ပန္းပံုျပင္ ( ၁၀၀)

တရာ ျပည့္ တဲ့ စာေလး ကို ဘာ ေရး ရင္ ေကာင္း မလဲ လို႕ ေတြးရင္း... လြန္ခဲ့တဲ့..၁၇ ႏွစ္ ေလာက္ က..ေရးခဲ့တဲ့..ပထမ ဆံုး လက္ရာ လို႕ ဆို ရမဲ့.. စာစီ ကံုး ေလး တခု တင္ လိုက္တယ္။ ဒါေလး ကို ေရး ျဖစ္ ခဲ့ တာ.. တကၠသိုလ္ ပထမ ႏွစ ္မွာ..ထံုးစံ အတိုင္း.. ကဗ်ာ ေတြ ..စာ ေတြ စု ထုပ္ တဲ့ လူငယ္ ေတြ ရဲ႕ သဘာ၀.. သူငယ္ခ်င္း ေနဆူးသစ္ က.. ကဗ်ာ တပုဒ္ ေလာက္ ေရးဖို႕ လာ ေျပာတယ္ ( ကိုယ့္ကို ဘာျပဳ လို႕ လာ ေတာင္းမွန္း ေတာ့ မသိဘူး) ။ ကဗ်ာ လည္း သိပ္ မစပ္ တတ္ တာ နဲ႕.. ဒီ စာ တို ေလး ကို ေရး ေပး လိုက္တယ္။ အဲဒီ ႏွစ္ အင္းလ်ား ဒင္ နာ မွာ လည္း..နံရံကပ္ စာေစာင္ အတြက္ ေပး လိုက္ေတာ့..ပထမ ရသြားတယ္..( ၾကြားပါရေစ.. ဆက္လက္ၾကြား လို သည္မွာ.. အင္းလ်ား ေဆာင္..ႏွစ္ လည္ ညစာ စားပြဲ မ်ား တြင္..စာေပ ဆုမ်ား.. ရယူ ခဲ့ပါသည္.. :-) ထို႕ေနာက္.. တကၠသိုလ္ ႏွစ္ လည္ မဂၢ ဇင္း တြင္ လည္း.. ပါ ခဲ့ ပါသည္။

အင္းလ်ား ေဆာင္ သူ ..အမ်ိဳး မ်ိဳး ကို.. ေန႕စဥ္ ျမင္ေတြ႕..ခံစား လ်က္..ကိုယ္တိုင္ လည္း..တခု ေသာ ပန္း တပြင့္ အသြင္..ခံစား ရင္း.. သူငယ္ခ်င္း (၄) ေယာက္ ေန ခဲ့ေသာ အင္းလ်ား ေဆာင္ အခန္း ၁၁၇ ၏..စားပြဲ ခံု ေလး ေပၚ တြင္.. ေရးခဲ့ ေသာ.. နုငယ္ ေသာ ခံစားခ်က္ အျမင္ မ်ား ျဖစ္ ပါသည္။



ပန္းပံုျပင္


ပန္းဆိုတာ... လွတယ္တဲ့။
ျပီးေတာ့... ေမႊးလည္း ေမႊး တယ္တဲ့။
အဲဒါေၾကာင့္... အားလံုးက နွစ္သက္ ျမတ္ နိုး ၾက တာ ဆိုပဲ။

ေန႕တေန႕ ပြင့္သစ္ လာ ျပီ ဆို တာ နဲ႕.. ဥယ်ဥ္ တခုလံုး မွာ ပန္းမ်ိဳးစံု ဟာ၊ နိုးထ လန္းစြင့္ လာ ၾကေတာ့ တာပဲ။

မမ ေနၾကာ ပန္း ကေတာ့.. ရြက္လႊာ ကို ဖြင့္ .... ေနဆီ ကို စြင့္ ျပီး တာနဲ႕.. ပတ္၀န္း က်င္ ကို စိမ္ ေခၚ ေတာ့တယ္။ သူက.. အဲဒီ လို ..ေပါ့တန္ တဲ့ အဆို မ်ိဳး ကို ..လံုး၀ လက္ မခံ နိုင္ ဘူးတဲ့ေလ။ မလွမ္း မကမ္း က ..ႏွင္းဆီ ပန္း နဲဲ႕ ေဒစီပန္း ကို ေတာင္ ..အျပစ္ တင္လိုက္ေသး..။ ေပါ့ေပါ့ တန္ တန္ ေနတဲ့ ပန္း ေတြ တဲ့..။ သူက ေတာ့..ေလာကၾကီး ကို အမ်ား ၾကီး ..အက်ိဳး ျပဳ နိုင္ တယ္ လို႕ ..ေျပာ လား ေျပာ ရဲ႕။ ဟုတ္မွာ ပါပဲ.... သူ က ..ဒီပန္း ျခံ ထဲ မွာ.. တကယ့္ကို အထယ္ ၀ါ ဆံုး.. အေတာက္ပ ဆံုး..ပန္း တပြင့္ ပဲ။

တခု ေတာ့ ရွိသည္။ ဥယ်ဥ္ ရဲ႕ ေတာင္ဖက္ ေထာင့္ ငုတ္ တိုင္ ျမင့္ ေတြ ေပၚမွာ.. သပ္သပ္ ရပ္ ရပ္ ရိွ ေန ၾကတဲ့.. သဇင္ပန္း ေဖြး ေဖြး ေတြ က လည္း.. အင္မတန္ ရွင္းသန္႕ လွပ ၾက ျပန္ တာပဲ။ သူ တို႕ ကလည္း..သူတို႕သာ အလွဆံုး.. အယဥ္ ဆံုး.. တန္ဖိုး အရွိ ဆံုး တဲ့။ အေတာ့ ကို ခက္သည္။ ထင္ တလံုး ႏွင့္ ဘယ္သူ႕ကို မွ အဖက္ မလုပ္.. ဥယ်ဥ္ တခု လံုး..သူ တို႕သာ ရွိ ေန သလိုပါပဲ။ အဲဒါ ကိုပင္.. မမေန ၾကာ က..မုန္း သည္။ ကိုယ္စြမ္း ကိုယ္စ မရွိ.. မ်ိဳးရိုး ဂုဏ္ ေမာက္ ျပီး.. ဘ၀ ေမ့ သူ ေတြလို႕.. အျမဲပဲ ရွဳတ္ ခ် တယ္။

အဲဒီ ..မမေနၾကာ ရဲ႕ တရား ကိုေတာ့..ျမက္ ပင္ ရွည္ ရွည္ ေတြ ၾကား ထဲ က၊ ျမက္ပန္း ေလး ေတြ ကအစ.. ႏွင္းဆီ နဲ႕ ေဒစီပါ မက်န္.. နာ ၾက ရ တယ္ေလ..။ ဒါေပမဲ့..သူတို႕ အားလံုး.. သဇင္ ပန္း ေလး ေတြ ကို.. အထင္ ၾကီး ျမဲ..ၾကီး ၾက တာပါပဲ။


ေဒစီ ကေတာ့.. သာယာ လွပ တဲ့ ေနေရာင္ ေအာက္ မွာ.. သူမ ရဲ႕ ရွည္သြယ္ ေက်ာ့ရွင္း ျပီး.. အေသြး အေရာင္ စံု ေနတဲ့.. ရြက္လႊာ ေလး ေတြ ကို.ဆန္႕ထုတ္ ရင္း.. အနားမွာ ရစ္၀ဲ ေနတဲ့ ပိတံုးေလး ကို ..မ်က္လႊာေလး ပင့္ ျပီး..ၾကည့္တတ္ တယ္ေလ..။ ပိတံုး ေလး က..ေဒစီကို ခ်စ္ေန တာတဲ့..။ ေဒစီ က လွတာကိုး။ ခက္ တာ က..လိပ္ျပာေလး ေပါ့။ သူကလည္း..ေဒစီကို ေမတၱာ ရွိသတဲ့ေလ။ ေဒစီ့ အေနနဲ႕ ကေတာ့.. လိပ္ျပာ ေလး ကလည္း..ခ်စ္စရာပင္။ ပိတံုး ေလး ကို လည္း..မုန္းစရာ မထင္ ျပန္ ။ ႏွင္း ဆီ ကေတာ့.. သူငယ္ခ်င္း မ အတြက္.. ရင္ေလး မိသတဲ့..။ သူ အမ်ိဳး မ်ိဳး ေဖ်ာင္းဖ် ေပမဲ့.. နားမ၀င္ ဘူးေလ။ တခါ တခါ မ်ား ဆို.. စားေတာ့ ၀ါး ေတာ့မတတ္.. လာေခ်ာင္း တတ္တဲ့.. ခူ ေကာင္ စိမ္းစိမ္း ၾကီး ကိုေတာင္.. မခို႕တရို႕ နဲ႕ ေၾကာက္ ဟန္ ေဆာင္ ျပီး.. ဟန္ မူ ေတြ ပိုလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒါ ေၾကာင့္ လည္း..ဥယ်ဥ္ ထဲ မွာ နံမယ္ ေက်ာ္ ၾကား ေန တာ ေပါ့ ။



ႏွင္း ဆီ ကေတာ့..ဒီကိစၥ မ်ိဳး ကို အင္မတန္ စက္ဆုပ္ တယ္ေလ။ သူက အလွအပ ကို ျမတ္နိုး ေပမဲ့.. ပန္း ေတြ ရဲ႕ အလွနဲ႕ အားႏြဲ႕မူ ကို ခုတံုးလုပ္ ျပီး.. ပတ္၀န္း က်င္ ကို လွည့္ စား တာေတာ့.. နဲနဲ မွ..လက္မခံ နိုင္ ဘူး။ အာရုဏ္ ဦး ႏွင္းရည္ ေတြ ကို ေသာက္သံုး ျပီး တာနဲ႕.. သူ႕ရဲ႕ ပါးျပင္ ကို ..ပန္းေသြးေရာင္ ၾကြ သထက္ ၾကြ ေအာင္..ျပင္ဆင္ ျခယ္သ ေတာ့ တာပဲ။ ပြင့္ဖတ္ ေတြ ကို လည္း ..မလွ လွ ေအာင္ စီရီ ေန လိုက္ေသး။ ေဟာ.. ျပီးေတာ့.. ဣေျႏၵ ၾကီး တခြဲသား နဲ႕..လွခ်င္ တိုင္း လွေန ျပန္ ေရာ။ ဒါေပမဲ့.. သူ႕နား မွာ ပ်ံ၀ဲ ေနၾကတဲ့.. ပ်ားပိတံုး..လိပ္ျပာ ေတြ ကို.. ရွိ တယ္လို႕ေတာင္..ထင္တာ မဟုတ္။ မ်က္ခ်ဳံ တန္း ေတြ ထဲက..ပုစဥ္း ရင္ကြဲ ေတြ ကေတာ့..` သူက ..လူေတြ ကို ပဲ အထင္ၾကီး..စိတ္ၾကီး ၀င္ေန တာေပါ့ ကြ..´ လို႕ အခ်င္းအခ်င္း..ေျပာျပီး ေလွာင္ၾက သတဲ့။

တကယ္ လည္း.. ႏွင္းဆီ ေလး ဟာ.. သူ႕ဘ၀ မွာ..ဒီထက္မက သာ ယာတဲ့ အေျခ အေန တခု ကို ..ဖန္တီး နိုင္ လိမ့္ မယ္ ဆိုတဲ့..မေရ ရာ လွတဲ့.. ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ ေတြ နဲ႕..မေသခ်ာ တာေတြ ကို ေစာင့္စား ေနတာ ပါပဲ။ ဆူးေတြ ဟာ ..သူ႕ အတြက္ အားမာန္ ေတြပဲ ေပါ့။ ဘယ္သူ ေတြ ဘာပဲ ေျပာ ေျပာ ..ဘယ္သူ႕ကို မွ..အားမကိုး ခဲ့ဘူး။ ဒူး မေထာက္ ခဲ့ဘူး။ သူ႕ရဲ႕ အခင္ ဆံုး မိတ္ ေဆြ မေလး ေတြ ျဖစ္တဲ့.. ႏွင္းပန္း ေလး ေတြ ကေတာ့.. ကံေကာင္းပါေစ လို႕..အျမဲပဲ..ဆု ေတာင္း ေပး ၾကသတဲ့။

တကယ္ ခ်စ္ ဖို႕ ေကာင္း တဲ့ ႏွင္း ပန္း ေလး ေတြပါပဲ။ ဘယ္သူ ေတြ ဘာပဲျဖစ္ေနေန.. သူတို႕ကေတာ့.. ေလ ေျပ မွာ..ယိမ္းႏြဲ႕ ကခုန္ ရင္း..ပန္းပြင့္ ေတး ေတြကို သံျပဳိင္ သီဆို ျပီး..အျမဲ ပဲ ျပံဳးေပ်ာ္ ရႊင္ျပ ေန ၾကတယ္။ သူတို႕ကို ..ပိန္းပန္း ေလး ကေတာင္ ..ခ်စ္ခင္ သတဲ့။ ပိန္းပန္း ေလး ဆို တာက.. ဒီဥယ်ဥ္ ထဲမွာ ..ဘယ္သူ နဲ႕မွ မတူ ေအာင္ ေအးေဆး တည္ျငိမ္ တဲ့ပန္း။ အေတြး အေခၚ ရင့္က်က္ ျပီး.. အရာရာ ကို ..မွန္ မွန္ ကန္ ကန္ သံုးသပ္ နိုင္တဲ့.. ပန္းေလ။ သူဟာ လည္း..ပန္းကေလး ပဲမို႕.. နားခို ရစ္၀ဲ ခ်င္ သူ ေတြ နဲ႕ေပါ့။ ဒါေပမဲ့.. ေတြ႕ၾကံဳ လာတဲ့ အေျခ အေန ေတြကို.. တည္တည္ျငိမ္ ျငိမ္ နဲ႕ ဆံုးျဖတ္ လုပ္ ကိုင္သြား တာပဲ။ ဘယ္သူ႕ကို မွ..စကား တင္း မဆို သလို.. ဘယ္သူ႕က မွ လည္း..မမုန္း ၾကဘူးေပါ့။ သူ႕ အတင္း ကို ေျပာ တာ ဆိုလုိ႕.. စကၠဴ ပန္း ေတြ သာ ရွိသတဲ့။ စကၠဴ ပန္း ေတြကေတာ့.. အားလံုးနဲ႕ ေ၀းရာ..စည္းရိုးေပၚ မွာ..တြယ္ကပ္ ေနၾက ရင္း..ပန္းတကာ ရဲ႕..အတင္းကို ဆိုၾကတယ္။ အုပ္စုဖြဲ႕ျပီး..ရယ္ေမာ ေလွာင္ ေျပာင္ ေလ့ ရွိ ၾကတယ္ေလ။



ဒီလို နဲ႕..တေန႕ တေန႕.. မိုးလင္း တာနဲ႕.. ဥယ်ဥ္ ထဲက.. ပန္းေတြဟာ.. တပြင့္ တမ်ိဳး ထင္တိုင္း ၾကဲ ေနၾကတာ ပဲေပါ့။

တေန႕ ေတာ့..ဥယ်ဥ္ ပိုင္ ရွင္ဟာ.. ဥယ်ဥ္ ထဲ ကို ဆင္းလာ တယ္ေလ။

အို.. ဘာေျပာ ေကာင္းမလည္း.. ပန္းေတြ ဟာ..လည္တိုင္ ေတြ ကို ေမာ့ ျပီး.. သူ႕ထက္ငါ..အလွျပိဳင္ လိုက္ ၾကတာ.. ဥယ်ဥ္ ၾကီး တခု လံုး.. ေမႊးၾကိဳင္ ျပီး..အေရာင္ အေသြး ေတြ စံုသြားတာ ေပါ့။

ေနာက္ တေန႕ က် ေတာ့..သတင္း တခု ထြက္ လာပါေရာ.. ဥယ်ဥ္ ပိုင္ ရွင္ ၾကီး က..ဧည့္ခံ ပြဲ တခု အတြက္..ပန္းေတြ အကုန္လံုး ကို ခူးလိမ့္ မယ္ တဲ့။ အဲဒီ သတင္း ေလး ကို သယ္လာ တာက.. ေနရာ တကာ..စပ္စု တတ္ တဲ့ လိပ္ ျပာ ေလးပဲေပါ့။

တမနက္ လံုး..ပန္းေတြဟာ..စိတ္လွဳပ္ ရွား ေန လိုက္ ၾကတာ.. ေပ်ာ္ ေန လိုက္ ၾကတာ..အျမင္ ကပ္ စရာ ေတာင္ ေကာင္း ေရာပါပဲ။ ထူးထူး ျခား ျခား.. ပိန္းပန္း ေလး တပြင့္သာ ပဲ.. တိတ္ တိတ္ ဆိတ္ ဆိတ္ နဲ႕ ..တခု ခု ကို အေလး အနက္ ေတြးေန သတဲ့။ အေပ်ာ္ ဆံုး ကေတာ့..ႏွင္းဆီပန္း ကေလးပဲ.. ျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ့။ မမ ေနၾကာ ကေတာ့..ထံုးစံ အတိုင္း..ခပ္တည္ တည္ နဲ႕ေပါ့။ ဘာကို မွ အေလး အနက္ မထားတဲ့..ေဒစီ ကေတာ့..လူေတြ ထဲ ေရာက္ ရင္.. ဘယ္လို လွ ေအာင္ ေနရမလဲ..ဆိုတာ ပဲ..စဥ္းစား ေန တယ္တဲ့ေလ။

မၾကာ ပါဘူး..သူတို႕အားလံုးဟာ..ဥယ်ာဥ္ ပိုင္ ရွင္ ရဲ႕..လက္ထဲ ကို ေရာက္သြား ၾကတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ မွာ..သဘာ၀ တရား ၾကီးက.. အျပစ္ မကင္းသလို..တိတ္ ဆိတ္ ျငိမ္သက္ ေန တာကိုေတာ့..ဘယ္သူ မွ ..သတိ မထား မိ လိုက္ ၾကဘူး ေပါ့။

ေရာက္ ေရာက္ ခ်င္း..ဧည့္ခန္း ထဲ မွာ ေနၾက သတဲ့။ သားနား သပ္ ရပ္ တဲ့ ..ဧည့္ခန္း နဲ႕ အျပိဳင္..သူတို႕ အားလံုးဟာ.. အစြမ္း ကုန္ ပြင့္ လန္း ေန လိုက္ ၾကတာ။ အင္မတန္း ပနံ ရ ေန တာေပါ့။ လာသမွ် လူ ေတြ ကလည္း..ခ်ီးမြမ္း ၾကေတာ့.. သူတို႕ အားလံုး..ေပ်ာ္ ၾက တာေပါ့။ ႏွင္းဆီ ပန္း ကေလး ကေတာ့..ပန္းအိုး ရဲ႕ အလယ္ ေခါင္ တဲ့ တဲ့ ကေန ျပီး..သူ႕ကိုယ္သူ အရမ္း ေက် နပ္ ေန ျပီေလ။

ေနာက္ တေန႕ ကို ေရာက္ လာတယ္ ဆို ရင္ပဲ.. သူတို႕ အားလံုး..ေျခကုန္ လက္ပန္း က် လာ ၾကတယ္။ အစြမ္း ကုန္ လမ္းစြင့္ ခဲ့ တဲ့.. ႏွင္းဆီ ပန္း ေလး ဆို..ဟန္ ေတာင္ မေဆာင္ နိုင္ ေအာင္ပါပဲ။ ဒီလို နဲ႕ ..တေန႕သာ ကုန္သြားတယ္...။ ေျခာက္ ေသြ႕ေန တဲ့ အေျခ အေန ကလည္း..ပိုျပီး ဆိုးရြား လာ ေစ တယ္ေလ ။

ဒီ ေန႕ ေတာ့..မမ ေနၾကာဟာ..မဟန္ နိုင္ ေတာ့ပဲ..ေခါင္း ငိုက္ စိုက္ က် လာ ေတာ့တယ္။ ေဒစီ ဆို တာ..ေျပာ စရာ ေတာင္ မလို ေတာ့ဘူး။ သူတို႕ အေျခ အေန ကို ..ဥယ်ာဥ္ ပိုင္ ရွင္ ျမင္သြားတဲ့ အခါ က် ေတာ့.. ..ဘာလုပ္ တယ္ မွတ္ သလဲ..။ ပန္း အိုး ၾကီး ကို ..ေနာက္ေဖး သယ္သြား ျပီး... သူတို႕ အား လံုး ကို..လႊင့္ ပစ္ လိုက္ ပါေရာ။ အဲ ... သိပ္ မညိွဳး ေသး တဲ့ သဇင္ ပန္း ေလး ေတြ ကိုေတာ့.. ထုတ္ယူ ထား ျပီး.. အိမ္ နီး နားခ်င္း ေတြ ကို ေပးတယ္ေလ။ ဒါ ကေတာ့..သဇင္ပန္း ေတြဟာ..မ်ိဳး ရိုး ဂုဏ္ ျဒပ္ ေၾကာင့္.. သူမ်ားတကာ ထက္ ..အခြင့္ အေရး ပို ရတာ မို႕..ဆန္းေတာ့..မဆန္း ပါဘူးေလ။ သဘာ၀ တရား မွာ လည္း..ခၽြတ္ယြင္း ခ်က္ ေတြ..ျခြင္းခ်က္ ေတြ ရိွ နိုင္ တာပဲ..မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့..အေႏွး နဲ႕ အျမန္ ဆို သလို..သဇင္ ပန္း ေလး ေတြဟာ လည္း.. ေန ရာမွန္ တခု ကို ေရာက္ ရမွာပဲေလ။

ပိန္းပန္း ေလး နဲ႕..ႏွင္းဆီ ပန္း ကေတာ့.. ေမွာင္ မဲ ေန တဲ့ ၾကားက.. သတိရွိ ရိွ နဲ႕..ပတ္၀န္းက်င္ ကို ..ေလ့လာ နိုင္ ၾကေသးတယ္။ ရည္ရြယ္ ခ်က္ ၾကီး မား ျပီး..ဇြဲ ေကာင္းတဲ့..ႏွင္းဆီ ေလး အတြက္က.. ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ ေရာင္ျခည္ ေလး တခု ..ရွိ ေသးတယ္ေလ..။ ႏွင္းဆီ ပန္း ေျခာက္ ကေလး ေတြ ကို..လူေတြ က..တယုတယ သိမ္း ဆည္း ထား တတ္ တယ္ ဆိုတာ.. သူက..ၾကားဖူး နား၀ ရွိ ထား တာကိုး။ ဒါေပမဲ့..ဘယ္သူကမွ.. အမွိဳက္ပံုး ထဲ လာ ျပီး..ႏွင္းဆီ ပန္း ေျခာက္ မေကာက္ဘူး ဆို တာေတာ့.. သူ..သိမသြား ရွာပါဘူး။




အခ်ိန္ ေတြ ၾကာ လာတာ နဲ႕ အမွ်.. အေမွာင္ ဟာလည္း ..ၾကီးစိုး လာ ျပီေပါ့။ အဲဒီ အခ်ိန္ မွာ..ဥယ်ာဥ္ ထဲ က..ပန္းပင္ အသီးသီး မွာ.. ပန္းဖူးေလး ေတြ က..အစီ အရီ နဲ႕ေလ..။ လိပ္ ျပာ နဲဲ႕ ပိတံုး ကေတာ့.. တေလာက လံုး.. ဘာမွ..မျဖစ္ ခဲ့သလို..ပန္းဖူး ပန္းငံု ေလး ေတြ ကို..ေနာက္ေျပာင္..က်ီစယ္ ေန ၾက ျပန္ တယ္တဲ့။
ကံၾကမၼာ စက္၀ိုင္း ၾကီး လည္ပတ္ ေန ေသး သေရြ႕..သဘာ၀ တရား ၾကီးက.. ဖန္တီး ျခယ္ လွယ္ ေန ေသးသေရြ႕ ..ပန္းပံု ျပင္ ေတြ ဟာ လည္း.. အဆံုး မရွိ.. ဆက္ လက္ တည္ရွိ ေန ဦး မွာ ပါ ပဲ ေလ။





( ပံုတခ်ိဳ႕ကို.. little green villa က ယူပါသည္။)



Share/Bookmark

6 Comments:

Oliver said...

Hi! I'm oli. It's a well written allegorical story. I enjoy reading it. Thanks.

Anonymous said...

i like this story.

ဇနိ said...

ပထမဆုံလက္ရာလည္းဖတ္လို႔ေကာင္းတာပဲ။
၁၀၀ မွသည္ တေထာင္ဆီသို႔..

pandora said...

မေကရဲ႕ ၁၀၀ ေျမာက္မွသည္ မ်ားစြာမ်ားစြာ စိတ္ရွိတိုင္း ေရးႏိုင္ပါေစ။

ပန္းမ်ဳိးစံု လွတယ္ မေက။

hana san said...

မေက...
little green villa က ျမက္ပန္းေလး ခုလိုအသံုးတည့္ေနတာ ျမင္ရေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...မေက။

ပန္းပံုျပင္ ကို မပန္းပြင့္ (ဟန)
လာျပီး နားေထာင္သြားပါတယ္။ ပံုျပင္နားေထာင္ျပီး ပန္းပြင့္ အိပ္ပါေတာ့မယ္။
ဂြတ္ႏိုက္တ္

မေက...ရႊင္လန္းပါေစ။

Khin said...

ပန္းဆိုုတာ အပင္ေပၚမွာဘဲ ထား၇တယ္

မခူးရဘူး မပန္ရဘူးတဲ့

အေနာက္ႏိုုင္ငံက ထုုံးစံပါ