ငယ္ဆရာ (၁)

မဆံုးနိုင္ေသာ သင္ယူျခင္းေတြနဲ႕..အျမဲတမ္း အသစ္အသစ္ေတြ သင္ၾကားေနၾကရတဲ့..ကေန႕ ေခတ္ၾကီးမွာ..သင္ဆရာ..ျမင္ဆရာ..ၾကားဆရာေတြက..မ်ားပဲ မ်ားလြန္းလွ ။ အဲဒီ သင္ၾကားျခင္း မ်ိဳးေစ့ ေတြ စတင္ အညြန္႕ေညာင့္ အပင္ေပါက္ ခဲ့တဲ့.. ငယ္ငယ္တုန္း က..ပ်ိဳးခင္း..ယာခင္း ေက်ာင္းစာသင္ခင္း ၾကီးေတြ ကိုလည္း လြမ္းမိပါ့..။ ေတြ႕ခဲ့ ဆံုခဲ့ရတဲ့.. ငယ္ဆရာေတြ ကို လဲ..ျပန္ျပန္ သတိရ..။
အဲဒီ စိမ္းျမေနတဲ့.. ပညာပန္းခင္း ၾကီးေတြထဲမွာပဲ .. ရႊင္ျမဴး ပံုရိပ္ေတြ စြဲထင္ခဲ့..အျမဲအမွတ္ရ ေက်းဇူးေတြလည္းတင္ခဲ့.. နာက်င္ အပြန္းအပဲ့ေတြလည္း ရခဲ့...။

က်ဲက်ဲေလးရဲ႕ဘေလာ့က..ပန္းခ်ီ

ဆယ္ျပားေစ့ ၂ေစ့ နဲ႕ ဆရာ

ဆိုရွယ္လစ္ ေခတ္ေႏွာင္းမွာ ၾကီးျပင္းခဲ့သူမို႕.. ခဏခဏ ေျပာင္းလဲ ေနတဲ့..ပညာေရး စနစ္သစ္ေတြနဲ႕ ...အျမဲလို္ ပက္ပင္း တိုးရင္း အစမ္းသပ္ခံ စာသင္ခန္းေတြ နဲ႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆိုသလို..။ ဦးေန၀င္းၾကီးရဲ႕ လမ္းညႊန္မူ အသစ္နဲ႕.. အရင္ ၅ တန္းမွာ အဂၤလိပ္စာ စသင္ရာကေန..မူလတန္း ေက်ာင္း ကတည္းက..စသင္ေစ လို႕ ေျပာင္းလိုက္ေတာ့..ကိုယ္က..ေလးတန္း ..။

အဲဒီတုန္းက..ေလးတန္း တတန္းလံုးကို ဆရာတေယာက္ထဲက..ဘာသာစံု သင္တာပါ။ ေလးတန္းကိုင္တဲ့ ဆရာ သံုးတန္းကိုင္တဲ့ ဆရာမ အဲဒီလိုမ်ိဳး။ ေလးတန္းဆရာက..သူ႕ကိုယ္ပိုင္ စီးပြားေရးလဲ ရွိေတာ့..တခါတခါ ဆို.. ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ စာေတြ အျပည့္ေရးခဲ့ျပီး..ဟုိဖက္ခန္းက.. ၂ တန္းဆရာမ နဲ႕ အတန္းကို အပ္ျပီး ထြက္ခ်င္ ထြက္သြား တတ္ တာ ။ A-B-C-D ျပီးလို႕..Apple (အပ္ပဲလ္) ပန္းသီး ဆုိတဲ့ သင္ရိုး ေတြလဲ ကုန္ျပီ။ ညေနဖက္ ပိုေနတဲ့ ဖြံ႕ျဖိဳးခ်ိန္ေတြမွာ...အဂၤလိပ္ ကဗ်ာ ေတြ ဆိုၾကရတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ဆို..ဆရာက.. မြန္းမံသင္တန္းက ေပးလိုက္တဲ့ ကက္ဆက္ေခြ နဲ႕ ကဗ်ာေတြ ဖြင့္ေပးထားျပီ.. ဆယ္ျပားေစ့ ၂ေစ့နဲ႕ မုတ္ဆိတ္ေမြး ႏွဳတ္ေနေတာ့တာပဲ။

one- two.. buckle my shoe..
there , four.. shut the door
five, six.. pick up sticks
+++++
row..row ..row your boat
gently down the stream,
+++++

တခန္းလံုးက..ကေလးေတြက.. သံကုန္လႊင့္ ျပီး .ေအာ္ၾက..ေပ်ာ္ၾက တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္တေယာက္ထဲ..ပါးစပ္ၾကီးပိတ္လို႕...။
တခန္းလံုးက..သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးက.. ညေနဆို..ေဒၚေလးၾကီး က်ဴရွင္တက္ၾကေတာ့.. ကဗ်ာေတြ..အားလံုး ရျပီးသား ကိုး ။ ဆရာကလဲ..သိေနေတာ့..အပင္ပန္းခံျပီး ေရးမျပ..သင္မျပ..ေရွ႕က..ခ်မျပ ေတာ့ဘူး။ က်ဴရွင္ ဆိုတာကို လက္မခံ လို႕ သားသမီးေတြကို က်ဴရွင္လံုး၀ ေပးမထားတဲ့ ေဖေဖ့ ေၾကာင့္..အဲဒီ ကဗ်ာ ခ်ိန္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့.. စိတ္လဲ တို ၀မ္းလဲ နဲရတဲ့.. ညေနေစာင္း ေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာ..ခုထိ အမွတ္ရ ေနခဲ့တယ္။ ေဒၚေလးၾကီး က်ဴရွင္ကို တက္ခ်င္လိုက္တာ ဆိုတာလဲ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့။ ခုထိ.. ျမိဳ႕ေလးကို ျပန္ေရာက္တိုင္း.. ေဒၚေလးၾကီး တို႕ ရွိေသးလား အျမဲ ေမးရတယ္။ အဲဒီ ဆယ္ျပားေစ့ ၂ေစ့ နဲ႕ ဆရာ ကိုေတာ့.. ျပန္ကာနီးတိုင္း သူ႕ဆိုင္ေလး မွာ..၀င္ ႏွဳတ္ဆက္ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ငယ္ဆရာအစစ္ပါ။

ဥယ်ဥ္မွဴး ဆရာ

၅ တန္းကို ေရာက္ေတာ့.. အရင္ မူလတန္းေက်ာင္းေလးကေနပီး..ျမိဳ႕ျပင္က..ခန္႕ညားလွတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းၾကီးမွာ စတတ္ရတာမို႕ စိတ္ေတြ တအား လွဳပ္ရွားလို႕။ ကိုယ္တို႕ အခန္းေလးက.. အီးပံုစံ ေက်ာင္းေဆာင္ အဆြယ္ေလး တခု ရဲ႕ အစြန္ခန္းေလး။ ခုထိ မွတ္မိတယ္။ ေဘးက အေ၀းေျပးကားလမ္းမၾကီး ေပၚက..ကားသံေတြ တ၀ီ၀ီနဲ႕။ အတန္းပိုင္ ဆရာက..သခ်ာၤျပတယ္။ ဆရာ့မွာ ထူးျခားတာက.. `မဂၤလာပါ ဆရာ´ ႏွဳတ္ဆက္ တာကို အရမ္း အေလးအနက္ ထားတယ္။ ထိုင္မလို ထမလို လုပ္ျပီး ျပီးစလြယ္ ႏွဳတ္ဆက္တာမ်ိဳးကုိ လံုး၀ မၾကိဳက္ ။ သူကိုယ္တိုင္လဲ.. အတန္းေရွ႕က..ေသခ်ာရပ္.. အားလံုးကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ျပီးမွ..` မဂၤလာပါ တပည့္တို႕ ´ လို႕ ျပန္ႏွဳတ္ဆက္ ေလ့ရွိသည္။ ျပီးေတာ့..အတန္းသား အာလံုးကို ေရႊဒဂၤါး ပန္း ပ်ိဳးပင္ေလး ေတြ တေယာက္ တပင္စီ ေပးျပီး.. အျပင္ကို စြန္ထြက္ေနတဲ့..အခန္း ပတ္ပတ္လည္မွာ.. တန္းစီျပီး စိုက္ ခိုင္းတယ္။ ကိုယ့္အပင္မွာ နံမယ္ေလးေတြ..အမွတ္အသားလုပ္ျပီး.. ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ ျပဳစု ရတယ္။ အဲဒီ တုန္းကဆို.. ၅ တန္း အတန္းပတ္လည္ အားလံုးက..ဘုရားပန္းအိုးေတြမွာ ၅တန္း (ေအ) က ပြင့္တဲ့ ေရႊဒဂၤါးပန္း ေတြနဲ႕ ေ၀ ေနခဲ့တာေပါ့။

အဲဒီလို ဂါရေ၀ါစ ရိုေသေလးစားျခင္း နဲ႕ တာ၀န္ယူတတ္မူ ကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့..ဆရာ့ ကို ခုတေခါက္ျပန္ေတာ့.. ပင္စင္ယူျပီး..ျမိဳ႕ေလးမွာပဲ ေဘာ္ဒါေက်ာင္းေလး ဖြင့္ထားတာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ သမီးေလးက..ေဆးေက်ာင္းတက္ေနျပီး..ဘီအီးဒီ ဆင္း သားၾကီးက.. ဆရာနဲ႕အတူ ေဘာ္ဒါ ေက်ာင္းသားေတြကို သင္ၾကား အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ ေတြ႕ခဲ့ရေတာ့.. ၾကည္နူး ပီတိ ျဖစ္မိတယ္။

ဆရာ့ကို ၀င္ ႏွဳတ္ဆက္ဖို႕..သူတို႕ ေဘာ္ဒါ ေက်ာင္း ဖြင့္ထားရာ အိမ္ေလး ေရွ႕... ေရာက္ သြား ခဲ့တုန္းက....
` ပဥၥဂုဏံ အဟံ၀ႏၱာမိ ပါ .. ဆရာၾကီး´ ဆိုတဲ့ အထဲက ဟိန္းထြက္လာတဲ့ အသံေၾကာင့္.. ေျခလွမ္းေတြ ရပ္တန္႕ရင္း.. ျခံေရွ႕က.. ပန္းပင္ေလးေတြကို ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္။

ျမန္မာစာနဲ႕ ခြဲမရတဲ့ ဆရာမ

အဲဒီ ႏွစ္က.. ၇ တန္းပတ္လည္ ဆရာေတြ အားလံုး စာသင္ေကာင္းတယ္လို႕ ..နံမယ္ၾကီးတယ္။ အဲဒီတုန္းက...`တို႕ေက်ာင္းသား´ စာေစာင္ မွာ တနိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာ နဲ႕ ဖိတ္ေခၚ က်င္းပတဲ့ ျမန္မာစာစီစာကံုး ျပိဳင္ပြဲ ေတြကို သတၱမတန္းက..စ ၀င္လို႕ ရျပီမို႕.. သူမကို ျမန္မာစာဆရာမ တေယာက္ အေနနဲ႕.. ၇ တန္းႏွစ္မွာ ၾကံဳခဲ့ရတာ..ကိုယ္တို႕ သိပ္ကို ကံေကာင္းခဲ့တာပါ။ ကိုယ္တို႕ ဆိုတာ.. အဲဒီတုန္းက..ျမန္မာစာ အေရးေကာင္းတယ္လို႕ ဆရာမ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ လက္ေရြးစင္ ေက်ာင္းသား ၃ ေယာက္ေလာက္ ရွိတယ္။ တေယာက္ကေတာ့.. ၀တၱဳေတြဘာေတြ မဂၢဇင္းေတြမွာ ခဏတျဖဳတ္ပါလာျပီး..ခုေတာ့.. အဂၤလန္မွာ မိသားစု တာ၀န္ေတြ ပိေနပံု ရတဲ့.. သူငယ္ခ်င္း ရယ္.. ေနာက္ ..ကဗ်ာေတြ အေရးေကာင္းတဲ့.. သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရယ္.. ကိုယ္ရယ္ေပါ့။ ဆရာမ က အျမဲေျပာတယ္။ မင္းက..၀ါက် ရွည္ေတြ နဲ႕ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ ေကာင္းတယ္.. ေက ကေတာ့.. ၀ါက်တိုေတြ နဲ႕ ရွင္းလင္းတယ္။ ဟို ေကာင္ ကေတာ့..ငယ္ငယ္ေလးထဲက..ကဗ်ာဥာဏ္ ရွိတယ္.. အဲဒီလို ခြဲျခားသံုးသပ္ျပီး.. ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့..`တို႕ေက်ာင္းသား´ က လစဥ္ ေခၚတဲ့ ျပိဳင္ပြဲ ေခါင္းစဥ္ေတြကိုေတာ့ .. တတန္းလံုးကို ေပးေရး ခိုင္းျပီးမွ ..အေကာင္းဆံုး တခုကို သူကိုယ္တိုင္ တံဆိပ္ေခါင္းဖိုး အကုန္ခံျပီး..လတိုင္း ရန္ကုန္ကို ပို႕ေပးတတ္သူ။ တို႕ေက်ာင္းသားကလဲ..တနိုင္ငံလံုးက လာတဲ့ စာေတြထဲကမွ အေကာင္းဆံုး တခု ကို သရုပ္ေဖာ္ပံု နဲ႕ အျပည့္အစံု ေဖာ္ျပေပးျပီး.. ႏွစ္သိမ့္ဆု ၁၀ ခု ေလာက္ကို ေတာ့ နံမယ္နဲ႕ အတန္း..ေက်ာင္း တြဲျပီး ေဖာ္ျပေပးတယ္။ ၇ တန္း ကေန ၁၀ တန္းထိ တန္းခြဲ မထားပဲ ေရာျပိဳင္ရတာ ဆိုေတာ့..မလြယ္လွပါဘူး။ အဲဒီ တုန္းက..အျမဲ လို ဗိုလ္ဆြဲ.. ပထမ ရ ေဖာ္ျပ ခံရတဲ့ အတန္းၾကီး ေက်ာင္းသားၾကီးေတြ ျဖစ္တဲ့..ေမာင္လြဏ္းေ၀ .. ေမာင္လြဏ္းေဆြ ညီအကို နဲ႕ ျမရတနာစိုး..ျမေၾကးမံုစိုး..ညီအမ အတြဲ ကို ခုထိ မွတ္မိ ေနမိတယ္။

၇ တန္းေက်ာင္းသူ ဂဂ်ိဳးဂေဂ်ာင္ေလး ဘ၀နဲ႕.. ႏွစ္သိမ့္ဆု နံမယ္ စာရင္းထဲေတာ့.. ၂ ခါလား ပါခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာမရဲ႕ ေက်းဇူးေတြပါပဲ။ ပါလာရင္လည္း စာအုပ္ ထြက္ထြက္ျခင္း ဆရာမက..အရင္၀ယ္ ျပီး.. စက္ဘီး နဲ႕ အိမ္အေရာက္ လာျပတတ္တာ။ သူက ေတာင္ ပို ၀မ္းသာေနတတ္တာ မ်ိဳး။
ဖူးဖူးညႊန္႕ညႊန္႕ ျပဳသာ ျပင္သာ တဲ့ အရြယ္မွာ ျမန္မာစာ လက္ေရးလွ နဲ႕ အဆြဲ အခ် ေတြကိုလည္း နည္းမွန္ လမ္းမွန္ ျဖစ္ေအာင္ စိတ္ရွည္ရွည္ သင္ၾကားေပးခဲ့ တဲ့ ဆရာမ။ သတၱမတန္း သင္ရိုးျဖစ္တဲ့..ဇာတက ျပဇတ္ ေတြ ဆိုရင္လည္း.. အသစ္မတက္ခင္.. ၾကိဳျပီး အိမ္မွာ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ အတန္းထဲ ေရာက္မွ..အလွည့္နဲ႕ စင္ေပၚတက္ျပီး.. ကိုယ္နားလည္သလို.. အတိုခ်ံဳး ျပန္ေျပာ ျပ ခိုင္း ။ ျပီးေတာ့မွ.. သူက..အဲဒါကို ဆက္ပြားျပီး သင္ ေတာ့.. မွတ္မိ ေစတာေရာ.. အတန္းတြင္း ပါ၀င္မူေရာ.. ထုတ္နုတ္ေဖာ္ျပတတ္တာေရာ..ေျပာရဲဆိုရဲ ရွိေစတာေရာ.. အကုန္လံုးကို တျပိဳင္တည္း ရေစတဲ့.. သင္ၾကားနည္း မို႕.. အခု ျပန္ေတြးတိုင္း..ဆရာမကို မခ်ီးက်ဴးပဲ မေနနိုင္ဘူး။

ဆရာမက.. လူမမယ္သမီးေလး ၃ ေယာက္နဲ႕ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ မုဆိုးမ တေယာက္ပါ။ ဒါေပမဲ့..သူ႕ကို ၾကည့္လိုက္ရင္..အျမဲသပ္ရပ္ လန္းဆန္း ေနျပီး.. အလုပ္အေပၚမွာ အာရံု အျပည့္။ သူ႕ဘ၀ အပူ ေတြကို ဘယ္သူမွ မျမင္ရဘူး။ သူ ကိုယ္တိုင္က..ကဗ်ာေတြ နဲ႕ေပ်ာ္ေမြ႕တဲ့ ကဗ်ာဆရာမ တေယာက္ မို႕လား မသိ.. စကားေျပာရင္လဲ နူးညံ့ျပီး ေလာကၾကီးကို အေကာင္း ျမင္ေအာင္ ပဲ ၾကိဳးစားေလ့ရွိတယ္။

ျမိဳ႕ေလးကို ကိုယ္ျပန္ေရာက္တိုင္း အဦးဆံုး မပ်က္မကြက္ သြား ေရာက္ ႏွုတ္ဆက္ ကန္ေတာ့ ျဖစ္တာကေတာ့..ကိုယ္တို႕ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ျမန္မာစာ ဆရာမပါပဲ။ ခုဆို ပင္စင္ယူျပီးစ မို႕..ထံုးစံ အတိုင္း စီးပြားေရး ခက္ခဲ ေပမဲ့.. သူခ်စ္တဲ့ တပည့္ေတြရဲ႕ သားသမီးေတြကို ျမန္မာစာ က်ဴရွင္ ျပန္ျပရင္း..သူ ခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ စပ္ရင္း.. သူခ်စ္တဲ့ ျမန္မာစာ နဲ႕ အတူ..ေရာင့္ေရာင့္ ရဲရဲ ..မခြဲမခြါ ရွိေနေသးတာ.. ၀မ္းသာစရာ။

( ျမန္မာစာနဲ႕ ခြဲမရခဲ့တဲ့ ျမန္မာစာ ဆရာမ အတြက္ သူ႕တပည့္ ..ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာ စပ္ထားတဲ့ ကဗ်ာေလး ...` ငါတို႕ဆရာမ ´ တဲ့။ )

◦

ငယ္ဆရာ (၁)