕ ၊ မားမီ က၊ ခန္႕မွန္း သည္။ တျဖည္းျဖည္း နဲ႕ အိမ္ေျခ ေတြ စိပ္လာ သည္။ သံေတာင္ (၁၃) မိုင္ ကို ေတာင္ ေက်ာ္ခဲ့ျပီ ။ လမ္းေဘး တဖက္တခ်က္ မွာ ၊ ဒူးရင္းသီး ေတြ ပံုျပီး ေရာင္းေနတာ ေတြ႕ လို႕၊ ကားသမားၾကီးကို ရပ္ခိုင္း ရ သည္။ သံေတာင္ဒူးရင္း နာမည္ ၾကီးလို႕ စားခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ ၊ ေမေမ့ အတြက္ ၊ ဒူးရင္းသီး ၀ယ္လိုက္ အံုးမည္။ သံေတာင္ အလြန္ ေဘာဂလိ ရြာက ထြက္တာ လို႕ ေျပာသည္။

ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္ခဲ ေတြ ေၾကာင့္ ပိုျပီး လွ ေနတဲ့ ၊ ပသိေခ်ာင္း ကို ေက်ာ္လာေတာ့ ၊ ေနာ္ဘူေဘာ တို႕ ရဲ႕ သဘာ၀ ရင္းျမစ္ ေတြ ၾကြယ္၀ ေနတဲ့ ၊ ကရင္ျပည္နယ္ က၊ အေနာက္မွာ က်န္ ခဲ့ ေလျပီ။

ေရွ႕ကို ဆက္ရမဲ့ ခရီး က ေတာ့ ၊ ေနာ္ဘူေဘာ ေတာင္ေပၚ မွာ ဆုေတာင္းခဲ့ တဲ့ ၊ မ်ားျပားလွ ေသာ၊ ဆႏၵ မ်ား နွင့္ ေပါ့ ။

ေက

(၆ နာရီ ၄၃ မိနစ္)

၁၂ ရက္ ဇူလိုင္ ၂၀၁၂

ေနာ္ဘူေဘာ ေတာင္ထိပ္က မိုးေတြ ေလေတြထဲ ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံု တပံု ကို ၾကည့္ ျပီး  မိတ္ေဆြ တေယာက္ က၊ အေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ေကာက္ေၾကာင္း ပန္းခ်ီေလး တခ်ပ္ ဆြဲ ေပး လာတယ္။ တျပိဳင္နက္ပဲ ၊ သူ က၊ အဲဒါ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသ ဆိုတာ ေသခ်ာ ေရးျပ ပါအံုး လို႕ ဆိုလာတာနဲ႕၊ မလွဳပ္ရွားတာ ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ ၊ စာေရးခ်င္စိတ္ တခ်ိဳ႕ နိုးထ သြားခဲ့တာပါ။ ေက်းဇူးပါ - icn2

◦

ေနာ္ဘူေဘာ