အဆံုုးမရွိတဲ့အစ





ထြက္ သက္ ၀င္ သက္ ေတြ ထဲ 

အ ေတြး ေတြ ခ ဏ ခ ဏ ျပဳတ္ ျပဳတ္ က် တယ္

အ သက္ ေနာက္ တ ခ်က္ ရွဳ သြင္း အ သစ္ က ျပန္ စ မယ္

အဲ့ ဒီ လိုု နဲ႕ ေန႕ တ ေန႕ ကိုု ျပန္ စ

လ တ လ ကိုု ျပန္ စ

နွစ္ တ နွစ္ ကိုု ျပန္ စ

ဘ ၀ သစ္ ကိုု ျပန္ စ

ေနာက္ ဘ ၀ ကိုု ျပန္ စ ဖိုု႕ ၾကံ ဆ…။


K
31 July 2013


Share/Bookmark

4 Comments:

မမသီရိ said...

စ ခြင့္ရွိသေရြ႕ ေပါ့ ေက..

တန္ခူး said...

အမွန္ပဲေက. ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ရတာ အမ တရားမွတ္တာကို ေရးထားသလိုပဲ. အဆံုးမရွိတဲ့အစထဲက ဘဝေတြက သံေဝဂရစရာ. ဒါေပမယ့္ မိုက္မိုက္မဲမဲ အေတြးေတြနဲ ့လံုးလည္လိုက္ေနတုန္းပဲ

စုခ်စ္ said...

ခုပဲ တရားထိုင္ရာက ထလာတာ... ကိုယ့္ေျပာတာက်လို႔.... ကြက္တိပဲ... ဟိုက္... သယ္ရင္းတန္ခူးေရးတာနဲ႔ သြားတူေနတယ္...

kay said...

ဟုုတ္တယ္ေလ..။။ က်မလည္း မနက္ခင္း meditation လုုပ္ရင္း အဲ့ကဗ်ာေလး ျပဳတ္က်လာတာ။ း)