How can I fight to the Sun, Politics and God!
ဆို တာမ်ိဳး ..ခပ္ရဲရဲ ေပါက္ကြဲ ေန တဲ့ စာသား ေတြ ေၾကာင့္..ဒီရုပ္ရွင္ ဟာ စပိန္ စကားေျပာ လက္တီ နို ေလာက မွာ တင္ မက.. အဂၤလိပ္ စာတမ္း ထိုး ကို ၾကည့္တဲ့..တျခား ပရိသတ္ ေတြ အတြက္ ပါ.. မွတ္ မွတ္ ရ ရ ရွိ ခဲ့ တယ္။
တကယ္ ေတာ့...ဒီ ရုပ္ရွင္က.. ေဟာလိ၀ုဒ္ က.. ကားေကာင္းေတြ လို..ခန္႕ခန္႕ညားညား..ၾကြားၾကြား ထည္ ထည္ ေတာ့..မရွိ လွ ပါဘူး။ ၾကည့္ျဖစ္ ေအာင္ ၾကည့္ၾကပါ လို႕.. ေထာမနာ ျပဳ တိုက္တြန္း ရ ေလာက္ ေအာင္ လည္း.. သိပ္ ၾကီး ေတာ့..နင့္နင့္ နဲနဲ ေကာင္းေန တာမ်ိဳး ၾကီး လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ ေပမဲ့ လို႕ ကမၻာ မွာ စိတ္၀င္စား ခံ ရတဲ့..က်ဴးဘားနိုင္ငံ ရဲ႕ လူမူစီးပြား ျပသာနာ ေတြ ကို musical ပံုစံ ခပ္ပါး ပါး ေလး ရိုက္ျပ ထား တာက..ဂီတ ခ်စ္ သူ..ေတြ အတြက္..အၾကိဳက္ေတြ႕ေစမဲ့ နိုင္ငံတကာ ရုပ္ရွင္ ေကာင္းေလး တခုပါပဲ။ ကိုယ္ ေတြ လည္း ၾကံဳ ၾကိဳက္ လို႕ ၾကည့္ျဖစ္ မိတာပါ။ man stuff ျဖစ္ တဲ့ ဂစ္တာ ကို ရူးသြပ္ တဲ့ အျခားသူငါ အမ်ိဳးသား ေတြ လိုပဲ..အိမ္က ဘဲ ေတာ္ ကို လည္း..သူ႕မိတ္ ေဆြ ဂစ္တာ ရူး မကၠစီကန္ တေယာက္ က.. ညႊန္းျပီး လက္ေဆာင္ကူးေပး တာနဲ႕ ၾကည့္ျဖစ္ လိုက္ တာပါ။ အျပင္ ဗီဒီယို ရုပ္ရွင္ ေစ်းကြက္ မွာ လည္း..ရွာလို႕ မလြယ္ ေလာက္ ဘူး ထင္ တယ္။
Ruy နဲ႕ Tito က..သိပ္ခ်စ္္ ၾကတဲ့..၀ါသနာတူ..ဂီတ ကို ရူးသြပ္ သူ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္။ က်ဴးဘား ဆို တာက လည္း..Spanish နဲ႕West Africa ဂီတ ယဥ္ေက်းမူ ေတြ ေရာျပြန္း စုဆံု ရာ.. ဂီတ ပံုစံ မ်ိဳးစံု ရဲ႕ ဘူမိ နက္သန္ လို႕ ဆို ရ ေလာက္ တဲ့..Salsa တို႕ Jazz တို႕ရဲ႕ ေမြးဖြား စတည္ရာ ေဒသ။ ဂီတ ပညာရွင္..၀ါသနာရွင္ ေတြ ကလည္း..သိပ္ ေပါ ဆို ပဲ။ ကက္စထရို ရဲ႕ လက္၀ဲ ဆိုရွယ္ လစ္ အစိုးရ က.. ဂီတ ေက်ာင္းေတြ ဖြင့္လွစ္ေပး ထား ျပီး.. ေက်ာင္းဆင္း ပညာရွင္ ေတြ ကိုလည္း.. အစိုးရ ၀န္ထမ္းေတြ အျဖစ္..လခ ေပး ထားတယ္လို႕..အင္တာနက္ ထဲမွာ ေတာ့..ေတြ႕လိုက္ မိ တာပဲ။ ဒါေပမဲ့..ထံုးစံ အတိုင္း..မစို႕မပို႕လစာ ေလး ေတြနဲ႕..လြတ္လပ္မူ မရွိ တဲ့ အနုပညာ ေလာ က ၾကီးမ်ား ျဖစ္ေန မလား လို႕..ျမင္ေယာင္ ၾကည့္မိတယ္။
-
ဒါေပမဲ့..သိရ ဖတ္ရ သေလာက္ ေတာ့..က်ဴဘန္းေတြဟာ..အစိုးရ ရဲ႕..ခြဲတမ္းခ် အစားအေသာက္ ေတြ..တန္းစီ ၀န္ေဆာင္မူ ေတြ..ေမွာင္ခို အသံုး အေဆာင္ ေတြ အေပၚ မွာ..အေတာ္သီးျငီး ခံ နိုင္ စြမ္း ရွိ ျပီး..ဂီ တ နဲ႕ တိုင္းျပည္ ကို အေတာ္ ခ်စ္ ၾက တာ ပါ ပဲ။ ျမိဳ႕ေတာ္ ဟားဗားနား ရဲ႕ ေနရာ တိုင္း မွာ..Jazz ေတြ blues ေတြ rap ေတြ raggae သံ ေတြ..ပ်ံ႕လြင့္ ေနတယ္။ ေျမ ေအာက္ တီး၀ိုင္း ေတြ က လည္း..ေျမေအာက္ ဂီတ ေတြနဲ႕..ျမဴးၾကြ ေပါက္ ကြဲ လို႕။ အဲလို နဲ႕ Ruy နဲ႕ Tito အပါအ၀င္.. ဂီတ သမား ေတြ ရဲ႕ အိမ္မက္ က..နုိင္ငံတကာ ကို ထြက္ ျပီး..က်ဴဘားဂီ တ ကို ..ဆိုျပ ..တီးျပ..ေဖ်ာ္ေျဖ ခ်င္ ၾက တဲ့..အႏၱိမ စိတ္ကူးယဥ္ ေတြနဲ႕ေပါ့။
Buena Vista Social Club ဆိုတဲ့..၁၉၄၀ ၀န္းက်င္ က..ထိပ္ထိပ္က်ဲ ခဲ့တဲ့ ဂီတ အသင္းၾကီး ရဲ႕..ပေဂး ၾကီး ေတြကို..၇၀ ေက်ာ္ ၈၀ ေက်ာ္ အရြယ္ ၾကီး ေတြ က်မွ.. ျပန္လည္ အသက္သြင္း ပြဲထုပ္ ျဖစ္ ခဲ့တဲ့..အေမရိကန္ ထုပ္လုပ္သူ တေယာက္ ရဲ႕ Bunea Vista Socail Club (1997) အေခြ ဟာ.. နိုင္ငံတကာ မွာ ေပါက္သြား ခဲ့ ဘူးတယ္။ အဘိုးၾကီး ေတြကို..နယူး ေယာက္ မွာ ေခၚ ျပီး ေဖ်ာ္ေျဖ ပြဲ ၾကီးလုပ္တာ..ပရိသတ္ က.. ၀က္၀က္ကြဲ။ သူတို႕ ရဲ႕ ဇတ္ ေၾကာင္းျပန္ မွတ္တမ္း documentary ေခြ ကလည္း.. ထုတ္လုပ္သူ ေတြ..အိပ္ နဲ႕လြယ္ ခဲ့ ရ ျပီး..ဥေရာပ ရုပ္ရွင္ဆု ေတြ ေတာင္ဆြတ္ ခူး ခဲ့ တာ ဆိုေတာ့.. Ruy နဲ႕ Tito တို႕လည္း..စိတ္ကူး ယဥ္ ေတာ့ တာေပါ့။
တေန႕မွာ သူတို႕ အဖြဲ႕ .. စပိန္ ထုတ္လုပ္သူ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ နဲ႕.. ဆက္ မိ ၾက တယ္။ သူတို႕ အိမ္ မက္ ေတြ..ပို ျပီး ၾကည္လင္ လာတယ္။ ဒါ ေပမဲ့.. သူတို႕ဘ၀ ေတြ လည္း..လိုက္ပါ ေျပာင္းလဲ ရင္း..ဒီ Havana Blues ဇတ္လမ္း ေလး ျဖစ္ လာ ခဲ့ ေတာ့တယ္။
Ruy နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ပါရမီ ျဖည့္ဖက္.. Caridad။ ျပီးေတာ့.. ၆ ႏွစ္ ၇ ႏွစ္ အရြယ္ သားေလး နဲ႕သမီးေလး တို႕ ရဲ႕ သာမန္ လူေန မူ ပံုစံေလး ေတြကို ေနာက္ခံ ထား ရင္း၊ ေဘး-တိုက္ ခန္းက ဖုန္းကို ရွယ္သံုး ၾက တာေလးေတြ..။ ဖုန္းလာရင္..ဖုန္းအိမ္က..ၾကိဳးျခည္ ထား ထဲ့ ျခင္းေလး ထဲ မွာ ထဲ့ေပး ျပီး႕ဆြဲ ယူ ေျပာ..ျပီးေတာ့..ပိုက္ဆံ ထဲ့ေပး ျပီး ျခင္း ေလး ကို ျပန္ပို႕..။ ရန္ကုန္ ျမိဳ႕က..လူ ေနမူ ဘ၀ ေတြ ကို..အတိ အက် သတိ ရ ေစ တဲ့ အခန္း ေလး ေတြပါ။
-
က်ဴးဘား နဲ႕ လက္တကမ္း အကြာ က..အေမရိကန္ ပိုင္ မိုင္ယာမီ ကမ္း ေျခ ကို ေလွနဲ႕သက္စြန္႕ဆံျဖား ခိုး ကူးၾကတဲ့..လူေမွာင္ခို ေရႊ႕ေျပာင္း အေျခခ် မူ ကို လည္း..ဒီ ရုပ္ရွင္ ရဲ႕..အေရးပါတဲ့..ဇတ္အိမ္ တခု အျဖစ္ ထဲ့ ထားပါတယ္။ Caridad ရဲ႕ အေမ က..မိုင္ယာမီ မွာ ေရာက္ ႏွင့္ ေန ျပီး.. အရြယ္ လြန္ မိန္းမ တေယာက္ အျဖစ္ နဲ႕..အေမရိက မွာ ခက္ခက္ ခဲ ခဲ အေျခခ် လုပ္ကိုင္ ရင္း..သမီး ရဲ႕ မိသားစု ကို တတ္နိုင္ သေလာက္ လွမ္း ေထာက္ပံ့ တာ..။ လူၾကံဳ ပစၥည္း ေလး ေတြ ပို႕ ေပး တာ ကို ၾကည့္ ရတာ လည္း..ရင္ကို တဲ့တဲ့ မွန္ တဲ့..ဇတ္၀င္ ခန္းေလး ေတြပါပဲ။ ပစၥည္း ရွားပါး တဲ့..ဆိုရွယ္လစ္ နိုင္ငံ ထဲက..Ruy တီးဖို႕..ဂစ္တာ ၾကိဳး ကို ေတာင္..သူ႕ ေယာက္ခမ က..အေမရိက ကေန ပို႕ေပး ရွာ တယ္ေလ။
-
Ruy ကလည္း..အနုပညာ သမား ပီပီ..စိတ္ ေတြ က..လြင့္လြင့္ပါးပါး။ မိသားစု အေပၚ မွာ တာ၀န္ မေက် နိင္ ေပမဲ့..သူဘာမွ မတတ္နိုင္။ သူ လုပ္ခ်င္ တာေတြ ပဲ..ဆက္ လုပ္ ေန ခဲ့သည္။ လို အပ္ ရင္..တိုးရစ္စ္ မေတြ နဲ႕လည္း..သူ အိပ္သည္။ သူ တီးခ်င္ ဆို ခ်င္ တာပဲ သိသည္။ သူ႕ေခါင္း ထဲမွာ Havana မွာ သူတို႕ လုပ္မဲ့ concert ေလာက္ ..တျခား ဘာမွ အေရးမၾကီး။ ဒါေပမဲ့..သူက..သူ႕ နိုင္ငံ ေလး ကို ေတာ့.. ရူးရူးမူးမူး ခ်စ္ သူ။
တဖက္ မွာ Tito ကေတာ့.. ကိုလိုနီ အၾကြင္းအက်န္..အထည္ ၾကီးပ်က္ ဘ၀ မွာၾကီးျပင္းေနထုိုင္ သူ။ တခ်ိန္က..နံမယ္ေက်ာ္ က်ဴးဘား အဆို ေတာ္ တေယာက္ ျဖစ္ ခဲ့ျပီး ခုေတာ့..အရက္စြဲ ေန တဲ့..သူ႕ အဘြား က..ကေလး ေတြ ကို..စႏၵရားတီး သင္တန္း ေပး ရင္း..ေျမးအဘြား ၂ ေယာက္..ဂီတ ကို ဆက္လက္ ရူးသြပ္ ေန ၾက တုန္း။ Tito ရဲ႕ ေခတ္ေဟာင္း ခ်က္ဗလက္ ကားစုတ္ အနီေလး က လည္း..ဒီ ရုပ္ရွင္ ရဲ႕..အဓိက..ပံုရိပ္ တခု။ Tito ကေတာ့..ဒီ ကၽြန္း အစုတ္ ေပၚ မွာ မေန ခ်င္ေတာ့။ သူ႕အိမ္က..ဖံုးအစုတ္ကိုၾကည့္မရ။ သူ႕ကားအစုတ္ ကို..စိတ္မရွည္။ စႏၵရား ကလည္း သူ႕အတြက္..အစုတ္။ သူတို႕အိမ္ၾကီးက..ေရခ်ိဳးကန္ အစုတ္ ေတြ ကို လည္း..စိတ္ကုန္ ေနျပီ။ သူ႕ အသက္ ၂၈ ႏွစ္ ရွိျပီ။ သူတေန ရာ ရာ ကို သြား ခ်င္ ျပီ။ အခု..စပိန္က..ထုတ္လုပ္သူ နဲ႕ ခြင္ တဲ့ ရင္..သူ ဒိုး ေတာ့မည္။
ျပသာနာက..ထုတ္လုပ္သူ အမ်ိဳးသမီးက.. Ruy မွ Ruy ။ Ruy ကလည္း..ထံုးစံ အတိုင္း..ဒီ အမ်ိဳးသမီး နဲ႕ ရင္းႏွီးခြင့္ ရ ဖို႕ အတြက္... ဘာမွ လက္မေႏွးခဲ့။ အမ်ိဳးသမီး ဟားဗားနား မွာ ရွိ ေနတုန္း..သူ တို႕.. အစမ္း ပြဲ ေတြ လုပ္ၾကည့္သည္။ ၾကိဳက္သည္။ တခ်ိဳ႕ က်ဴးဘန္း စတိုင္ ..ဘာသာစကား ေတြ ကို..ျပင္ ေပး ပါ ဆို လည္း.. ဒီလိုပဲ.. မေက်နပ္ ေက် နပ္ နဲ႕ ပဲ..ေလွ်ာ့ ေပး လိုက္ သည္။ ေနာက္ဆံုး - ျပသာနာက..စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ တဲ့ အခါ မွာ။ စာခ်ဳပ္ကာလ ၃ ႏွစ္ မွာ..စပိန္ မွာ သူတို႕ အားလံုး ေနရမည္။ သူတို႕ အသံုးစရိတ္ ကလြဲ လို႕..ဘာမွ အက်ိဳးအျမတ္ မရ။ ထားေတာ့။ ဒါေပမဲ့..သူတို႕ တီး ၀ိုင္းကို..ဘာနံမယ္ မွ မရွိ ေသးတဲ့..အရိုင္းေလး ေတြ လို လုပ္ ရ မယ္။ ျပီးရင္.. နိုင္ငံေရး ေ၀ဖန္ခ်က္ ဆန္ဆန္ documentary လုပ္ ရမယ္။ အဲဒါ ကို ကန္႕ကြက္သူက.. Ruy။ သူ႕အတြက္..အနုပညာက..အနုပညာပဲ။ မလိုအပ္ ပဲ..သူ႕နိုင္ငံ ကို မေကာင္းေျပာ ျပီး..သူတို႕ လုပ္စား ရ မွာ လား။ သူတို႕..တိုင္းျပည္ ထဲ ကို..ျပန္ ၀င္ခြင့္ မရ ေတာ့ရင္..ဘယ္လို လုပ္ ရ မလည္း..။ သူေပါက္ကြဲ ေတာ့..အမ်ိဳးသမီးက ..ေငြရွင္ က..အေမရိကန္ တေယာက္ မို႕..သူ လည္း မတတ္နိုင္။ စီးပြါးေရး က..စီးးပြားေရး ပဲ လို႕ ဆို လာသည္။ ဒီလို နဲ႕ Ruy တေယာက္..စာခ်ဳပ္ ကို ဆြဲ ျဖဲ ရင္း.. သူ႕အိမ္မက္ ေတြကို..သူ႕လက္ နဲ႕ပဲ..ဖ်က္ဆီး ျပစ္ လိုက္ ေတာ့ သည္။
သူတို႕ တဖြဲ႕လံုး..တေယာက္ တေပါက္..ျငင္းခံု ေပါက္ကြဲ က် ျပီး.. Ruy ထြက္ လာေတာ့.. အတူ သြားေန က် ကားစုတ္ နီ ေလး ေပၚ မွာ.. ေစာင့္ေနတဲ့ Tito တေယာက္..မေက်နပ္ ျခင္း ေတြ..ေဒါသ ေတြ..တစစ္စစ္ နဲ႕..သူ႕အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ ခ်င္းကို ေပါက္ကြဲ ေအာ္ဟစ္ ျပစ္ လိုက္ သည္။
-
` ဒါ ငါတို႕ကို- သက္သက္.. အျမတ္ ထုတ္ တာပဲ.. ထုတ္လုပ္သူ ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိ တယ္..ငါတို႕ ဆက္ ၾကိဳးစား ၾကမယ္ လို႕Ruy က ေခ်ာ့ေတာ့..
-
-
There are so many musicians in Cuba.Success is not by talent..but by chance...
လို႕..Tito ေပါက္ကြဲ ခဲ့ တဲ့ စကား က..တကယ္ မွန္ သလား..ဆိုတာ ေတာင္..ဆက္ျပီး..ေတြး ၾကည့္ ေန မိတယ္။ ဗမာ့ ဂီ တ ေလာက မွာ ေတာင္..တကယ္ ေကာင္းရဲ႕ နဲ႕ မေပါက္ ခဲ့တဲ့..အဆို ေတာ္ ေတြ ရွိ ခဲ့တာပဲ။
ငါတို႕က..စပိန္ မွာ..၃ ႏွစ္ ကၽြန္ခံ ေပး ရမွာ ေလ..လို႕.. သူ႕အေတြးနဲ႕သူ ေခါင္ ေနတဲ့.. Ruy ကို.. Tito က.. စိတ္ တို ေနတဲ့ ၾကား က.. လမ္းေဘး ၀ဲယာ အသာ ျဖန္းကနဲ ၾကည့္ လိုက္ ပီး..ခပ္ ေၾကးေၾကး အံၾကိတ္ သံ နဲ႕..
" Whose slaves are we here " လို႕ ခပ္ဆတ္ ဆက္ ေမး လိုက္ တဲ့ အခန္း ဟာ..က်ဴးဘား ရဲ႕ နိုင္ငံေရး ရာသီ ဥ တု ကို..လွလွ ေလး..သေရာ္ ထား တာ ျဖစ္တယ္။
တကယ္ ေတာ့.. ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ၾကီး နဲ႕..အေတာ္ကို အလားသ ဏၭန္ တူ တဲ့.. ဟားဗားနား ဟာ လည္း ကိုလိုနီ လက္ရာ အၾကြင္းအက်န္ အေဆာက္ အအံု ႏြမ္းဖတ္ ဖတ္ ၾကီး ေတြ ကို ေနာက္ခံ ထား ရင္း.. သူ႕ရဲ႕ ညေန ေစာင္း ေတြ ဟာ၊ ျငီးစီစီ ျဖစ္ ေန ခဲ့ တာ ၾကာ ပါ ျပီ။ အဲဒီ ညေန ေစာင္း ေတြ ကိုပဲ..ကမၻာ့ အထူးဆန္း ဆံုး ေန ရာ တခု လို...နိုင္ငံျခား ခရီးသြား ဧည့္သည္ ေတြ က..လာ ၾကည့္ တက္ ၾက တယ္။ အဲလို နဲ႕.. Ruy ရဲ႕ ကေလး ၂ ေယာက္ လည္း.. နိုင္ငံျခားသား ေတြကို ေရာင္း တဲ့..သူတို႕ အေမ ရဲ႕..လမ္းေဘးက..လက္မူ ပုတီး ဆိုင္ ေလး ေဘး မွာ.. Cuban Rap ကို ေပ်ာ္ရႊင္ စြာ ဆို ရင္း.. နိုင္ငံ ျခားသား ေတြ ဆုခ် တဲ့ မုန္႕ဘိုး ေလး ေတြ ကို ေမွ်ာ္ တတ္ လာတယ္။ သူတို႕ မိသား စု လမ္းေဘး မွာ အေပ်ာ္ ဆို ေလ့ ရွိ တဲ့.. ရက္ပ္ သီခ်င္းေလး ပါ။ သမီး ေလး ဆိုပံု က..ခ်စ္စရာ ေကာင္း လြန္း လို႕။
ေနာက္ဆံုး ေတာ့.. Caridad တေယာက္..သူ႕ကေလး ၂ ေယာက္ နဲ႕ အတူ..အဖမ္း အဆီး ထူ..မိေက်ာင္းထူ တဲ့..ဖေလာ္ရီဒါ ေရ လက္ ၾကား ေလး ကို ျဖတ္ ျပီး..မိုင္ယာမီ က..အေမ ဆီ လိုက္ ဖို႕.. ဆံုးျဖတ္ လိုက္ ပါ ေတာ့တယ္။ ဒီအခန္း ေလး က.. သူတို႕ ၂ ေယာက္ ျငိမ္းခ်မ္း စြာ လမ္းခြဲ တဲ့ အေၾကာင္း နဲ႕..သူ က်ဴးဘား က ထြက္ေတာ့မယ္ ဆို တာ ကို.. သူငယ္ ခ်င္း ေတြ ကို..ညစာ ေကၽြး ႏွဳတ္ ဆက္ အသိ ေပး တဲ့ အခန္း ေလး ပါ။ သူ တို႕ ၂ ေယာက္ ခ်စ္ ေန ၾက ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့..အခ်စ္ ဆို တာ ကလည္း..သူတို႕ ဆို ေနတဲ့..သီခ်င္း ေတြ လိုပဲ.. စည္းခ်က္ အနိမ့္ အျမင့္.. စာသား အျပင္း အနု..သံစဥ္ ညက္ေညာ..လွိုင္းထ မူ ..တခု နဲ႕ တခု..တခ်ိန္ နဲ႕ တခ်ိန္ မတူ ၾက သလို ပါပဲ ေလ။ ဘာပဲ ေျပာ ေျပာ..ဒီည မွာ Ruy တေယာက္..ခ်စ္သူ ဘ၀ က..ပုိးခဲ့တဲ့..သီခ်င္း ေလး ကို..ျပန္ တီး ျပရင္း..သူတို႕ ၂ ေယာက္ လံုး ရဲ႕ ႏွလံုး သား ေတြ ကို.ေနာက္ဆံုး အေန နဲ႕..ေႏြး ေထြး ေစခဲ့ တယ္။
ေနာက္ဆံုး ပြဲ သိမ္း မွာ.. လွ်ပ္စစ္ မီး မလံု ေလာက္ တဲ့.. ဟားဗားနား မွာ နံမယ္ ၾကီး လွ တဲ့.. အေျပာင္အပ်က္ မီးပ်က္ သီခ်င္း ေလး ကို.. ခပ္ ၾကမ္းၾကမ္းေလး တီး ခတ္ ရင္း..အားလံုး လိုက္ ဆို ၾက ေတာ့.. ရန္ကုန္ ျမိဳ႕ ရဲ႕ မီးပ်က္ ည ေတြ..ခဏခဏ လြတ္ သြား တဲ့..ကိုရီးယား ကား ေတြ ကို..သတိ ရ ေစ ပါတယ္။
During the blackout,
Grandma gonna start, getting all fussy and grouchy
and knocking the government.
And Grandpa will bitch about how it's because of Imperialism
and OPEC and Free Trade.
Baby ... pass me that candles
I'm gonna miss my soap opera again
Close the Westinghouse, I'll defrost again .
What will I do with my electric guitar?
I wanna dance with a lighter.
Light me up with tales of love.
Sing me the blues before the light come back on.
ငါတို႕က..စပိန္ မွာ..၃ ႏွစ္ ကၽြန္ခံ ေပး ရမွာ ေလ..လို႕.. သူ႕အေတြးနဲ႕သူ ေခါင္ ေနတဲ့.. Ruy ကို.. Tito က.. စိတ္ တို ေနတဲ့ ၾကား က.. လမ္းေဘး ၀ဲယာ အသာ ျဖန္းကနဲ ၾကည့္ လိုက္ ပီး..ခပ္ ေၾကးေၾကး အံၾကိတ္ သံ နဲ႕..
" Whose slaves are we here " လို႕ ခပ္ဆတ္ ဆက္ ေမး လိုက္ တဲ့ အခန္း ဟာ..က်ဴးဘား ရဲ႕ နိုင္ငံေရး ရာသီ ဥ တု ကို..လွလွ ေလး..သေရာ္ ထား တာ ျဖစ္တယ္။
တကယ္ ေတာ့.. ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ၾကီး နဲ႕..အေတာ္ကို အလားသ ဏၭန္ တူ တဲ့.. ဟားဗားနား ဟာ လည္း ကိုလိုနီ လက္ရာ အၾကြင္းအက်န္ အေဆာက္ အအံု ႏြမ္းဖတ္ ဖတ္ ၾကီး ေတြ ကို ေနာက္ခံ ထား ရင္း.. သူ႕ရဲ႕ ညေန ေစာင္း ေတြ ဟာ၊ ျငီးစီစီ ျဖစ္ ေန ခဲ့ တာ ၾကာ ပါ ျပီ။ အဲဒီ ညေန ေစာင္း ေတြ ကိုပဲ..ကမၻာ့ အထူးဆန္း ဆံုး ေန ရာ တခု လို...နိုင္ငံျခား ခရီးသြား ဧည့္သည္ ေတြ က..လာ ၾကည့္ တက္ ၾက တယ္။ အဲလို နဲ႕.. Ruy ရဲ႕ ကေလး ၂ ေယာက္ လည္း.. နိုင္ငံျခားသား ေတြကို ေရာင္း တဲ့..သူတို႕ အေမ ရဲ႕..လမ္းေဘးက..လက္မူ ပုတီး ဆိုင္ ေလး ေဘး မွာ.. Cuban Rap ကို ေပ်ာ္ရႊင္ စြာ ဆို ရင္း.. နိုင္ငံ ျခားသား ေတြ ဆုခ် တဲ့ မုန္႕ဘိုး ေလး ေတြ ကို ေမွ်ာ္ တတ္ လာတယ္။ သူတို႕ မိသား စု လမ္းေဘး မွာ အေပ်ာ္ ဆို ေလ့ ရွိ တဲ့.. ရက္ပ္ သီခ်င္းေလး ပါ။ သမီး ေလး ဆိုပံု က..ခ်စ္စရာ ေကာင္း လြန္း လို႕။
ေနာက္ဆံုး ေတာ့.. Caridad တေယာက္..သူ႕ကေလး ၂ ေယာက္ နဲ႕ အတူ..အဖမ္း အဆီး ထူ..မိေက်ာင္းထူ တဲ့..ဖေလာ္ရီဒါ ေရ လက္ ၾကား ေလး ကို ျဖတ္ ျပီး..မိုင္ယာမီ က..အေမ ဆီ လိုက္ ဖို႕.. ဆံုးျဖတ္ လိုက္ ပါ ေတာ့တယ္။ ဒီအခန္း ေလး က.. သူတို႕ ၂ ေယာက္ ျငိမ္းခ်မ္း စြာ လမ္းခြဲ တဲ့ အေၾကာင္း နဲ႕..သူ က်ဴးဘား က ထြက္ေတာ့မယ္ ဆို တာ ကို.. သူငယ္ ခ်င္း ေတြ ကို..ညစာ ေကၽြး ႏွဳတ္ ဆက္ အသိ ေပး တဲ့ အခန္း ေလး ပါ။ သူ တို႕ ၂ ေယာက္ ခ်စ္ ေန ၾက ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့..အခ်စ္ ဆို တာ ကလည္း..သူတို႕ ဆို ေနတဲ့..သီခ်င္း ေတြ လိုပဲ.. စည္းခ်က္ အနိမ့္ အျမင့္.. စာသား အျပင္း အနု..သံစဥ္ ညက္ေညာ..လွိုင္းထ မူ ..တခု နဲ႕ တခု..တခ်ိန္ နဲ႕ တခ်ိန္ မတူ ၾက သလို ပါပဲ ေလ။ ဘာပဲ ေျပာ ေျပာ..ဒီည မွာ Ruy တေယာက္..ခ်စ္သူ ဘ၀ က..ပုိးခဲ့တဲ့..သီခ်င္း ေလး ကို..ျပန္ တီး ျပရင္း..သူတို႕ ၂ ေယာက္ လံုး ရဲ႕ ႏွလံုး သား ေတြ ကို.ေနာက္ဆံုး အေန နဲ႕..ေႏြး ေထြး ေစခဲ့ တယ္။
ေနာက္ဆံုး ပြဲ သိမ္း မွာ.. လွ်ပ္စစ္ မီး မလံု ေလာက္ တဲ့.. ဟားဗားနား မွာ နံမယ္ ၾကီး လွ တဲ့.. အေျပာင္အပ်က္ မီးပ်က္ သီခ်င္း ေလး ကို.. ခပ္ ၾကမ္းၾကမ္းေလး တီး ခတ္ ရင္း..အားလံုး လိုက္ ဆို ၾက ေတာ့.. ရန္ကုန္ ျမိဳ႕ ရဲ႕ မီးပ်က္ ည ေတြ..ခဏခဏ လြတ္ သြား တဲ့..ကိုရီးယား ကား ေတြ ကို..သတိ ရ ေစ ပါတယ္။
During the blackout,
Grandma gonna start, getting all fussy and grouchy
and knocking the government.
And Grandpa will bitch about how it's because of Imperialism
and OPEC and Free Trade.
Baby ... pass me that candles
I'm gonna miss my soap opera again
Close the Westinghouse, I'll defrost again .
What will I do with my electric guitar?
I wanna dance with a lighter.
Light me up with tales of love.
Sing me the blues before the light come back on.
သူတို႕ ေမာင္ ႏွံ .. ျငိမ္းခ်မ္း စြာ လမ္းခြဲ လိုက္ တာဟာ..ဘာ ေၾကာင့္လည္း..။ က်ပ္တည္း လြန္းတဲ့..စီးပြားေရး ေၾကာင့္လား.. Ruy အိမ္ေထာင့္တာ၀န္ မထမ္း နိင္ လို႕လား..အခ်စ္ ေတြ ကို ဘ၀ အေမာ ေတြ က..ညွင္းသတ္ လိုက္ လို႕လား.. အေျဖ အတိ အက် မေတြ႕ ရပါ။ ဒီ ရုပ္ ရွင္ မွာ ေတြ႕ ရ တာက..ကိုယ့္လမ္း ကို ေလွ်ာက္ ေန ၾကတဲ့ လူ ေတြ သာ။ ကိုယ္ ေနသာသလို..ယံု ၾကည္ သလို.. အေျခ အေန ေပးသလို..ေရြ႕လ်ား ေန ေသာ ဘ၀ မ်ား သက္သက္ သာ။ ဘာ moral မွ နမူနာမေပး ထား သလို.. ဘာ morale မွ လည္း ခ်န္ မထားခဲ့။ ဆို ဦး ေတာ့..ဒီ ဇတ္လမ္း ထဲ မွာ..ျမင့္ျမတ္ တည္ၾကည္ ရိုးသား တဲ့ လူ ဆို တာ ေတာင္ တေယာက္ မွ မပါခဲ့။ လူသား ဆန္စြာ..မိုက္မဲတဲ့.. ဇြတ္တိုး တဲ့.. ကိုယ့္ အတၱ ကို ေရြးတဲ့.. လူစစ္စစ္ ေတြ ကိုသာ ျပ သြား ခဲ့ သည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့.. Caridad တို႕သား အမိ လည္း..ညေမွာင္ ေမွာင္ ေခ်ာင္ရိပ္ ေအာက္က..လူ ခိုး သြင္း တဲ့ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ ေလး ေပၚ ကို..စိုးရိမ္ စိတ္ ေမာ တြယ္ တက္ရင္း .. ဒီ ကၽြန္း ၾကီး နဲ႕..ဒီခင္ပြန္း ကို..ေနာက္ ဆံ ေတြ ငင္ ေန ရွာ ေလ မလား။ ေရွ႕မွာ ေတြ႕ ရမဲ့..မေရ ရာ တဲ့..ဘ၀ အသစ္ အတြက္ ေကာ..ရင္ေမာ ေန မလား။ ဒီ ဇတ္၀င္ ခန္း ေလး ထဲမွာ.. မိန္း မ နဲ႕ကေလး ေတြကို..ေမာ္ေတာ္ေပၚ ပင့္တင့္ ေပး ေနတဲ့.. Ruy ရင္ ထဲ မွာ ေရာ..ေၾကကြဲ မူ ေတြ..ဘယ္ေလာက္ ထိ.. ေရာျပြန္း ေနမလည္း ။
ခုေတာ့.. Tito လည္း..ထုတ္ လုပ္သူ အဖြဲ႕ နဲ႕..စပိန္ ကို သြား ဖို႕..ေလယဥ္ ၾကီး ေပၚ ကို တက္သြား ေပ ျပီ။ တေယာက္ နဲ႕ တေယာက္ သိပ္ ခ်စ္ ၾကတဲ့..သူငယ္ ခ်င္း ၂ ေယာက္.. ႏွလံုးသား ရွိ ရာ..ယာဖက္ ရင္အံု ေတြကို..လက္သီး ဆုတ္ ျခင္း..ထိ ခတ္ လို႕..တိတ္ ဆိတ္စြာ..အခ်က္ ျပ လိုက္ ရင္း..ဘယ္ေတာ့ မ်ား မွ..ျပန္ ဆံု ၾက ေတာ့ မလည္း။ ခုေတာ့.. ဟားဗားနား ရဲ႕..ခ်ိဳင့္ခြက္ အျပည့္ နဲ႕ လမ္း ေတြ ေပၚ မွာ.. Ruy တေယာက္ တည္း..သူ႕ဂစ္တာ ေလး ကို ေက်ာပိုး ရင္း..သူ႕စက္ဘီး ေလး ကို စီးလို႕။ ရုတ္တရက္ ျဖတ္သြား တဲ့..ခ်က္ဗလက္ ကား နီ ေလး ကို ေတြ႕ လိုက္ မိ ေတာ့.. ေရွ႕ မွာ ဆိုင္းဘုဒ္ တပ္ ထား တယ္။ Taxi တဲ့။
အဲဒီ ျပကြက္ ေတြ ကို ေနာက္ခံ ထား ရင္း.. ေနာက္ဆံုး ဇတ္သိမ္း သီ ဆို တဲ့ သီခ်င္း ေလးဟာ.. အမိ ေျမ ကို သိပ္ ခ်စ္ ၾကတဲ့..အမိ ေျမ နဲ႕ ေ၀း ေန ၾက တဲ့..အမိ ေျမ ကေန..ဘာလို႕..ေ၀းေန ရ မွန္း မသိတဲ့..အမိ ေျမ ကို..ဘယ္လို ျပန္ လာ ရမွန္း မသိ နိုင္ တဲ့.. မိတ္ ေဆြ သူငယ္ ခ်င္း မ်ား.. ထိရွ ခံစား နိုင္ ဖို႕.. စာသား ေလး ေတြ ကူး ေရး ေပး လိုက္ ပါတယ္။
I love you Havana!
Friendship is a seed that grows anywhere
When you feel cold, cover yourself with the branches of my fate
Wherever you go, you'll find my heart, my open arms.
Love is everywhere, in every corner of the world.
Everyone chases a dream so let's change course.
Deep is the distance, deep is the remoteness.
A wandering soul has no country
Flags are a problem, countries and Geography
Wherever you may find me,
I feel that land is mine that land is mine.
Yours and mine.
( I'll be your coat if you need consolation
I'll be your nest, if you need affection.
I won't let you forget me
I'm with you everywhere you go)
In Madrid and New York, Havana is everywhere
Because you take it with you..
You'll never be uprooted.
Every continent has its borders,
but we all live by the light of a single sun and moon,
I wish I were the morning singing that melody
that makes you grow everyday.
Paths that separate and make you secret
Captive of language and Ideology
Never fall captive to language and Ideology
( I'll be your coat if you need consolation
I'll be your nest, if you need affection.
I won't let you forget me
I'm with you everywhere you go)
I'm right before you
I'm right before you
++++++++
I love you Burma ေပါ့ ေနာ္။
တကယ္ေတာ့..ဒီ ရုပ္ရွင္ ေလး ဟာ..ဘာ မွ မဟုတ္ ဘူး လို႕ ထင္ စရာ ရွိ ေပမဲ့.. ၀ါသနာ နဲ႕..၀မ္းေရး။ မ်ိဳးခ်စ္ စိတ္ နဲ႕.. ကမၻာတသားထဲ စိတ္ ။ ကြန္ျမဴနစ္ ၀ါဒ နဲ႕..အရွင္းရွင္၀ါဒ ဆို တဲ့..၀ိေရာဓိ ေတြ ကို..ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလး တို႕ထိ ျပ နိုင္ ခဲ့ တဲ့.. ကားေကာင္း ေလး တခုပါ ပဲ။ ေနာက္ ျပီး.. ယံုၾကည္ ခ်က္ ေတြ နဲ႕ တုပ္ေႏွာင္ ခံ ထား ရ ျခင္း.. လြတ္လပ္ ျခင္း.. တကယ္ မလြတ္ လပ္ျခင္း ..ဘ၀ ရဲ႕ အေျဖ မရွိ တဲ့ ျပသာနာ ေတြကို.. ၂ နာရီ ေလာက္ ျဖစ္ျဖစ္..အေျဖ ထုပ္ ၾကည့္ နိုင္ ဖို႕။
တကယ္ေတာ့..ဒီ ရုပ္ရွင္ ေလး ဟာ..ဘာ မွ မဟုတ္ ဘူး လို႕ ထင္ စရာ ရွိ ေပမဲ့.. ၀ါသနာ နဲ႕..၀မ္းေရး။ မ်ိဳးခ်စ္ စိတ္ နဲ႕.. ကမၻာတသားထဲ စိတ္ ။ ကြန္ျမဴနစ္ ၀ါဒ နဲ႕..အရွင္းရွင္၀ါဒ ဆို တဲ့..၀ိေရာဓိ ေတြ ကို..ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလး တို႕ထိ ျပ နိုင္ ခဲ့ တဲ့.. ကားေကာင္း ေလး တခုပါ ပဲ။ ေနာက္ ျပီး.. ယံုၾကည္ ခ်က္ ေတြ နဲ႕ တုပ္ေႏွာင္ ခံ ထား ရ ျခင္း.. လြတ္လပ္ ျခင္း.. တကယ္ မလြတ္ လပ္ျခင္း ..ဘ၀ ရဲ႕ အေျဖ မရွိ တဲ့ ျပသာနာ ေတြကို.. ၂ နာရီ ေလာက္ ျဖစ္ျဖစ္..အေျဖ ထုပ္ ၾကည့္ နိုင္ ဖို႕။
I feel trapped by my own past
always , always , a prisoner of fate.
always the same.
We're all shadows,
We're all children
I have a dream
Show him the way
As far as I can tell
We're all teardrops
tattooed for my Havana Blues
◦
always , always , a prisoner of fate.
always the same.
We're all shadows,
We're all children
I have a dream
Show him the way
As far as I can tell
We're all teardrops
tattooed for my Havana Blues
4 Comments:
အစ္မေရ အမိေျမဆိုတာ အခြင့္ရရင္ျပန္မယ့္လူမ်ားမယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့ေျမကို ခ်စ္တယ္ဗ်ာ....
သေဘာက်တယ္ဗ်ာ ေရးသြားတာေတြ..
ကလစ္ေတြၾကည့္လိုက္ စာဖတ္လိုက္နဲ႔..
သီခ်င္းေတြလည္း ေကာင္းတယ္..
အဲသလို ကားေတြကို ၾကည့္ရတာႀကိဳက္ပါတယ္..
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
စကားပို-
((အေျဖ ထုပ္ ၾကည့္ နိုင္ ဖို႕။))
အေျဖေတြ မထုပ္နဲ႔ေနာ္ အမ၊ အေျဖေတြထုတ္။
(ထြက္မလာမွာ စိုးလို႔ေျပာတာ) ၀း)
ဒီဇာတ္ကားေလးကို အရမ္းစိတ္ဝင္စားသြားျပီ။ အြန္လုိင္းမွာ ရွိမရွိ ရွာၾကည့္ဦးမယ္ဗ်ာ။
ႀကည္႔ခ်င္အာင္လာဆြသြားၿပန္ၿပီ မေကရယ္။
Post a Comment