.jpg)
ကိုယ္ေတြ စခန္းခ်တာက.. ပင္းတယ နားက ေရခ်မ္းစင္ရြာမွာ။ ေစ်းေန႕ေတြဆို..ေရခ်မ္းစင္ကေန.. ပင္းတယ ျမိဳ႕ေပၚထိ ေျခလွ်င္ေလွ်ာက္။ လမ္းေလွ်ာက္ရတာမ်ားေတာ့...တကယ္ မမူၾကေတာ့။ ေပ်ာ္လိုက္သည့္ ျဖစ္ခ်င္း။ ညေနခင္းေတြ..ကြင္းက..ေစာေစာျပန္ေရာက္ရင္..ေရမိုးခ်ိဳး..သနပ္ခါးေတြ ေဖြးေနေအာင္ လိမ္းျပီး.. လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္း..မယ္လုပ္ၾကတာလဲ မွတ္မိေသးသည္။ ရြာက..ကားလမ္းမၾကီး ေဘးဆိုေတာ့.. ေတာ္ေတာ္ေလးလဲ စည္ကားလွသည္။ တလ ၾကီးေတာင္ ေနရတာဆိုေတာ့.. စခန္းသိမ္းေတာ့..တည္းတဲ့ အိမ္က.. ရြာသူၾကီး မိသားစု နဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြ ျဖစ္.. အေမခင္က ငို..သူတို႕ကငို။
ေရႊဥမင္ ေတာင္ေျခမွာ
လြမ္းခ်င္တာနဲ႕.. တတိယႏွစ္ ကြင္းစဆင္းတုန္းက.. ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့..ဒိုင္ယာရီေလးကို ျပန္လွန္ျဖစ္သည္။ ညဖက္ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ဓါတ္မီး ထိုးျပီး ..ေရးခဲ့တဲ့ ရုိးရိုး ဗလာစာအုပ္ေလးပါ။ ၂၀၀၅ ကမွ..အိမ္ျပန္ရင္း..စာအုပ္ေသတၱာထဲက..တခုတ္တရ..ျပန္သယ္လာတာပါ။ ခုေန ျပန္ဖတ္ေတာ့.. ရီခ်င္စရာ..။ အဲဒီ အထဲက..တခ်ိဳ႕ေန႕ေလးေတြကို.. ေပးဖတ္ခ်င္ပါတယ္။ အမွတ္တရ ေပါ့ေနာ္။
++++++++
တတိယႏွစ္ ဘူမိေဗဒ ေက်ာင္းသူ တေယာက္ ရဲ႕ တကယ့္ဘ၀ စရျပီ။
၇ ရက္ေန႕ ညေန ( ၆း၁၀) မွ ရန္ကုန္က ထြက္ျဖစ္တယ္။ တကယ္ေခၚထားတာက.. ေန႕လည္ ၂ ခ်က္တီးတဲ့ ။ ျမန္မာ စံေတာ္ခ်ိန္ပါပဲ။
ရထားေပၚကို တက္ရတာ..အရမ္းစိတ္ညစ္ဖို႕ ေကာင္းတယ္။ လူတကိုယ္လံုး ေခၽြးေတြ ရႊဲနစ္ေနတာပဲ။ ရထားကလဲ က်ပ္.. ေရေတြကလဲ ပက္ေသး။ ေနသား မက် တက် ရွိေတာ့မွ.. သာစည္ အျမန္ဆိုတဲ့ အေႏွး ရထား ၾကီးက.. တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ ထြက္တယ္။ ရထားေပၚမွာ တညလံုးပဲ..အိပ္လိုက္..နိုးလိုက္ နဲ႕..။ လူေတြ လဲ ..စုတ္ျပတ္ ေနတာပဲ။ မနက္ ၄ နာရီ ေလာက္က်ေတာ့.. မ်က္ႏွာေတြ သစ္..သနပ္ခါးေတြ ဘာေတြ လိမ္းျဖစ္ေတာ့တယ္။ တကယ္ရီရတဲ့..မိန္းမေတြ ေနာ္။
ရွမ္းရထားၾကီးေပၚက..ျပြတ္သိပ္ညပ္သပ္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့..ေန႕လည္စာ
ေနာက္တေန႕ ေရာက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ.. ပူေလာင္ေနတဲ့..အညာျမိဳ႕ၾကီးေတြ ကို တျမိဳ႕ျပီး တျမိဳ႕ျဖတ္.. ေနာက္ဆံုး သာစည္ေရာက္မွ..တြဲေတြေျပာင္း..ရွမ္းရထားၾကီး နဲ႕ ခရီးဆက္ရတယ္။ ခရီး မဆက္ခင္..ကုလားေလး က ထမင္းေကၽြးတယ္။ သူ႕ေမြးေန႕တဲ့။ ( ဒီေန႕က်- ၈ ရက္ျဖစ္သြားျပီေလ)။
ပူျပီး ပင္ပန္းေနေတာ့..ဘာမွလဲ စားလို႕မရပါဘူး။ သာစည္မွာ ခရု နဲ႕ ေတြ႕တယ္။၂ ခ်က္ေလာက္မွာ..ရွမ္းရထားၾကီး စထြက္ ျပီေလ။ အခုမွပဲ..ပတ္၀န္းက်င္ အသစ္ အဆန္းေတြကို ေတြ႕ရေတာ့တယ္။ ေက်ာက္ေတာင္ ၾကီးေတြဆို တာေလ.. တအားပဲ။ တကယ့္ ေက်ာက္ဆုိင္ ေက်ာက္သားထု ၾကီးေတြ။ ပတ္၀န္းက်င္ ၾကီးက..ဆန္းက်ယ္သားကလား။ ပထမဆံုး ယင္းမာပင္က လူေတြ ဆင္းသြားတယ္။ ေနာက္ျပီး..ငါတို႕ေပါ့။ ျပင္ေညာင္ဘူတာမွာ..အမွတ္တရေပါ့။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း..ပစၥည္းေတြ ခ်ျပီးတာနဲ႕..ထမင္းခ်က္ဖို႕ ကူလုပ္ရတယ္။ မိန္းကေလးေတြက..လူၾကီးအိမ္မွာ ေနရတယ္။ ၅ ေယာက္တခန္းနဲ႕ ဆိုေတာ့..ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္။
ငါရယ္- စုရယ္.ျဖဴရယ္.. မိစံ ရယ္..သီတာ တို႕နဲ႕ေပါ့။ ျပီးေတာ့..တေခၚေလာက္က..ေခ်ာင္းထဲမွာ ေရသြားခ်ိဳးၾကတယ္။ တခါမွ မၾကံဳဖူးတဲ့ အရသာေပါ့.. ေတာင္က် ေခ်ာင္း ဆိုေတာ့..အက်ီ ၤေတြက ေမ်ာလိုက္.. ဆပ္ျပာေတြက ေမ်ာလိုက္.. ေကာင္ေလးေတြက..ဟိုဘက္မွာ။ ဒါေပမဲ့..အားလံုး ျမင္ေနရတယ္။ အေတာ္ရီ ရတယ္ေနာ္။
ေရေတြ ဘာေတြ ခ်ိဳးျပီးေတာ့..ထမင္းစားရတယ္။ ဟင္းက..ငါးေျခာက္နဲ႕ အာလူးဟင္း။ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ မွာ..ဘာမွ မျမင္ပဲ..စားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးေတြ ရဲ႕ အလင္းေရာင္ သီခ်င္းဟာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရမ္းတန္ဖိုးရွိေနတယ္။ ေနာက္ေဖး ဆင္း ရတာေတာ့..သိပ္စိတ္ညစ္တယ္။ ခုေတာ့..အိပ္လိုက္ျပီ။ (၈) ရက္ေန႕ ကုန္ျပီေပါ့.. မနက္ျဖန္ အေစာၾကီး ထရမယ္တဲ့။ General Traverse တဲ့။ ဘာေတြ ျဖစ္လာအံုးမယ္ မသိ။
%2BEpaper26.jpeg)
Posts
15 Comments:
အန္တီေက ပင္းတယအေၾကာင္းနဲ႔ ကြင္းဆင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြဖတ္သြားတယ္..။ ပင္းတယကသြားရတာေ၀းေပမဲ့ ေရာက္ေတာ့ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။ ဟုတ္တယ္ လက္ဖက္နဲ႔ပဲပုပ္ကို ဆိုင္မွာအလကားအၿမည္းစားလို႔ရတယ္..။
န်စ္သက္စြာဖတ္သြားပါသည္။
ဖတ္ရတာေပ်ာ္တယ္...မေက။
ရုပ္တည္ၾကီးနဲ႔
သူပဲမလြမ္းတတ္သလိုနဲ႔
ခုေတာ့လည္း ၾကိတ္မႏိုင္ခဲမရနဲ႔
အလြမ္းေတြေပၚလာၿပီ
ေနာက္ ဘာေတြေပၚဦးမလဲမသိ ..ဟိ
ပင္းတယသြားလည္ရတာ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ သစ္ပင္အႀကီးႀကီးတစ္ခုမွာ လွလြန္းလုိ႔ ဓါတ္ပုံရုိက္ခဲ့ဖူးတာ သတိရတယ္။ ေတာင္ေျခက လက္ဖက္ဆုိင္မွာ ျမည္းရတာကေတာ့ အေကာင္းဆုံးပါပဲ.. ျပန္သြားလည္ခ်င္လာၿပီ။
ညီညီလည္း ပင္းတယကိုသိပ္ခ်စ္တာ.. ပထမဆံုးေရာက္ဖူးေတာ့ တကၠသိုလ္က ပန္းခ်ီေလ့လာေရးခရီးစဥ္နဲ႔.. း)
ဘယ့္နွယ္ ပင္းဒယကို ကိုယ့္ အရင္ လြမ္းသြားၾကတာပါလိမ့္...
ပင္းဒယကို လြမ္းခဲ့တာ ႏွစ္ ၂၅ ရွိျပီ...
ပုန္းတလုပ္ကန္မွာ ေလွ်ာ္ခဲ့တဲ့ အ၀တ္ေတြ ေျခာက္သြားေတာ့ ဆြဲခါလိုက္တိုင္း ထံုးမႈန္႕ေတြ ထြက္ထြက္က်လာတာ မ်က္လွည့္ျပသလိုပဲေလ...
၀တၳဳေလးတပုဒ္ေတာ့ ေစာင့္ဖတ္ၾကပါဦး... း)
အစ္မက စာနဲ႕...
ရြာသားက ဓာတ္ပံုနဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ ပင္းတယ ကို သြားခ်င္လာျပီ..
တစ္္ခါပဲေရာက္ဖူးျပီး..တစ္ရက္ေလာက္ပဲၾကာေတာ့..
အရသာ အျပည့္အဝ မခံစားခဲ့ရဘူး..
မေကကဘူမိကေပါ့။ ေပ်ာ္စရာႀကီးေနာ္။ ညီမတို႕ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ ဘူမိေတြကေတာ့ ေတာေတြေတာင္ေတြထဲသြားၿပီး ကြင္းဆင္းရတယ္ ၾကားဖူးတယ္။ ညီမတို႕ကေတာ့ ေျခလ်င္ေတာင္တက္အသင္းမို႕ တစ္ခါပဲေငြေဆာင္ကို သြားၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀ကေတာ့ တကယ္ေပ်ာ္စရာပါ။
ပင္းတယကိုႏွစ္ခါေရာက္ဖူးတယ္။ ပထမတစ္ခါက သံုးႏွစ္သားက၊ ဒုတိယတစ္ခါက အသက္သံုးဆယ္က။
ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဘယ္သြားသြား ေပ်ာ္စရာ အမွတ္တရျဖစ္ေနတာပဲေနာ္။
စကားမစပ္ ေမ့သမီးေရ...
ေျခလ်င္ေတာင္တက္အသင္းက ခရီးေတြထြက္ပါတယ္။ ေငြေဆာင္တုိ႔ ေခ်ာင္းသာတုိ႔က ေလ့က်င့္ေရးခရီးစဥ္ေတြျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ေျခလ်င္ေတာင္တက္အသင္း တေလာကပဲ စာရာေမတိေတာင္ကို ေအာင္ျမင္စြာတက္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ပါၿပီ။ ဓာတ္ပံုေတြ ၾကည့္ခ်င္ရင္ http://www.yuhm.org/
မေကေရ...လာေၾကာ္ျငာသလုိျဖစ္ေနၿပီး အဟဲ.. :P
ေကေရ
Field ဆင္းတာေတြ ျပန္လြမ္းသြားၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြက သိပ္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတာေနာ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေက်ာင္းတက္ရုံတင္မဟုတ္ဘဲ ေတာထဲေတာင္ထဲ အုပ္စုလိုက္ ေနရ စာသင္ရတဲ႔ အရသာက ဘူမိေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အပိုဆု ဖန္တီးေပးထားသလိုပဲ။ တို႔မွာ အဲဒီ အပိုဆုေလးကို ျမတ္ႏိုးလြန္းလို႔။ မ်က္ရည္၀ဲရင္း ျပံဳးၿပီး ဖတ္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ခဲ႔ရတာေတြေတာင္ လြမ္းမိတယ္။
မေက ဒိုင္ယာရီေရးတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးက ေကာင္းတယ္။ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာေတာ့ ျပန္ဖတ္ရင္း အတိတ္ကုိ ျပန္စိတ္ကူးလုိ႔ ရတယ္။ ပင္းတယက သစ္ပင္ႀကီးေတြနဲ႔ လက္ဖက္ အျမည္းကုိ သတိရတယ္။ အဲဒီက လက္ဖက္က တျခားလက္ဖက္ေတြထက္ ပုိေကာင္းေနသလုိပဲ။
ဒိုင္ယာရီပံုမွန္ေရးတယ္ဆိုေတာ႔ မွတ္တမ္းေလးေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိမွာေပါ႔.. မ်ားမ်ားေရးေနာ္ လာလာဖတ္မယ္.. း)
အခုေရးထားတာေလးကို ဖတ္ရတာလည္း အဲ႔ဒီတုန္းက ကိုယ္ပါ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ လိုက္ပါခဲ႔ရသလိုကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္..
အရမ္းအေရးေကာင္း.. ႏွစ္သက္တယ္.. း)
အင္း အေဟာင္းေတြ အသစ္ျဖစ္ကုန္ျပီ။ အဟိ တႏြယ္ငင္ေတာ့ တစင္ပါသတဲ့။ ပင္းတယအျပင္ပိုလြမ္းတာေတြေတာ့ ရြာသာေလးနဲ႕မဆိုင္ဘူးေနာ္ အမေက။
ဓါတ္ပံုေလးေတြသိမ္းထားႏုိင္တာ တကယ့္ကိုခ်ီဴးက်ဴးပါတယ္ခင္ဗ်ာ...
ျဖိဳး- ဒီပံုနဲ႕ဆို ပင္းတယ ေစာင္းတန္းက ေစ်းသည္ေတြေတာ့..အရင္းျပဳတ္ေတာ့မွာပဲ။
မၾကီးခင္ဦးေမ- း))
ဟန- ေပ်ာ္ဖို႕တကယ္ေကာင္းတာ..
မေနာ္- ကိုယ့္ဆရာမၾကီးက..ေရွ႕က ရသေတြ ေလွၾကီးနဲ႕ အျပည့္ထဲ့ျပီး အလြမ္းခတ္တက္ၾကီးနဲ႕ ေလွာ္ခ်သြားတာကိုး။ မရဘူး.. ရုပ္တည္ၾကီးလဲ ႏွလံုးသားနဲ႕.. း))
မီယာ- လာျပန္ျပီ.. ၀ယ္တဲ့လူတေယာက္မွ မေတြ႕..ျမည္းတဲ့လူခ်ည္းပဲ။ း)
ညီညီ- ဒါဆို ပင္းတယ ရွဳခင္းပံုေတြ ဆြဲထားတာရွိမွာေပါ့။ ျပ....
ကိုေအာင္သာငယ္- အလြမ္းေတြ တူကုန္ပါပေကာလား။
လင္းဒီပ- ေရာက္ေအာင္သြား။ လက္ဖက္ျမည္းခဲ့..
ေမ့သမီး- ေျခလ်င္ေတာင္တက္ ဆို.. ကိုပီတိ ဆီသြား။ အမတို႕က.. ေျခလ်င္တက္တာဟုတ္ဘူး။ း)
ပီတိ မပူနဲ႕..ထပ္ေၾကာ္ျငာေပးလိုက္ျပီ။ း)
မခ်ိဳသင္း လဲ ေရးေလ.. မခ်ိဳသင္း ကြင္းထဲက..အထင္ကရ ဇတ္လမ္းေတြ..က်မ သိတယ္ေနာ္.. ေဖာ္ထုတ္လိုက္ရမလား.. ငွဲငွဲ
ေအာ္- ပံုရိပ္လည္း အျမည္းသမားပဲ..
Post a Comment