.jpg)
စိန္ပန္း နဲ႕ ကံ့ေကာ္ ေတြ ၾကားထဲ.. ဒီတခါ..ေတာပန္း ၾကား၀င္ တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ နည္း နည္း ေလာက္ စကားခံ ျပီး..အမွားျပင္ တာပါ။
ေျပာရရင္.. အပိုင္း ၁၃ ျပီးေတာ့.. ခရီးသြား..ဘာညာ သာရကာ ေတြ နဲ႕ ကိစၥမ်ားေျမာင္ သြားေတာ့.. မုဒ္ ေတာ့..နဲနဲ ျပတ္သြား ပါတယ္။ ျပန္ေရးဖို႕ေတာင္ ေတာ္ ေတာ္ အရွိန္ယူ ရပါတယ္။ ထံုးစံ အတိုင္း..ေရးေတာ့လည္း.. live ေရး ေနတယ္ ဆိုေတာ့.. ခံစားလို႕ရသမွ်..ေရးျပီးတာနဲ႕..တင္ လိုက္ မိတာပါပဲ။
အခု.. သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ..ေဆြမ်ိဳး မ်ားက..ဆိုတယ္.. အပိုင္း ၁၅ က.. နဲနဲ ေလး သြားတယ္..။ စာ အစီးအဆင္း ေျပာင္းသြားတယ္ တဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္..။ ေရးေနရင္းပဲ.. သမိုင္းေတြ အခ်က္အလက္ေတြ ..ဘာေတြ ညာေတြ ထဲမွာ.. လက္က.. ေလွ်ာျပီး..ေမ်ာပါသြား တယ္။ ဒါကလည္း ကိုယ့္ ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ အၾကိဳက္ ကိုးေလ။
တကယ္လည္း..ကိုယ့္ စိတ္က..ဘာပဲ ေရးေရး.. အသိ နဲ႕ အေတြး ကို ေပးခ်င္တာ ဦးစားေပးပါ။ ရသ ေလး တခု ၾကိဳးစား ေရးၾကည့္ ေတာ့လည္း.. ရုပ္တည္ ၾကီး .. မ်က္ႏွာေသ ၾကီး နဲ႕..ငိုျပ သလို လည္း ျဖစ္ေနမွာ စိုးရေသး တယ္ေလ..။
-
ဘာပဲ ေျပာေျပာ.. အပိုင္း ၁၅ ကို ကိုယ္တိုင္ က ေတာ့ အေလးထား ႏွစ္သက္ မိတယ္။ လူတိုင္း တကၠသိုလ္ ဇတ္လမ္းေတြ နဲ႕ ယဥ္ပါး ၾကေပမဲ့.. ေစ့ေစ့ ငုငု ေခတ္အေျခအေန.. အခ်က္အလက္ Demography နဲ႕ ယွဥ္ျပီး သတိျပဳ သံုးသပ္ မိ မယ္ မထင္ဘူး။ အထူးသျဖင့္..ကမာရြတ္ျမိဳ႕နယ္က..ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ၾကီး နဲ႕ ေ၀းခဲ့ ရတဲ့.. လူငယ္ ေတြ ေပါ့။ ကိုယ္တိုင္ ေတာင္..ခုမွ..ဓါတ္ပံု ေဟာင္း ေတြ နဲ႕..စာေတြကို ျပန္တိုက္ ဖတ္ၾကည့္ ေတာ့မွ.. ပိုျပီး သိလာ ျမင္လာရတဲ့ အေၾကာင္း ေတြ ရွိလာတယ္။
ထားပါေတာ့..ေျပာခ်င္တာက.. အခု ေနာက္ဆံုး ေရးတဲ့.. အပိုင္း ၁၄ နဲ႕ ၁၅ က.. ေရွ႕ေနာက္ အခ်ိတ္ အဆက္ ေစာ ေနသလို ခံစား ရတာေၾကာင့္.. နဲနဲ ေလး တဲ့.. ၁၅ ကို ေရွ႕ပို႕ျပီး.. ၁၄ ကို ေနာက္ဆံုး မွာ ေရႊ႕ရင္း..အဖြင့္ အပိတ္ေလး ေတြ နဲနဲ ျပန္ျပင္ ထားလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါ မွလည္း..၁၆ ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလး ျပန္ဆက္ နိုင္ မလား လို႕။
-
ဖတ္ျပီးသား လူေတြ အတြက္ေတာ့..မထူးလွပါဘူးေလ..။
အင္း..မဖတ္ရေသးတဲ့ လူေတြ အတြက္လည္း..မထူး ပါဘူး .. ေနာ..။ ဟိုျပင္ ဒီျပင္ ဟိုေရႊ႕ ဒီေရႊ႕လုပ္ရတာ ခြင့္ လႊတ္ သီးခံ ပါ။ ျပီးကာ နီးပါျပီ.. ။ ေနာက္ ၃ ခန္း ေလာက္ပါပဲ။ မ်က္စိ မေညာင္း ေစရ ပါေတာ့ဘူး။ း)
အင္း..မဖတ္ရေသးတဲ့ လူေတြ အတြက္လည္း..မထူး ပါဘူး .. ေနာ..။ ဟိုျပင္ ဒီျပင္ ဟိုေရႊ႕ ဒီေရႊ႕လုပ္ရတာ ခြင့္ လႊတ္ သီးခံ ပါ။ ျပီးကာ နီးပါျပီ.. ။ ေနာက္ ၃ ခန္း ေလာက္ပါပဲ။ မ်က္စိ မေညာင္း ေစရ ပါေတာ့ဘူး။ း)
◦
%2BEpaper26.jpeg)
Posts
9 Comments:
မေက.. အပိုင္း ၁၅ ကိုဖတ္ရတာ ၾကိဳက္တယ္.. ကိစၥမရွိဘူး... ေလးတယ္လုိ႔ေတာ့ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး...
ေက...
တပိုင္းၿပီး တပိုင္း ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္...။ ဖတ္ရင္းနဲ႕ အၿမဲေမ်ာပါသြားတတ္တာမို႕ အထားအသိုေတြ၊ ေရွ႕ေနာက္ အခ်ိတ္ အဆက္ ေတြ ဘာေတြ သတိမထားျဖစ္ပါဘူး..
အားလံုးၿပီးရင္ေတာ့ Word ထဲမွာ Copy, Paste လုပ္ၿပီး အစ အဆံုး ျပန္ဖတ္မယ္လို႕ ေတြးထားတယ္ ေက...
မ်က္စိမေညာင္းပါဘူးေက... ၿပီးသြားရင္ အပိုင္း၁ ကေန ဆက္တိုက္ၿပန္ဖတ္မလို႔ေတာင္ မွန္းထားတာပါ.........
အခန္းဆက္က ေရးတာ တင္တာၾကာသြားရင္ ဒီလိုပဲ ၿဖစ္တတ္
ပါတယ္လို ့။ ဒါေပမဲ ့ မရိုးႏိူင္တဲ ့ သၾကၤန္မိုး ကားလိုပဲ
တကၠသိုလ္ အေၾကာင္းကလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ။
ဆက္ေရးပါေလ။
မေကေရ...
ေစာင့္...ေမၽွ်ာ္...လွ်က္
အထားမွားတယ္ဆိုလို႔ လန္႔သြားတာပဲ
စာဖိုင္မ်ားေပ်ာက္သြားသလားလုိ႔ ..
ေရွ႕ဆက္လုိ႔ရပါၿပီ
ေရွ႕ဆက္ဖို႔က အဓိကပါ း)
း)
ထင္ေတာ့ထင္သား
အပိုင္း (၁၅) ကို ဖတ္တုန္းက
ကိစၥ မရွိပါဘူးေလ
ျပီးရင္သာ Pdf လုပ္ေပး
တေပါင္းထဲ ဖတ္၇ေအာင္
ျပီးေတာ့ ဒီေခတ္ကေလးေတြ တခါ တည္းေပးဖတ္ရေအာင္
မ်က္စိမေညာင္းပါဘူး..မေက..။ သိမ္းထားၿပီးအစအဆံုးျပန္ဖတ္ဦးမွာ....
စာေတာ္ေတာ္ေရးႏိုင္တာပဲ။ ေကာင္းလည္းေကာင္းတယ္။ ဖတ္ရတာ ကၽြန္ေတာ္မတက္ဖူးတဲ႔ တကၠသိုလ္ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး ၿမင္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္ကေတာ့.. ဖဲ၀ိုင္းရယ္.. ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပူတာရယ္... ေဘာလံုးပြဲအေၾကာင္းေတြရယ္..ေရႊမန္းေမကားၾကီးေတြရယ္..ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ဖုတ္ေတြရယ္.. ...အခုေတာ႔လည္း ကိုယ္နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ေတာ့တဲ႔ေနရာေတြၿဖစ္ကုန္ပီ.. အသက္ေတြၾကီးလာပီေလ။ :)
Post a Comment