ျပည္သူမပိုုင္ေသာ ျပည္သူပိုုင္ ႏွင့္ ပုုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ား ပိုုင္ေသာ ပုုဂၢလိကပိုုင္

အတက္-အက်... အသြား-အျပန္ ...အစုန္-အဆန္... သံသရာ လည္ ေန တတ္ တဲ့ ေလာက နိယာမ မွာ.. တိုုင္း နိုုင္ငံ ေတြ ရဲ႕ စနစ္..အတိအက် ေျပာရရင္ ေတာ့.. စီးပြားေရး စနစ္ ေတြ လည္း ခၽြင္းခ်က္ ရွိ မေန ခဲ့ ပါဘူး။


အဲဒီလိုု အစ ခ်ီ လိုုက္လိုု႕.. ပညာ ရပ္ပိုုင္း ဆိုုင္ရာ ေတြ ကိုု ကၽြမ္းက်င္ နားလည္ စြာ နဲ႕.. ေျပာဆိုု ေဆြးေႏြးတာ .. လိုု႕ မယူဆ ေစခ်င္ပါဘူး။ ဘာသာရပ္ အေၾကာင္းအရာ အားလံုုး သီးသန္႕ စီ ခြဲထုုတ္ လိုု႕ မရ နိုုင္ ေတာ့တဲ့.. ေခတ္သစ္ စာမ်က္ႏွာ ေပၚမွာ.. နိုုင္ငံသား တေယာက္ အေနနဲ႕ စိတ္၀င္စား စြာ တိုု႕ ထိ ၾကည့္ ျခင္း သာ ျဖစ္ျပီး.. စိတ္၀င္စားသူ မ်ားလည္း ပါ၀င္ တိုု႕ ထိ ေပးဖိုု႕ ေမ ွ်ာ္လင့္ ပါတယ္။ အေသအခ်ာ ေျပာရရင္ေတာ့..ဒီပို႕စ္ က.. စာဖတ္သူ မ်ားရဲ႕ အျမင္ကို ဖိတ္ေခၚ ဖို႕ ရည္ရြယ္ျပီး ေရး တာ ျဖစ္ပါတယ္။


ပေရသရာဇ္.. ဆိုုရွယ္လစ္..ကြန္ျမဴနစ္.. အရင္းရွင္..ဒီမိုုကေရစီ ဆိုုတဲ့ ပင္မ စီးေၾကာင္း ၾကီးေတြ..
အဲဒီက မွ ေန...ခြဲထြက္လာတဲ့... မသိမသာ ဆိုုရွယ္လစ္.. ကိုုယ့္နည္းကိုုယ့္ဟန္ ဒီမိုုကေရစီ ဆိုုတဲ့.. ျမစ္လက္တက္ သြယ္ေတြ တေလ ွ်ာက္မွာ.. နိုုင္ငံ ေတြ ရဲ႕ စီးပြားေရး ေမာင္းႏွင္ နည္း ေတြ ကလည္း.. အမ်ိဳးမ်ိဳး အေထြေထြ ကြဲျပား နိုင္ပါတယ္။ အေျခခံ အားျဖင့္...နိုုင္ငံပိုုင္ စနစ္ လုပ္မလား ...ပုုဂၢလိကပိုုင္ စနစ္ လုပ္မလား ဆိုတဲ့.. ေရြးခ်ယ္မူ ႏွစ္ခု ပါ..။

ဒုုတိယ ကမၻာစစ္ ကာလ ေတြက.. စစ္ေရး အေျခအေန ေတြ ေပၚမူတည္ ျပီး.. စစ္ဦး ထိပ္က အေနာက္ နိုုင္ငံ ၾကီး ေတြမွာ.. လမ္းတံတား သယ္ယူ ပိုု႕ ေဆာင္ေရး လုုပ္ငန္းေတြ.. အၾကီးစား စက္မူ လုုပ္ငန္း ၾကီး ေတြ ကိုု.. နိုုင္ငံပိုုင္ သိမ္း ခဲ့ ဘူးပါ တယ္။ လက္နက္ နဲ႕ တိုုက္တဲ့...စစ္ပူၾကီး ေတြ ျငိမ္းသြားေတာ့ .. စနစ္ နဲ႕ စီးခ်င္းထိုုးတဲ့.. စစ္ေအးၾကီးေတြ.. က်န္ ခဲ့တယ္ ။ အရင္းရွင္ စနစ္ နဲ႕ ဆက္သြားမဲ့.. နိုုင္ငံ ေတြမွာ.. ပုုဂၢိလပိုုင္ စီးပြားေရး ေတြ ျပန္အားေကာင္း လာ ခဲ့ေပမဲ့.. ဆိုုရွယ္လစ္ စနစ္ နဲ႕ ဆက္သြားမယ္ ဆိုုတဲ့..နိုုင္ငံ ေတြ ကေတာ့.. စီးပြားေရး လုုပ္ငန္း ေတြ ကို တခုု ျပီး တခုု..နိုုင္ငံပိုုင္ ျပဳ ခဲ့ ေတာ့တယ္။


တကယ္ေတာ့.. Nationalization နဲ႕ Privatization ဆိုုတဲ့.. အေခၚအေ၀ၚ ႏွစ္ခုု က.. ဒဂၤါး၀ိုုင္း တခုု ရဲ႕..ေခါင္း နဲ႕ ပန္း လိုု.. ေက်ာျခင္းကပ္ျပီး ဘတျပန္ က်ားတျပန္ ျဖစ္ ေနခဲ့ ၾက တာပါ။ ဗမာ စကား နဲ႕ အတဲ့ ျပန္ၾကည့္ ရင္ ေတာ့.. အမ်ိဳးသားပိုုင္ ျပဳ ျခင္း နဲ႕.. တဦးခ်င္းပိုုင္ ျပဳျခင္း ေပါ့..။ အဲဒီ ကေန.. နိုုင္ငံပိုုင္ နဲ႕ ပုုဂၢလိက ပိုုင္ လိုု႕.. ပိုု ျပီး အဆင္ေျပေျပ သံုုးႏွံဳးခဲ့ ၾက.. ။ ဒီၾကားထဲ မွာ ျပည္သူပိုုင္ နဲ႕ ဘူဇြါပိုုင္ လိုု႕... တံဆိပ္ကပ္ျပီး.. ေငြမွင္ ေတြ သုုတ္ ၾက ျပန္ ...။


ျမန္မာျပည္မွာ လည္း ၁၉ ၆၂ အလြန္ ကာလ ေတြ မွာ.. ကိုုယ့္ နည္း ကိုုယ့္ ဟန္ ဆိုုရွယ္လစ္ စနစ္ၾကီး နဲ႕ အတူ... ျပည္သူပိုုင္ သိမ္းပြဲ ၾကီး ေတြ ျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။ စီးပါြးေရး လုပ္ငန္း ၾကီးေတြ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ.. ကုန္တိုက္ ၾကီးေတြ..ဘဏ္ၾကီးေတြ တင္မက..သတင္းစာ တိုက္ ၾကီးေတြ.. စာသင္ေက်ာင္း ေတြ ပါ မက်န္..ေနာက္ဆံုး..ရပ္ကြက္ ထဲက..ကုန္စံုဆိုင္ ေလးေတြ အထိပါ.. သိမ္းယူ ခဲ့ တာပါ..။ သိမ္းယူ တယ္ ဆိုတဲ့ အတိုင္းပဲ.. တျပားတခ်ပ္..တန္ရာ တန္ေၾကး..မဆို နဲ႕..အနဲဆံုး..ဂရုဏာေၾကး ေတာင္ မေပး ပဲ နဲ႕.. ဆိုရွယ္လစ္ တပ္ဦး ဘီလူး ၾကီး က.. ျပည္သူ ျပည္သား ေတြ ရဲ႕.. ေခၽြးႏွဲစာ လုပ္အား အရင္းအႏီွး ေတြ ကို.. အဓမၼ သိမ္းပိုက္ ခဲ့ တာပါ..။


ဒီေနရာ မွာ..အသံုးျပဳ ခဲ့တဲ့..ျပည္သူပိုင္ ဆိုတဲ့.. စကားလံုးက.. နား၀င္ မဆိုးလွပါဘူး.။ အမ်ားစု အစိုးရ ၀န္ထမ္း ျပည္သူ ျပည္သား လက္လုပ္ လက္စား ေတြ ကို .. လွလွ ပပ လွည့္စား နိုင္ ခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့.. အသက္ေတြ ၾကီးမွ.. မိဘ လက္ငုတ္ လက္ရင္း မိုင္းတြင္း ၾကီးေတြ သိမ္းခံ ရျပီး..ေန႕ခ်င္း ညခ်င္း.. သူေဌး စ်ာန္ေလ်ာ သြားလို႕ သက္ေသ သြားတဲ့.. သူေဌးၾကီးေတြ ရဲ႕ ပံုျပင္ေတြ... စီးပြား အရွာ ေကာင္းလြန္းလို႕.. အစိုးရ ရဲ႕ အျငိဳ အျငင္ ခံရတဲ့..သူၾကြယ္ ၾကီးေတြ.. ေထာင္ထဲ ထိ မေရာက္ခင္.. တိုင္းျပည္ က အျမန္ စြန္႕ခြါ ေျပးၾကတဲ့ သဲထိတ္ရင္ဖို ဇတ္လမ္း ေတြ...က စလို႕...ရပ္ကြက္ အိမ္ဆိုင္ ေလးေတြ ေပၚက ေန..ေန႕ ျခင္းမဆိုင္း ဆင္းေျပး ေပး ရတဲ့.. တရုတ္ - ကုလား ကုန္စံုဆုိင္ရွင္ ေတြ အဆံုး.. နာက်င္ ခံခက္ အက်ည္းတန္ လွ တဲ့.. အျဖစ္ ေတြ.. ေနာက္ကြယ္မွာ အမ်ားၾကီး ရွိ ခဲ့ ပါ တယ္။ နိုင္ငံသား လုပ္ငန္းရွင္ ..ဆိုင္ရွင္ ေတြ ဆိုရင္.. အိမ္ ျခံ ဆက္လက္ ေနထိုင္ ခြင့္ တခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ ေပမဲ့..နိုင္ငံျခားသား လုပ္ငန္းရွင္ ေတြ ဆိုရင္ေတာ့.. သုည အၾကြင္း ပါပဲ။ ကိုယ့္ အိပ္ယာ ေအာက္မွာ.. စုေဆာင္း သို၀ွက္ ထားတဲ့.. စာရင္း မ၀င္ တဲ့ ပိုင္ဆိုင္မူ ေလးေတြ နဲ႕ပဲ..ေန႕စဥ္ ဘ၀ ေတြ ကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ ခဲ့ ၾက ဖို႕ ပဲ ရွိပါတယ္..။

အဲဒီ တုန္းက.. ျပည္သူ ပိုင္ သိမ္း ခဲ့တဲ့.. အထင္က ရ လုပ္ငန္း တခ်ိဳ႕ ထဲမွာ..ဘဏ္ ေတြ ထဲမွာ ဆိုရင္..ခ်ာတာဘဏ္.. မာကင္တိုင္ဘဏ္.. အိႏၵိယဗဟိုဘဏ္.. နိင္ငံျခားတရုပ္ဘဏ္ ..အင္း၀ဘဏ္ အထက္ျမန္မာနိုင္ငံဘဏ္လီမိတက္.. ျမန္မာ႔စီးပြားေရးဘဏ္လီမိတက္.. စသျဖင့္..။ ဟိုတယ္ လုပ္ငန္း ၾကီးေတြ ထဲမွာ ဆိုရင္..သမၼတ..ကေမၻဇ( ခ်င္းေခ်ာင္း နန္းေတာ္) ..စထရင္း..စသျဖင့္..။ သတင္း စာနယ္ ဇင္း လုပ္ငန္း ေတြ မွာဆိုရင္...ဟံသာ၀တီ.. တိုးတက္ေရး..ဟစ္တိုင္ ( ဂ်ာနယ္ေက်ာ္) ..စသျဖင့္...ျပည္သူ ပိုင္ သိမ္း ခဲ့ ပါတယ္။


စစ္အတြင္း ကာလ ေတြက..ရန္ကုန္ ျမိဳ႕မွာ..နာမည္ ၾကီး လူသံုးမ်ား ခဲ့တဲ့.. ရိုးလ္ ကုန္တိုက္.. ဒီဆူဇာ ေဆးတိုက္.. ရွားမီး..ကြန္တီနင္တယ္ မုန္႕ တိုက္.. ဆိုတာ ၾကီး ေတြ ကေတာ့.. အရင္ဦးဆံုး ေပါ့..။ ေနာက္ဆံုး..လွပရိုက္ဗိတ္ တို႕..ဆရာခိုေက်ာင္း တို႕.. ျမိဳ႕မ ေက်ာင္းတို႕ ပဲခူးေနရွင္နယ္ ေက်ာင္းတို႕လို ..ပုဂၢလိကပိုင္ စာသင္ေက်ာင္း ေတြ တင္မက.. ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳ စိန္႕ ေက်ာင္း ေတြ အားလံုး လည္း.. ဒီ မုန္တိုင္း ၾကီး ထဲမွာ..ပါ ခဲ့ ရပါ တယ္။


ရန္ကုန္ ျမိဳ႕ၾကီး တင္ မက..နယ္ျမိဳ႕ အသီး သီးက.. ရုပ္ရွင္ ရံု ေတြ.. ဆန္စက္ ၾကီး ေတြ.. ယက္ကန္းစက္ ေတြ.. အိမ္တြင္း စက္မူ လုပ္ငန္း ေတြ..လည္း..တခု မွ မက်န္ ခဲ့ ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ကုန္ကုန္ ေျပာရရင္.. စေကာက္ ( ကင္းေထာက္ ) အသင္း လို.. နိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕ အစည္း ေတြ ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ မူ ေတြ ေတာင္.. ကင္းလြတ္ခြင့္ မေပး ခဲ့ပါဘူး။ လယ္ကန္သင္း ေတြ မွာ..ေရ ေတြ ေဖာက္ထုတ္ သြယ္ယူ လိုက္ သလို.. ေန႕ခ်င္း ညခ်င္း မွာပဲ.. ျပည္သူေတြ ပိုင္ တဲ့..အရင္းအႏွီးေတြ အားလံုးဟာ.. ျပည္သူပိုင္ ထပ္သိမ္းခံလိုက္ရျပီး..ျပည္သူ မပိုင္ ေတာ့တဲ့.... အစိုးရ ၾကီး ရဲ႕ လက္၀ါး ၾကီး ထဲ ေရာက္သြား ခဲ့ ပါတယ္။


တိုင္းျပည္ တခု ရဲ႕ စီးပြားေရး အခင္းအက်င္း ေတြ ကို ..စြန္႕ဦးလုပ္ေဆင္မူ ေတြ.နဲ႕အတူ ..လက္ေတြ႕ က်က်..ေရွ႕ေဆာင္ ေနခဲ့တဲ့..လုပ္ငန္း ၾကီး ေတြ..လုပ္ငန္း ရွင္ ၾကီးေတြ..ကုန္အမွတ္ တံဆိပ္ေတြ.. ျဖဳန္းကနဲ ဆို ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ ေပ်ာက္ ..ေပ်ာက္သြား ၾက ေတာ့တယ္။ အဲဒီ တုန္းက..ျပည္တြင္း မွာ ဂုဏ္သေရ ရွိရွိ တင့္တယ္ ခဲ့တဲ့..ဂ်စ္ကား နိုင္လြန္ တို႕ ၾကက္ဆင္ ဖဲထီး တို႕ ဆိုတဲ့.. ကိုယ္ပိုင္ ကုန္အမွတ္ တံဆိပ္ ေတြ လည္း..ဆိတ္သုဥ္း သြားခဲ့တယ္။ ( ျဖည့္စြက္ခ်က္- အဲဒီ အခ်ိန္က..လိုင္စင္ ေတြ နဲ႕ လုပ္စား ေနၾကတဲ့.. လိုင္စင္ သူေဌး မ်ား လည္း.. အမ်ားအျပား ရွိ ခဲ့..)

ေနာက္ ေတာ့.. ေကာ္ပိုေရးရွင္း ၾကီး ေတြ..သမ၀ါယမ ၾကီးေတြ ဟိုမွာ ဒီမွာ ေပၚေပါက္လာ ခဲ့ျပီး.. အလုပ္ အကိုင္ အသစ္ ေတြ ေပၚ ထြန္း လာခဲ့ ေပမဲ့.. စြမ္းေဆာင္ရည္ နည္း တဲ့ လုပ္သား ေတြ.. အဆင့္ဆင့္ ၾကိဳးနီ စနစ္ေတြ.. ျခစား လာဘ္စား မူေတြ..လက္သင့္ရာ စားေတာ္ေခၚ ေတြ နဲ႕.. အဲဒီ စနစ္ၾကီး တခု လံုး ဘယ္လို ပ်က္သုန္း သြား ခဲ့ တယ္ ဆိုတာ.. ဆိုရွယ္ လစ္ ကာလ ၾကီးမွာ ျဖတ္သန္း ၾကီးျပင္း လာခဲ့ သူ တိုင္း..သိၾက မွာပါ..။


အခုေတာ့ တခါ.. ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေလာက္ ..တတိတိ ယုိယြင္း လာခဲ့တဲ့..စီးပြားေရး စနစ္ ၾကီးကို..ပုဂၢလိကပိုင္ ျပဳ ျခင္း ဆိုတဲ့.. အဆန္ ရထား ၾကီးေပၚကို ျပန္ ပစ္ တင္ ရင္း..ခရီး တပတ္ လည္ ဖို႕ ၾကံစည္ ေန ၾက ျပန္ပါ ျပီ။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား..စီမံကိန္း ၾကီးေတြ မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ ေနခဲ့တဲ့.. လူသံုးကုန္ ပစၥည္း စက္ရံု ေတြ..နဲ႕ တျခား တျခားေသာ အစိုးရ ပိုင္ ေျမေတြ..အေဆာက္အဦ ေတြ ကို.. တျဖည္းျဖည္း ျခင္း.. တခု ျခင္း ထုတ္ေရာင္း ေနရာ ကေန.. ခု ဆို..ေရာင္းလို႕ ရသမွ် ကို..ရတဲ့ေစ်း နဲ႕ တက္သုတ္ ရိုက္ ထုခြဲ ေန တဲ့ ဟန္ ပါ။ အဲဒီလို ျပန္ေရာင္း တဲ့ အခါ မွာေရာ..မူလ ပိုင္ရွင္ ေဆြစဥ္ မ်ိဳးဆက္ ကို ျပန္ ဦးစားေပး ရဲ႕ လား ဆိုတာ..ေမးခြန္း တခု ျဖစ္ လာ ပါတယ္။ ေနာက္ ျပီး.. အစု လိုက္ အျပံဳ လိုက္.. အလုပ္ လက္မဲ့ ျဖစ္ လာ မဲ့..ျဖစ္ လာေန တဲ့.. စက္ရံု ၀န္ထမ္း ထု ၾကီး ေတြ ကလည္း..နဂို ပါး လက္စ ျဖစ္ေနတဲ့..လူလတ္ တန္းစား အလႊာၾကီး ကို..ပါး သထက္ ပါးလ် ေစ ေတာ့ မဲ့..အေရး ေတြ ျဖစ္ေန ျပန္ တယ္။

လွ်ပ္စစ္ မီး အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ေနတဲ့.. ျမန္မာ ျပည္ မွာ.. ေရအား လွ်ပ္စစ္ စက္ရံု တခ်ိဳ႕.. ပုဂၢလိ က ျပဳ လိုက္ တာ ကိုလည္း..အားလံုး စိတ္၀င္စား ေန ၾက တယ္။ လွ်ပ္စစ္ မီး ေတြ ပို ျပီး ရ လာေတာ့ မလား ဆို တဲ့.. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ နဲ႕ အတူ.. မီတာခ ေတြ ေရာ ဘယ္လို ဘယ္ေလာက္ ျဖစ္လာ မလဲ ဆိုတဲ့..စိုးရိမ္မူ ေတြ ပါ.. ပို ေန ၾက ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့.. နိုင္ငံ တနိုင္ငံ မွာ.. လုပ္ငန္း တိုင္း ဟာ..အက်ိဳး အျမတ္ ရ-ရမယ္..ရွိ ရမယ္ လို႕ မဟုတ္ပါဘူး ။ အထူးသျဖင့္.. လူမူ စီးပြား အေျခခံ အေဆာက္ အဦ ( Infrastructure ) ေတြ ျဖစ္တဲ့..ခရီးသြား လုပ္ငန္း ..ပညာေရး..က်န္းမာေရး နဲ႕...အခု လွ်ပ္စစ္ မီး လို ကိစၥ မ်ိဳး ေတြ မွာ..အစိုးရ ရဲ႕.. အကူအညီ အေထာက္အပံ့ ( subsidization ) ေတြ ..အထူး ပဲ..လိုအပ္ ပါတယ္။

အေတာ္ ေစာလ်င္ ကတည္းက.. ပုဂၢလိကပိုင္ စနစ္ ထဲကို တေရြ႕ေရြး တိုး၀င္ လာေနတဲ့..ေဆးရံု ေဆးခန္း ေတြနဲ႕ အသားက် ေနျပီးသား ျဖစ္တဲ့.. ေနာက္ျပီး..အစိုးရ ပိုင္ မီးရထား ေတြကို..ခက္ခက္ခဲခဲ လက္မွတ္ တန္းစီ စီး ရာကေန.. ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ အေ၀းေျပးကား ၾကီးေတြ ကို..ယွဥ္ျပိဳင္ ေစ်း နဲ႕.. သက္သက္သာ သာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ခရီးသြားနိုင္ ေနျပီ ျဖစ္တဲ့..ျမန္မာ နိုင္ငံ သားေတြ အတြက္ ... နိုင္ငံပိုင္ ၾကယ္ငါးပြင့္ သေဘၤာလုပ္ငန္း ၾကီးကို တဦး တေယာက္ တဖြဲ႕ပိုင္ ျပဳ လုပ္ ျခင္း ထက္.. ပိုစိတ္ ၀င္စား စရာ ေကာင္းတဲ့.. သတင္း တခု ..( ေကာလဟာရ တခု ) လတ္တေလာ မွာ.. ထြက္ လာျပန္ ပါတယ္။


ရန္ကုန္ ျမိဳ႕မွာ ရွိ တဲ့ .. နာမည္ၾကီး ေနရာေကာင္း အေျခခံပညာ ေက်ာင္း ၾကီး တခ်ိဳ႕ ကို..ပုဂၢလိ က မ်ားထံ..လႊဲေျပာင္း ေရာင္း ခ် ေတာ့မယ္ ဆို တဲ့ သတင္းပါ။ ဒီ သတင္း ကို မျဖစ္ နိုင္ ဘူး လို႕ ပညာေရး အသိုင္း အ၀ိုင္း နဲ႕ ပညာရွင္ တခ်ိဳ႕က..ယူဆ ေန ေပလို႕..မျဖစ္နုိင္ တာေတြ ..ျဖစ္ ျဖစ္ ေနတဲ့.. အေျခအေန တခုမွာ.. တျမန္ တေလာ က.. ရန္ကုန္ ျမိဳ႕တြင္း ေက်ာင္းေတြက..ဆရာ- ဆရာမ ေတြ ကို စာရင္း ေကာက္ယူ တယ္ ဆို တဲ့ သတင္း ေၾကာင့္.. ဒီလို သာ..တကယ္ ျဖစ္လာ ခဲ့ ရင္ ဆိုတဲ့.. ေတြးေတာ ျပင္ဆင္ မူ ေတြ.. ေက်ာင္းသား မိဘ ေတြ ထဲမွာ.. ရွိ လာ ေန ပါတယ္။ အခု တင္ ကတည္းက.. ေစ်းၾကီး ျပီးသား ျဖစ္တဲ့..သီးသန္႕ ေစ်း တစား သတ္မွတ္ ျပီး ျဖစ္တဲ့.. နိုင္ငံ တကာ အဆင့္မွီ ေက်ာင္း ေတြ အျပင္.. သာမာန္ ျပည္သူ ေတြ..( အမ်ားစု ကေတာ့..သာမန္ထက္ ပို တဲ့ ျပည္သူ ) အားထား ေနရတဲ့.. နာမည္ ၾကီး အစိုးရ ေက်ာင္း ေတြ ကိုပါ.. အက္ဖ္အီးစီ နဲ႕ ေပး တက္ရ မယ္ ဆို လွ်င္ ေတာ့.. ဓါးမ ေနာက္ပိတ္ မ်ား အေနနဲ႕..ဘုန္းေတာ္ၾကီး စာသင္ ေက်ာင္း မ်ား ကို သာ..အားထား ဖို႕ ရွိ ေပ ေတာ့မည္။


အႏွစ္ ေလးဆယ္ ေက်ာ္ စာ အႏွစ္ ခ်ဳပ္ လိုက္ ေတာ့.. ျပည္သူပိုင္ စီးပြားေရး စနစ္ နဲ႕ လည္း ျပည္သူ အတြက္.. အက်ိဳး မျဖစ္ ထြန္းခဲ့။ ဖြင့္ထား တာ ၾကာျပီ ျဖစ္ တဲ့..ေစ်းကြက္ တံခါး ၾကီး ထဲ မွာ လည္း..ျပည္သူ႕ ဖူလံုေရး ဆိုတာ..ေ၀းသထက္ ေ၀း ခဲ့..။ စီးပြားေရး..နိုင္ငံေရး..လူမူေရး..က်န္းမာေရး..ပညာေရး အားလံုး.. လြန္းတင္ယွက္ ထိုး ေန တဲ့.. လူ႕ အေဆာက္ အဦ တခု မွာ.. စီးပြားေရး ဆို တဲ့ အစ တခု ကိုပဲ..ဆြဲ ထုတ္ ဖို႕ ၾကိဳးစား ေန တယ္ ဆိုရင္ ေတာင္.. ျပည္သူ အားလံုး ပါ၀င္ နိုင္ ရဲ႕လား.. ျမင္သာ ထင္သာ ရွိရဲ႕လား .. တကယ္ပဲ ျပည္သူ တိုင္း အတြက္.. ပုဂၢလိက အခန္း က႑ ေတြ ေပၚေပါက္ နိုင္ ျပီ လား ဆိုတာ..။ ။


ကိုးကား-

၁၉၆၂-၁၉၇၄။ျမန္မာနိုင္ငံေရးစနစ္ေျပာင္းကာလ (ဒုတိယတြဲ)




Share/Bookmark

21 Comments:

Shinlay said...

စိတ္၀င္စားဖို ့ေကာင္းပါတယ္။
ခိုင္မာၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းေတြကို ခ်က္ခ်င္း
ျပည္သူပိုင္လုပ္ရတာလြယ္ကူျမန္ဆန္ပါတယ္။ အရည္အေသြးနဲ ့တိုးတက္မႈ ၾကာရွည္ခံဖို ့ ေတာ့ စဥ္းစားစရာပါ။
မေအာင္ျမင္တဲ့၊ အဖက္ဖက္ က က်ဆံုးေနတဲ့ ျပည္သူ ပိုင္လုပ္ငန္းေတြကို ပုဂၢလိက ပိုင္လုပ္ရင္ ္ေတာ့ တိုးတက္ေအာင္ျမင္မႈနဲ ့ အက်ိဳးခံစားမႈေတြကို လူနဲစုသာ ခံစားႏိုင္မွာပါ။

ေမ့သမီး said...

အမေရ အခုအခ်ိန္မွာ အစိုးရေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ျပည္သူပုိင္လုပ္ဖုိ႕ထက္ အစိုးရပိုင္အလုပ္ရံု၊ စက္ရံုေတြကို ပုဂၢလိကကိုလႊဲေျပာင္းလုပ္ဖုိ႕ ပိုၿပီးစိတ္၀င္စားၾကပါတယ္။ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြရဲ႕ အျမင္အရဆုိရင္ေတာ့ စီးပြားေရးကို ေစ်းကြက္ (၀ယ္လိုအားနဲ႕ ေရာင္းလိုအား) ကဦးေဆာင္မွပဲေအာင္ျမင္တဲ့စီးပြားေရးျဖစ္မွာပါ။ ျပည္သူပိုင္သိမ္းတာက ေကာင္းေအာင္လုပ္ႏိုင္ရင္ေကာင္းမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဦးေဆာင္ေနတာက အစိုးရေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေရးကပါလာမွာပါ။ အေမရိကလိုႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ ေတာင္မွ ကို္ယ့္ကိုမဲေပးတ့ဲျပည္နယ္အက်ိဳးကို အဓိကထားၾကေသးတာ။ အဲဒီလိုႏိုင္ငံေရးႏွီးႏႊယ္တဲ့ စီးပြားေရးအဖြဲ႕အစညး္မ်ိဳးဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုလံုးထက္ ေရေပၚဆီကြက္ကြက္ ကေလးကိုပဲအက်ိဳးျဖစ္ေစမွာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘယ္စနစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးကိုထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ရင္ တ၀က္ေအာင္ျမင္မွာပါ။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

အကိုၾကီးကေတာ့ ဖဆပလေခတ္၊မဆလေခတ္၊
စစ္တပ္လက္ဝါးၾကီး အုပ္ေခတ္၊
ေခတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွီခဲ့တာဆိုေတာ့ ...
စီးပြားေရးဟာ နိုင္ငံေရးအေပၚအမ်ားဆုံးမွီတည္ေနတယ္လို႔ယူဆတာပဲ၊ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ကိုစိန္ေဌး ကိုေတာ့ ညည္းblog ဖတ္ခိုင္းအုန္းမယ္၊ သူကေတာ့ RFA တို႔ VOA တို႔မွာ ေအာ္ေအာ္ေနတာပဲ၊ ဆရာဦးမ်ိဳးညြန္႔တို႔ဆရာဦးျမသန္းတို႕ ဆရာဦးျမသိန္းတို႔ကေတာ့ ေျပာျပရင္ေတာ့ပိုေကာင္းတာေပါ့၊သူတို႔က Eco ပါေမာကၡေတြေလ

Steve Evergreen said...

ေရးထားတာ ေကာင္းတယ္။ အႏွစ္ေတြခ်ည္းပဲ။ ေက်းဇူး

Sint Si said...

Private school system is good for teachers but not good for parents. Teacher will get better pay (well..at least reasonable one ) Even though it is public school system now, most parents have to spend tuition fees any way. The future of education system for Myanmar will be interesting!!

Moe Cho Thinn said...

ႏိုင္ငံေရး တည္ျငိမ္ၿပီး ဥပေဒထက္မွာ ဘယ္သူမွမရွိတဲ႔ တရားမွ်တတဲ႔အစိုးရလက္ထက္မွသာ ျပည္သူကို တကယ္အက်ိဳးျပဳႏိုင္တဲ႔ ထိေရာက္တဲ႔စနစ္ ေပၚထြန္းႏိုင္မယ္လို႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္ ေက..။

အခုဟာကေတာ႔ ပုဂၢလိက ေပးခ်င္ရင္ ေပးလိုက္၊ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းတယ္ထင္ရင္ သိမ္းလိုက္နဲ႔ အခုလဲ တကယ္႔ ပညာေရးအတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္တာမဟုတ္ဘဲ သူတို႔ပိုင္ ပစၥည္းလို ေရာင္းခ် စားေသာက္ေနတာမို႔ စနစ္ဆိုတာကို ထည္႔ေျပာစရာေတာင္ မလိုပါဘူးေလ..။ ပါးစပ္ထဲက ဥပေဒ၊ ငါက်ိဳးရွာတဲ႔ စနစ္ မို႔ပါေလ..

mirror said...

ဖတ္သြားပါေၾကာင္း သာ....

Unknown said...

ေခါင္းစဥ္ေတာ့ မတပ္ေတာ့ဘူး
(ေတဇသူရ)A.B.S.D.F ကိုယ္ပိုင္အမွတ္ (102113)

သူငယ္ခ်င္းေရ
ဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္တန္းစစ္စခန္းမွာ
ရွိေနတာဘဲ ေကာင္းပါတယ္ကြာ၊
ေရွ႕တန္းမွာ တိုက္ပြဲေတြက
ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းေနေတာ့
ေနာက္တန္းစစ္စခန္းကဘဲ
သက္လံုစိတ္ခ်ရတဲ့အခ်ိန္မို႔။

သူငယ္ခ်င္းေရ
ေရွ႕တန္းတိုက္ပြဲၿပီးမွဘဲ
က်ဆံုးအေလာင္း သြားေရေတာ့မယ္၊
ရန္သူအေလာင္း ဘယ္ႏွစ္ေလာင္း
မိမိဘက္က ဘယ္ႏွစ္ေလာင္း၊
ေရွ႕တည့္တည့္က ရန္သူ႕က်ည္နဲ႕
ဘယ္ႏွစ္ေလာင္း
ေနာက္တည့္တည့္က မိမိက်ည္နဲ႕
ဘယ္ႏွစ္ေလာင္းေပါ့။

အေမရိကန္အစိုးရကလည္း
ေဒၚလာ ၃၆ သန္းေက်ာ္ ခ်ေကၽြးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး ႀကိဳးပမ္းသူလို႔
မိမိကိုယ္မိမိ ေခါင္းေဆာင္အမည္ခံသူေတြက၊
ေငြလုပြဲမွာ အႏိုင္ရဖို႔
ႀကိဳး၀ိုင္းထဲကို အလုအယက္တိုးေနၾကၿပီ၊
ဒါေပမဲ့ သူတို႔မသိတာက
ႀကိဳး၀ိုင္းလား ႀကိဳးစင္လားဆိုတာပါ။

သူငယ္ခ်င္းေရ
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးကလည္း
အရမ္းကို ၾကမ္းေနရမ္းေနေတာ့
ဘုန္းမနိပ့္ေအာင္ ေ၀ဟင္မွာလြင့္ေနတဲ့
ထမိန္ေတြ မအုပ္မိေအာင္လည္း
ဂရုစိုက္ေနရေသး။

ေ၀ဟင္မွာထမိန္ေတြကလည္း
ရင္ေဘာင္တန္းတယ္ဆိုၿပီး ေပါမွေပါ လြင့္မွလြင့္
ထမိန္အလံေတြကလည္း ထူခ်င္ေနၾကေပါ့၊
ေခါင္းေဆာင္အေရၿခံဳၿပီး လုပ္စားေတြကလည္း
ထမိန္အုပ္ခံ ထမိန္ေအာက္
စကတ္အုပ္ခံ စကတ္ေအာက္
ေရာက္သြားတာလည္း မနည္းေတာ့ဘူး။

သူငယ္ခ်င္းေရ
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးမွာ
လူအင္အားသာမရွိတာ
အဖြဲ႕အစည္းေတြကေတာ့ အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
စိတ္ကူးထဲရွိရာ အမည္တခုခုတာေျပာလိုက္
အဲ့ဒီအဖဲြ႕အစည္းက အဲဒီလူအဲဒီသူေတြနဲ႔ဘဲ
ဖြဲ႕စည္းၿပီးသြားၿပီ သူငယ္ခ်င္း။

သူငယ္ခ်င္းေရ
ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီ ရမရေတာ့မသိဘူး
ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ အလႊာေပါင္းစုံကလူေတြ
ေသလို႔မကုန္ဘဲ ထြက္လို႔ကုန္ၿပီ
တခ်ိဳ႕လည္းေခါင္းခ်ရမယ့္ အရြယ္ကိုေရာက္ေနၿပီး
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး ထြက္လာေနတုန္းဘဲ။

တခါတခါ နအဖစစ္တပ္က ေရွ႕တန္းမထြက္ရေသးဘူး
ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ရြာကလူေတြက
အထုပ္အပိုးေတြသယ္ၿပီး မိသားစုလိုက္၊
စစ္သားထက္ေျခလွမ္းပိုသြက္ ေတာင္ေတြကိုေက်ာ္ၿပီး
နယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္းေတြဆီ ေရာက္ေနၾကၿပီ
တခ်ိဳ႕ကလည္းျမန္မာျပည္တြင္း ႏိုင္ငံေရးအံုၾကြမႈ
ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကို ေစာင့္ေနၾကတယ္
ေရာင္ေတာ္ျပန္နဲ႔ပံုမွားရိုက္ၿပီး အျပင္ထြက္ဖို႔။
A.B.S.D.F ကိုယ္ပိုင္အမွတ္ (102113)

ATN said...

Nationalization နဲ႕ Privatization ဆိုုတဲ့.. အေခၚအေ၀ၚ ႏွစ္ခုုကေတာ့ Socialism နဲ႕ Communism ရဲ႕ ေဘးထြက္ ပစၥည္းေတြပဲ မဟုတ္လား... capitalism မွာက အဲ ၂ ခုလံုးကို အဖက္လုပ္ျပီး မေျပာေတာ့ဘူး မဟုတ္လား....
က်ေနာ္ကေတာ့ ISM ေတြ ကို မုန္းတယ္ဗ်ာ...

ဂ်ဴနို said...

တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ဘ၀ကို အာမခံခ်က္ေပးတဲ့ နိုင္ငံေရး စနစ္တခု မရွိေသးသမွ် မေကေပးထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ အတိုင္းပဲ ျဖစ္ေနမွာပဲ။

ခုေနၾကည့္လိုက္ရင္ စူပါမားကက္ေတြ ေက်ာင္းေတြ ေဆးရုံေတြ ေဟာ္တယ္ေတြ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြ အားလံုး စစ္တပ္နဲ႕ သက္ဆိုင္သူေတြပဲ ပိုင္ၾကတာမဟုတ္လား။

မအယ္

ကလူသစ္ said...

ျပည္သူပိုင္သိမ္းလိုက္တာ အဆင္ေျပသားဗ်။ ကလူသစ္တို႔အဖိုးေတာ႔ ဘဏ္ထဲက လုပ္ငန္းေငြေတြပါ ပါသြားဆိုသကိုး။ အဖိုးကေတာ႔ ေသတဲ႔အထိ ေရလဲစစ္မေသာက္ဘူး။ အစိမ္းေရာင္လဲ ေျမးေတြမ်က္ႏွွာေၾကာင္႔ ေက်ာင္းစိမ္းတခုပဲ လက္ခံခဲ႔တယ္။ အဖိုးတို႔မ်ား တယ္ခက္သကိုး။ တုိင္းျပည္အတြက္ရယ္လို႔ စဥ္းစားမေပးဘူး။ ခြိခြိ

mks said...

ဖတ္သြား မွတ္သြားပါတယ္ မေက..ျမန္မာျပည္ မွာ မေႀကျငာ ဘဲ Privatization လုပ္ထားတာ ေတြ ရွိတယ္ဗ် ..

ခင္မင္စြာျဖင့္

ko watote said...

မေကရဲ႕စာဖတ္ၿပီးေတာ့ ဥပမာသုံးခုကို ေတြးမိတယ္။ ပထမတခုက ျပင္သစ္ကေရးေနာ (Renault) ကားကုမၸဏီကို အစိုးရက ၁၉၄၄မွာ ျပည္သူပိုင္သိမ္းလိုက္တာ။ ပိုင္ရွင္က နာဇီေတြနဲ႕ေပါင္းလို႕တဲ့။ ဒီေတာ့ ပုဂၢလိကပိုင္လုပ္တိုင္းလဲ
တရားဥပေဒေဘာင္ထဲက မဟုတ္ရင္ ျပည္သူပိုင္ျပန္သိမ္းႏိုင္တယ္ဆိုတာပါ။ ဒီကိစၥက အနာဂတ္ဗမာႏိုင္ငံအတြက္ အေရးႀကီးပါတယ္။

ဒုတိယတခုက ဆိုဗီယက္ရုရွၿပိဳကြဲေတာ့ ႏိုင္ငံပိုင္လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ေခတ္ပ်က္သူေဌးလို႕ေခၚႏိုင္မယ့္လူေတြကို ထိုးေရာင္းပစ္တာပါ။ ရုရွကသူေဌးႀကီးေတြ ကမၻာ့ဘီလ်ံနာႀကီးေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။
ေဘာလုံးအသင္းေတြ ပိုင္လာၾကတယ္။ လူထုကေတာ့ ပိုမြဲသြားတယ္။ ပုဂၢလိကပိုင္လုပ္ဖို႕ အခါေပးတဲ့ ဂ်ဖရီဆခ္တို႕ကို လူေတြက ေကာင္းေကာင္းဆဲၾကတယ္။
ပုဂၢလိကပိုင္လုပ္တိုင္း ေအာင္ျမင္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ရုရွက သက္ေသခံပါတယ္။

တတိယတခုက ဂ်ာေအးသူ႕အေမရိုက္ေနတဲ့ အဂၤလန္က တခ်ိဳ႕ရထားလိုင္းေတြပါ။ ရထားလိုင္းတခ်ိဳ႕ကို အစိုးရက ပုဂၢလိကကိုေပးလိုက္တယ္။
အခု ပုဂၢလိကက အျမတ္ရေအာင္ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အျပင္ အေၾကြးေတြနင့္ေနလို႕ ျပည္သူပိုင္ျပန္သိမ္းရတယ္။

မေကရဲ႕ ျပည္သူတိုင္းအတြက္ ပုဂၢလိက အခန္းက႑ေတြ ေပၚေပါက္ႏိုင္ၿပီလားဆိုတာေတာ့ မေကရယ္ ေျဖရခက္တဲ့ေမးခြန္းေတြ သိပ္မေမးပါနဲ႕။

ဒူကဘာ said...

ေရာ္... သံခိပ္ ဆိုလိုက္ရယင္ ... ေငြမရွိ စာမတတ္ အဲလို ျဖစ္လာေတာ႔ မွာလား ! ဘုရားသခင္ ။ အသင္ .. ဆင္ျခင္ေလဦး။

ဒ႑ာရီ said...

စီးပြားေရး လုပ္ငန္းဆုိတာ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ စစ္တပ္အသိုင္းအ၀န္းသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရေနတာပဲ မေကရယ္..။ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တိုင္းျပည္မတိုးတက္ဘူးတဲ့ အဲဒီစစ္တပ္သာ တိုးတက္လာတာလို႔ စာထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

Unknown said...

ဗဟုသုတရပါတယ္ခင္ဗ်ာ..ေလးနက္တဲ့ ပို႔စ္ေလးပါပဲ..ေ၀ဖန္ဖို႔ထိေတာ့ မရင့္က်က္တာမို႔ မွတ္သားနာယူသြားပါတယ္...

Tin said...

Economic reform first or political reform first? In Russia, political reform did first, then people suffered a lot because of privitization. In China, economic reform first, politically still not democratic, but people get richer than before.
In order to follow china example, leaders should be uncorrupted. In Burma, we could not do like China as you all know Than Swe and his gangs characters. Step by step privitization under the great leader like Daw SU, we can attain best results. Otherwise , people will be under heavy economic pressure.

Unknown said...

I can just read half of this post. Other half is seen as millions of squares. I dont know why. I want to read all. And so what i need to do?

kay said...

Hi..TawWin
I remember that last time you have same problem with my other post. So..I think it's you computer . it might be so sophisticated :)

if you wish, pls leave ur mail address.. I can send u PDF file.

thanks for reading.

Unknown said...

OK. My mail address is pann.tawwin3@gmail.com
Taw Win

Unknown said...

ဖတ္ျပီးေမာသြားပါတယ္။ ေအာ္ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ.....