ေျပာင္းလဲဖို႕အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့အရာ

လွည္းတန္း အ၀င္ ျပည္လမ္းမ  (ဓါတ္ပံု- SHA)

ျမန္မာျပည္ၾကီး တကယ္ ေျပာင္းလဲ ေန ျပီ လား … ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို၊ လူတိုင္းပဲ စိတ္၀င္စား ေန ၾကသည္။ မေန႕က နဲ႕  ဒီေန႕ ဘယ္အရာကမွေတာ့၊ တသမတ္တည္း ရွိေနမည္ မဟုတ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ နိုင္ငံသူနိုင္ငံသားေတြ အားလံုး၊ သမိုင္းမွတ္တိုင္ေတြ၊ တေကြ႕ျပီးတေကြ႕ ျဖတ္လို႕၊   လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေန ၾက ရသည္။ ၾကီးရင့္ ေျပာင္းလဲ ေန ၾက သည္။
ကေလးေတြက ေန လူငယ္ေတြ ။ လူငယ္ေတြကေန လူရြယ္ေတြ ။ လူရြယ္ေတြကေန လူၾကီးေတြ ။ လူၾကီးေတြ ကေန လူအိုေတြ။

+++++++

ယူနီေဖာင္းအျဖဴ ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ၊ လူ၀င္မူၾကီးၾကပ္ေရးအရာရွိ  လူရြယ္ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္း ေတြက၊ ကြန္ျပဴတာ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ၊ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ လွဳပ္ရွားေနသလို၊ အၾကည့္ေတြကလည္း ကြန္ျပဴတာ မ်က္နွာျပင္နဲ႕ ၊ ခရီးသြားစာအုပ္ ၾကားမွာ၊ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ေရြ႕ေလ်ာေနသည္။ ဟုတ္ကဲ့ရပါျပီ ဆိုတဲ့ ၊ အျပံဳးတ၀က္ အသံတ၀က္ ေနာက္္မွာ ၊ ဘာမွ အထူးအေထြ စူးစမ္းမူေတြ မပါ၊ ရိုးရွင္းေျပျပစ္ လွသည္။ဟုတ္သည္ ။ အဲဒီလို ရိုးရွင္းေျပျပစ္မူ ကိုသာ၊ လိုခ်င္ေတာင့္တ ခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္လား ။ တခ်ိန္က၊  ဒီေနရာကို ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႕ ၊ မိသားစုရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ အျပံဳးေတြကို မေတြ႕မျမင္ရခင္မွာ၊ မယံုသကၤာေတြ၊ မလိုတမာေတြ ၾကားထဲမွာ စိုးရြ႕ံေနၾက ရသည္ေလ။

ေခတ္မီ သစ္လြင္ေနတဲ့၊ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ အျပင္ခန္းမ ထဲကို ၊ ထြက္လိုက္ေတာ့ ၊ အသီးသီး ေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကိဳဆို ေနတဲ့ မိသားစုေတြ ။ အဲဒီအထဲကမွ ေတာင္ေ၀ွးၾကီး ေထာက္ျပီး လက္လွမ္းျပ ေနတဲ့၊ ဦးၾကီးျဖစ္သူ နဲ႕ ၊ လူေတြ ၾကားထဲ အရပ္ရွည္ၾကီး ထိုးထြက္ေနတဲ့၊ တူကေလးကို ၀မ္းသာအံ့ၾသ စြာ ေတြ႕လိုက္ ရသည္။ ၀မ္းသာရ တာက၊ ဦးၾကီးကို အျပင္မွာ၊ အခုလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႕ ေတြ႕ရလို႕။ အံ့ၾသ ရတာက၊ ဆယ္တန္း ေျဖထားတယ္ ဆိုတဲ့ တူေလး က၊ မယံုနိုင္ေလာက္ေအာင္ ၊ အရြယ္ေရာက္ ေနေလျပီမို႕။  အရင္ဦးဆံုး ေဘးလြယ္အိတ္ထဲ မွာ အလြယ္တကူ ထဲ့ယူလာခဲ့တဲ့ ၊ စာအုပ္ကုိ ထုတ္ျပီး ၊ ဦးၾကီးရဲ႕ လက္နွစ္ဖက္ထဲ ၊ ထဲ့လိုက္ရင္း၊ အားရပါးရ ဖ်စ္ညွစ္ ဆုပ္ကိုင္ထားေတာ့ ၊ ေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ တူကေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းထဲမွာ၊  စူးစမ္း တဲ့ အလင္းေရာင္ေတြ ၊ဖ်ပ္ကနဲ ေျပးသြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။

 ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ လူငယ္တေယာက္ အတြက္ ၊ စာအုပ္တအုပ္ေၾကာင့္ နွစ္ရွည္လမ်ား အက်ဥ္းက်ခဲ့ရတဲ့ အဘိုးတေယာက္ရဲ႕ သမိုင္းနဲ႕၊ နိုင္ငံရပ္ျခားမွာ သြားေရာက္ေနထိုင္ေနတဲ့ ဦးေလးအေဒၚေတြရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို၊ ဘယ္လို နားလည္လက္ခံေလမလဲ ။ ေတာင္ေ၀ွးေပၚမွာ အားျပဳ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ဦးၾကီးကိုု အသာေငးရင္း  ရဲရင့္  ဖ်တ္လပ္ခဲ့တဲ့ ပံုရိပ္တခ်ိဳ႕ကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။ အိတ္ေတြကို ဆြဲယူရင္း လ်င္ျမန္သြက္လက္စြာ ၊ ေလွ်ာက္သြားတဲ့ တူကေလးရဲ႕ ေနာက္ကလိုက္ရင္း ၊ ေလဆိပ္မွန္တံခါး က၊ ထြက္လိုက္ေတာ့၊  မုတ္သုန္မိုး ရနံ႕ သင္းပ်ံ႕ေနတဲ့ ၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ၾကီးက ၊ ေစာင့္ၾကိဳလ်က္..။  ပင့္သက္ ရွိဳက္ကာ ၊ နွဳတ္ဆက္ လိုက္ မိ ေပ ေတာ့ သည္။

++++++

အဲဒါ..အခ်ိန္ကာလ ရဲ႕ သရုပ္သကန္လား၊ ေျပာင္းလဲျခင္းရဲ႕ ျပယုဂ္လား…
စကားကို ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေမးခြန္းနဲ႕ အဆံုးသတ္ လိုက္မိေပ မဲ့ ၊ တကယ္ေတာ့ ၊ ဒီစကား၀ိုင္းထဲမွာ ၊ တိတိပပ အေျဖ မရွိမွန္းလည္း သိေနသည္ပဲ။

 … ေျပာင္းလဲ တာေတာ့..တကယ္ ေျပာင္းလဲေနျပီ ဟ … လို႕ ၊ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကေတာ့၊ အားရပါးရ ေျဖေနေပသည္။ သူက  မနွစ္တနွစ္ကမွ၊ စင္ကာပူက ျပန္လာခဲ့ျပီး၊ အခုေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕က၊ ပုဂၢလိက ဘဏ္ၾကီးတခုရဲ႕  အဆင့္ျမင့္ေနရာ တခုမွာ ၊ ေနသားတက် ျဖစ္ေနပံု ရ သည္။ သူ အဲဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ့ မွ၊ လက္ရွိ ထုတ္လိုက္တဲ့ တေသာင္းတန္ အေၾကာင္း ၊ နိုင္ငံတကာမွာ သံုးေနတဲ့ ဘဏ္ကဒ္ေတြအေၾကာင္း ၊ စကား၀ိုင္းရဲ႕ မွ်ားဦးေတြက သူ႕ဆီ စုျပံဳက်ေရာက္သြားသည္။ နိုင္ငံတကာနဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ေဆာင္ရြက္ နိုင္မဲ့၊ ေခတ္မီ ဘဏ္စနစ္ေတြ ၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေတာ့  ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ ဟာ…အေရးၾကီးတာ ငါတို႕ စိတ္ရွည္ဖို႕ နဲ႕ အေကာင္းျမင္တတ္ဖို႕ပဲ လိုတာ.. လို႕ သူက ဆိုေလသည္။

ေဟ့..အေကာင္းျမင္တာေတြ အဆိုးျမင္တာေတြ ဖန္ခြက္တ၀က္ေတြ အျပည့္ေတြ ေျပာမေနနဲ႕ကြာ၊ ဖန္ခြက္ထဲကေရကို ဘယ္လိုေသာက္ရ မလည္း ဆိုတာပဲ  အေရးၾကီးတာလို႕... ၀င္ေနာက္လိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း က၊ ကုမၸဏီ နာမည္တခု မွတ္ပံုတင္ထားသူ ။ သူ႕ ကုမၸဏီက၊  ဘာေတြလုပ္သလဲ ဆိုတာေတာ့၊ အားလံုး တိတိက်က် မသိလွ ေပမဲ့၊ သူ စီးလာတဲ့ကားက၊ အေတာ္ ေစ်းၾကီးလွသည္။ မူလတန္းေက်ာင္းသူ သမီးက၊ ၊ ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကားအသစ္ေတြ လဲကုန္ျပီမို႕၊ အေမကို ပူဆာ ေနတယ္ဆိုတဲ့ ၊ ရတနာကုန္သည္ သူငယ္ခ်င္းမ ကိုေတာင္၊  ကားအသစ္လဲဖို႕ ၊ အၾကံညဏ္ေတြ၊ ေပးေနေလ သည္။ အခု ၀င္လာတဲ့ ကားေတြ မွာ၊ ကီလိုမီတာေတြ ဘယ္လိုေလွ်ာ့လို႕ရတဲ့ အေၾကာင္း၊  ကားေမာ္ဒယ္ကိုေတာင္ ေျပာင္းထားလို႕ ရတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာေနတာကို ၾကားေတာ့၊ မ်က္လံုးပင္ ျပဴးသြားမိသည္။  ျမန္မာျပည္က၊ လက္ရွိ  နာမယ္ေက်ာ္၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးၾကီးေတြကိုလည္း အေတာ္အားက်ပံုရသည္။ ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်။ ျပန္သာလာၾကစမ္းပါဟာ..ဒီမွာ လုပ္စရာခြင္ေတြ ေပါလြန္းလို႕.. လို႕ သူ ထပ္ေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ သူ႕ေရွ႕ စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတဲ့  အိုင္ဖုန္းက ၊ တတစ္တစ္ နဲ႕ ျမည္လာသည္။

.
သူငယ္ခ်င္းမ ကေတာ့ ၊ တေလာေလး က၊ သိန္းငါးရာတန္  အခန္းတခန္း ဆြဲထားလိုက္ မိ လို႕ ၊ ကားမလဲ နိုင္ ေသးပါဘူးဟာ..လို႕ ဆိုသည္ ။ ျခံ ေတြ ေျမ ေတြ ကေတာ့၊  သိန္းသံုးေထာင္ အထက္ခ်ည္းပဲ မို႕ ၊ အနား မကပ္ နိုင္တဲ့ အေၾကာင္း ၊ ကေလးေတြ ပညာေရး ကလည္း၊ ပရိတ္ဗိတ္ ေက်ာင္း ထားတာ ဆိုေတာ့၊ တအားကုန္ တဲ့ အေၾကာင္း  ထပ္ညည္းျပေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ ကိုေငးရင္း ၊ ဆယ္စုနွစ္ တခု ေက်ာ္စာ အိုမင္း ေနျပီ ျဖစ္တဲ့ အတိတ္ေတြ ကို၊ ျပန္သတိ ရ ေန မိ သည္။ အဲဒီ တုန္းက ေတာ့၊ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ၾကီးက၊ ေက်ာင္း ျပီးစ သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္သား ၊ နိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္ တခုခု မွာ၊ ေက်ာင္း ဆက္ တက္ခြင့္ရ ေရး၊ စေကာလားရွစ္ ရ ေရး သည္၊ အၾကီးဆံုး ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္ခဲ့ ၾက သည္ ေလ။

.
ဟိုးအရင္ ငယ္စဥ္က၊ ပိတ္ဆို႕ ရွားပါး တဲ့ ေခတ္ၾကီးမို႕၊ နိုင္ငံျခားကို ေရာက္ေနတဲ့ ၊ အသိမိတ္ေဆြ ေတြ၊ ျပန္လာျပီ ဆိုရင္၊ ျပင္ပကမၻာက ၊ သတင္း ေတြ၊ အေတြ႕အၾကံဳ ေတြ သည္၊ နားေထာင္ လို႕ မျငီး နိုင္ ခဲ့။ သူတို႕ ေျပာသမွ် ကို ေငးျပီး နားေထာင္ရင္း စိတ္ကူးယဥ္ ခဲ့ ဘူး သည္။ အခုေတာ့၊ ေငး ျပီး နားေထာင္ေန ရ သည္မွာ၊  ျမန္မာနိုင္ငံထဲက၊ အေျခအေန  အေျပာင္းအလဲ ေတြ သာ၊ ျဖစ္ ေန ေပသည္။ 

.
ဧည့္သည္ေတာ္က၊ တိတ္ဆိတ္ ေနလို႕လားေတာ့ မသိ ။ ကဲ… ခရီးထြက္ တုန္းကေရာ၊ ဘာေတြ ေျပာင္းလဲ လာတာ ေတြ႕ခဲ့ သလည္း.. လို႕၊ အိမ္ရွင္ သူငယ္ခ်င္းက၊ ေမးခြန္း ကိုု ျပန္ေဖာ္ လိုက္ သည္။ တကယ္ပဲ၊ ဒီ သူငယ္ခ်င္း ဇနီးေမာင္နွံကို ေက်းဇူးတင္ရ ပါသည္။ အစိုးရ ၀န္ထမ္း အရာရွိ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီသူငယ္ခ်င္း ေၾကာင့္သာ၊ ျမိဳ႕ေတာ္သစ္ၾကီး ဆီ၊ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္ခဲ့ ရသည္။ 

.

ရန္ကုန္မိုး ေၾကာင့္ ပဲလားမသိ ၊ စြတ္စို ရွဳပ္ပြ က်ပ္ညပ္ ေနတဲ့၊ ျမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း ၾကီးကေန၊ ထြက္လို႕ သိပ္မၾကာ ခင္၊ က်ယ္လြင့္ ေျဖာင့္ျဖဴး ေနတဲ့၊ နာမယ္ေက်ာ္  လမ္းသစ္ၾကီး ကို၊ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္လိုက္ ေတာ့၊ တကယ့္ကို အံ့ၾသ သေဘာက် ခဲ့ရ သည္။ ျမိဳ႕စဥ္ေတြ အားလံုးကို ေက်ာ္လႊားျပီး၊ တရိပ္ရိပ္ ေမာင္းေနတဲ့၊ သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ ကားအသစ္ ေပၚမွာ ၊ သက္ေတာင့္ သက္သာ ထိုင္ရင္း၊ လွပ ဆန္းက်ယ္ ၊ သမိုင္း မငယ္ လွတဲ့ ၊ ပဲခူးရိုးမ ၾကီးကို ၊ ပထမဆံုး အၾကိမ္ ၊ အနီးကပ္ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ ရခဲ့ သည္။ တဖက္ လမ္းေၾကာေပၚမွာ၊ တခ်က္ တခ်က္ လွမ္း ေတြ႕ ရ တဲ့၊ အေ၀းေျပးကား သစ္ၾကီး ေတြ နဲ႕ သပ္ရပ္ ရွင္းလင္း ေနတဲ့ ၊ ယဥ္ရပ္စခန္း ၾကီးေတြ ကို ျမင္ ရတာ လည္း ၊ နိုင္ငံမွား ေရာက္ေန သလား ေတာင္ ၊ ထင္ခဲ့ ရ သည္။ ျမိဳ႕ေတာ္သစ္ ၾကီး နဲ႕အတူ၊ မနီးမေ၀းမွာ ရွိတဲ့၊ ဆည္အပမ္းေျဖစခန္းၾကီး ကို ၊ ခမ္းနားလွပ စြာ ျမင္ ရ တာ လည္း ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ စရာ ေကာင္း ပါ သည္။
.

အဲဒီေတာ့ လည္း၊ ေအးေနာ္..ေတာ္ေတာ့္ကို ေျပာင္းလဲသြားတာ.. လို႕သာ၊ လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ အေျဖေပး လိုက္မိသည္။ တျခမ္းပဲ့ေနတဲ့၊ ေတာရ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေလးေတြ... အရင္တုန္းက ရွိတဲ့ ရြာေတြကေန ၊ က်န္ခဲ့တာဆိုတဲ့ အပန္းေျဖစခန္း ၾကီးထဲက ကၽြန္းတိုင္လံုးၾကီးေတြ... ၾကီးမား ခန္႕ထည္ တဲ့ ျမိဳ႕နယ္ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီး ေတြ ေအာက္မွာ၊ ျမက္နွဳတ္ေပါင္းသင္ လုပ္ေန ၾက တဲ့၊ ေဒသခံ ရြာသူ ရြာသားေတြ ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ကိုေတာ့၊ ဆက္ျပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ မေန ခ်င္ ေတာ့ပါဘူးေလ။ အက်င့္ပါေန ခဲ့တဲ့၊ နိုင္ငံေရး နဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးေတြ အေၾကာင္း ၊အတိုက္အခံစကားေတြကို၊ အခုခ်ိန္မွာ ေျပာေနဖို႕ မလိုေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ မသင့္ေတာ္ဘူး  မဟုတ္လား။

++++++

“နိုင္ငံေရး ကိစၥေတြ က၊ လႊတ္ေတာ္ထဲ ကို ေရာက္သြား ျပီ ဆို ေပမဲ့၊ က်မ တို႕ အေနနဲ႕၊ လြတ္လပ္ပြင့္လင္း တဲ့ အရပ္ဖက္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြအျဖစ္နဲ႕ ရွိေန မွာပါ…”

.
ပရိသတ္ အားလံုး႐ဲ႕ေရွ႕၊ စင္ျမင့္ေပၚကေန၊ စိတ္အားထက္သန္စြာ ေျပာေနတဲ့၊ အမ်ိဳးသမီးသည္၊ မၾကာေသးခင္ က၊ လူ႕အခြင့္အေရး ဆိုင္ရာ နိုင္ငံတကာဆု ရထားသူ ျဖစ္သည္။ သူ႕မွာ တျခား အဖြဲ႕နွစ္ဖြဲ႕ ကိုလည္း ဦး ေဆာင္ ေနေသးသည္ ဟု၊ သိ ရသည္။

.
ဟုတ္သည္ပဲ။ ရာနဲ႕ခ်ီတဲ့ ပရိသတ္ေတြ ၊ စည္စည္ကားကား သိုက္သိုက္၀န္း၀န္း ၾကားမွာ၊ အခုလို စကားမ်ိဳးေတြကို ၊ ၀ံ႕၀ံ႕စားစား ေျပာနိုင္ဖို႕ ဆိုတာ၊ မနွစ္ တနွစ္က တုန္းကေတာင္၊ မျဖစ္နိုင္လြန္း တဲ့ ကိစၥ တခု ေလ ။ ေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ ၊ စာေပ မိတ္ေဆြ တေယာက္က၊ ဒီေန႕ ေတာ္၀င္နွင္းဆီ မွာ၊ အမ်ိဳးသမီးပြဲ တခု ရွိတယ္။ ဖိတ္စာ မလိုဘူး လာခဲ့ပါလား လို႕ လွမ္းေခၚတာေၾကာင့္၊ ေလ့လာရေအာင္ သက္သက္ ေရာက္လာ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးတန္းက  ခံုတခုံ မွာ အသာ ၀င္ထိုင္ရင္း၊ အေျခအေနကို  စူးစမ္း ေန မိသည္။ သတိ ထားမိတာက၊  မ်ားျပားလွတဲ့၊ ကင္မရာကိုင္ သတင္းသမားေတြ။  အဲဒီ အထဲမွာမွ၊ ေခတ္မီ ျပီး  ေပါ့ပါး ဖ်တ္လပ္ ေနတဲ့၊ သတင္းေထာက္ မိန္းကေလးငယ္ေလးေတြကို အေတြ႕ရမ်ားတာ ကလည္း  ထူးျခား ေနသည္။ ေဘးတဖက္တခ်က္မွာ ထိုင္ေနတဲ့၊ အမ်ိဳးသမီး နွစ္ေယာက္ကို၊ မသိမသာ  အကဲခတ္ ရင္း၊ မိတ္ဆက္ စကား ဆိုၾကည့္သည္။ အသက္ပိုၾကီးပံု ေပၚ တဲ့ အမ်ိဳးသမီးက၊ အန္ဂ်ီအို တခုမွာ အေတာ္ လုပ္သက္ ၾကာခဲ့ျပီး၊ အခု တျခား အန္ဂ်ီအိုတခုကို ေျပာင္းတာ သိပ္မၾကာေသးေၾကာင္း၊ အခု ဖတ္ၾကားေနတဲ့၊ အမ်ိဴးသမီးမ်ားနဲ႕ ဆိုင္ေသာ ဥပေဒမ်ား စာတမ္းကို သူ႕ မိတ္ေဆြတေယာက္က ကူညီ ပါ၀င္ထားတာ လို႕  ဆိုသည္။ တျခားဖက္ျခမ္းက ၊ အသက္ပိုငယ္ပံုရတဲ့၊ ခပ္ပိန္ပိန္ အမ်ိဴးသမီး က ေတာ့၊ စင္ကာပူ တကၠသိုလ္ တခုရဲ႕ ေဒသတြင္း ဖြံ႕ျဖိဳးေရး စေကာလာရွစ္ တခုနဲ႕ ျပည္သူ႕ေရးရာ စီမံခန္႕ခြဲမူ မဟာဘြဲ႕ ရထားသူ လို႕ ဆိုု တယ္။ စိတ္၀င္စား သြားရင္း ၊ ခပ္တိုးတိုး စကား ဖလွယ္ ၾကည့္မိ သည္။ စင္ကာပူ မွာ၊ အလုပ္ လုပ္ေန ရာ ကေန၊ ျပန္လာျပီး ၊ ဒီက အေျခအေနေတြ နဲ႕ အခြင့္အလမ္း ေတြကို၊ ေစာင့္ၾကည့္ ေန ခဲ့တာ၊ ရွစ္လေလာက္ေတာင္ ရွိေနျပီ ဆို ေတာ့ ၊ ပိုလို႕ေတာင္ စိတ္၀င္စား သြားမိသည္။ အမရယ္..  ဆရာ့ ဆရာၾကီး ေတြ ေတာင္၊ ျပန္လာျပီး  အၾကံေပးပဲ လုပ္စားရင္ ေကာင္းမလား.. အၾကံအိုက္ ေနၾကတာ၊ က်မတို႕လို ငခၽြတ္ကေလးေတြက၊ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေပါ့... အၾကံကုန္ရင္ေတာ့ ဆားခ်က္တာေပါ့..အမရယ္.. လို႕၊ သူက ခပ္ေသာေသာေလး ေျပာသည္။ သူက ဘာအဓိပၸါယ္နဲ႕ ေျပာတာလည္း ေတာ့ မသိ။ တေန႕တုန္းက၊ စီနီယာ အမ တေယာက္နဲ႕ ဖံုးေျပာ ျဖစ္တုန္း... ဟဲ့ ျပန္သာလာခဲ့.. ငါတို႕ ပရိုပိုဆယ္ေတြ တင္ထားတာ ရွိတယ္... ဆိုတဲ့ စကားကို သတိရရင္း ၊ စိတ္မသက္ မသာ ျဖစ္သြားမိသည္။

.
အစီအစဥ္ေတြ တခုျပီးတခု ေျပာင္းသြားေပမဲ့ ၊ အေတြးေတြက ၊ တေနရာမွာ ျငိတြယ္ က်န္ရစ္ေနသည္။ “အခုေနာက္ဆံုး အစီအစဥ္အေနနဲ႕ လိွဳင္သာယာမွ ဆႏၵျပညီမငယ္ေလးမ်ားအား  စင္ေပၚသို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္”  ဆိုတဲ့ အခန္းအနားမွဴး ရဲ႕ အသံအဆံုး၊ လက္ခုပ္သံေတြ  ညံ သြားေတာ့မွ၊ အေတြးအာရံုေတြ လူးလြန္႕ လွဳပ္ရွား သြားရသည္။ သူတို႕ အထဲက၊ မိန္းကေလး ခပ္ငယ္ငယ္ တေယာက္ ေရွ႕ကို ခပ္သြက္သြက္ ထြက္လာျပီး၊ စကားေျပာခြက္ကို ယူ လိုက္ သည္။

.
 “က်မတို႕အားလံုး လုပ္ခ လစာနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ ေတာင္းဆိုေနတာဟာ  မတရား ေတာင္းဆိုေနတာ မဟုတ္ပါဘူး .. အေျခခံလစာ ငါးေသာင္း ဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾက ပါ…..
စကားမဆံုးခင္.. လက္ခုပ္သံ ေတြ ထပ္ထြက္ လာျပန္သည္။

ဟုတ္ေပတာပဲ ။  ငါတို႕ေတြ၊ ျပန္လာ အလုပ္လုပ္ၾက ရင္ ေရာ၊ အေျခခံလစာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရသင့္ ..ရ နိုင္ မွာ တဲ့ လဲ။

.
ေက်ာင္းေထာင္ၾကရေအာင္.. ဂ်ာနယ္ထုတ္ၾကရေအာင္... ခရီးသြားလုပ္ငန္း လုပ္ၾကရေအာင္ လို႕ အေဖာ္စပ္ ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ လူမူေရးအသင္း ဖြဲ႕ၾကရေအာင္.. စာၾကည့္တိုက္ ဖြင့္ၾကရေအာင္ လို႕ဖိတ္ေခၚေနတဲ့ ေမာင္ငယ္ ညီမငယ္ ေတြ ၊ ပေရာဂ်က္ေတြ ရွိတယ္…လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္ ဆိုတဲ့  မိတ္ေဆြေတြ ၊ ေရႊတူးမယ္… ဆီေရာင္းမယ္…ပစၥည္းသြင္းမယ္ ဆိုတဲ့ အသိေတြကို သတိရရင္း၊ လက္ခုပ္သံေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႕ ျပီးဆံုးသြားတဲ့ အခမ္းအနားရဲ႕ ေနာက္ဆံုးတန္းကေန ၊ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ ခန္းမရဲ႕ ေနာက္ဖက္မွာ၊ ဓါတ္ပံု တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုက္ေနသူေတြ၊ အသင္းအဖြဲ႕ အသီးသီးက တီရွပ္ေတြ ၊ စာေစာင္ေတြ ေရာင္းခ် ေနသူေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ရင္း ၊ ခန္းမ အျပင္ကို ထြက္လိုက္ေတာ့ ၊ ရန္ကုန္မိုးက၊ တအုန္းအုန္း  ရြာလို႕ ေနေလ သည္။

++++++

တေန႕လံုး တစိမ့္ စိမ့္ ရြာေနတဲ့ ၊ မိုးေၾကာင့္ ၊ ေလယဥ္ျပတင္းမွန္ ကေန၊ လွမ္းျမင္ ရတဲ့၊ မဂၤလာဒံု ေလဆိပ္ အေဆာက္အဦၾကီးက ပိုျပီး လြမ္းဖို႕ ေကာင္းေနသည္။  တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္၊ ေလယဥ္တစင္းလံုး ၊ အလြမ္းေတြ နဲ႕ ဖံုးေနေလမလား ေတာင္ ထင္ရသည္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့၊ မေလးရွားကို သြားၾကမည့္၊ လူငယ္ေလး ေတြ .. မရွိဘူး ဆိုလွ်င္ေတာင္ အနည္းဆံုး အေယာက္ သံုးဆယ္ေလာက္ ရွိမည္။ ကုတ္အက်ီ ၤ အနီေရာင္ေလး ေတြ အားလံုး ဆင္တူနွင့္  ျပတင္းမွန္ အသီးသီး မွာ မ်က္နွာေလးေတြ ကပ္လို႕ေနၾကသည္။
.

သြားတဲ့ လူေတြက  သြားေန ၾကရဆဲ မွာ၊  ျပန္လာခ်င္တဲ့ သူေတြကလည္း၊  ျပန္ရွာ ေနၾကဆဲပင္ ။ သြားလိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ သြားနိုင္ ျပီး၊  ျပန္လာခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အျပန္သာနိုင္တဲ့ အေျခအေနတခု  ျဖစ္သင့္တာေပါ့ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က၊ ေယဘုယ် အားျဖင့္ေတာ့၊ ေျပာလို႕ ေကာင္းသားပင္။ တကယ္ေတာ့ သြားမဲ့သူေတြ.. ျပန္မဲ့သူေတြ ..ေနမဲ့သူေတြ ဆိုတာ ၊ ေခတ္စနစ္ရဲ႕ အျပဌာန္းခံ မ်ိဳးဆက္ေတြသာ ျဖစ္တာမို႕၊ အားလံုးဟာ၊ လူမူစီးပြား လွိဳင္းလံုးေတြ နဲ႕ နိုင္ငံေရး မုန္တိုင္းေတြ ၾကားမွာ၊ တက္လိုက္ က်လိုက္၊ ထြက္လိုက္ ၀င္လိုက္ ျဖစ္ေနၾကရ အံုးမွာပါပဲေလ။  အခု ေျပာေနၾကရတဲ့ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာက လည္း လွိဳင္းလံုးၾကီး ေနာက္တလံုးပဲ မဟုတ္လား။

.

 ေလယဥ္ၾကီးက၊ ေကာင္းကင္ေပၚ ပ်ံတက္ေနျပီ မို႕၊ မွန္ျပတင္းကေန အၾကည့္လႊဲ ရင္း၊ ေလယဥ္ အတက္မွာ ယူလာတဲ့၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထုတ္၊ အပတ္စဥ္ သတင္းဂ်ာနယ္ တေစာင္ကို၊ ေကာက္ကိုင္ လိုက္ သည္။ ဟုတ္ပါတယ္... ျမန္မာျပည္ၾကီး ေျပာင္းလဲေနျပီပဲ ။  ကမၻာ့ စင္ျမင့္ေပၚမွာ၊ ရဲ၀ံ့တည္ၾကည္စြာ ၊ မိန္႕ခြန္းေျပာေနတဲ့၊ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ ပံုရိပ္သည္၊ သတင္းဂ်ာနယ္ ၏၊ မ်က္နွာဖံုးထက္မွာ အထင္အရွား ။ ေဘးခံုတခ်ိဳ႕ကို ေ၀့၀ဲ ၾကည့္လိုက္ရင္း၊  ျပည္ပမွာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ ေနၾကတဲ့ ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား မ်ားနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ သူမ ေျပာသြားတဲ့ အေျဖ စကား တခ်ိဳ႕ကို သတိရသြာ းမိ သည္။ ကြာဟမူ ေတြကို နည္းနိုင္သမွ် နည္းေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္ တဲ့။ ျပီးေတာ့၊ သူမ ခပ္ေသာေသာ ေလး ေျပာသြားတဲ့၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမူ ေတြ အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ အရာေတြ..။ Shakers .. Movers ... Doers ေတြ တဲ့ေလ။ သူမ က၊ ျမန္မာစကားကို  ပီပီသသ ေရးေစခ်င္ ေျပာေစ ခ်င္သည္ မို႕၊ အဲဒီ အဂၤလိပ္စာလံုး အတြဲေလးကို၊ အနီးစပ္ဆံုး ဆီေလ်ာ္ေအာင္၊ ၾကိဳးစားျပီး၊ ျမန္မာစကားနဲ႕ ဖလွယ္ ၾကည့္မိသည္။

Shakers ဆိုတာက ...ေခါင္းေလာင္းထိုးသူ ေတြ ေပါ့။  Movers ဆိုတာက … ႏြံထဲကလွည္းဘီးတြန္းသူ ေတြ ေပါ့။ 

.
Doers ဆိုတာ ကို ေတာ့ ... စကားလံုး သက္သက္ နွင့္ ဖြင့္ဆို ဖို႕ မျဖစ္နိုင္ ေပ။

ေကသြယ္
၁၀ နာရီ ၅၂ မိနစ္
၂၅ ဇူလိုင္ ၂၀၁၂


Bi Weekly Journal - 09 August 2012  တြင္ ပါျပီး

◦

ေျပာင္းလဲဖို႕အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့အရာ