စိန္ပန္း နဲ႕ကံ့ေကာ္ေတြ အတူပြင့္ခဲ့တယ္ (၁၇)

ခုတေလာ..လူက..တဖက္ျခမ္း ကေန.. ေနာက္တဖက္ျခမ္း ကို လွည့္လိုက္ တဲ့.. ႏွစ္ကိုယ့္ တစိတ္ အရုပ္လို ျဖစ္ေန သည္။ အျမဲတမ္း..ေတြးေတြး ေဆြးေဆြး ေငးေငးငိုင္ငိုင္…ၾကီးျပင္း ခဲ့ ရာက.. အင္းလ်ားေဆာင္ ေရာက္မွ.. အေပ်ာ္က်ဴးတတ္.. ေနာက္တတ္ ေျပာင္တတ္..ျဖစ္လာ ျပီး.. ခု ..ျဗဳန္းကနဲ ဆို.. သံပတ္ ကုန္သြားသလို..တေယာက္တည္း.. တေနရာမွာ ရပ္တန္႕ျပီး.. ေတြးခ်င္ရာ ေတြး ျခင္ ေန မိ ျပန္ သည္။ ဘယ္ဟာက.. ပင္ကိုယ္ မူလ စရိုက္လည္း ေတာ့ မသိ။
-
ဒီေန႕.. စာသင္ခန္း ထဲကို နဲနဲ ေနာက္က်မွ ၀င္မိ လို႕.. ေနာက္ဆံုး ခံု မွာ ပဲ ထိုင္မိ ေတာ့.. ဟိုေကာင္ ေတြ သူ အတန္းတက္တာ သိခ်င္ မွ သိမယ္။ အတန္း ျဖဳတ္ေတာ့.. ဘယ္သူ မွ မျမင္ခင္.. စာသင္ခန္း အျပင္ ထြက္ လိုက္သည္။ ဘယ္သူ မွ ..မျမင္ေလာက္ ဘူး ထင္ကာမွ..ဘယ္တုန္းက…အနား ေရာက္လာမွန္း မသိတဲ့..မွံဳၾကီးက.. လာ..လာ.. ကန္တင္းန္ သြားမယ္..တဲ့။
-
“ မလိုက္ဘူး..ငါ လိုင္ဘရီ သြားမလို႕…”
-
“ ေအာင္မာ.. ရာရာ စစ … လာပါဟ..နင္ကလဲ..”
-

“မလိုက္ပါဘူး ဆို …”
-
ေျပာရင္း.. အျပင္ ထြက္ေတာ့..အေရးထဲ.. မႏၱေလးေဆာင္ ေပၚတီကို ေအာက္မွာ.. ဟို..“ အမွတ္တမဲ့တူးတူး” ၾကီး ရဲ႕ တမင္လုပ္ထားတဲ့..ေဆြးေဆြး ေျမ႕ေျမ႕ မ်က္ႏွာ ၾကီး ပါလား..။ အဲ တေယာက္ ကိုေတာ့.. ေၾကာက္ လည္း ေၾကာက္.. ရြံလည္း ရြံ.. ေတာ့.. လာ..ငါ့ကို ဟိုထိပ္ထိ လိုက္ပို႕ ဆိုပီး..မွံဳၾကီးကိုပဲ..ခဏ ေခ်ာ ဆြဲ လိုက္သည္။ လြတ္လြတ္ ကၽြတ္ကၽြတ္ ျဖစ္သြားေတာ့မွ… အဓိပတိ လမ္းမ ၾကီး ေပၚက..ေနေရာင္ ေႏြးေႏြး ကို..အားရ ပါးရ ေမာ့ ၾကည့္ လိုက္မိသည္။ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ ရနံ႕ တခု….အဲ.. ကံ့ေကာ္ နံ႕.. ကံ့ေကာ္ ေတြ ပြင့္ျပီလား..ေစာေသးတယ္ ေလ…။
-
.............................

......................................


Share/Bookmark

12 Comments:

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

မေကေရ...ကန္႕ေကာ္လဲ..ေတာရိုင္းေျမေလာက္ေတာ့ ေလးေအာင္ေရးေဟ့....း))

tin min htet said...

ေနမ်ိဳးေဆး ပို႔စကဒ္ပါ မက်န္ေအာင္ အဲဒီေခတ္က ေက်ာင္းအေငြ႔အသက္ အကုန္ပါေအာင္ ေရးထားတာပဲ။

Moe Cho Thinn said...

ငထက္ေျပာတာ ဟုတ္တယ္။ ေက်ာင္းရဲ႔ ေနရာ အႏွံ႔အျပားကို ဟိုတစ ဒီတစ တို႔ထိ သြားတာ လြမ္းသြားတာပဲ ေက။

P.Ti said...

ဟုတ္ပါ့ အစံုကိုေရးတာပဲ... Library ေရွ႕က ကံ့ေကာ္ပင္ေတြေအာက္မွာ ခိုင္သင္းၾကည္ကို မင္းသမီးမွန္း မသိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ေလာင္ေၾကးထပ္ၿပီး ေအာ္တိုေရးခိုင္းဖူးတယ္။

RC ထဲကဆုိင္ကေန ကခ်င္လြယ္အိတ္ နဲ႔ အမွတ္တရ တီရွပ္လည္း၀ယ္ဖူးေသးတယ္...

ေနာက္ၿပီးေတာ့လား Chancellor မွာထိုင္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေက်ာင္းသူေတြကိုေငး၊ Mild Seven က အလကားလာေပးတဲ့ ေဆးလိပ္ေတြလည္း ေသာက္ခဲ့ဖူးတယ္...

ဆုိင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ အကုန္လြမ္းတယ္... :)

Rita said...

တကၠသိုလ္ အႏုပညာအသင္းဆုိတာ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္းလို၊ ေမာင္စိန္ဝင္းလို ဝတၳဳေတြထဲမွာ ဖန္တရာေတေအာင္ ၾကားဖူးပါရက္နဲ႔၊ ေဖေဖကိုယ္တိုင္ အာရ္အိုင္တီမွာ အၿငိမ့္ကခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္းေတြ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေနေအာင္ သိခဲ့ပါရက္နဲ႔၊ မေကေရးတဲ့ ေက်ာင္းမွာ ၾကားရတဲ့ ေစာင္းသံဆုိတာကို ဖတ္မိတဲ့ ႐ုတ္တရက္ အထာမက်သလိုျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းမွာ ေစာင္းသံတပ္ ၾကည့္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္း မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ မ်က္ႏွာပိုးသပ္မရေအာင္ ရီခ်င္လာတာပဲ။ ေက်ာင္းထဲမွာ ေစာင္းသံႀကီးနဲ႔ေပါ့။

ၿပီးေတာ့... ခု တက္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းထဲကို ခဏေလး အဲဒီ ေစာင္းသံတပ္ေပးၾကည့္ခ်င္တယ္။ သူတို႔ ဖ်တ္ခနဲ နားစြင့္ၿပီး ခဏေန ထရီၾကလိမ့္မယ္။

ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ လုပ္မယ္ ဆုိေတာ့ အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္းေျပာတာ ခုထိ မွတ္မိေသးတယ္။ လူအမ်ားႀကီး စုလို႔ မရရင္ ဆရာ/မ ေတြကို အခန္းတစ္ခုထဲ စုထည့္ထားလိုက္ပါလားတဲ့။ ၿပီးမွ ေက်ာင္းသားေတြကို တိုကင္ေလးေတြေဝလိုက္၊ ၿပီးမွ တေယာက္ခ်င္း တန္းစီၿပီး ဝင္ကန္ေတာ့ၾကတာေပါ့ ဆုိတာ... :D

ဒါ ရီစရာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ အစ္မတို႔က ထင္မွာပဲ။
ဒါေပမဲ့ ျပန္သတိရၿပီး ရီခ်င္တာ တားမရဘူး။
အဲဒီလို ေျပာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကလည္း နာ တတ္လို႔ ေျပာတယ္ မထင္နဲ႔ မေက။ တမင္ကို ရီစရာေျပာတာ။

MANORHARY said...

ႏွစ္ကိုယ့္တစ္စိတ္ .. အင္း ကိုယ္လည္း အဲလုိပဲ
တစ္ေယာက္တည္းတိတ္ဆိတ္ေနတတ္တာမ်ားသလို
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္ ..
ခုထိလည္း ဒီတိုင္းပဲ ...

kay said...

အကိုၾကီး ေနေက်ာက္ခဲ.. ျမင္းျခံသားေတြ..စကားတတ္တာ..က်မ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ျပီးကာနီးပါျပီ ေနာ္.. း)

ကိုတင္မင္းထက္..မခ်ိဳသင္း..မေနာ္..ကိုငပိ..အဲ ကိုပတိ..လာမယ္..မၾကာခင္..တကၠသိုလ္ထဲမွာ..တေယာက္ထဲ အူေၾကာင္ၾကား ျဖစ္ေနတာ..ဆြဲထဲ့မလို႕..ၾကိဳေတြးထားၾကပါ.. ( နိုးေဆာ္ထားပါသည္)

ညီမ ရီတာ.. ဒါဆို..နည္းပညာ လား ..။ ဟုတ္တယ္.. တူမေလးလည္း နည္းပညာပဲ တက္တာ..။ သူ မနက္တိုင္း ေက်ာင္းသြားတဲ့ ခရီးကို လုိက္ၾကည့္ျပီး..ခံစားလို႕ မရ ..နားလည္လို႕မရ ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္..။ တကၠသိုလ္ၾကီးတခုလံုး..ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ ငုတ္တုတ္ရွိရဲ႕နဲ႕ေလ..။ ေစာင္းဆိုလို႕..အမ တို႕တက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္..ေစာင္းဆိုတာ..ေတာ္၂ နားမေထာင္ျဖစ္ၾကေတာ့ပါဘူး..ဒါေပမဲ့..အဲဒီတုန္းက..စိန္ရတု အတြက္ ေလ့က်င့္ေနတယ္ ထင္တာပဲ..။ တကၠသိုလ္ အနုပညာ အသင္းက..အရင္ကဆို..ဗမာျပည္က.. အနုပညာရွင္ေတြ.. ဇာဂနာတို႕...ျမပုဏၰမာ အျငိမ့္ လိုမ်ိဳးေတြကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တာပဲ.. အမတို႕ အခ်ိန္မွာေတာ့...အဖ်ားေလးပဲ ရွိပါေတာ့တယ္..တကၠသိုလ္ ေန၀င္ခ်ိန္ၾကီးေပါ့..ေျပာရင္..၀မ္းနဲစရာ.. ။

Rita said...

အဓိက ရီ ရေစတဲ့ အေၾကာင္းက ေစာင္းသံ မဟုတ္ပါဘူး အစ္မရယ္။
=)

little brook said...

ဒီေန႔ေတာ့ သူပိုင္သြားၿပီတဲ့ ... အမပိုင္သြားေသာေန႔မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ခုဖတ္ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ပိုင္သြားၿပီေပါ့ း)

တန္ခူး said...

ေနမ်ိဳးေဆးပို ့စ္ကတ္ေလးေတြ တို ့လဲ ေက့လို သြားေငးဖူးတယ္… သူမို ့ရွင္းရွင္းေလးနဲ ့ဆြဲေဆာင္မွ ုေကာင္းေအာင္ ေတြးတတ္တယ္လို ့လဲ စိတ္ထဲက ခ်ီးက်ဴးဖူးတယ္… ဒီပို ့စ္မွာေတာ့ ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ေလးအၾကိဳက္ဆံုးပဲေက… ဟုတ္တယ္ ဖုတ္သြင္းရထားဆိုက္လာရင္ ပန္းျမိဳင္လယ္က ဥယ်ာဥ္မွ ူးထဲက ေက်ာ္ဟိန္းဆိုင္းသံၾကားရင္ ျဖစ္လာတဲ့ ခံစားမွ ုမ်ိဳး… နွလံုးသားထဲက စကားလံုးေတြက လက္ကတဆင့္စီးေမ်ာခ်လိုက္မွ ေနသာထိုင္သာရွိသြားတယ္…

JulyDream said...

ဓါတ္ပံုမွာ လူပါေနသလိုပဲ။ ေဘးတျခမ္းကို နည္းနည္းေလး ျမင္ေနရတယ္။ အဲဒါ ဘယ္သူလဲကြ။ ဟဟ...

Unknown said...

အဓိက ရီ ရေစတဲ့ အေၾကာင္းက ေစာင္းသံ မဟုတ္ပါဘူး အစ္မရယ္.... တဲ့....

ဘယ္ေလာက္ပဲ ကိုယ့္ တက္လုိက္ရတဲ့ ေက်ာင္းၾကီးကို ခ်စ္တယ္ေျပာေျပာ.. တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့ ကိုယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့.. ကိုယ္ ေတြ အိပ္မက္ မက္ခဲ့ရတဲ့ စြယ္ေတာ္ရိပ္ သမိုင္းနဲ႔ တကၠသိုလ္ၾကီးေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္လိုက္ရင္ ေခတ္ခ်င္း ႏိႈင္းယွဥ္မိရင္... အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုမွာ ေျပာင္းလဲသြားရတဲ့ သမိုင္းေတြက ရီရပါတယ္.... တကယ္က မငိုခ်င္ေတာ့လို႔ကို ရီလိုက္ရတာပါ...

တကယ္ပါ.... ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ရီ ရေစတဲ့ အေၾကာင္းက မရီတာ ေျပာခဲ့သလို ေစာင္းသံ မဟုတ္ခဲ့ဖူးေလ...

အိပ္မက္ေတြထဲက တကၠသိုလ္ဆိုတာက ခုလို စာေပထဲမွာပဲ ခံစားႏိုင္ခြင့္ ရေတာ့တာကိုး...

ရီေနရံုပဲေပါ့.. ငိုလို႔လည္း ရမွ မရေတာ့ပဲ.. :(